Pippin
In een topic over vreemdgaan kwamen open relaties ter sprake. Daar bestaan toch bepaalde vragen over, vandaar dat ik vond dat hierover maar een nieuw topic aan gewijd moest worden.
Dit is dus niet een draad waarover de pro's en contra's van vreemdgaan gesproken moet worden; daar lopen al discussies genoeg over op dit forum, dunkt mij .
Het gaat in deze discussie over mensen die wel eens een relatie buiten de deur of een minnaar of minnares hebben met medeweten en instemming van hun vaste partner.
Moose vraagt zich af of het niet riskant is wanneer je verliefd zou worden, en Merian wilde wat meer weten over de afspraken die ik met mijn partner gemaakt heb.
Moose, ik kan eigenlijk geen seks met iemand hebben als ik er nÃet een beetje verliefd op ben. Dat kan zijn puur lichamelijk (een lekker joch), maar dan kan ook meer geestelijk zijn (iemand gewoon erg aardig vinden).
Nu zou je natuurlijk eerst moeten definiëren wat verliefd zijn is.
Maar ik zie verliefd zijn als iets wat uit mezelf komt, en niet met iemand anders te maken heeft; wel met het bééld dat ik van iemand anders heb.
Vandaar dat ik me naar mijn partner ook niet schuldig voel over die verliefdheid; als schrijver ben ik zelfs wel eens verliefd geweest op een persoon die ik nota bene zelf bedacht had, waardoor ik een illusie armer ben geworden, maar een belangrijk inzicht rijker.
Maar verliefd zijn leidt bij mij dus niet naar dagdromen over de Prins van mijn Dromen!
En ik kijk mijn partner daar ook niet op aan als hij een keertje verliefd is.
En Merian, de exacte details vind ik een zaak tussen mijn partner en onze minnaars en minnaressen, maar het komt er op neer dat de opwinding die gevoeld wordt bij een vreemde persoon ook in de eigen relatie gebruikt wordt. En omdat mijn man en ik allebei bi-seksueel zijn, kun je misschien begrijpen dat de fantasietjes die daaruit ontstaan, bijzonder opwindend zijn.
Het hebben van een open relatie is trouwens geen gerantie dat die relatie dan maar vanzelf goed gaat. Ook in een open relatie is blijven praten het toverwoord; alleen de hunkering en nieuwsgierigheid naar een derde is minder een stoorzender.
Het is ook geen zaak van ongebreidelde promiscuïteit bij ons. Ik ken mijn partner nu ruim acht jaar; in die jaren is er drie keer sprake geweest van seks met een derde persoon.
De wetenschap dat de ruimte er is, haalt de druk al genoeg van de ketel bij ons.
______________________________________________
millie
Hallo Pippin,
Goede topic!
Er blijken inderdaad steeds misverstanden te blijven ontstaan in het kader van vreemd gaan en open relaties.
Ik hoop dan ook dat mensen die iedere vorm van 'buitenechtelijk' verwerpen deze mening niet hier deponeren. Anders wordt het weer zo'n moralistische welles/nietes strijd.
Ik ben het helemaal met je eens dat hunkering en nieuwsgierigheid naar een derde een behoorlijk ontwrichtend effect op de relatie kunnen hebben. Als je een ander gaat idealiseren is dat ondermijnend en heel kwetsend voor je partner.
Ik heb een relatie die ik eerder niet-gesloten dan open zou willen noemen. Het woord open heeft voor mij een erg 'verwelkomende' associatie en zo voel ik mij niet richting andere sexuele partners.
(hiermee wil ik natuurlijk ook niet suggereren dat dat bij jou wel zo is Pippin)
Daarom zeg ik liever niet-gesloten.
Dat iets bij voorbaat en per definitie verboden is, daar kan ik niet tegen. Dat verlang ik ook niet van mijn partner.
______________________________________________
yeah right
Is dit de hou-jezelf-voor-de-gek-show?
______________________________________________
kirsten
@Pippin, hoe zou het komen dat verliefd zijn bij jou niet leidt tot het dagdromen over de Prins van je Dromen en bij veel anderen wel? Zou het kunnen zijn omdat je die Prins voor je gevoel al (je eigen man dus, waar je steeds met veel liefde/gevoel over schrijft) hebt vraag ik me af?
Of heeft het meer met je karakter/persoonlijkheid te maken?
