angst voor intimiteit

[Sensueleman]

Hallo iedereen,

De laatste tijd loop ik er weer extra hard tegenaan: mijn angst voor intimiteit en contact. Ik heb me sinds mijn kindertijd - toen ik op verschillende manieren gekwetst en afgewezen werd, en me sowieso anders voelde dan iedereen - afgesneden van andere mensen. Inmiddels ben ik 30, zou in de bloei van mijn leven moeten zijn , maar ik bloei helemaal niet... Twee krachten strijden in mij een hevige strijd: wél contact willen met mezelf en anderen, en mezelf totaal terugtrekken.
Ik zie mezelf dan ook steeds dezelfde bewegingen maken: contact maken, contact afstoten. Willen liefhebben, alles kapot willen maken.
Ik wil graag aangeraakt worden....blijf g*dverd*mme van me af!!! Etc........

Zijn er mannen (vrouwen mag ook) die dit herkennen, en die iets gedaan hebben (een massagecursus, of iets anders met "contact") waardoor het makkelijker werd om voor de zachtheid te kiezen?

Groet,
een man van 30 die zich hier dan wel Sensueleman noemt, maar die sensualiteit nog niet zo ver ontwikkeld heeft.

[ChiXio]

ik denk dat je voor jezelf nog een heleboel dingen moet afsluiten voordat je "puur" een ander kan benaderen of toelaten, ik herken er zelf wel een beetje van, ook wel van je achtergrond.
de angst om weer afgewezen te worden, om lief te hebben en te verliezen...
maar weet je, als je iemand verliest, als je gekwetst wordt, wat dan nog? het is niet leuk, het doet zeer, maar je komt er wel weer overheen, en iets gehad hebben wat niet meer is, wil nog niet zeggen dat het niets waard was, de waarde van een contact bepaal jezelf, als dat je dierbaar is geweest heeft het altiijd waarde voor jou persoonlijk.
ik weet dat het makkelijk praten is zo, ik heb het ook moeten leren, maar dingen doen en laten door angst is zonde, daarmee doe je jezelf echt tekort.
misschien moet je met dit probleem eens aan de slag met een professional, als je de vinger op de oorzaken kan leggen en die voor je zelf kan ontleden, kom je al een heel eind, dan kan je namelijk je angst beredeneren en daarmee relativeren en op den duur leren loslaten.
wat je ook doet, ik wens je veel sterkte!

xxx
mar

[sproetje]

hai,

ja, ik weet hoe het voelt om afgewezen te worden/zijn vooral vanuit mijn jeugd.
heb jaren de zelfde handelingen gedaan om maar niet die kwetsbare intimiteit aan te hoeven gaan.een vorm van overleven noem ik dat.
Totdat er iemand mij als mens de moeite waard vond en zei, dat was van je jeugd dat geldt niet meer voor het NU, werk dat gevoel door en geef het een plek die het verdient en dat is de plek jeugd en toen.

treed naar buiten, ontmoet mensen, vraag feedback,want dat deed ik ook niet bang om uit gelachen te worden want dat was in het verleden vaak gebeurt.

om dan vanuit dat stadium steeds dichter bij andere te komen.
luister hoe doen andere dat, ga die dingen uitproberen net zolang dat je wat hebt gevonden wat bij jouw past en waar je fijn in kan voelen.
verwen jezelf,je lichaam maar ook je geest dat zijn dingen die je zelf kan maar blijf naar buiten toe open.Op die manier kom je dichter naar jezelf.
ben je nog bang om aangeraakt te worden door andere, koop een lekkere dikke fleece deken en wikkel jezelf daar in je eigen warme koester deken.

alles wat oud is, is vertrouwd en ja het kost heel veel moed en overwinning om dat vrij te geven want je weet niet wat er voor in de plaats komt,

er komt ruimte en die kan je dan in of aanvullen waar jouw behoeftes liggen en zijn.
van af dat moment als ik voor mijzelf spreek kan ik echt open gaan staan om Die intimiteit aan te gaan met andere mensen.

en ja mensen kunnen mij soms nog pijn doen,maar ik lik mijn wonden en relativeer dan, ok het zegt zoveel over hun en het is niet altijd van mij en voor mij.
want is het wel voor mij dan geven ze gewoon feedback meer niet.
met de mededeling denk er eens over na !!! En doe ermee wat je wilt.


gr sproetje

[Sensueleman]

Dank jullie wel, ChiXio en Sproetje.

