jj
Tot voor kort zou ik denk ik (man) niet hebben kunnen accepteren dat mijn partner (vrouw) OOK van iemand anders zou kunnen houden en daar wat mee zou willen doen. Zoals zovaak kan je daar als het jezelf overkomt ineens heel anders over gaan denken. Ik hou van mijn partner en ben tegelijkertijd ook verliefd op een ander. Het gekke is dat dat bij mij dus mogelijk is gebleken. En het heeft mijn goede en oprechte gevoelens naar mijn eerste partner niet verminderd. Op dit moment onderdruk ik de gevoelens maar dat voelt erg onnatuurlijk aan. Ik ben ervan overtuigt dat in ieder gevallen mannen niet monogaam zijn. 70% gaat wel eens vreemd en ook zijn er erg leuke onderzoeken geweest naar dit onderwerp. Alleen daar heb je niks aan als het jezelf overkomt. De rem die er nu op zit is dat het regel is dat je eerst alles wat je met liefde hebt opgebouwd ruw moet verstoren en kapot moet maken alvorens je gehoor kan geven aan dat diepe gevoel voor die ander. Tegelijkertijd dien je dan ook die gevoelens voor die eerste te negeren. Die zijn bij mij ook heel sterk en ik haat het idee dat ik haar pijn moet doen. Nu ik dit ervaren heb weet ik ook niet wat ik hiermee moet daar ik zeker weet dat zij ervan uit gaat dat ik helemaal voor haar ga. En in principe is dat ook zo maar dan op mijn manier waarbij ik me niet schuldig zou voelen voor gevoelens voor anderen maar dat niet met haar kan delen.... Erg ingewikkeld!
In hoeverre kan je accepteren dat je partner niet van JOUW is en ook gevoelens heeft voor anderen zonder dat dat gegeven een bedreiging vormt voor hetgeen je met hem (haar) hebt. Waarom kan dit niet???
______________________________________________
missselene
het kan wel maar het vereist wel wat.
eerlijkheid, vertrouwen en veel veel praten.
Mijn partner is niet mijn eigendom en vice versa en gevoelens voor anderen zijn niet meer dan logisch.
Hoe je er mee omgaat is vers twee.
makkelijk is het niet, maar het is niet onmogelijk.
Groet!
Selene
______________________________________________
jj
Bedankt voor je reactie, maar juist vers twee zou ik zo graag willen weten. Heb jij persoonlijk ervaring met deze gevoelens? En als dat zo is hoe zijn jullie dat dan van elkaar te weten gekomen? Het is niet iets wat je tijdens de lunch eens lekker op tafel gooit. Ik heb wel eens gepobeerd hierover met haar te praten maar ze gaf al gelijk resoluut aan dat als ik wat met mijn gevoelens deed ik weg kon blijven. Dit is denk ik ook een natuurlijke reactie maar als je gewoon dieper en eerlijk zou kunnen praten over deze gevoelens dan zou zij (hoop ik) van mij kunnen begrijpen dat mijn gevoelens oprecht zijn ook naar haar. Ze kan accepteren dat ik gevoelens heb voor een ander. Dat heeft ze zelf ook wel eens en vindt ze normaal. Op een of andere manier zijn wij op een gegeven moment geprogrammeerd dat het niet goed is om wat met die gevoelens te doen. Het is denk ik voor haar eng (was het ook voor mij al zou ik het nu niet eng vinden als ze wat met iemand anders zou hebben als ze ook maar echt mijn vriendin is omdat ik bij mijzelf ervaren heb dat dat zo kan).
______________________________________________
missselene
ja het is ook eng...
vers twee was voor mij en mijn lief erg ingewikkeld eigenlijk en een lang verhaal.
Ergens is je geleerd dat je de enigste moet kunnen zijn en er wordt je niet verteld dat je diepe gevoelens kunt hebben voor meerdere mensen, dat hoort niet.
Aan de andere kant heb ik zelf zo'n drang dat ik mezelf en mijn lief zo goed mogelijk, objectief mogelijk wil leren kennen, dus ik ben er wel een keer over begonnen tijdens de lunch voorzichtig dat wel, en ik kwam ook heel veel stukken in mezelf tegen die ik liever niet wilde zien, jaloursheid, woede, afgunst, om er een paar te nomen, en hij idem dito.