______________________________________________
zee
Misschien is het zo dat wanneer men een relatie betracht zoals door Bridge en Pip omschreven, het realisme aanwezig is dat er niet zoiets als een prins op een wit paard is - maar dat de eigen vaste partner de best mogelijke modus vivendi dicht benadert - en er dus geen gemis is aan zulk een droomruiter want hij bestaat feitelijk niet!
______________________________________________
jaloersje
echt, ik wou dat ik het ook kon...
zélf heb ik al wel eens kriebels voor anderen gehad, en TOCH zou ik kapot gaan als mijn vriend dat ook zou doen. misschien omdat ik zelf weet hoe het is, hoe je kan opgaan in het moment met de ander, OOK al wil je daarna terug naar je vriend... ik zou het niet kunnen verdragen van hem!
of misschien kan ik hem wel de toestemming geven, maar als hij dan bij die ander zit zou ik kapotgaan en ik zou er daarna blijven over doorzeuren en huilen etc. ...
ook al vertrouw ik hem en weet ik dat hij veel van me houdt en zijn leven met mij wil delen... ik kan er niets aan doen, IK BEN JALOERS! soms word het extreem, ook wanneer hij niet echt iets "verkeerd" doet... maar ik probeer me wel in te houden...
kan je dit veranderen? geraak je ervan af? het leven zou zoveel makkelijker zijn...
______________________________________________
Pippin
Kirsten,
Verliefd zijn vind ik een heerlijke, maar ook de meest verneukeratieve emotie waartoe ik in staat ben. Ik ben niet verliefd op een persoon, maar op het beeld wat ik op die persoon geprojecteerd heb!
Het is niet voor niets dat naarmate je beeld van iemand meer overeen gaat komen met de werkelijkheid, de koninginnepages in je buik langzaam via oranjetipjes gewone motjes worden .
Toen ik me dát realiseerde, nam ik me voor nog wel van het verliefd zijn te genieten, maar dan als iets dat uit mezelf kwam.
______________________________________________
kirsten
@Pippin,
Voor een deel kan ik je gelijk geven.
Onbewust speelt de behoefte denk ik weer eens verliefd te worden (bemind, begeerd te worden etc...), kwestie van de goede persoon (hij moet wel aan bepaalde eisen voldoen) op de goede plaats.
Die persoon idealiseer je dan, om in je behoefte te kunnen voorzien. Maar toch komt dan het gevaarlijke punt vind ik. Ook al weet je dat de Prins op het witte paard hoogstwaarschijnlijk niet bestaat en ben ik het echt wel met Zee eens, toch neemt die fantasie een loopje met je, toch heb/voel je zoiets van : "Je weet maar nooit, hij benadert Hem wel... wat zou ik dan overgelukkig kunnen worden". Dan is het best frustrerend, dat je het niet even uit kunt proberen omdat je in je huwelijk vastzit.
Dus ik denk dat een open relatie alleen weggelegd is voor personen die hiervan geen last hebben.
Pippin leg me het woord "verneukeratieve" eens uit, nog nooit gehoord.
Wat is dan het leuke van verliefd worden eigenlijk nog, als het alleen je-zelf-voor-de-gek-houden zou zijn?
______________________________________________
Moose
Wauw, ik leer hier nog ns iets.. Pip, ik denk inderdaad dat je gelijk hebt met je definitie van verliefdheid, 't is eigenlijk heel logisch (inderdaad, die man (of vrouw) is nooit zoals in je dagdromen) maar ik had het nog nooit zo bekeken. Maar ik kan me ook Kirstens opmerking voorstellen, twijfel je daar nooit aan, dat die verliefdheid uit jezelf komt, heb je nooit de neiging om te onderzoeken of dit 'm misschien stiekem toch helemaal is?
@Kirsten
Over jouw vraag over wat het leuke van verliefdheid dan nog zou zijn, wie zegt dat jezelf voor de gek houden niet leuk is? Als je een boek leest en je beleeft alles wat de personen meemaken intens mee en je geniet daarvan, dan hou je jezelf toch ook voor degek, want ze bestaan niet.. Dagdromen is verrukkelijk, maar ook een extreme vorm van jezelf voor de gek houden. Dus ookal weet je dat je jezelf een beetje (niet helemaal, die verliefdheid is ook wel op een (klein) stukje werkelijkheid gebaseerd) voor de gek houdt, dan hoeft dat stukje extra 'realiteitszin' nog niet je plezier erin te ontnemen.
