______________________________________________
Ivan
Dit is nog volgens mij nog altijd iets dat in de taboesfeer schuilt.
Enkele jaren geleden had ik een zwaar ongeluk waarbij ik voor 82% brandwonden opliep.
Dus echt aantrekkelijk ben ik niet meer voor het vrouwelijk geslacht.
Iedereen wijst er mij op om mij terug te integreren in de maatschappij.Ok,maar ik ben nu al enkele jaren terug alleen(mijn toenmalige vriendin kon dit niet verwerken met de littekens)en als ik nu terug onder de mensen kom,wil ik telkens op "jacht" gaan naar een vrouw.Maar ja ze bekijken u dan alsof je van mars komt en dan is mijn zin om contact te maken vlug verwaterd.
Nu het volgende,een mens is op aarde gezet om zich voort te planten "oerinstinct".Als een man zich niet kan voortplanten(en je moet dit breed zien) heeft het leven eigenlijk geen zin.De mens is zo gemaakt.Ga en vermeningvuldig u.
Iemand die alleen is kan altijd op zoek gaan naar iemand,maar dit heeft bij mij geen zin met zulk een uiterlijk.Dus ik bouw dan ook mijn eigen wereld op afgeschermd van de maatschappij,omdat het geen nut heeft dat ik op zoek ga naar iemand.
Ik wil hierbij zeggen dat een leven zonder seksualiteit eigenlijk geen leven is.
Nu is mijn vraag,zijn er nog die in zo een situatie zitten en hoe jullie er tegenover kijken.Vinden jullie ook dat een leven niet zonder seksualiteit kan?
______________________________________________
myspot
Hoop dat je hier een antwoord krijgt van lotgenoten die net als jij zichzelf geisoleerd voelen door een verminkt uiterlijk of ernstige handicap. Het lijkt me een enorm klotegevoel om naast je fysieke verwondingen ook nog eens mentaal gepakt te worden!!! Ik zou je gevoelens hier tekort doen als ik ze probeer te beschrijven, haalt het waarschijnlijk niet bij wat je echt voelt..
Ook ik zou je waarschijnlijk niet direct rustig in de ogen aan kunnen kijken. Je wordt overdonderd door allerlei gevoelens. Je wilt graag rustig overkomen, laten zien dat het ok is, maar je ogen zien wel de littekens en je hart voelt mee met wat je hebt moeten en nog steeds moet doorstaan. Je wordt direct geconfronteerd met een lijdensweg die jij doormaakt. Dat kost absoluut even om die gevoelens tot stilstand te krijgen. Ik hoop dat jij en de mensen die je ontmoet zich daardoor niet laten kisten en dat je niet in een isolement terechtkomt waar je moeilijk weer uitkruipt!!
Hoop dat je hier je ei kwijt kunt!!
Alle goeds!
Myspot
______________________________________________
poetie
dag ivan,
of een leven zonder sexualiteit kan ...ik denk het wel,vooral als je geen relatie is, ik vind als er een relatie is en de sex stopt omdat de zin over is..of iets dergelijks..ik zou zo'n relatie niet aan kunnen...maar als je geen relatie hebt is het ook niet zo evident dat er sex is of je moet er eentje tegent lijf lopen of kiezen voor betaalde sex.
eigenlijk heb ik heel veel met jou te doen ,ik zou je graag troosten en moed in spreken ,want ik geloof heel zeker dat er mensen rond lopen die door het uiterlijk heen kunnen kijken....na de schok van de eerste kennismaking...ik weet dat men aan alles went als de wil er maar is.Ivan ,ik zou niet wanhopen ,.alhoewel ik je eenzaamheid aanvoel .
hou je goed en wens je veel sterkte , een stevige knuffel.
poetie
______________________________________________
frans g
beste ivan
ik wil je alleen dit meegeven,
mijn partner heeft ooit eens een vreselijk
motorongeluk gehad en is daar een been bij kwijtgeraakt en heeft er flinke littekens bijgekregen
Zij heeft uiteindelijk op haar 43'ste
mij leren kennen.
ik heb behoorlijk moeten vechten om haar voor mij te winnen.
voor haar was een volwaardige relatie niet iets vanzelfsprekends en had nog nooit een man gevonden die volledig koos voor wie ze is.
Ik vind haar geweldig en haar lichamelijke disfuntie is gewoon bij de prijs inbegrepen.
onze zoon is onlangs 4 geworden.
helaas is haar onlangs iets ernstigs overkomen en we zullen met ons drieen
weer een nieuwe, andere toekomst moeten scheppen.
Een leven zonder sexualiteit zonder daarvoor
gekozen te hebben lijkt mij heel zwaar,
uiteindelijk heeft mijn vrouw nog op de valreep een prachtig kind kunnen baren en ook voor mij heeft dit een hele nieuwe betekenis aan mijn leven gegeven.
ik begrijp dat je het niet zozeer over puur sex hebt maar meer een over een volledige
relatie praat met kinderen e.d.
mijn vriendin en ik hebben voor elkaar gekozen en ik wens je werkelijk toe dat je dit ook mag overkomen
nooit opgeven,
frans
______________________________________________
Salsafret
Hallo, mijn broer is lichamelijk heel zwaar gehandicapt en heeft geen vriendin. Echter is hij ook een volwassen vent van 31 en heeft dus zijn verlangens. Toevallig is er waar wij wonen een escort bureau waar dames werken die gespecialiseerd zijn in omgang met lichamelijk gehandicapten en dus komt er regelmatig een dame bij hem thuis. De medische zorg wordt door iemand anders gedaan die de hele tijd op roepafstand is. Misschien is dit niet vergelijkbaar met jouw situatie maar het geeft wel aan dat sexualiteit voor gehandicapten geen luxe is maar net zo belangrijk als eten en drinken.
Groetjes Salsafret
______________________________________________
Ivan
@Frans,ik heb het er inderdaad ook moeilijk mee met mijn eigen uiterlijk.In een relatie heb je ook zelfvertouwen nodig.En dat ontbreekt er bij mij wel aan.Ik kan mij niet inbeelden dat iemand mij aantrekkelijk vindt.Ik heb al eens vriendinnen gehad die vonden dat ik een tof karakter had,maar het uitrlijk hen toch parten speelde.Ik wordt wel verliefd,maar in mij knaagt er dan iets van "stop ermee,want het lukt toch niet".En ook om mij later niet nog slechter te voelen dan het al is.Ik blijf beter realistisch en ik moet me erbij neerleggen,wat niet evident is,want het smachten naar liefde is onbeschrijflijk sterk.
______________________________________________
Ivan
@Salsafret, zoals Frans zei is het mij ook meer te doen om een relatie te kunnen opbouwen en intiem te kunnen zijn met liefde.Zulk een escortebureau is zo "kil".Van liefde is er geen sprake.
Het is te gemaakt.
Het probleem is natuurlijk ook dat ik een heel nuchter en realistisch persoon ben.
Want in mijn wereld komen er ook naievelingen die alles soms nogal zeer rooskleurig inzien.Maar dat kan soms zuur opbreken en stort ik steeds dieper weg.
______________________________________________
Ivan
Daarom haat ik ook psychiaters,die u in een bepaalde richting willen duwen.Ik ben ook maar patient NR....De volgende.Als je snapt wat ik bedoel?
______________________________________________
Salsafret
@Ivan, ik begreep ook wel dat jullie liever een relatie willen en dat wil mijn broer uiteraard ook. Alleen is zijn handicap dusdanig zwaar dat het voor hem bijna onmogelijk is om een relatie op te bouwen. Het kille valt wel mee volgens mijn broer. Hij heeft nu twee vaste dames die elke maand om de beurt komen en de sfeer is ontspannen en vriendschappelijk. Nu scheelt het wel dat je toch een type "dame" moet zijn wil je met dit slag klanten om kunnen gaan en dat tekent wel je mentaliteit. Ik heb bewondering voor ze want ik kan me voorstellen dat 1 klant zoals mijn broer zwaarder is dan 4 "gewone".
Salsafret
______________________________________________
Orchid
Hoi Ivan,
sorry dat ik het zo zeg, maar mijn gevoel hierin is dat je nog met jezelf in het reine moet komen en eerst jezelf aanvaarden zoals je nu bent.
Er zijn heus wel vrouwen die voor je zouden vallen, ok, ik geef toe, misschien niet op het eerste zicht (alhoewel je nooit weet), maar als men je beter leert kennen, kan ook liefde en genegenheid groeien. Je moet hen natuurlijk wel de kans geven om je te leren kennen...