Maar ik heb gemerkt dat als je er over kunt praten, eerlijk, dat de lading minder wordt.
liefde en pijn liggen dicht bij elkaar,
maar kort door de bocht gezegt, en dat heb je zelf ook al ervaren, gevoelens maken niet dat je je lief ineens een stuk minder vind, of er niet meer van houdt, het wordt mischien zelfs wel meer
Dus ja ik kan nu geloof ik wel zeggen dat ik het kan accepteren en hij ook, er is in ieder geval ruimte voor bij ons...
groet!
Selene
______________________________________________
SDKHB
Maar liefde en verliefdheid zijn toch twee verschillende dingen?
Begrijp me niet verkeerd, als bijde partners er vrede mee hebben om zo'n relatie te hebben moeten ze dat doen.
Ik zou er zelf alleen niet aan moeten denken.
Afgelopen jaar heeft mijn vriend me bedrogen met een collega.
Ja, hij had oprechte gevoelens voor haar, maar dat veranderde voor mij niks.
Tuurlijk word verliefdheid in je relatie op den duur liefde.
Maar de verliefdeheid is niet helemaal weg.
Die laait af en toe in alle hevigheid op.
En zolang dat gebeurt lijkt het mij overbodig om je heil ergens anders te zoeken.
En wordt het sleur?
Dan denk ik dat je eerst moet proberen daar samen uit te komen voordat je naar een ander gaat om wel die verliefde gevoelens te hebben.
Het leven bestaat niet alleen uit verliefd zijn en leuke dingen.
In het leven moet je soms vechten.
Ook in je relatie.
Nogmaals, alle respect voor mensen die er anders over denken hoor!!!
Liefs,SDKHB
______________________________________________
missselene
hoi SDKHB
even voor de duidelijkheid:
ik heb het niet over achter de rug van je lief om vreemd gaan.
Groet!
Selene
______________________________________________
Balameke
ik denk als je dat gevoel blijft ontkennen.. en probeert omdat vanaf het prille begin weg te redeneren denk ik dat het juist sterker en sterker zal worden..
en uit die logische redenering juist een goede groeibodem is om dat gevoel nog sterker te laten worden..
proberen om het gevoel te laten zijn wat het is.. niet te ontkennen en niet volledig er u in te laten meeslepen... ik denk dat daar juist de moeilijkheid ligt.. want ieder heeft zijn eigen grenzen
Balameke
______________________________________________
jj
sdkhb ik begrijp heel goed wat je bedoelt en dat je die gevoelens van je (ex-) partner niet "trok". Dit is echter precies het gevoel dat ik duidelijk wil krijgen voor mijzelf. Waar is "het niet trekken van dergelijke gevoelens" op gebaseerd? Zelf heb ik ook een zoontje en hou heel erg veel van hem. Natuurlijk is het niet hetzelfde als dat bij een volwassen partner maar in principe zijn dat ook heel oprechte, diepe en goede gevoelens die ik ook niet zomaar kan onderdrukken. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik niet kan genieten van zijn geluk of hem een stevige "hug" mag geven. Op een bepaalde manier is het bij mij wel in beide gevallen zo dat deze gevoelens heel spontaan, natuurlijk en erg gewenst zijn. Bij een vrouw heb ik daarbovenop ook de behoefte om als ik van die persoon echt hou ook fysiek van haar te kunnen houden daar dat ook een vorm van liefde tonen is die het geheel compleet maakt en haar zoveel mogelijk in mijn buurt wil hebben en op allerlei manieren er voor elkaar te zijn. Tegelijkertijd dat ik van mijn huidige partner hou hou ik ook van mijn zoon. Dit mag, kan wel. Het gaat dan om het aspect van sex dat bevestigd dat je een eenheid vormt met een volwassen vrouw (in mijn geval). Het gaat mij echt niet om de sex met anderen; sex zonder liefde vind ik niks. En echt verliefd op een ander naast mijn partner ben ik nog nooit geweest tot nu toe. Maar nu ik iemand bewonder en mijn hart van die persoon overloopt dan zijn die gevoelens om er voor elkaar te zijn bij mij even natuurlijk als de behoefte om er voor mijn zoontje en partner te zijn.