Denk ik hoor, ik bedoel, ik heb me ook nog nooit gerealiseerd dat verliefdheid misschien wel op deze manier werkt
O ja, en Bridge, jouw definitie van jaloezie is voor mij ook uitermate verhelderend, dank daarvoor Jaloersje, misschien moet je dat stukje even goed lezen..
X
Moose
______________________________________________
millie
Tja, het is wat met die verliefdheid
Pippin zegt 'ik ben niet verliefd op een persoon, maar op het beeld wat ik op die persoon heb geprojecteerd'
Daarbij aansluitend nog even een citaat wat ik zelf erg mooi vind "On ne peut pas aimer un homme, une femme sans les d'abord avoir
inventees"
______________________________________________
Pippin
Ik twijfel niet meer over mijn verliefdheden sinds ik smoorverliefd, compleet met vlinders in de buik, bonzend hart en niet kunnen eten, op iemand die ik echt helemaal van top tot teen verzonnen had (als schrijver mág dat ).
Wat gebeurt er als je verliefd wordt? Je ontmoet iemand die je op het eerste gezicht erg aardig vindt; soms is er ook een duidelijk erotisch element voelbaar. En daarop bouw je zelf een heel kaartenhuis van aannames (wat toevallig dat de Prins nu net de eigenschappen heeft waarna jij op zoek bent), of ze kloppen of niet. Pas later, naarmate je iemand beter leert kennen worden door de realiteit de leemtes opgevuld die je zelf zo rooskleurig mogelijk ingekleurd had.
Onze geest is heel goed in het aannemen van dingen op onvolledige informatie; de eerste reactie van mensen die naast een gearresteerde seriemoordenaar wonen is: Die man? Hij is altijd zo aardig tegen ons hondje! Alsof het dan uitgesloten is dat iemand een seriemoordenaar zou zijn .
(Zoiets werd gezegd door de buren van Christie!)
Die eigenschap van onze hersenen om onszelf voor de gek te houden is trouwens een noodzaak voor ons overleven! Ik dacht dat wijlen Piet Vroon eens gezegd heeft dat mensen een veel te positief zelfbeeld hebben; de mensen die een realistisch zelfbeeld hebben, zijn depressief.
Vroon heeft zelfmoord gepleegd.
En Kirsten, ik heb de Van Dale niet bij de hand, maar iemand verneuken is iemand voor de gek houden (naaien wordt ook wel in dit verband gebruikt; zou dat significant zijn? )
______________________________________________
Triple-B
Alleen
mensen
zonder fantasie
Vluchten in de realiteit!
Loesje!
Dus geniet van het jezelf voor de gekhouden!
Liefs Pascal
______________________________________________
Gluurdertje
Of aansluitend:
The Reality gives us the World,
our Imagination gives use the Universe....
Gluurdertje
______________________________________________
millie
Zelfs Einstein zei al "Logica brengt je van A naar B, maar verbeelding brengt je overal"
______________________________________________
Moose
Jongens, jongens
Wat zijn we het weer eens vreselijk eens met z'n allen!!
______________________________________________
jaloersje
@moose,
heb even bridge's stukje over jaloezie herlezen.
het probleem is dat ik het allemaal wel wéét (ik denk dat ik mezelf al erg goed heb kunnen leren kennen): ik weet dat mijn jaloezie terug te brengen is tot
1.gebrek aan aandacht
2.onzekerheid
als hij iemand anders leuk vindt, dan kan ik het niet helpen dat ik me dan ellendig voel en denk 'ben ik wel leuk genoeg? wat als hij ontdekt dat er leukere vrouwen zijn dan mij?' etc.
nochtans wéét ik dat dat onzekerheid is, maar die lijkt wel niet weg te krijgen, want mijn partner maakt me genoeg duidelijk dat hij me lekker en leuk vindt en dat hij van me houdt. het is ook niet dat ik hem niet vertrouw.
jaloezie, zit dat dan in je karakter? heb je dat of niet? ik denk dat ik het nooit kan wegkrijgen, alleen maar er zo goed mogelijk mee proberen om te gaan.
pippin, hoe doe je dat, als je man een avontuurtje met een ander heeft gehad? enerzijds zou ik ook wel benieuwd zijn naar de details, er samen over giechelen, anderzijds zou ik kapot gaan.
