Ik weet niet of je het waard bent jezelf nu zo ongevraagd op te dringen, Jipske...
Ik vind single zijn net zo vaak sucken als in relatie zijn.
Af en toe is alles zelf doen verdomd lastig, die klote riolering opgraven of de fucking lauzie vuilcontainer zelf bij de weg zetten om maar iets te noemen.
De afgelopen tijd erg druk gehad en toen was ik blij dat ik niet de verplichting had een relatie op de rails te houden.
Maar...het alleen thuiskomen went (nog) niet. Nu heb ik best wel veel vrienden en familie, maar gevoelens en gedachten delen over bijvoorbeeld de kinderen is toch anders.
Ik waardeer de rust, de vrijheid en de leuke dingen voor mezelf enorm en merk dat ik moeite heb met dat op te geven. Zodra ik iets ervaar als 'claimen' of afhankelijkheid ( terwijl dat hoogstwaarschijnlijk niet zo wordt bedoeld) krijg ik vluchtneigingen en zoek ik naar de nooduitgang.
Single zijn/relatie kun je niet generaliseren, denk ik. Wat voor mij vreselijk is, is voor de ander juist prettig.
Ik denk wel dat het goed is om jezelf te leren kennen in een situatie waarin je egocentrisch kan zijn. Ik zie dat de ene dochter dat heel goed kan samen met haar vriend, ze kiest en geeft heel goed aan wat ze wel en niet wil, vriendje is ook rechtuit, ze doen dingen samen maar ook veel op eigen houtje. Andere dochter zoekt het liever alleen uit en ervaart relatie nog als belasting, wordt tegengehouden ( vind ze ) door te intieme relatie op dit moment.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —