Ik heb een hele goede mailvriend gehad, die mij twee jaar veel plezier heeft gegeven. We hadden een heel intensief en intiem (geestelijk) contact, dat heel veel voor me betekende. Hij heeft ook goede invloed gehad op mijn huwelijk, door hem kwamen onze sluimerende SM gevoelens weer naar boven. Ik wil, nu het over is, hem met liefde gedenken en af en toe een mailtje wisselen, zoals ik met meer ex-vrienden m/v doe, maar het lukt me gewoon niet. Ik raak elke keer weer van slag als ik contact met hem heb, maar ook als ik geen contact heb. En daar wil ik van af! Help!
Ik heb altijd nogal heftig op hem gereageerd, hij kon me ontzettend blij maken en ongelooflijk kwetsen of boos maken. Het rare is dat ik dit alleen bij hem heb en niet bij mijn andere vrienden, zij mogen mijn verjaardag vergeten, toen hij dat deed was het de aanleiding om de vriendschap te beeindigen, ik vind het nooit erg als mensen dagen, weken of maanden niets van zich laten horen, maar als hij een mailtje niet beantwoordt of de verkeerde reactie geeft krijg ik een rood waas voor mijn ogen.
Dit komt waarschijnlijk door onze eerste ontmoeting: dat was voor sex, maar hij vond mij niet aantrekkelijk. Dit heeft me niet alleen een deuk in mijn zelfvertrouwen gegeven, maar ook het vertrouwen in zijn gevoelens voor mij kapot gemaakt, zodat ik bij hem altijd extra veel behoefte heb gehad aan bevestiging, denk ik.
Een jaar geleden begon het contact wat in het slop te raken omdat hij op Love@Lycos (datingsite) een hoop aantrekkelijke single dames tegenkwam en hij mij ging verwaarlozen. Ik heb mijn best gedaan om hier geen problemen mee te hebben, want ik gun iedereen uiteraard andere vrienden en relaties. Alleen betekende het wel dat IK mijn vriendje en amusementsbron kwijt was...terwijl ik hem op die datingsite alleen maar leuk en lief zag doen met anderen...en daar had ik dus wel een probleem mee. Na een paar hele kwetsende acties was ik zo ongelukkig dat ik de vriendschap verbroken heb. Hij riep nog wel dat onze vriendschap op een hoger plan stond, bla bla bla, maar zijn gedrag sprak dat zo tegen dat ik dat niet meer kon geloven.
Is hij te lomp en onnadenkend of ik te gevoelig? Whatever...
Dat is nu een maand of vijf geleden en ik mis hem nog steeds. Hij mij ook, zegt ie. Af en toe hebben we wel eens contact via telefoon of mail, maar dan komen er meteen weer veel te veel emoties los bij mij. Ik wil dit niet meer, ik heb er veel te veel last van. Maar ook als de vriendschap nog eens mocht oplaaien, want we zijn wel bang dat we nooit meer van elkaar af komen, wil ik dit niet meer. Wat te doen? Moet ik zijn mail als ongewenst gaan behandelen, wat ik altijd nogal een melodramatisch gebaar vind? Met hem praten, terwijl we allebei vinden dat als je teveel over een relatie moet praten die dus niet goed is? (en trust me, er IS al heel wat gepraat) Pizza´s bij hem laten thuisbezorgen als wraakactie?
Nieuwe vrienden heb ik al, en hele leuke, lieve en goede, but no one compares to him.
Hoe word ik onverschillig genoeg tegenover hem?????
All tips welkom!
Groeten en alvast dank voor je geduld bij het lezen alleen al, want het is weer een hele lap tekst geworden!
je verhaal te lezen! Het is denk ik voor veel mensen die weleens een internet relatie in welke vorm dan ook best herkenbaar. Lees nu net dat je een huwelijk hebt. Steek alle energie van je frustratie want zo klinkt het mij in de oren in je huwelijk en in je man! Ga leuke dingen doen. Weet niet of je man daar het type naar is en of de gelegenheid zich daarvoor leent. Waarom begin je niet een internet romance met je eigen man op het web? Schrijf elkaar lieve mailtjes of nog leuker handgeschreven brieven aan elkaar. Ik probeer alleen maar met je mee te denken hoor. Ik denk dat het een kwestie is van het verplaatsen van je aandacht op dit moment dan. Zoek een substituut in je partner en tja als dat niet kan. Ja het klinkt wat cru zoek een ander object of intrest. Dat van het tijd zal wonden helen geloven we allemaal wel maar als je er middenin zit lijkt het alsof de tijd blijft stilstaan. Sterkte.... 