als hij iets met een man zou hebben, zou ik dat dus helemà à l niet erg vinden. ik wou dat ik ook zo zou over andere vrouwen zou kunnen denken, want dat voelt heerlijk: die rust, volledig vertrouwen, geen zorgen
______________________________________________
Moose
Ik kan me er alles bij voorstellen Jaloersje, begrijpen waarom je iets voelt is 1, maar het dan meteen niet meer zo voelen is natuurlijk heel iets anders.. Kan je alleen geen raad geven, vrees ik, ten eerste ben ik niet zo jaloers aangelegd geloof ik, en ten tweede is het tot nu toe altijd zo geweest dat ik het gevoel had dat ik belangrijker was voor mijn partner dan andersom (da's ook niet alles, maar daar hadden we het niet over) en leek het erg onnodig om jaloers te zijn. Ik denk in elk geval wel dat heel goed is dat je weet waar die jaloezie vandaan komt. En misschien is het wel zo dat je, stel dat je aan een open relatie zou gaan doen, en je zou merken dat je partner je ondanks andere bedpartners nog steeds de geweldigste vrouw op aarde vind, je jaloezie wel minder zou worden. Maar dat lijkt me nogal een paardemiddel, en gezien jouw gevoelens ook enigszins riskant..
Misschien zijn er vrouwen op dit forum die de jaloezie hebben overwonnen? Of hoort dat meer in een ander topic..
______________________________________________
Moose
En o ja, Pippin, Millie en Bridge,
Ik had deze vraag al eerder geformuleerd, maar blijkbaar niet duidelijk genoeg. Pippin schreef ergens dat ze al voor een eventuele relatie met de eventuele partner besprak of een open relatie erin zou zitten. Nu lees ik overal dat je er niet met een bedpartner vandoor gaat omdat je zoveel in je eigen relatie hebt dat je niet kwijt wil raken. Maar als je meteen als open relatie begint, heb je ook met de partner waarmee je 'steady' gaat nog geen enorme band, en is het dus makkelijker om er met iemand anders vandoor te gaan. Of zie ik dat verkeerd?
______________________________________________
Pippin
@Moose,
Je gaat nu van de veronderstelling uit dat zodra je een open relatie begint, er meteen "gepraktizeerd" wordt. Het zijn uitzonderingsgevallen waarbij de promiscuiteit meteen begint.
Het eerste contact in onze relatie met een derde was na 5 jaar. Dan is een relatie al aardig bestendigd.
En Jaloersje, wat is het meest bedreigende van een contact tussen je partner en een andere dame?
De mogelijkheid dat hij die dame wel eens veel leuker zou kunnen vinden. Met andere woorden, onzekerheid. Maar het is niet zijn onzekerheid, maar de jouwe! Jaloezie is dus als je het op de keper beschouwt het probleem van de jaloerse partner.
Soms kun je in een open relatie ook jaloers worden omdat je je buitengesloten voelt. Daar kunnen afspraken over gemaakt worden.
Heel wat mensen met een open relatie hebben de afspraak dat er alleen maar in trio's of kwartetten gevreeën mag worden, of in parenclubs. Als je je eigen beperkingen en die van je partner goed weet, kun je daar op inspelen met afspraken; en het leuke is, die maak je helemaal zelf!
______________________________________________
Schorpioen
Ik heb de volgende vraag al eens in een ander topic gesteld, maar ik heb er tot nog toe eigenlijk nooit een echt antwoord op gekregen. Vandaar dat ik hem nog maar eens stel:
Je hebt een open relatie en jij hebt wel eens seks met een derde. Hoe ga je dan om met de situatie dat je partner seks met je wil maar je hebt zelf absoluut geen zin. En misschien komt dat een paar dagen later nog eens voor. Ik kan me voorstellen dat je partner zich dan onzeker en jaloers begint te worden. En misschien dat je zelf bang gaat worden om zijn/haar avances af te wijzen, juist omdat je bang bent anders gevoelens van jaloezie op te roepen.
Je kan natuurlijk wel zeggen dat je daar op voorhand goede afspraken over hebt gemaakt, maar toch: emoties zijn iets vreemds, en als je het weekend je seks met je minna(a)r(es) hebt gehad, en je vervolgens door omstandigheden 2 of 3 keer achtereen je vaste partner afwijst, dan kan ik me voorstellen dat er irritaties ontstaan.
Is een dergelijk situatie herkenbaar? Hoe ga je daarmee om?