Ik heb dit trouwens nog nooit eerder meegemaakt hoor. Soms heb ik wel eens vrouwen ontmoet die mij wel van allerlei alarmbellen deden rinkelen waar ik niets mee deed maar dit is anders en mooier. Ik heb over die gevoelens ook geen schuldgevoel temeer daar ik denk dat het "normaal" is en ik op geen enkele manier mijn huidige partner daar in zou willen kwetsen daar ik ook veel voor haar wil betekenen en hoop dat zij dat ook voor mij wil. Probleem is echter dat ik als ik wat met deze gevoelens wil doen haar per definitie zal kwetsen. En dan kom je uiteindelijk op het gebied van waar kies jezelf voor. Respecteer ik haar gevoelens of de mijne. Ik weet van mezelf dat er bij mij geen enkel kwaad in schuilt en heb het idee dat het niet toestaan van het een en ander door mijn partner gebaseerd is op gevoelens en houding die van buiten zijn opgelegd. Zelf heb jij SDHK denk ik de relatie verbroken met jouw vriend van toen. Ik denk dat jullie het bijvoorbeeld op veel vlakken goed hebben kunnen gehad maar dat het enkel op dit punt struikelde. In ieder geval is dat een punt wat voor anderen een reden zal zijn om een relatie te beindigen. En dat vind ik nu juist zo jammer want echt leuke individuen (die goed bij mij passen) ontmoet ik niet zo snel. Ik denk dat veel mensen zichzelf opleggen om alles wat ze graag zouden willen ervaren in het leven met enkel de huidige partner te kunnen ervaren. En dat kan per definitie niet en dan komt de druk die je elkaar oplegt om dat toch te leveren en de frustatie die je hebt als dat je niet lukt of kan vinden. Is dat dan een reden om alles af te breken? Op dit moment scheiden 1 op de 2,5 vaste relaties en kom je weer in de stress van alleen zijn, zoeken en dergelijke terwijl je als je elkaar wat losser zou kunnen laten veel beter en langer van elkaar kan houden en er een echte levenskameraad (-en) aan over houdt en dat is denk ik veel meer waard dan het concept opzich dat volgens mij door veel mensen wordt gekoesterd. En natuurlijk als je alles vindt in die ene en dat is wederzijds dan is dat helemaal fantastisch (en gemakkelijk). Maar ik denk dat het vaker voorkomt dat dat niet zo is maar dat het onderwerp van ruimte geven en nemen slecht bespreekbaar is geworden. Uit veel onderzoek blijkt dat mensen (als diersoort) van nature niet monochaam zijn. Maar wie durft het daar nog over te hebben met zijn/haar schoonouders????
______________________________________________
woody
Hoi JJ , je kan toch monogaam blijven én van iemand anders dan je partner houden ?
hoewel ik houden van een groot woord vind in mijn beleving wordt je verliefd op iemand gaat een relatie aan ( meestal sexueel) en na verloop van tijd wordt dat houden van, gaat het dieper, iemand bewonderen, er voor iemand willen zijn, gevoelens hebben voor iemand anders dit alles zou in mijn ogen mogelijk zijn, mits het openlijk kan worden besproken, op het moment dat mijn lief écht werk van iemand anders zou gaan maken als het ten koste gaat van wat wij in jaren hebben opgebouwd, dan zou ik niet meer zo tolerant zijn (misschien spijtig genoeg) wanneer de ''ander'' van het zelfde geslacht zou zijn zou het me minder moeite kosten waarschijnlijk, omdat die ander hem dan iets kan geven wat ik niet kan, dan zou ik het moeilijk hebben maar hem dat gunnen.... maar om je vraag te beantwoorden, ja ik denk dat je van meerdere personen tegelijk kan houden, elk op zijn/haar eigen manier, maar nogmaals wat ik en mijn lief samen hebben zou ik niet kunnen en willen opgeven ik ben nu eenmaal geen deler, maar de mensen die dat wel van elkaar kunnen accepteren daar heb ik diepe bewondering voor zij zijn in mijn ogen de werkelijk vrije geesten onder ons
groetjes woody
______________________________________________
droomvlinder
lieve jj,
je laatste reactie op de antwoorden die je kreeg vind ik echt juist gevoeld .