ChiXio, ik heb al professionele hulp...al een hele tijd. En ik kom ook vooruit, maar dan heb ik evengoed nog periodes (zoals nu) dat ik maar niet over een drempel heen lijk te kunnen komen.

Soms ben ik het contact met mn eigen innerlijke leiding kwijt, en dan zit hier een eenzaam klein jongetje, op Shespot te zoeken naar iemand die hem wat warmte kan bieden....maar ik voel nu wel: ik moet terug naar mezelf. Terug naar mezelf als volwassene, en dan óók open blijven staan voor hulp van anderen. Zodat dat gewonde kindje zowel door mij als door anderen gesteund kan worden. Als ik er niet ben in de eerste plaats, dan kan niemand anders iets voor dat kindje doen, is mijn ervaring nu...

Sproetje, jij ook (weer) bedankt voor je hart onder de riem...

Ik neem jullie verhalen mee, zal ze nog eens herlezen....en ga nu vooral mn eigen leiding van binnen weer herstellen, na die vernietigende slagen die ik mezelf weer toebracht....

Soms lijkt echt contact maken het moeilijkste wat er is. Maar het is ook datgene wat een mens het allerliefste wil! Dus dan kun je als mens maar twee dingen doen: óf doorvechten om dat contact te bereiken, óf het bijltje erbij neergooien. Kiezen voor liefde, of voor de dood, daar komt het op neer. Jezelf helemaal laten stralen, of jezelf de grond in trappen.
Die keus is aan iedereen die hier op aarde is, dus ook aan mij....

Sens.

[rusteloze dame]

...

[Sensueleman]

Dankje Rusteloze...

Ja een pijnplek.....vertel mij wat, ik heb een hele grote pijnplek....
maar als ik teveel aan anderen ga hangen nu, ben ik toch weer bezig om naar zo'n ander mens te vluchten, dus voor m'n pijn weg te lopen i.p.v. door m'n pijn heen te gaan. Als het nog niet veilig genoeg voelt om die grote pijn aan te gaan, lijkt iemand anders een redding. Maar schijn kan gauw bedriegen....vaak kom je dan ook nog iemand tegen die ook voor zijn/haar pijn vlucht en bij jóú een veilige haven zoekt. Ik weet daar inmiddels iets van, en dat wordt dan een heel ongelukkige relatie. Samen eenzaam en afhankelijk zijn, twee in de steek gelaten kindertjes die elkaar niet kunnen helpen.....brrr, dat nooit meer voor mij.

Dus in een "zwak" (?) moment van mij is zo'n hand van jou wel erg aantrekkelijk - maar pas op, straks krijg je hem niet meer terug!

Groetjes,
Sens.

[rusteloze dame]

...

[Sensueleman]

Nou, dát zou ik nou net niet doen haha.....

Sens.

[Sensueleman]

Maar een mooi beeld is het wel, hand in hand....
en ik kan het me ook voorstellen zonder dat er werkelijk een hand is.

(Tja, want daar zit dan weer een heel mens aan vast.....ehh, nee, die hand is wel genoeg voor nu! )

[Moose]

Hi Sens

Ja, ik herken het absoluut. En ik denk ook dat je op de goede weg bent. Stap 1 voor mij was inderdaad om enorm met mezelf aan de slag te gaan, te vechten tegen de gedeprimeerde buien, ook al wilde ik het liefst in mijn kamertje zitten en met een knuffelbeer in mijn armen voor me uit staren, toch dingen te doen. Het klinkt misschien triviaal, maar wat mij altijd hielp (en nog helpt) is lopen. Gewoon in je eentje een stuk gaan lopen, je doet dan iets, en omdat je iets aan het doen bent hoef je niet gericht na te denken over wat dan ook, je kunt je gedachten gewoon de vrije loop laten. Werkt heel rustgevend en vaak ook heel verhelderend voor mij.