Even voor de duidelijkheid (mijn reputatie indachtig): Deze vraag is niet bedoeld om argumenten TEGEN open relaties aan te dragen. Ik ben echt oprecht benieuwd hoe met deze gevoelens wordt omgegaan.
______________________________________________
Pippin
Oeps, nu moet ik even fors met de billen bloot . De door jouw geschetste situatie Schorpioen, komt hier nooit voor. Met andere woorden, ik heb altijd zin.
Maar goed, even doorredenerend, omdat contacten met derden juist deel uit maken van onze relatie, wordt er na een vrijpartij met een minnaar of minnares veel vaker gevreeën. En niet alleen op mijn initiatief .
______________________________________________
Schorpioen
Ik heb nog een 2e, praktische vraag: Waar haal je in godsnaam de tijd vandaan? Mijn vrouw en ik vinden dat wel al veel te weinig tijd hebben voor elkaar. Laat staan dat we die beperkte tijd nog eens zouden moeten verdelen over elkaar en een eventuele mina(a)r(es).
______________________________________________
Pippin
In 8 jaar is er bij ons 3 keer sprake geweest van een minnaar of minnares. Waar heb je het dan over, qua tijd?
______________________________________________
Schorpioen
Die periodes dat je een minnaar hebt, al is het maar 3 keer op 8 jaar, zal je toch extra tijd moeten zien te vinden lijkt me, om niet het risico te lopen dat iemand zich te kort gedaan gaat voelen. En aangezien mijn vrouw en ik nu al het idee hebben tijd (en energie!) tekort te komen voor elkaar, vrees ik dat dat alleen nog maar erger zou worden als 1 van ons, of beiden, er ook nog een buitenechtelijke relatie bij heeft.
______________________________________________
Pippin
Misschien zitten wij wat minder vaak op het internet .
______________________________________________
Triple-B
Hoi,
Als ik eens geen zin heb om te vrijen heeft dat niet te maken met een date die ik heb gehad....
Het kan gewoon wel eens zo zijn dat ik geen zin heb (al is het niet vaak )
Dus naar mijn partner is het dan geen afwijzing, maar gewoon geen zin....
kan komen door dagelijkse beslommeringen!
Dus hier geen sprake van jaloezie enz.
Ook is het niet zo dat mijn man niet met me wil vrijen als ik een date heb gehad
Iets wat ik ook wel eens als vraag heb gekregen!
Het is zelfs zo dat het wat toevoegd aan ons leven!
Dus niets aan de hand...
Tijd heb je niet, tijd maak je Schor!
En of dat nou voor je partner is of voor af en toe een date! Als je iets wilt maak je tijd.
Liefs Pascal
______________________________________________
Schorpioen
@Pascal: Tijd maken is makkelijker gezegd dan gedaan, waar ikzelf normaal meer dan 12 uur van huis ben voor mijn werk en mijn vrouw onregelmatige diensten (w.o. weekends) heeft. Tel daar bij op de zorg voor kinderen en huishouden, en je hebt al aan 24 uur in een dag bijna niet genoeg.
@Pip: Ik Internet alleen op mijn werk, tussen de bedrijven door (foei).
______________________________________________
dirk
Wow toffe werkgever heb jij schorpioen
Ik zie je in deze topic alleen al 4 keer staan vandaag.Dat betekent toch dat je heel wat tijd en energie in dit forum stopt tijdens je werkuren. Als ik jouw baas was .....
______________________________________________
Moose
Nou, als je 12 uur per dag van huis bent voor je werk mag dat ook wel wat mij betreft..
En Pippin, nadat ik mijn vraag had gepost bedacht ik inderdaad al dat je waarschijnlijk in het begin van je relatie niet echt behoefte hebt aan seks met derden, is inderdaad wel logisch..
______________________________________________
Schorpioen
@Dirk,
Zoals elke moderne sociale werkgever, heeft de mijne er ook geen probleem mee als je na tijdje geconcentreerd werken even een adempauze neemt. En de één leest dan een stukje in de krant, de ander gaat een sigaretje roken, en ik werp dan dus even een blik op het forum.
Moderne werkgevers zijn geen slavendrijvers die met een zweep in de aanslag achter je staan.
______________________________________________
Triple-B
Nee dat doe ik wel bij je Schor, hihi
Liefs Pascal
______________________________________________
Pippin
Bijna door alle consternatie vergeten dat deze topic er ook nog was.