Vrouwen of meisjes (ik ga er maar even van uit dat je hetero bent) die zelf ook getekend zijn door het leven (letterlijk of figuurlijk) zullen daar ook wel vlugger voor openstaan, maar ergens moet er toch iemand zijn voor jou.
Ik hoop dat ik je hiermee een beetje heb geholpen, en neen, ik heb niet makkelijk praten, ook ik heb zo m'n beperkingen. Die zijn weliswaar begonnen toen ik mijn huidige partner al had, maar het is ook serieus aanpassen voor ons beide.
Ik wens je heel veel sterkte en een begripvolle, liefdevolle vriendin toe
Orchid
______________________________________________
Triple-B
Hoi Iwan,
Diep geraakt door je topic zit ik de bedenken wat ik hier zal schrijven.
Ik herken het gevoel zo goed uit eigen ervaring door mijn lichamelijke handicap.
Mijn leven is veranderd.... het gaat nu goed/beter met me!!
Ik kan alles wat al gezegd is hier gaan herhalen.... maar daar schiet je niet veel mee op.
Als je het prettig vind om te mailen dan ben je welkom. Adres weggehaald maar wel bekend bij de redachtie
Liefs Pascal
______________________________________________
Schorpioen
Best Ivan,
Heb met een brok in mijn keel je relaas zitten lezen. Het doet me wel weer ineens beseffen dat de problemen die ik momenteel in mijn relatie ervaar, tegenover jouw situatie, eigenlijk maar luxe-problemen zijn. Niet dat jij daar wat mee opschiet natuurlijk. Maar het zet mij wel weer even op mijn poten.
Overigens, ik wel dat wat Orchid zegt ook een beetje waar is. Het is heel belangrijk dat je gevoel van eigenwaarde terugkomt. Ook al ben je getekent, je bent een mens, met alle gevoelens, talenten, etc. die het maken dat je het waard bent om liefgehad te worden.
Natuurlijk is je uiterlijk nu een handicap bij het leggen van contacten, maar ik denk niet dat het een absolute belemmering hoeft te zijn.
Weet je, in de posting hier boven de mijne staat een email adres. Ik kan je alleen maar van harte aanbevelen naar dat email adres te schrijven. Er kon wel eens een wereld voor je opengaan.
Hou je goed, heel veel sterkte!
______________________________________________
CHAOS
Ik ben al maanden op zoek naar een forum of site over dit onderwerp en ben blij dat ik dit gevonden heb, ik zit ongeveer met hetzelfde probleem ben 24 en heb MS.
Ik zit nu ongeveer al 3 jaar in een rolstoel en mensen kijken echt niet verder dan uiterlijk, als ik in een cafe zit met vrienden en ik ben aan het praten met een leuk vrouwtje dan merken ze niks aan me totdat ik wegga en overstap in mijn rolstoel (kan namelijk wel een klein beetje lopen) en de persoon schrikt dan en de volgende keer dat je ze tegenkomt willen ze niet meer met je praten.
tegenwoordig zeg ik maar meteen dat ik MS heb maar dan na dit gezegd te hebben negeren ze je meestal.
om over eventuele hulp van bijvoorbeeld de revalidatie arts, ergotherapie of maatschappelijk werkster maar te zwijgen als je het woord sex laat vallen dan volgt daarna een lange stilte en meestal beginnen ze over een ander onderwerp.
ik woon nog bij mijn ouders thuis en zij reageren ongeveer op dezelfde manier en als ik begin over het laten komen van een dame van het escort bureau beginnen ze gelijk van o nee dat gebeurt niet.
ik ben in ieder geval blij dat ik niet de enige ben met dit probleem
______________________________________________
Anacha
Beste Chaos,
Zoals jij het schetst .... het kan ook anders ! Ik ken ook mensen met MS die wel een partner hebben gekregen/behouden !
Een rolstoel zou mij persoonlijk ook niet afschrikken, je moet "gewoon" de juiste tegen komen ! Zelf heb ik een whiplash, mijn huidige man kende ik net voor het ongeval, ik kan een hoop dingen niet meer maar hij is nog steeds bij me ... ik wens jou ook zo iemand toe !
Anacha
______________________________________________
CHAOS
Een vraagje aan salsafret zou ik het telefoonnummer van dat escortbureau kunnen krijgen of als ze een website hebben hun url.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —