Peter-Paul
Allen,
Al eerder genoemd, maar eigenlijk als zijspoor van die discussies. Wellicht een eigen discussie waard?! Bij deze, dan. Ik ben benieuwd of jullie dit een 'topic' vinden en wat dan jullie ideeen en gevoelens erbij zijn.
Het uitgangspunt:
Ik beleef sex toch als iets speciaals in m'n huwelijk. Een benadrukking van wat we met z'n tweeen hebben. Daarnaast, algemener, is er ook een (wellicht ego-strelend?) idee dat je voor je partner speciaal, bijzonder bent, niet alleen in het sexuele. Daarom houdt de ander van jou, en omdat de ander ook zo speciaal voor jou is, hou jij ook van die ander.
Dan de situatie, oplopend in heftigheid: Of het nou voyeurisme buiten op straat is (bijv. inkijk in een decolleté), of samen kijken naar een (goeie!) erotische film op de buis, of een one-night-stand triootje, of een langdurige ménage-a-trois ... waar het om gaat is dat een derde persoon in staat is jouw partner op te winden.
De bedreigende gedachte:
Het is voor de buitenstaande partner heel bedreigend om vast te stellen dat je maatje opgewonden wordt van iemand anders. Want dan ben je toch niet meer "speciaal" voor je partner? Want: we zijn dus niet voor elkaar nodig als het aankomt op opwinding, stimulering. Dan kan je dus, wat sex betreft, gewoon worden ingeruild voor een min of meer willekeurige andere met bepaalde stimulerende, opwindende karakteristieken!! Dat geeft dus niet dat gevoel dat je speciaal bent voor je lief, niet dat idee dat je de one-and-only bent. Dat is toch niet iets waar je je zomaar over heen zou moeten kunnen zetten, daar zou je toch best wel ongerust of zelfs wanhopig boos over mogen zijn? Of zoals de vrouw botweg zegt: "als een paar tieten op tv het pikkie al omhoog doet gaan, kan je nagaan wat een paar echte tieten voor een succes hebben: spuiten maar. Ik ben dus compleet overbodig".
Het dilemma:
Ik begrijp dat standpunt volledig, voel de bedreiging (in iets zwakkere vorm) ook zo, zelfs in historisch perspectief: Als ik terugdenk aan de vriendjes die ze gehad heeft voor we elkaar kenden, wordt het me bijkans zwart voor ogen en begint m'n maag te krampen (volstrekte onzin natuurlijk, rationeel gesproken).
Maar tegelijkertijd, als ik bedenk hoe leuk het kan zijn om samen naar een goeie film te kijken, begrijp ik het weer niet. Want dan wordt m'n lief toch opgewonden van iemand anders? En blijkbaar vind ik dat leuk, gezien mijn interesse in erotische films. Kortsluiting, volledige tegenspraak, m'n hersens op tilt. Ik kom er niet uit.
Ligt dat aan mijn (blijkbaar tè) hoog opgewaardeerde normen, waarden en verwachtingen, ben ik ronduit bezitterig, is het pure onzekerheid ??
Wie het weet mag het zeggen...
Was getekend,
Peter-Paul
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul,
Jouw nieuwe topic mis ik net en kruist mijn reactie die nu onder 'erotiek op tv' is beland. Maar die dus beter hier had gestaan, hihi, maar ik post hem net en zie nou dat je er precies een nieuw topic van hebt gemaakt.
Vind je het erg om mijn reactie daar even te lezen (ik weet niet of het mogelijk is om copy-paste naar hier te doen) en dan praten we hier verder?
Sandra
______________________________________________
zomaar
Effe een copy-paste vanuit de "erotiek op tv" topic ...
Wat betreft jouw dilemma Peter-Paul zou ik stellen dat die jaloezie niet zo erg nodig lijkt, want zelfs als je opgewonden geraakt van die beelden (of een
erotisch verhaal, of foto's, ...) heeft dat toch niet noodzakelijk te maken met "ander is beter" ?? Misschien is jouw vriendin wel de enige waarbij je echt
lekkere sex kan hebben omdat jullie elkaar heel goed kennen en ten volle kunnen vertrouwen ... denk dus echt wel dat die reakties gedreven zijn door een gebrek aan zelfvertrouwen en/of duidelijke goede afspraken omtrent wat jullie in een relatie toelaten, hoe meer duidelijkheid hieromtrent hoe minder nood aan bevestiging of "uitleg".