In een andere draad heb ik proberen uit te leggen waarom ik ondanks mijn rationalisatie, nog steeds van mijn verliefdheden geniet.
Maar ik denk ook dat verliefd worden (een eerste stap in het buitenechtelijk bed) te maken heeft met het al dan niet jezelf toestaan te fantaseren, te dagdromen en te zwijmelen.
Ik denk dat het een open deur is dat vrouwen een wat romantischer wereldbeeld hebben dan mannen. Tenminste, de pulplectuur voor vrouwen is de boeketreeks, de kasteelromans, of de ziekenhuisromannetjes. Meestal is de heldin in deze boeken een niet al te zelf verzekerde vrouw, die een gehaaide rivale moet verslaan om de man van haar dromen te vinden (en ze leefden nog lang en gelukkig).
De pulplectuur voor mannen, zijn bijna altijd avonturenboekjes, of ze nu in het wilde westen spelen, op een kasteel in Transsylvanië of op een ruimteschip. De held is meestal een stoere bonk die het lukt met een aantal primaire eigenschappen (vechtend en wippend) niet alleen de heldin, maar ook nog de een groot gedeelte van de mensen in zijn omgeving te redden (en er volgde een nacht van overheerlijke, maar oh zo verboden vruchten).
Het gekke is dat in de romannetjes voor dames de held ook een krachtige man is (de dokter, de kastelheer, een rijke playboy), al neemt hij qua reddingsactie niet zoveel hooi op zijn vork als het archetype in de mannenlectuur.
In ieder geval krijgen vrouwen en meisjes met de paplepel ingegeven dat het "vangen" van een man een doel op zich is, net zoals mannen en jongens met de paplepel ingegoten krijgen dat een nacht vol wilde geneugten het ultieme doel is.
Maar nadat de eerste vlinders in de buik als verfrommelde propjes op het gazon des levens beland zijn, begint het natuurlijk weer te knagen. Vrouwen zijn geconditioneerd om een man in een romantisch net te vángen, en misschien dat daarom vrouwen tijdens een affaire vaker verliefd worden dan mannen, die geconditioneerd zijn met hun "romantisch" beeld, een gewillige dame die zonder aarzeling de ranke dijen voor hem opent.
Du moment dat een vrouw een interessante man tegenkomt, zal ze waarschijnlijk een romantisch web spannen en van deze held een man fabriceren die het in de gemiddelde bouquetreeksboekje aardig zou doen. Mag ik dan vinden dat ik in dat net van leugens en behoeften van mijn eigen geest niet gevangen wil zitten? Ik wil er wel eens in zitten, maar niet gevangen.
Uiteraard zijn er vrouwen met een bijna mannelijke benadering van seks en erotiek; maar ik vrees dat het gros nog steeds al dan niet in overdrachtelijke zin een pulpromannetje in de tas heeft verstopt.
______________________________________________
millie
Ijzersterke analyse Pippin!
______________________________________________
Moose
@Pip
even in reactie op je laatste alinea, ik denk dat je in beginsel gelijk hebt dat veel vrouwen die zich op sexueel vlak 'mannelijk' doen voorkomen dat romannetje in hun tas hebben zitten, maar denk je niet dat dat romannetje er in bepaalde situaties onder invloed van gewenning (en wil natuurlijk)blaadje voor blaadje uitwaait? Maw, vrouwen hebben het beeld dat ze een man moeten vangen deels opgedrongen gekregen, deels komt dat ook voort uit biologische patronen, en als ze merken dat ze dat in een bepaalde situatie niet willen, zullen ze dat beeld stukje bij beetje (gevoelsmatig) los moeten laten.
Zoals ik al meerdere keren heb beweerd, weten waarom je iets voelt is 1, het niet meer voelen is heel iets anders.
Even een voorbeeldje uit eigen 'praktijk'; ik wil momenteel geen relatie in traditionele zin, maar toch wel graag seks. Op een gegeven moment kwam ik een zeer aantrekkelijke getrouwde man tegen, waarmee een seksrelatie ontstond. In het begin had ik daar veel moeite mee, emotioneel gezien, omdat ik vond dat hij me te weinig aandacht gaf, terwijl ik WIST dat daar 1 niet veel ruimte (tijd) voor was, 2 dat het daar ook niet om ging, daar ging het mij ook eigenlijk niet om, het draait om de seks en dat we lekker kunnen lullen en lol hebben is mooi meegenomen, om het even bot te stellen. Maar ik voelde me toch wel ernstig in mijn vrouwelijke ijdelheid gekwetst, aangezien ik toch een van de meest prachtige, leuke, sexy, fascinerende vrouwen op deez' aardbol ben (natuurlijk ) en ik vond dat hij minstens zo naar mij moest verlangen als ik naar hem, en dat hij me dat ook moest laten weten. Dus kon het gebeuren dat ik een week niets van hem hoorde, en dat ik, ondanks mijn stoere verhalen her en der dat ik DE oplossing voor het hele relatieprobleem had gevonden (en rationeel gezien vond ik dat echt, en nog) (althans, for now) toch behoorlijk in de put zat.
Nu zijn we drie maanden verder, en hebben mijn gevoelens zich aangepast op mijn verstand, om het zo maar te zeggen. Hoor ik een week niks van m? Prima, komt wel weer. Als ik m zie is het verukkelijk, als ik m niet zie is het ook prima en vermaak ik mij uitermate met mijn eigen dingen.
Maar goed, om weer terug te komen bij mijn punt, dat ik door dit hele verhaal bijna kwijt was geraakt (en overigens ook door het tijdstip) volgens mij is het een leerproces om je los te maken van het 'rollenpatroon' En jij weet het nu allemaal prachtig en stellig te verwoorden, maar is het bij jou ook niet zo gegaan dat je het eerst allemaal (of het nu om je objectieve visie op verliefdheid gaat of om iets anders)hebt moeten ontdekken en bedenken, om het vervolgens met vallen en opstaan te gaan 'toepassen'?
Ik hoop dat je me kunt volgen, ik moet ook eigenlijk wel echt naar bed nu, merk ik aan mijn schrijfstijl en typefouten
______________________________________________
myspot
Verliefd zijn kun je dus vergelijken met het lezen van je horoscoop. Je leest t zoals je zelf wilt!!
Pippin. Een vergelijkbaar gevoel heb ik gehad met een emailloveres.. Nooit gezien, nooit gehoord.. en maar stapelen met die kaartjes tot hoog in de hemel!! Toen in een keer de onderste kaart eruit getrokken heb door mezelf af te remmen (lees, wakker te schudden, in de realiteit te zetten..)en wat gebeurde er...ik had echt liefdesverdriet. Het enige voordeel hiermee was dat door de korte, heftige en feitelijk fictieve verliefdheid zelf.. het verdriet ook zo weer gerelativeerd is.
oh oh, erg off topic..maar zo heerlijk om over te schrijven.
______________________________________________
kirsten
Moose, wat herkenbaar zeg. Ik ben eindelijk zo ver dat ik het zonder zijn mails kan stellen en zelf ook minder van me laat horen. Ik heb leren inzien dat mannen hier daadwerkelijk anders mee omgaan, het betekent niet dat ze niet -op hun manier- van je houden en naar je verlangen.
Wat ik wel hou, in tegenstelling tot Pippin, is mijn dagdromen over hem als mijn prins. Ik heb dat gevoel maandenlang proberen weg te stoppen, proberen te negeren maar het lukt niet. Ik erken en accepteer nu dat ik dat gevoel heb, ben daar ook open in naar hem toe en heb er tegelijkertijd ook begrip voor dat hij er anders over denkt. Het is gewoon mijn natuur. Het doet pijn, naar hem te verlangen en hem niet helemaal te kunnen krijgen. Maar het doet nog veel meer pijn hem helemaal niet te hebben. Hij maakt me,ondanks de pijn, toch echt wel gelukkig.
Dus mijn oplossing is dus gewoon erkennen dat je , hoe belachelijk ook, in hem je prins ziet. Door het steeds te ontkennen maakte ik het mezelf extra moeilijk. Door erover te praten moet ik soms een beetje om mezelf lachen, maar het geeft me tgl. ook de legitimatie voor mijn ontrouw.
Begrijpen jullie deze andere insteek een beetje, het voelt voor mij als de oplossing.