Maar het is toch moeilijk om met alle volle gevoelens om te gaan . Ik hoop dat er in je relatie ruimte voor zal zijn .
Zelf beleef ik iets dat ik zelf redelijk eng vind. Mijn relatie is voorlopig gestopt en in een periode waarin we op vraag van mijn vriend elkaar voorlopig los laten . Maar we zijn wel met onze liefde voor elkaar uit elkaar gegaan ( het is ietwat moeilijk voor mij dit hier nogmaals te verwoorden maar ik deed dit in " een relatie verbreken en de draad weer opnemen ".
Voor onze breuk zijn we in onze relatie (15jaar)wel verschillende keren geconfronteerd geweest met gevoelens voor anderen maar vooral van de kant van mijn vriend. Mijn levenswijze liet niet veel tijd voor contacten met andere mensen en ik werd dus ook minder met zulke gevoelens geconfronteerd.
Nu zit ik dus in deze tussenhaakjesperiode , met de afspraak vrij te leven , het is tenslotte een breuk .
Ik heb een vriend leren kennen waarmee ik heel intense verrijkende contacten heb en waar ik ontzettend graag bij ben . Het is iemand die ook vrij is . Deze vriendschappelijke contacten vragen mij heel wat energie omdat ik hem heel aantrekkelijk vind maar ook bewust ben dat ik deze vriendschap niet wil opgeven indien de relatie met mijn vriend weer kan opgenomen worden .Deze vriend gaat even behoedzaam als ik met onze vriendschap om . Hij weet zeker dat hij het risico loopt gekwetst over te blijven mocht ik later minder aandacht en tijd voor hem hebben .
Ik kan dit alles niet zo goed voor je verwoorden , maar ik denk dat mijn ex-parter minder problemen zal hebben met mijn reacties over zijn gevoelens tegenover anderen nu ik zelf bewust ben van het feit dat ik nog steeds zielsveel van hem hou en toch zo'n aantrekkingskracht voel van iemand anders en me zo goed voel met die persoon , gelukkig zelfs . Het is heel verwarrend en het vraagt heel wat energie en respect voor de anderen.
______________________________________________
zanna
Hoi JJ,
Mijn vriend en ik zijn nu 13 jaar samen en we geven elkaar de ruimte om intensieve vriendschappen en sex met anderen te hebben. Bij ons is het een heel simpel uitgangspunt dat daaraan ten grondslag ligt; "Liefde is, zijn geluk net zo belangrijk vinden als dat van jezelf."
Als ik zeg dat ik van hem houd kan ik niet tegelijkertijd bang en egoistisch zijn. Ik denk dat wij nog heel lang samen zullen zijn juist omdát we op deze manier leven.
Op het ogenblik ben ik degene met een extra relatie en daar geniet ik enorm van.
Als je hierover verder wil praten kan je me altijd een mailtje schrijven, ik weet nu niet wat ik hier nog aan zou moeten toevoegen.
Ik wens je heel veel wijsheid, zanna.
______________________________________________
lana
Mooi gezegd Zanna
Ik denk precies zo.
Lana
______________________________________________
zen
Ja, het is ook mijn motto, mijn theorie en mijn streven, lieve Zanna, lieve Lana.
Maar ach .... de praktijk is helaas iets weerbarstiger.
Gelukkig ben ik in de omstandigheid om die uitdaging aan te gaan, en dat is werkelijk iets dat me dankbaar stemt!
Maar goed, jj zit met zijn liefde voor een ander en een partner die niet de opvatting deelt van Zanna, Lana en mij.
Wat dan?
Nu vraagt jj vooral waarom iemand (zijn partner, met name) dat niet kan of wil accepteren, en de vraag lijkt ook te zijn: hoe kan ik haar zover krijgen dat ze het wel gaat accepteren? (het leek me dat dat ook de manier was waarop je het 'vers twee' dat Selene noemde interpreteerde)
Als ik advies zou moeten geven, dan is het enige toch steeds weer:
Wees open, wees eerlijk, in eerste instantie tegenover jezelf, en in tweede instantie tegenover je partner, jj.
Vertel haar wat je voelt en denkt, en geef haar de kans om op basis van die informatie over hoe jij werkelijk voelt en denkt haar eigen weg te kiezen.
Want jj, je zegt dat je nu WEL zou kunnen accepteren dat jouw partner OOK van iemand anders zou houden en daar iets mee zou willen doen; nu jij echter degene bent die van iemand anders bent gaan houden en daar iets mee wil doen, moet je ook accepteren dat jouw vriendin daarvan op de hoogte gebracht moet worden en met name moet je dan accepteren dat zij dan haar eigen keuze maakt, die misschien niet de keuze is die je haar graag zag maken.
Het is aannemelijk dat als je er over praat, haar gedachten en gevoelens dan enigszins zullen veranderen.
Maar wat haar gedachten en gevoelens ook zijn, ben je bereid om die te willen weten? Ik kan het mis hebben, maar daar zit volgens mij jouw aarzeling, jj. Namelijk dat je bang bent voor wat haar reactie voor jou voor consequenties zou kunnen hebben. Zou het kunnen zijn dat liever wil proberen om haar van jouw visie te overtuigen, dan om die angst aan te gaan?
Het lijkt me dus dat jouw vraag niet zou moeten zijn:
"Hoe kan ik haar zover krijgen dat ze het wel accepteert?"
maar:
"Hoe kan ik mezelf zover krijgen dat ik haar reacties en gevoelens kan accepteren wanneer ik haar vertel over mijn wens om iets met een ander te beginnen?"
Ik denk namelijk dat als je accepteert dat ieder vrij is om iets met een ander te beginnen, je ook moet accepteren dat je daarover eerlijk bent en dat die eerlijkheid ertoe kan leiden dat de ander reageert op een manier die jij haar liever niet zag maken.
Heel moeilijk!
Veel succes en sterkte, jj.
eva
______________________________________________
jj
Grappig dat anderen soms goed de vinger op de zere plekken kunnen leggen dan jezelf wilt toegeven!!
In ieder geval is dat wat zen aangeeft een belangrijk aspect dat erg waar is. Ik ben bang voor de gevolgen c.q. de enkel nare opties die er zijn.
Nu ik al zo lang met dit in mij worstel denk ik aan van alles en heb ik ook genoeg tijd gehad om allerlei verschillende gevoelens en gedachten te hebben waardoor ikzelf niet meer zo goed weet wat nu wel en niet waar/werkelijk enzo is.
Ik denk dat het er uiteindelijk op neer komt dat IK een keuze moet maken. Ik zocht ook naar een manier om het bespreekbaar te maken met mijn huidige partner daar zij, de keren dat ik het onderwerp aanstipte, het heel resoluut van de tafel veegde.
Ik denk dat het bij haar een onderwerp is waar niet echt over gepraat KAN worden. Het is voor haar denk ik niet mogelijk om over dit soort gevoelens te praten ofwel te aanvaarden dat individuen deze gevoelens kunnen hebben en dat dan ook juist met hun partner willen bespreken en verkennen. Op een bepaalde manier bescherm je denk ik dan niet de relatie die je met iemand hebt maar juist alleen het concept / de definitie. Dit is op zich al jammer maar maakt inderdaad dat ik dan zelf maar een keuze moet maken welke deze ook zal zijn.
Ook speelt dat ik in de relatie (19 jaar) met haar niet die genegenheid kan geven en krijgen die ik nodig heb (zonder dat die in mijn beleving nou zou abnormaal is). Dit is ook moeilijk voor haar om te erkennen en te bepraten. Voor mij is het niet krijgen en kunnen geven van wat ik wil op zich niet een reden geweest om uit elkaar te gaan omdat we hoe dan ook veel met elkaar hebben. Noem het levenskameraden of op een bepaalde manier een hechte broer/zus relatie, het klikt op zich heel goed en we hebben onze zoon.
