Woensdag. Een natte dag, de hele dag. Gister ook al. Geschikt om binnen te zijn, bij de meiden.
En, het was voetbal, en ik was zo benieuwd hoe de sfeer zou zijn, want er zouden minder, misschien wel weinig mannen zijn. Zouden de vrouwen ook thuis blijven? Voor de meesten was dat geen optie, ze kwamen voor een week of 3 of meer uit het oostblok, werken alle dagen, en gaan dan met het verdiende geld naar huis.
Het zou natuurlijk voor mij meer keuze beteken, en de dames zouden misschien meer moeite doen.
Om 11 uur was ik één van de eerste klanten, er ging nog één man naar binnen, in de barruimte was geen man te bekennen, een stuk of 5 vrouwen, en drie in het restaurant, dat was ‘t.
Ik ging meteen een ontbijtje halen, en toen de sauna in. Het bekende ritueel: eerst een warm voetenbad, dan douchen, de cabine in, helemaal voor mezelf, daarna de jacuzzi zoals dat tegenwoordig heet geloof ik, heerlijk alleen, en dan een paar rondjes in het zwembad.
Dan een kop koffie aan de bar. Overal rustig, al waren er al een paar vrouwen aan het sjansen. Tegen half 1 weer naar de eetzaal voor de lunch, wachtte me een verrassing: daar zat Renée! Ik ging bij haar zitten, verbaasd dat ze hier weer werkt. Een half jaar geleden vertelde Jofia, een Slowaakse, dat ze volgens haar niet meer kwam. Een vrouw met een jongensnaam, dat zou ze toch weten.
Ik was blij, want Renée was mijn favoriet, al begon ze vanonder aardig uit te dijen.
Renée bevestigde mijn theorie: ze was vroeger dan anders want ze zou voor 7 uur vanavond weer weg gaan vanwege de voetbal.
In de middag telde ik rond 25 dames, er zouden er boven in de kamers nog wel een stuk of 5 aan ’t werk zijn, en rond de 20 mannen. Aangezien ik denk dat de meeste mannen maar één keer gaan (maar daar zou onderzoek naar gedaan moeten worden) levert dat de dames net de kosten van binnenkomst op.
En inderdaad, ze deden veel moeite. Soms deed het me pijn, de teleurstelling te zien als het ondanks hun aanhankelijkheid niet lukte, een man te versieren. Sommige mannen, ik sprak er één, houden daar überhaupt niet van, dat gefleem. Wat moeilijk toch, dit werk, doe je niks, dan zijn de mannen te geremd, doe je wel iets, is ’t ook niet goed.
Aan mijn kant van de bar verdrijven vier Bulgaarsen (?) hun verveling, door wat te gaan dollen. Ik zit aan de bar, wordt in mijn kont geknepen, daarna stunten ze met mijn handdoek. Die wordt eerst als een burqua om mij hoofd gewonden, gein dat ze hebben. Daarna maken ze er een tulband van, ik speel ’t spel mee, ik vind t heerlijk, maar dat laat ik niet merken. Nu roepen ze : sheik, kom nu je harem maar halen. Twee hebben al eerder op de dag een triootje voorgesteld.
Ik speel het lulletje, tot ze op een gegeven moment denken dat ze te ver gegaan zijn, en vragen of het goed met me gaat. Ik stel hen gerust.
Dit vind ik een van de fijnste dingen; dat in deze tent met respect met elkaar wordt omgegaan, een soort code die iedereen begrijpt. Dit is het spel, zo spelen wij het. Niks ranzigs of misbruikigs aan.
Thuis lees ik in de Volkskrant dat de geleerden het niet eens kunnen worden of besnijdenis nou gevoeliger of ongevoeliger maakt. Bij het onderzoek rijst het probleem, dat mannen die op leeftijd besneden worden, dit gebeurt vanwege complicaties, en dan is er vaak sprake van pijn, en je moeilijk de twee situaties (voor de ingreep, dus onbesneden, en erna, besneden), met elkaar kan vergelijken. Misschien zouden ze de dames kunnen ingeschakelen voor dit onderzoek: welke mannen komen sneller klaar, de besneden of de onbesneden. Een theorie luidt dat de penis door de besnijdenis wat uitdroogt en zo minder gevoelig wordt. Ik ben sinds mijn 5e besneden, maar kan me nauwelijks voorstellen dat ik onbesneden gevoeliger zou zijn. Daarover later.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