______________________________________________
Moose
Kirsten
Wat goed van je dat je er met hem over praat en dat jullie allebei kunnen accepteren dat jullie gevoelens niet hetzelfde zijn. Op dat vlak loop ik dan weer achter op jou, ik heb hem nooit verteld wat ik voelde omdat ik bang was dat hij zou denken dat ik meer van hem verwachtte dan hij waar kon maken. (Wat gevoelsmatig ook wel zo was) Maar (hoewel ik in het begin nonstop aan hem dacht) ik heb hem nooit echt als mijn prins gezien, hoeveel karaktertrekken hij ook van mijn droomman mag hebben, ik gok dat dat toch vooral uit zelfbescherming is, hij is getrouwd, 15 jaar ouder, enz, dus het wordt nooit echt wat, en (misschien is dat een verschil) ik wil ook niks 'echts' op dit moment. Lang leve de lol en die prins komt nog wel eens, zoiets. Want ondanks dat ik me goed kan vinden in Pips 'rationaliseringen' ergens in mijn achterhoofd blijft de prins om een hoekje kijken...
En nogmaals, ik vind het knap dat je hem toch kunt zien als je prins, en tegelijkertijd kunt accepteren dat je hem nooit helemaal kunt 'hebben'. Geniet van je prins wanneer je hem ziet, en geniet van je dagdromen!!
Veel liefs
Moosey
______________________________________________
Pippin
Hoewel ik goed kan rationaliseren, ben ik ook "slechts" een vrouw. Heel soms komt de gedachte aan de Prins echt wel omhoog, maar dan grinnik ik en weet dat er van mag genieten als van een boek of een film; niet gebeurt zo vaak meer overigens, ik heb mijn "prins" bij benadering gevonden.
Ik weet niet zo goed hoe ik deze nuance moet uitleggen; wel verliefd worden, zeer zeker wel eens dromen en zwijmelen, maar het hoofd koel houden en mezelf af en toe een knipoog geven, dat "we ons weer aardig voor de mal zitten te houden", werkt voor mij in dit soort situaties goed genoeg dat ik niet steeds de pijn van de teleurstelling en het ongestilde verlangen voel.
Mijn man en ik hebben elkaar als minna(a)r(es) leren kennen, en bij beiden trad ook al snel een soort prins/prinses gevoel op. Hoewel we er wel eens over gepraat hebben om samen verder te gaan, was dat pas toen we elkaar zo goed kenden dat de blinde verliefdheid al weer weg begon te ebben. En dat was maar goed ook. Op het hoogtepunt van onze "roze verliefdheid" hadden we een dusdanig beeld van de ander dat als we daarop de beslissing hadden genomen om huis en haard achter te laten om samen verder te gaan, een enorme teleurstelling gevolgd was met misschien een breuk.
Maar oh, wat herken ik die emotie, het gevoel dat je wel bijna in iemand wil kruipen om bij iedere hartslag elke vezel van de ander te doordrenken met je aanwezigheid. Het smoorverliefde staren naar de monitor na een zeer fijne chatsessie of een kabelverschroeiende e-mail.
Verliefd zijn is heerlijk, en ik gun het iedereen tenminste één keer in zijn of haar leven. Maar verliefdheden hebben ook hun voetangels en klemmen, en wanneer we gevormd worden, blijven die totaal buiten beschouwing. Want waar blijft het verhaal van Sneeuwwitje en haar Prins, waarbij ze in relatietherapie gaan, de Prins een alcoholprobleem krijgt, Sneeuwwitje een eetstoornis ontwikkelt, de Prins wat al te makkelijk met het familiefortuin omspringt, een postnatale depressie op de loer ligt en al die andere talloze dingen die zo moeilijk te rijmen vallen met een "lang en gelukkig leven"?
Ik hoop dat ik zo het beeld wat bijgesteld heb van Pip, de rationele kikker. Voor mij zijn verliefdheden een stuk makkelijker te hanteren geworden, en daardoor liggen er dus in het buitenechtelijke bed wat minder adders onder de dekens.
______________________________________________
kirsten
Moose,
In het begin had ik het hem ook niet durven vertellen hoor. Het is bij ons al wel uitgeraakt door mijn te hoge verwachtingen. Maar door open met mijn verlangens om te gaan (dat ik hem in mijn hart helemaal wil), poneer ik het juist veel minder als verwachting. Ik respecteer zijn mening. Ook hij gelooft -net als Pippin- niet zo in het sprookje van "ze leefden nog lang en gelukkig" .
Het lucht mij gewoon ontzettend op dat hij het van me weet en ik niet steeds moet rationaliseren.
______________________________________________
Pippin
Kirsten,
Begrijp ik nu goed dat de breuk tussen jullie weer (in zekere mate?) gelijmd is?