Dat andere, en voor mij belangrijke aspect, wil maar niet lukken. Wellicht ook hierdoor heb ik aanvankelijk de relatie tussen sex en vriendschap een beetje uit elkaar getrokken en ben ik gaan denken over mogelijkheden waar ik anders niet zo over gedacht zou hebben. (het aspect dat alles in 1 relatie moet lukken)
Ik verlang zo naar een minnaar die mij juist ook op dat sexuele (dierlijke?) vlak overtuigend wil raken. En dat wil ik niet door vreemd te gaan. Dit werkt bij mij niet en is in mijn ogen ook iets heel anders. Op een gegeven moment ontmoette ik die ander... Voel(-de) me enorm aangetrokken tot haar en zou met gemak voor de volle 100% voor haar willen gaan als ik niet al een relatie en verantwoordelijkheden heb die ik wil beschermen. Naast de gevoelens voor haar die gelijk zijn aan de gevoelens die ik ook voor mijn partner heb zegt die kapitein van beneden zonder ophouden dat er storm op komst is en begint zich te verbazen over dat die kapitein van boven het maar niet door heeft.
Heb het voorgevoel dat het dan zo wordt dat ik alleen verder moet gaan daar het is iets geweest wat niet "uitgewerkt" kon worden en iets is wat de wijze waarop ik gelukkig kan zijn in de weg staat. Zal nog de nodige keren proberen om duidelijk te krijgen wat zij nu precies wil en haar laten weten wat ik wil. Het is ook een beetje een miskenning van wat en wie ik ben. Dat wat ik zo oer-jammer vind is dat ik dan eventueel moet kappen met alles om dan in ieder geval eerlijk te kunnen zijn en tot rust te komen en dat kappen juist moet doen met de personen waar ik met heel mijn hart enzo enzo van hou en juist voor (altijd samen) zou willen zijn. Al wat met liefde en zorg is opgebouwd moet dan worden afgebouwd. Dit is zo dubbel en bizar in mijn beleving en tegen mijn natuur.
Allemaal hartelijk dank voor de open reacties!!!!!Alle reacties zijn sowieso erg goed om te lezen voor mij.
..zou willen dat ik een paar eeuwen eerder, later of als ander dier geboren was..danwel dat mensen met elkaar wat gemakkelijker hun gevoelens zouden kunnen exploiteren tijdens die enkele reis..
______________________________________________
zen
Lieve jj,
je levert een geweldige prestatie!
Het is heel mooi wat je hier onder ogen ziet en zoals je het formuleert.
En ja, ieder van ons maken we onze eigen keuzes.
Maar stel dat je kiest om alleen verder te gaan, dan weet ik niet zeker of dit je conclusie dan moet zijn:
"Dat wat ik zo oer-jammer vind is dat ik dan eventueel moet kappen met alles om dan in ieder geval eerlijk te kunnen zijn en tot rust te komen en dat kappen juist moet doen met de personen waar ik met heel mijn hart enzo enzo van hou en juist voor (altijd samen) zou willen zijn. Al wat met liefde en zorg is opgebouwd moet dan worden afgebouwd. Dit is zo dubbel en bizar in mijn beleving en tegen mijn natuur."
Is het niet mogelijk om een beslissing om 'alleen' verder te gaan te zien als het geven van een andere inhoud aan de relatie die je nu met je partner hebt? Ja, er is dan wel meer afstand. Maar het is toch niet echt vernietiging van wat met liefde en zorg is opgebouwd. Het heeft een lange tijd goed 'gewerkt' tussen jullie. Het is niet verloren, het was goed. En met een beetje geluk zal er nog veel over blijven van wat er nu tussen jullie is.
Maar het kan inderdaad zijn dat je om integer te kunnen blijven leven, ervoor moet kiezen om je leven anders in te richten dan het nu is.
Heel moeilijke keuze, jj.
Mijn ervaring is dat ik in mijn hart weet wat goed is. (Welke kapitein dat is, weet ik niet! Misschien heeft het roer van jouw schip wel een eigen mening die zich door geen enkele kapiteit de wet laat voorschrijven???)
Liefs,
eva
______________________________________________
jj
Zen, had je ook een diepere bedoeling achter de opmerking dat mijn boot wellicht geen kapitein aanvaardt?
En hebben jullie (overige schrijfster/schrijvers) ervaringen met langdurige relaties of steeds wisselende?
______________________________________________
zanna
JJ
Je laatste vraag is waarmee "wij" ervaring hebben. Welnu; Mijn vriend en ik zijn 13 jaar samen en we hebben allebei intieme vriendschappen met anderen. Sinds een half jaar heb ik een heel intensieve relatie met een man die me diep raakt. Je zal begrijpen dat dit voor mijn vriend soms moeilijk is. We praten veel, ik probeer hem alle ruimte te geven om zijn zorgen te delen. Ik houd rekening met de dingen die hij moeilijk vindt.
Mijn vriend heeft ook relatie´s met andere vrouwen. Dat vind ik soms moeilijk, pijnlijk. Maar vaker ben ik trots op de ruimte die we elkaar gunnen om alles te voelen en te beleven wat wij willen.
Is dit een antwood op je vraag?
Liefs, zanna
______________________________________________
jj
Hoi Zanna,
dank voor jouw reactie, ik vermoedde dat het bij korte contacten minder moeilijk zou zijn. In mijn mijn geval gaat het net zoals jou nu om iemand die mij ook erg diep raakt en ik niet voor effe zou willen leren kennen.
Is dit bedreigender in jouw ogen voor de relatie die jij hebt met jouw (hoofd-) partner?
______________________________________________
zen
jj
met mijn opmerking over dat het roer van jouw schip geen kapitein zou dulden bedoelde ik (denk ik) dat je misschien niet teveel moet willen sturen. Maar dat is waarschijnlijk vooral een advies dat ik mezelf mag aantrekken. Ik denk vaak veel te veel, waarschijnlijk uit een behoefte om de zaak onder controle te houden!
Eigennlijk geldt dat voor elk advies dat onverhoeds van mijn lippen rolt: het is vaak een raad die ik mezelf heel goed ter harte mag nemen!
Mijn persoonlijke ervaring met relaties:
Ik had een relatie van 27 jaar waarbij we ieder ook intieme relaties met anderen aangingen. Dat was soms heel moeilijk.
Maar ik had ook wel het gevoel dat Zanna had, een soort voldoening dat we elkaar ondanks die openheid toch niet kwijt raakten, en integendeel, de gelegenheid kregen om elkaar nog beter te leren kennen.
Twee jaar geleden zijn we toch gescheiden, maar dat was niet vanwege een ander.
Sinds een half jaar heb ik weer een nieuwe relatie die op ongeveer dezelfde leest geschoeid is. Maar het is nog pril en in beweging. Tolerantie staat bij ons beiden in ieder geval hoog in het vaandel.
eva
______________________________________________
jj
Nou Zen, wat veel teveel denken kunnen we elkaar dan wellicht een hand geven, maar dat zal dan wel, als ik naar mezelf kijk, te maken hebben met dat als je iets belangrijk vindt en of bang bent voor de schade eerst goed wil verkennen waar je mee bezig bent en soms zou ik misschien wel willen dat ik een stuurloos schip was en kon doen wat ik wilde maar zou dan alleen maar last krijgen van schuldgevoel.
Eigenlijk heb jij achter elkaar een relatie gehad (serieel polygaam) met daarbij de mogelijkheid om ook losse contacten aan te gaan met anderen. Lijkt het jou, en ik hecht a.d.h.v. jouw teksten veel waarde aan wat je schrijft - net als de andere schrijvers over dit onderwerp overigens die mij met hun visie en openheid verrassen op internet -, mogelijk om tegelijkertijd met meerdere partners samen te leven?
Wellicht kan je Zanna met jouw verhaal dan ook nuttig informeren of heb ik dat mis Zanna?
In ieder geval is het bij mij zo dat ik als iemand mij zo diep raakt ik dan ook vaak bij die persoon in de buurt wil zijn en samen iets "duurzaam opbouwen" en niet enkel volgens afspraak, jullie begrijpen wel wat ik bedoel..! Dat lijkt me namelijk heel oncompleet en tegenstrijdig als je enkel zo af en toe contact kan hebben buiten de relatie om met je (hoofd-)partner. Of heb ik dan geen goede voorstelling van hoe dat bij jullie werk?Groeten JJ
______________________________________________
missselene
ik kan enkel voor mijzelf spreken en ik woon niet samen met mijn hoofdpartner.
Ik kan niet met een ander onder 1 dak leven.
Ik wil graag vanuit mijzelf een ander ontmoeten maar dan ook weer terug kunnen komen bij mezelf, met iemand in de buurt 24/7 lukt me dat niet.