Hoop dat je hiermee iets kan aanvangen
)______________________________________________
Sandra
Ikke, Peter-Paul,
Idioot natuurlijk, maar vannacht schoot ik ineens wakker met een heel rare gedachte. Die volgens mij gestoeld was op Pater-Pauls 'constante', in die zin dat hij daarmee een verklarende 'formule' intoduceerde die mij aansprak.
Er kwam toen ineens ook bij mij zo'n soort formule naarboven naar aanleiding van de discussie over of men zich inwisselbaar 'moet' voelen wanneer je partner met een ander vrijt. Ik kon de afgelopen dagen niet onder woorden brengen dat ik Peter-Pauls gedachten daarover helemaal kan onderschrijven en ze toch niet zo ervaren heb. Of althans, wel gevoeld maar er overheen kon komen met mijn twee geliefden.
Nu mijn rare 'formule'(maar ik ben niet erg sterk in het wiskundig kort fromuleren): Peter-Paul's relatie beschrijft hij als 1+1=2 die samen een eenheid vormen. Dat onderschrijf ik dus helemaal, en daarmee bedoel ik dat ik Peter-Pauls relatie inderdaad ook zie als de perfecte match die hij aangeeft. Maar dat 1+1+1 dan in de inwisselbaarheidsgedachte 1/2 zou opleveren, geloof ik niet. Ik bedoel daarmee dat ik persoonlijk dus in het trio ervaren heb dat hoewel ik mezelf aan twee mensen gaf, ik niet mijn liefde in twee hakte en ieder daarvan de helft kreeg. En vise versa kreeg ik van mijn partners niet twee halve liefdes. Het was 1+1+1=3 en daarmee voor ons ook een volwaardige eenheid.
Is dit herkenbaar?
(heb copy-paste ook gevonden zoals je ziet,met wat aanpassing...)
Sandra
______________________________________________
zomaar
Sandra,
Ik denk dat zowel jij als Peter-Paul beschrijven dat een "goede" relatie meer
oplevert dan de som van de individuen, en dit aan de grondslag ligt van de meerwaarde ervan - lijkt wel een exposee over economie LOL. De strikt noodzakelijke voorwaarde is natuurlijk wel dat het een "goede" relatie moet zijn, en daar ligt em nou net de basis waarom we het elkeen ook anders beleven: we vullen die term GOED elk anders in, met onze eigen verlangens en karakteristieken - vandaar dat het voor de 1 beter lukt als individu , voor de ander in een monogame relatie en voor weer anderen in een veelheid van relaties - plus alle combinaties vandien )
Wat vooral ook speelt is dat hoe je ook je wensenpakketje invult, je dan ook de juiste medemensen moet vinden om dit uit te werken - gelukkig zij die daar idd in slagen, want dan pas kan je je ten volle ontplooien en ligt zoals men zegt "de wereld aan je voeten".
Vele groetjes vanwege deze gelukzak
)Ikke
______________________________________________
Peter-Paul
Sandra, Ike,
Liefde en sex, mathematisch beschouwd. Leuk! Pakkende titel ook voor een best-seller
Jou opmerking dat jouw liefde niet in tweeen werd gehakt, Sandra, (in jullie ménage-a-trois), gaf aanleiding tot de volgende herinnering. Toen m'n tweede kind geboren was, maakte de oudste zich nogal zorgen om zijn positie in het gezin. Logisch bedacht, omdat er toch minder tijd overbleef gezien de drukte rond de baby. Dat hebben we toen ook gezegd: we houden veel van de baby, maar dat gaat niet af van hoeveel we van jouw houden. Liefde is geen sommetje.
Dat is precies hetzelfde als jouw 'liefde wordt niet in tweeen gehakt'.
