Berichtdoor zee » vr 15 december 2017, 23:39
Er daalt een serene kalmte in mij neer. Als iets beyond opwindend gaat, gaat er als het ware een luik open in mijn hoofd en opent zich een nieuwe dimensie, op een hoger bewustzijnsniveau.
Vanuit deze nieuwe dimensie ervaar ik je aanraking, je verkenning, je nieuwsgierigheid. Je nabijheid, je opwinding.
Het is moeilijk in woorden te vatten maar het voelt ergens als buiten mezelf treden... Ik voel je vingertoppen glijden, je nagel een streep trekken... Maar zie het ook, als in een film, het beeld, onwerkelijk, opwindend, buik, brein, hart, hoofd... Hoe je vingers op en neer gaan, steeds hoger, over de gezwollen aderen glijden, de rand van mijn eikel vinden, omcirkelen...
it's much more difficult to judge oneself, than to judge others - A. de Saint-Exupéry