Stap 2 was een hele goede vriend van me, waarmee ik soms seks had. Pas nadat ik je posting las begreep ik echt helemaal waarom dat zo goed was. Ten eerste vertrouwde ik hem volledig (dat wist ik al) maar hij was geen partner. En dus kon ik niet teveel aan hem hangen, was het nog steeds heel duidelijk dat ik het allemaal zelf moest doen, alleen had ik zo nu en dan (zoals je zo mooi beschreef) die lieve hand.

Wat denk ik ook heel belangrijk is, is om het geen contact te willen niet als iets definitiefs te zien op het moment dat je je zo voelt. Ik heb, hoe goed ik ook in mijn vel zit, ook heel veel behoefte aan mijn eigen plekje, aan een prettig soort eenzaamheid. En dat is prima, als je je maar realiseert dat die behoefte alleen kan bestaan bij de gratie van het feit dat je wel contact kunt hebben mensen, als je dat wilt.

Sterkte
Moose

[Jippie]

Ik heb me sinds mijn kindertijd - toen ik op verschillende manieren gekwetst en afgewezen werd, en me sowieso anders voelde dan iedereen - afgesneden van andere mensen
Is dit werkelijk zo of is dit in jouw belevingswereld? Het is moeilijk om voor mij een antwoord te geven maar sommige mensen zoeken overal iets achter en denken dat een flater van jaren terug nog bij iedereen op het netvlies staat.
Je wordt door de mensen via een aantal dingen op waarde geschat zoals; uiterlijk,sociale vaardigheden en je kijk op de wereld. Deze dingen heb je voor een groot deel zelf in de hand.
Ieder mens is uniek, we zijn dus geen van allen gelijk. Je moet proberen zelfvertrouwen te krijgen. Misschien helpt het als je naar een sportschool gaat of een cursus volgt. En wees niet bang om plat gezegd "op je bek te gaan". Want iedereen heeft het moeten leren met vallen en opstaan. en je wordt heus niet tot in lengte der dagen afgerekend op de fouten die je nu maakt.
Zelfs de groten der aarde slaan flaters. Denk eens aan Bill Clinton, of aan onze eigen prins Willem Alexander.
Probeer zelfvertrouwen te kweken en laat je niet afschrikken als mensen toevallig je gedachten niet kunnen lezen.
Intimiteit moet je ook leren, en daar is het NOOIT te laat voor, maar zoek wel bij een partner die je begrijpt en niet bij een one night stand.

succes.

Jippie

[Sensueleman]

Dank jullie ook wel, Moose en Jippie!

@ Moose:
Op het eerste gezicht kan ik me het meest vinden in jouw reactie, Moose. Je hebt gelijk dat puur het DOEN van iets, al is het iets simpels als lopen, jezelf uit die stilstand kan halen. En dan dus niet metéén naar een ander toe, maar even zelf iets doen.
Dat van die prettige eenzaamheid, dat snap ik ook wel. Je hebt alleen zijn dat prettig aanvoelt, als tegenhanger van gezelschap om je heen, maar er is ook die akelige eenzaamheid omdat je geen contact hébt of kunt vinden.
Die eenzaamheid ken ik erg goed....maar ik zie nu ook wel dat ik die zelf creëer; n ook uit jarenlange gewoonte (het is er bij bij echt ingesleten, zo van: tja, ik ben alleen, dat ben ik nu eenmaal altijd geweest, dus ben ik het vandaag ook weer) kan ik die eenzaamheid ook cultiveren.
Maar als ik dat blijf doen, ben ik op m'n 80e nog steeds alleen en ongetrouwd en zonder vrienden. En daar moet ik niet aan denken!!
Maar ik voel wel dat ik (net als jij, blijkbaar) graag van tijd tot tijd op mezelf ben, gewoon omdat ik dat prettig vind.

Hm, die stap 2 van jou, lijkt me ook wel wat! Een goede vriend die me begrijpt, de spreekwoordelijke schouder en de lieve hand, misschien zelfs de sex (hoewel me dat toch wel moeilijk lijkt hoor!!). Nee, zo'n vriend heb ik ook nog nooit gehad (of zo je wil: toegelaten), ik ben ook gaan geloven dat zo iemand er niet is die me in alle facetten begrijpt. Ik bén ook apart in veel opzichten. Maar ik zal me openstellen, en ben bereid om iedereen die zich op mijn pad waagt een kans te geven...

@ Jippie: ja, ik verwacht inderdaad meer heil in een partner die me begrijpt en met wie ik enige diepgang kan beleven, dan in een vluchtig sexcontact. Hoewel deze jongen ook een mens blijft (tja, ik blijk een mens te zijn: ben ik ook pas achter ), en dus ook wel eens iets lekkers wil....niet alleen maar biologische rauwkost met vegetarische ehh..... nou ja, ook wel eens een kroket!!

Groeten van Sens.

[Sensueleman]

Hoi Selene,

mijn therapeut IS een lichaamgerichte therapeut(e)! Dus zeker niet alleen vanuit m'n hoofd zitten praten. Dat heb ik eerder gedaan, en inderdaad heeft dat z'n beperkingen. Ik ben een gevoelsmens dat als kind in z'n gevoel gekwetst is, en sindsdien heel erg z'n hoofd is gaan gebruiken. Met m'n hoofd is ook niets mis , maar inderdaad: gevoelsmatige blokkades kun je niet met je verstand opheffen. Dus ook ik sta voor die doodenge drempel....je kent dat zo te horen. Tja, alleen DOEN en VOELEN helpt dan nog. Ik zal er wel eens doorheen komen, ik kan in feite nauwelijks nog een andere weg gaan dan naar dát gevoel dat ik al zo lang heb weggestopt.

Maar mijn "peut" helpt me in die richting. Steeds "schurk" ik tegen die emoties aan, om vervolgens weer in m'n schulp te kruipen, en het dan weer te proberen, echt die zigzag beweging....daarom lijkt het soms alsof ik helemaal niets ben opgeschoten, terwijl ik in feite vlak voor die drempel sta.

Tja,
groetjes,
Sens. (die er heus wel komt )

[Murielle]

hoi sensuele man,

Soms zijn reguliere therapeuten net niet goed genoeg, wel eens aan reiki gedacht?? daarmee worden een aantal belangrijke blokkades opgeheven. Die je in de loop van de tijd hebt opgebouwd. Zelf heb ik het idee, dat het woordje zelf-acceptatie de ene keer wel in jouw woordenboek staat en het andere keer weer niet. Zonder je zelf lief te hebben kan een ander je ook niet lief hebben. Ik lees wel dat je op de goeie weg bent.... maar geloof me het is een proces van vallen en opstaan. Reiki brengt ook een bepaalde rust, want onrust in je lijf is ook heel funest voor intimiteit.
Hoop dat je er wat mee kan.

Liefs murielle(subliem28 op de chat)

[Sensueleman]

Hoi Murielle,

Sterker nog: ik héb Reiki 1 gedaan, alweer lang geleden, sindsdien niet gebruikt.....maar ik kan het nu gewoon voor mezelf opnieuw gaan inzetten.
Of me láten behandelen: maar als ik het zelf even goed kan, waarom dan betalen voor een behandeling?... (Heb jij ook Reiki soms? Misschien ook leuk om dan eens een opfrismiddagje te doen....iemand anders op Shespot die mij onlangs ook Reiki aanried zal daar ook wel voor in zijn )

Dat "gereedschap" heb ik dus ook al: eigenlijk heb ik helemaal geen excuus meer om.....

Sens.