Mijn partner is ook erg op zichzelf dus dat gaat prima
Bij anderen loopt het dus vaak stuk op: ik wil je meer zien, wil bij je wonen etc.
Mijn insteek is niet: iets duurzaams opbouwen, mijn insteek is meer: genieten van het moment.
Dus met andere partners kan het zo zijn dat wel elkaar enkele jaren niet zien en dan weer een tijd wat intensief.
Bij mij is het dus een soort wisselwerking tussen afstand en nabijheid.
En soms raak ik wel in de knoop met hoe de omgeving daar tegen aan kijkt: het hoort niet zo, wanneer ga je nu trouwen, maar ik weet dat als ik mezelf aan 1 iemand verbind ik erg ongelukkig en gekooid wordt en mezelf dus tekort doe, ik heb het ooit geprobeerd en het werkte voor geen meter
Groet!
Selene,
______________________________________________
nimue
samenleven met meerdere personen, ik denk wel dat dat kan, maar dan als iedereen die erbij betrokken is, er achter staat. zoals reeds gezegd is, iedereen moet de keuze hebben, en achter de rug om van je vaste partner, nee, dat vind ik niet echt eerlijk en dat leidt volgens mij maar al te vaak tot groot verdriet en een breuk in het vertrouwen/ de relatie. ik moet er wel bij vermelden dat ik voorlopig het niet zo aankunnen met meerdere personen, misschien ben ik nog te jong dat ik mijn partner voor mij alleen wil. maar eigenlijk vind ik dat niet 'egoïstisch' zoals vele voorstanders van een vrije relatie dat noemen. het werkt langs twee kanten: in een relatie kun je niet alles hebben, je moet altijd iets opofferen voor elkaar. Bij ons is dat dan: wij hebben iets speciaals dat enkel voor ons tweeën is, daaraan willen we werken en daarom geven we iets op (bijvoorbeeld seks met een derde). als dat de basis van je relatie is, en die lijkt me evenwaardig dan een andere basis, dan vind ik dat je je niet mag wagen aan overspel, jj.
______________________________________________
Amada
Ik kan alleen maar over mijn eigen ervaring vertellen.
Ik heb ervoor gekozen om niks met die gevoelens te doen. Er zelfs voor te zorgen dat ik ze niet krijg door bepaalde situaties uit de weg te gaan. Zoals bijvoorbeeld alleen op vakantie gaan.
Voorheen vond ik dat een vriendje of een flirt niks met de liefde voor mijn grote liefde te maken had en daar ook niks aan af deed.
Bovendien kan een persoon toch nooit alles voor je zijn.
Maar mijn grote liefde had er erg grote problemen mee, voelde zich erg gekwetst. Op een gegeven moment heb ik voor hem gekozen. Ik wil hem niet kwijt, hij is erg belangrijk voor me. Hij kan niet tegen een andere relatie, dus dat doe ik niet meer. Soms kriebelt het, maar ik probeer ook mijn behoeftes enzo dan als sublimatie op hem bot te vieren. Dat werkt vaak wel!
Liefs,
Amada
______________________________________________
Amada
Ik heb nu niet het gevoel dat ik VAN mijn partner ben ofzo, dat heeft er naar mijn idee niet veel mee te maken.
Jaloezie is een heel menselijke eigenschap. Veel mensen voelen zich bedreigd door die ander.Wat ook wel logisch is want misschien blijkt die ander wel leuker, of beter in bed!
En het is natuurlijk ook wel een cultureel aangeleerd gegeven in onze westerse wereld. Daar kom je ook niet zomaar vanaf, die geinternaliseerde ideeen over hoe liefde en relaties zouden moeten zijn.
______________________________________________
zanna
Hoi JJ,
Mijn Hoofdman voelt zich inderdaad meer bedreigt door een lange intensieve relatie en dat kan ik heel goed begrijpen.
Wij kunnen dit aan omdat wel al vele jaren praten over dit onderwerp en er ook al erg veel ervaring mee hebben. Het lijkt me dat je erg voorzichtig moet zijn als je er nu met je vrouw over gaat praten en vooral benadrukken dat het je gevoel voor háár niet nadelig beinvloed (misschien zelfs wel in tegendeel?)
Zanna