hoe hou je de échte liefde van je leven bij je..

[Black rose immortal]

Hallo, kom al vaker hier op dit forum, maar heb nog nooit gepost. Het zit me emotioneel niet mee de laatste dagen en moet dat ergens kwijt en hoop misschien ook wat raad te krijgen alhier...we hebben een relatie gehad in het verleden, de meest intense relatie die we beide ooit gehad hebben. Het is uit gegaan door het feit dat haar moeder scherpe kritiek had op onze relatie en op mij.. dat is langzaam zo gegroeid en verziekte onze relatie. Ik zat op kot en door de week werd zij geindoctrineerd over mij zodat we het in t weekend alleen nog maar daarover hadden. Ondertussen zijn we een jaar verder, en hebben we beide andere relaties gehad. Echter zijn we wel ook contact blijven houden als vrienden met ups en downs. Vooral via msn hadden we nog wekelijks zeer lange gesprekken... Ik ben de laatste maanden weer vrijgezel en was terug intens verliefd op haar geworden (mijn relatie met het andere meisje werd ook volledig overschaduwt door die gevoelens van mij en is zo ok kapot gegaan). Ondanks het feit dat mijn liefde een andere relatie heeft, heb ik haar ingelicht over mijn gevoelens en stuurde haar regelmatig lieve smsjes en dergelijke. We zijn ook nog weggegaan met de groep (met haar vriend erbij) iets wat voor mij zeer moeilijk en emotioneel was. Ze zei zeer blij en vereerd te zijn met mijn berichtjes en gevoelens. Ze stond er dus echt open voor. Nu pas is uitgekomen dat zij ook al die tijd ook gevoelens nog voor mij heeft gehad: ze heeft me dat doorgestuurd in niet mis te verstane bewoordingen en we zijn dan ook gaan praten met elkaar. Het zat sowieso (zonder haar gevoelens voor mij zelfs) niet goed met haar huidige relatie en die is dan ook afgesprongen nu.
Echter haar schrik voor de reactie van haar ouders is zó enorm groot dat ik schrik heb dat ze het echt uit de weg zal lopen, hoe gek ze ook van me is en ik van haar. En ik weet niet hoe ik dit juist moet aanpakken. Ze stuurt dat ze gewoon liefst nog met alles wil kappen. Ze is écht doodsbenauwd voor haar moeder. (bij mijn thuis willen ze ons in alles steunen, zelfs samen met ons aan tafel gaan zitten met haar ouders moesten zij dat fout opnemen) Ik weet dat ik haar de tijd moet geven en ga dat ook doen, maar ik hoop gewoon dat dit goed komt, dat ze die stap ooit durft te zetten. Zucht wat is geduld een moeilijke, maar oh zo grote deugd...

[Schorpioen]

Tsja... uiteindelijk is zíj het die de beslissing moet nemen. En het is natuurlijk niet niks. Als haar ouders zo tegen een relatie met jou zijn, dan zou het wel eens kunnen betekenen dat ze met haar ouders moet breken om bij jou te kunnen zijn. Geen makkelijke beslissing natuurlijk. En in het slechtste geval legt dat meteen een zware hypotheek op jullie relatie: tenslotte heeft zij er dan een zeer zwaar offer moeten brengen.
Ik vrees dat je in de gegeven situatie niet zo heel veel kan doen, behalve dan haar ervan te overtuigen dat je er voor háár bent, dat je haar in alles zal steunen en dat ze onvoorwaardelijk op je kan rekenen. Want tenzij haar ouders ten lange leste bijdraaien, zal ze je steun heel hard nodig hebben.

[Black rose immortal]

ik vermoed dat ik ooit een verkeerde indruk heb gemaakt, door kleinigheden... misschien voelde ik me te snel thuis bij hun, zoals daarblijven als vriendin werken was, lui zijn in hun ogen (want ik deed daar heel veel in huis, zoals eten maken, bed opmaken, tafelruimen en dergelijke as ik daar was... ach ik heb toen oko met hun willen praten, want kreeg veel kritiek, maar telkens áchter mijn rug. Maar mijn vriendin wou dat niet omdat zij dan achteraf de lading kreeg en niet ik. Dan zou zij de schuldige zijn die alles doorvertelde. Zij kreeg en krijgt zelf ook genoeg kritiek trouwens, dat is een karaktereigenschap van die moeder denk ik. Nu we hebben één voordeel die mij ook hoop geeft. Namelijk dat ze binnen een maand op kamers gaat, wat betekend dat ze door de week niet hodeft geconfronteerd te worden met eventuele kritiek. Hopelijk kunnen onze gevoelens dan een kans krijgen weer te groeien en we op een rustige manier dat met haar ouders aanpakken...

[Black rose immortal]

Geloof me dat ze die steun zal krijgen! Die heeft ze ook van mijn ouders. En ik geloof echt niet dat het zover zal komen dat ze zou moeten breken, geloof me dat is ook het laatste wat ik wil. Ik wil het ook uitpraten met haar ouders, Zelfs mijn ouders zijn zelfs bereidt samen met ons en haar ouders aan tafel te gaan zitten moesten ze het echt negatief opnemen. Het is gewoon zo pijnlijk te weten dat ze hetzelfde voelt als ik. Ze stuurt me dat ik nooit heb geweten hoeveel ze nog voor me heeft gevoelt toen het uit was, hoe ontzettend diep haar gevoelens voor mij zitten. Ik weet dat ze net als ik echt heimwee heeft naar de heerlijke relatie zoals ze die hadden samen! Ik weet dat ik haar niet mag laten gaan en moet blijven steunen... ik zou het mezelf nooit vergeven als ik dat nu niet doe. Anders ben ik haar voorgoed kwijt. We zijn ook geen pubers meer (22-23 jaar). Ik hoop alleen dat ik het niet verkeerd aanpak, en haar afstoot ipv bij me hou...