Anders gesteld: Het oudste kind wordt niet minder speciaal bij de geboorte van de baby. Wat een duidelijke parallel is voor: mijn vrouw of ikzelf worden niet minder speciaal bij introductie van een derde partij.
Het klinkt zo logisch, zo sluitend. Rationeel niks tussen te krijgen. Waarom voelt het dan toch niet zo?
Waarschijnlijk omdat je het zo toch niet ervaart, althans niet direct, niet meteen. Het oudste kind moet wel degelijk inleveren bij de geboorte van de baby. Niet minder liefde, maar wel minder tijd, dus ook minder aandacht. Dat probeer je dan als ouder te ondervangen door de kwaliteit van die aandacht te verhogen (alweer de constante van Peter-Paul *grinnik*), maar daarin faal je toch. Het oudste kind zal moeten ervaren dat de baby niet alleen neemt, maar ook geeft, iets toevoegt aan het gezin en daarmee dus ook aan het individu, het kind.
Het oudste kind heeft in zo'n situatie niets te kiezen: de baby gaat niet weg, nooit niet, it is there to stay. Het kind kan de situatie alleen accepteren, wordt gedwongen dit te accepteren. En wordt dus gedwongen uiteindelijk, na een poos, te ervaren dat het wel meevalt, dat er ook leuke kanten aan zitten.
Terug naar de erotische film, het triootje: dat is anders want de 'buitenstaande' partner heeft wel degelijk iets te kiezen: het gaat om zijn/haar relatie en heeft dus voor 50% een stevige vinger in de relatie-pap; een pap waarvan de ingrediënten mede door hem/haar te kiezen zijn. Waar, vanwege de bedreiging die uit de situatie spreekt, niet wordt geloofd in of vertrouwd op de aanname dat de ervaring zal leren dat het een aanvulling is in plaats van een uitwisseling.
Veeg daarbij de voorwaarden die Ike noemt: onafhankelijk van het wensenpakketje dat elk individu heeft, je moet wèl de juiste medemensen daarvoor vinden. Als ik dat omkeer: wie zegt, garandeert, mij dat als ik de juiste medemens gevonden heb, deze ook de juiste is voor m'n partners wensenpakketje, en vice versa natuurlijk? Weer extra onzekerheid, dus extra bedreigend, dus extra in de defensieve hoek gedrongen: "trio is niks anders dan gelegaliseerd overspel"
Ike's bijdrage over "anders is beter". Inderdaad is er sprake van uitsluiting in de zin van:
regel 1) ik ben speciaal / bijzonder voor haar.
regel 2) Zij is met mij getrouwd omdat ik zo speciaal ben.
regel 3) Ik wind haar op.
afleiding I) Naar analogie van regel 2) en omdat regel 1) waar is en regel 3) waar is geldt regel 4) Zij wordt DUS opgewonden van mij OMDAT ik speciaal ben.
afleiding II) Omdat regel 2) specifieker geldt: ALLEEN met mij getrouwd, geldt regel 4 ook specifieker: ALLEEN van mij opgewonden.
Afleiding III) DUS: Als ze van iemand anders opgewonden wordt, kan ik niet meer speciaal zijn en ben ik DUS inwisselbaar.
De redenatie is niet zo helder als de parallel met het kind, maar geeft wel aan waar het, logisch en rationeel gesproken, fout gaat (afleiding I en II).
Inderdaad hoeft anders niet beter te zijn, of zelfs maar even bevredigend. De emotie echter doet het voelen alsof 'de perfect match' gedachte zwaar moet inboeten op het moment dat ik zie dat m'n vrouw opgewonden raakt van een ander, of zelfs als ik mezelf toesta opgewonden te worden van een ander. Kortom, het knaagt (lijkt te knagen) aan de basis van de relatie en wordt daarmee zo risicovol dat je afhaakt, ondanks dat het wel leuk lijkt.
Gek toch?
Peter-Paul
______________________________________________
Sandra
Hihi, Peter-Paul,
Even helemaal vanuit mijn beroep gezien: jij zou voor mij een schitterend artikel kunnen schrijven!!!Plaatsje in het achtergrondkatern van een zaterdageditie zou niet misstaan.
En vanuit mijn persoon: De scheuring tussen verstand en gevoel is nu compleet: Ben het rationeel gezien nog steeds volledig met je redenering eens, gevoelsmatig levert het voor mij een groot contra dictio op, omdat ik dus een andere ervaring heb.
Heb zojuist het boek 'De vergissing van Descartes' maar weer uit de kast gepakt om nogeens bevestigt te krijgen dat het bedriegelijk is te veronderstellen dat ik een eenheid met mezelf zou horen te vormen. Het stelt me altijd weer gerust daarin te lezen dat de scheuring tussen verstand en gevoel niet meer dan een logisch gevolg is van de rare manier waarop wij ge-evolueerd zijn.
Erg bedankt voor het lezen van mijn inzichten en het reageren erop met jullie inzichten. Schitterende investeringen in elkaar!
Sandra
______________________________________________
Anouk
Hoi allen,
Het gaat in dit onderwerp, ook voor Peter- Paul dan ook om het verschil/tweespalt tussen ratio en gevoel. Gevoel dan opgevat in het lichamelijke, het biologische...Er is een onderzoek gedaan waaruit bleek dat vrouwen die zeggen (en dit ook menen en geloven) dat ze niet opgewonden raken van erotische of porno films, lichamelijk gezien wel opgewonden raken. Het blijkt dat vrouwen toch ook vochtiger worden van het kijken naar dit soort films ookal hebben ze in hun hoofd dat het hen niets doet. Het samen kijken naar pornofilms wordt dan ook als advies gegeven aan vrouwen die te droog blijven...Zo blijkt dus dat je fysiek gezien wel kan reageren...ook op anderen terwijl je ratio zegt dat het je niets doet. Er zijn vele lichamelijke aspecten aan seks waarop je met je ratio geen invloed hebt. Om een ander voorbeeld te noemen: ook bij seksueel misbruik komt het vaak voor dat het slachtoffer FYSIEK reageert, simpelweg omdat onze geslachtsorganen gemaakt zijn om te reageren op prikkeling.
Dus in die zin ben ik het ook met Sandra gezien....onze biologische instincten blijven alleen wij stoppen onze ratio erboven op....
Groetjes
______________________________________________
Sandra
Anouk, en allen,
Ja, juist: heel letterlijk ligt onze ratio op stapeltjes bovenop onze oerinstinkten.
Reptielenbrein, zoogdierbrein, mensenbrein, om even heel kort door de bocht te gaan en er nog een paar lagen bij over te slaan. En die lagen zijn in zodanig korte tijd (relatief gezien dan) bovenop elkaar tot ontwikkeling gekomen, dat de samenwerking ertussen niet bepaald optimaal is. Op sommige punten wel, op andere weer niet.
En de resultaten van het onderzoek dat je noemt, (waar is dat trouwens gepubliceerd, wil dat wel eens lezen!) ondervind ik regelmatig aan den lijve. Ik lees soms dingen (erg recentelijk nog hier) die ik echt hartgrondig pervers vind, maar waar ik dan tegelijkertijd (of iets later op de avond)toch hele erotische fantasieen van krijg. Op zulke momenten ervaar ik mezelf dan als walgelijk en prettig tegelijk. Zeer vreemde maar best wel interessante ervaringen van mijn wezen vind ik dat.
Sandra
______________________________________________
Sandra
Ps: zit net met man in auto te praten over bovenstaande reactie van mezelf en realiseer me ineens dat er in mijn reactie iets staat dat een zeer verkeerde indruk zou kunnen wekken: namelijk dat ik 'hier' in dit forum iets pervers gelezen heb! En dat was niet de bedoeling van mijn woord 'hier'.
Correctie voor diegenen die dit terecht zo gelezen kunnen hebben: met 'hier' bedoelde ik 'op internet' (tijdens het aanklikken van een aantal pornosites.)
Mijn excuses voor het wellicht onstane misverstand!!!
Sandra
______________________________________________
anne
hoi allemaal
Ademloos heb ik jullie prachtige ge-analyseer bestudeerd, ik vind het mateloos boeiend hoe er over dit onderwerp wordt gedacht. En gesproken. En kromgepraat, rechtgeluld en bijgebogen.
Want je kunt er schitterende theorieen op los laten (wat ook erg leuk is, daar niet van) maar hoe je het ook went of keert, volgens mij is het kernwoord in dit geval:
JALOEZIE.
Niet meer en niet minder.
Kun je het verdragen als je partner niet alleen van jou opgewonden wordt?
Ben je zo vol van vertrouwen over jullie verbintenis dat je hem of haar ook een 'eigen' sexualiteit gunt?
Heb je genoeg eigenwaarde om niet aan jezelf te twijfelen als je geliefde met een ander vrijt?
Kortom, je kunt er uren over praten, rationaliseren en wikken en wegen, maar op een gegeven moment ontkom je er toch niet aan: Ben je jaloers of ben je dat niet? That's the question.
(ik probeer trouwens hiermee geen oordeel geven over jaloezie, het is een vervelende emotie, maar daardoor niet minder legitiem)
kus van anne
______________________________________________
Sandra
Anne,
Kan het waarderen dat je de zaak naar enig uitgesponnen gefilosofeer, weer teug brengt naar meer begrijpelijker porporties.
Zou alleen wel je opmerking over jaloezie als zijnde 'vervelend' willen opmerken dat deze emotie alleen vervelend is, wanneer je ze niet kunt overkomen. Jaloezie is even als angst, woede, maar ook vreugde, wantrouwen etc. broodnodig voor de mens als waarschuwingsignalen voor mogelijk dreigend gevaar. Dus in deze discussie: het gevaar van het verlies van een partner of diens exclusieve liefde.
Wanneer je met die jaloezie geen weg kunt, bijvoorbeeld omdat de betreffende partner er geen begrip voor heeft, pas DAN wordt het een vervelende emotie.
Sandra
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul, en anderen
Naar aanleiding van jouw vraag, Peter-Paul, zal ik een poging doen om uit te leggen wat het verschil in de exclusieve lading van de liefde voor mijn echtgenoot is, en de aanvullende lading van de liefde die ik voor mijn geliefden in het trio heb. (zoals ik al meldde is het trio be-eindigd, maar de liefde is natuurlijk niet weg. Er wordt alleen geen practische uitvoering meer aangegeven)
Moet allereerst opmerken dat ons huwlijk niet gestart is met daarbij al het voornemen 'buitenechtelijke sex'liefdesrealties' op te bouwen. Net als bij jouw huwelijk hebben we eerst gebouwd en vonden in elkaar the perfect match met de bedoeling 1+1.
De perfecte match houdt bij ons in: het liefhebben op alle fronten, ook elkaars tekortkomingen. Op sexueel gebied bleken we in de loop van een aantal jaren niet zo'n perfect match. Na analyse met z'n twee bleek dat we op dat front een totaal tegengestelde achtergrond te hebben. Hij is afkomstig uit een stabiel gezin waarin sex echter totaal genegeerd werd. In dat gezin heeft hij zich nimmer sexueel kunnen ontwikkelen. Ik daarentegen kom uit een stabiel gezin waarin de sexuele ontplooiing door mijn ouders als een groot goed werd gezien. (ze zijn zelf van de generatie die nooit iets over sex hoorde van ouders en ze bezworen elkaar ons als kinderen niet dezelfde idiote zoektocht te laten maken als zij zelf hadden gehad. Voorbeeld: mijn vader dacht dat je een maagd kon herkennen aan de twee kuiltjes in de onderrug. Tot hij op het strand een vrouw met drie kinderen zag èn nog altijd twee kuiltjes. En moeder dacht dat kinderen geboren werden uit de zogenaamde 'ligne negro' die de zwangere buik (ont)siert.)
Geen goede match dus op sexueel gebied. Hetgeen ons beiden voor de grote vraag stelde: heeft ons huwlijk dan wel overlevingskans? Wat is dit waard als we het sexueel niet kunnen vinden?
