intimiteit - psychische problemen

[donjghk]

Mijn vriendin heeft angst/depressieve stoornis
We zijn een jaar+ verder (+psychiater + medicijnen+ therapie...)
Ze heeft grote sprongen voorwaarts gemaakt!

Maar op relationeel/intimiteitsvlak gaat het niet goed
Zij lijkt het niet te missen vind seks zelfs wat "vreemd"
Iets in de zin van, is het echt nodig in een relatie?
Het is toch normaal dat dit verdwijnt/minder wordt in een langdurige relatie (volgens haar)

2x seks dit jaar (tot hiertoe)
(mijn persoonlijke verwachting, 2 a 3x per maand? of is dit onrealistisch in een langdurige relatie? )

ik wil geen slachtoffer rol innemen
Ik doe een voltijds job, probeer een zorgzame partner zijn, een goede papa voor ons kind,
Dit alles met heel veel vecht en levenslust!

Mag ik helemaal niets meer verwachten (na al zo'n lange herstelperiode)?
Moet ik dan denken... ooit komt het allemaal wel goed...?
Moet ik van haar aannemen dat ze (ondanks haar ziekte)geen enkele moeite meer moet doen op relationeel vlak?
Steeds opnieuw afgewezen worden is best hard
Niets komt vanzelf of ben ik nu zo verkeerd en onberipvol?
We zijn nog jong eind 20/begin 30.
Ik wil een liefdevolle relatie waarin intimiteit (ondanks haar ziekte) wel een plaats heeft, ik kan mij geen relatie inbeelden zonder dit basisfundament.

[EstherC]

Gebruikt ze medicatie voor d'r depressie? Er zijn namelijk antidepressiva met libidoverlies als bijwerking.

[Stel40]

Heftig verhaal dit!

Ik denk niet dat ik zo weinig intimiteit fijn zou vinden, dat lijkt me erg moeilijk.

Ik wens je heel veel sterkte, wijsheid en het best voor jullie en je kindje.

[donjghk]

De medicatie zou (enkel) het bereiken van een orgasme bemoeilijken...

Als het zoals nu bijna 2 maanden geleden is dat we nog intiem zijn geweest voel ik mij eigenlijk een viezerik/ een abnormaal iemand die enkel op seks uit is.
Zeker al als ik s 'avonds of s 'morgens tegen haar aan lig en wat probeer te friemelen, haar probeer te verleiden en keer op keer het deksel op mijn neus krijg.

Seks mag toch geen illusie zijn in een relatie?
Ligt mijn verwachting van 2x tot 3x per maand dan zo hoog?

[Anwen]

Die laatste vraag kan alleen je partner beantwoorden.

Als ik kijk naar mijn ervaringen met depressie en seks/libido, dan is het, los van het feit dat zin in seks minder is of gewoon heel erg fluctueert, het ook een kwestie van het gevoel opgesloten te zitten in jezelf, je eigen gedachten, beperkende overtuigingen, je onvermogen. Ook om contact te maken en verbinding te voelen met je partner. En dat laatste zorgt weer voor schuldgevoelens, voor iets willen wat er gewoon nu niet is.

Ik lees vrij weinig over wat je partner hier van vindt. Voelt ze verbinding met jou? Hoe is het voor haar om intiem (en dat hoeft niet perse lichamelijk) te zijn? Wat gebeurt er als ze denkt aan aanrakingen en strelingen? Is ze tevreden met de huidige situatie, ervaart ze onvermogen? Is de intimiteit die jij als fundament wil voor haar net zo belangrijk nu, of voelt ze die op andere manieren? Is ze überhaupt bezig met jullie relatie of kan ze nu niet anders dan op zichzelf focussen om de opgaande lijn voort te zetten? Vindt ze echt dat intimiteit verdwijnt als de relatie langer duurt of is dit om haar eigen onvermogen nu te maskeren?

Allemaal vragen die je m.i. veel beter kan stellen dan hier te vragen of 2/3 keer per maand realistisch is. Als je haar echt kan bereiken en het blijkt dat dat ze echt wel wil maar gewoon het onvermogen ervaart, dan zijn dat dingen waar je denk ik vaak wel uit kan komen als je echt wilt. Het wil dan nog wel eens helpen om het niet al te erg te problematiseren. Een probleem bestaat vaak voor een groot deel uit de perceptie van dat probleem. Ik hoor van mijn tantra leraar dat hij zo vaak stellen ziet die (het gebrek aan) seks gaan problematiseren en het dan bijna projectmatig aan gaan pakken, met cursussen, speeltjes, sexy lingerie. Maar dat is alleen maar afleiding zoeken van de daadwerkelijke kwestie.

[volverlangen]

Eerst en vooral een goed gesprek met haar hebben en vooral naar haar luisteren !
Ik weet waarover ik spreek, geloof me.
Als dat niet veel opbrengt samen hulp zoeken bij psycholoog.
Op zulke leeftijd zo goed als zonder seks leven lijkt mij niet houdbaar.
Niet bij de pakken blijven zitten, en vooral bij haar niks forceren dan wordt het alleen maar erger...