[Misty Myra]

Ik herken jouw situatie. Ik heb ook in dergelijke situatie gezeten. En het weegt erorm op je relatie. Uiteindelijk kon ik de situatie niet meer aan en heb ik het na 8 jaar uitgemaakt. Ook ik werd niet geaccepteerd door zijn moeder en het is nooit meer goed gekomen. Mijn ouders zijn ook eens gaan praten met haar, maar ze zijn niet verder geraakt dan in de hal. Naturlijk is het heel confronterend voor die moeder als je daar met jouw ouders afkomt. Ik geloof er nooit in dat haar moeder met jouw ouders zal spreken ofwel moet je haar vader aan jouw kant hebben. Je zult nooit goed zijn voor haar, neem het van mij aan. Je zult nooit goed kunnen doen voor haar ook al ziet ze dat haar dochter gelukkig is met je. Er zit maar 1 ding op, je bij de hele situatie neerleggen ofwel een einde maken aan je relatie. En op termijn zal je meisje het huis toch verlaten (als ze voor jou kiest) en geen contact meer hebben met haar moeder. Maar moet je ook eens stilstaan bij de frustraties die er gaan komen in jullie relatie. Jouw ouders steunen jullie, maar haar ouders zullen jullie nooit helpen. Dat kan serieus doorwegen op termijn. Ik heb er niet zo`n goed oog in, maar volg je hart........... en geef je relatie een kans zonder die vrouw

[mark]

KUT,.... ooops... wat sjit voor je.

Ik bespeur eigenlijk iets wat heerlijk zou moeten zijn in jullie relatie: Jullie hebben beiden dezelfde "vijand". Namelijk de moeder van je vriendin.
Klaarblijkelijk zal je het nooit goed doen, maar je vriendin, zo begrijp ik, ook niet. Dus: heerlijk dat ze op kamers gaat. MAAAAAAAR. Hemdje is nader dan de rok, wat betekent: je kunt wel tegen a.s. schoonmama schoppen, maar het blijft wel haar moeder.. En mensen hebben nogal de neiging om thuis te verdedigen.....

Ik heb jarenlang moeten vechten tegen een schoonmoeder, die jammergenoeg erg ziek in haar hoofd werd. Maar dat is pas sinds kort echt aan de hand.
Ze bemoeide zich met alles in mijn huishouden, mijn ex gaf me gelijk, maar stond niet naast me te "vechten" tegen de aantijgingen van schoonmama.
Dit betekende dat ik me er erg eenzaam in voelde. Verraden door mijn ex.

Doe je best, maar span echt samen met elkaar.... Dan overleeft de relatie wel.

[Black rose immortal]

het is niet mijn bedoeling om tegen de schenen van haar moeder te schoppen! Ik wil juist een kans de meningsverschillen over vroeger uit te praten, als volwassen mensen. We heben vandaag lang gepraat met een neef van haar, die een moeder met dezelfde neigingen heeft en dus kan meepraten. Ik merk dat het tijd nodig zal hebben, en dat neits geforceerd mag worden. Iets wat ik ook zeker niet zal doen! Maar dat het echt enkel de schrik is voor die reactie die een relatie echt in de weg staat. Ik weet dat die moder kritiek heeft gehad op mij, maar ben er zeker van dat ermee te praten valt. De vader is redelijker en staat meer "aan mijn kant", maar die man heeft het zelf ook opgegeven tegen die moeder in te gaan, puur om ruzies te vermijden... we laten het nu op het beloop, en kijken hoe t zal gaan. Aan de ene kant wil ze gewoon als vrienden verder en die stap niet zetten. Maar ik weet dat de aantrekkingskracht er zeker is, en die zal ook opspelen. Die gevoelens zijn er nu eenmaal. Ik ga mijn best doen haar te steunen en er voor haar te zijn, welke kant het ook op zal gaan.

[ChiXio]

drijft bij mij 1 zinnetje boven wat iemand ooit eens zij

let it go, if its yours it will come to you, if it doesn't it never was yours to begin with


geen opbeurend zinnetje, maar ik denk wel dat er op zijn minst een kern van waarheid in zit, als die liefde zo ontzettend diep zit overwint het de kritieken van ouders wel
toen ik net samen was met mijn huidige vriend waren zijn ouders absoluut niet blij, hun zoon net uit huis en dan opeens een oudere vriendin die ook nog eens een dochter had, de eerste tijd hebben ze hem niet eens willen zien, omdat hij volgens hen zijn leven aan mij vergooide en ze dat niet aan konden zien...
twee maanden later zaten we toch samen bij ze op de koffie, we hebben het eerlijk en open op tafel gelegd en ze hebben de moeite genomen om mij als persoon te leren kennen inplaats van als fenomeen "oudere vriendin met kind"
inmiddels kan ik ontzettend goed met zijn ouders overweg....

dus ookal is mijn eerste zinnetje niet echt opbeurend, aan de andere kant... niets is onmogelijk...

als het ment to be is ontkom je er niet aan is mijn ervaring met liefde

sterkte!

[kat]

ze zou haar moeder moeten wijsmaken dat jij op de eerste plaats komt en haar moeder op de tweede

anders zullen jullie problemen blijven duren