Niet makkelijk, het traject waar we toen doorheen zijn gegaan. Maar eindresultaat van veel praten was dat we elkaar dit gewoonweg niet verwijten konden. En dat al het andere ons duw wel nog steeds tot perfect match maakte.
Het is gewoon toeval geweest dat een echtpaar, waarmee we al zes jaar een goede vriendschap hadden, en waarmee we beiden veel praatten over onze persoonlijke problemen op sexueel vlak, ineens op heel mooie, integere wijze een trio met mij wilde vormen. Niet als therapie, maar als echt natuurlijk voortvloeiend uit de vriendchap die er verder al was. Mijn man stond er sexueel practisch gezien 'buiten' (nam er dus niet aan deel) maar was wel op de hoogte en er bleef vriendschap tussen hem, mijn minnaar en mijn minnares. Sterker nog, de vriendschap werd er zelfs hechter door, door de betrokkenheid bij elkaar. (en doordat mijn minnaarsechtpaar erg dankbaar was dat zij zich niet schuldig en gemeen tegenover hem hoefden voelen) De eerlijkheid, openheid en toch ook privacy voor ons drie die mijn man voor ons overhad, maakten mijn liefde voor hem in feite alleen maar dieper.
Binnen ons huwelijk hebben we allebei nog steeds dezelfde ambitie, namelijk het sexueel met elkaar te kunnen gaan vinden. En hoe vreemd dit ook klinkt, maar het hebben van erotiek met een ander, betekent voor ons huwlijk en mijn man heel persoonlijk, dat hij zich kan ontwikkelen daar waar zijn jeugd en opvoeding te kort zijn geschoten. Het is echter wel zo dat, (ik ben samen met hem toch weer aan het bouwen aan een nieuwe relatie nu het trio een lange tijd geleden is afgesloten) als er een nieuwe minnaar (en minnares) zouden komen, en mijn man en ik het op den duur toch eindelijk met elkaar zouden kunnen gaan vinden, er ook dan duidelijke afspraken tussen hem en mij zijn. Ik bedoel, als hij en ik ons in de loop van de tijd toch 'eindelijk' sexueel tot elkaar aangetrokken gaan voelen, dan vinden we niet dat we mijn minnaar/minnares hupla effe an de kant kunnen zetten als 'niet meer nodig, bedankt en tot ziens.' Aan de andere kant hebben we wel hele goede afspraken dat als wie dan ook liever de aanvullende partij uit zijn/haar huwlijk wil omdat 1+1 toch de ultieme vorm voelt, dit alleen maar te respecteren is en er dan in goede sfeer met behoud van de vriendschap 'afscheid' van de sexuele relatie moet worden genomen.
1+1 is dus voor mijn man en mij (en van een eventueel nieuw echtpaar dat in ons leven zou komen verwachten we dat ook) de basis. En die vormt de niet-inwisselbare, exclusieve liefde die ook ik verlang te hebben en die ik mijn man verlang te schenken.
Pfff, jeetje, is dit nog te volgen? Ik schrijf wel erg lange verhalen hè. Maar gelukkig hoeft niemand ze te lezen als het niet boeit. Lezers van mijn krant verpakken er dan de vis in, dat is hier niet mogelijk, maar jullie vinden er dan vats wel een soortgelijke, virtuele bestemming voor, hihi
Sandra
______________________________________________
Peter-Paul
Sandra,
Bedankt voor dit inzicht in jullie intimiteit. Vóór ik hierop reageer, wil ik er eerst goed over nadenken. Als schot voor de boeg vraag ik me wel af OF (maar gezien jullie historie is dat dus: ja) en HOE dit denken, de ratio, te verenigen is met het gevoel, het sentiment, hierboven platgeslagen tot het begrip 'jaloezie' maar voor mij meer een constellatie van (uitwisselings)angst, vertrouwen, respect, dat soort dingen.
Dank!
Peter-Paul, in retraite
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul, en alle anderen,
Veel plezier in retraite, ook ik ga een aantal dagen rust nemen,
Tot na de Pinkster allemaal en veel erotiek toegewenst tijdens deze vrije dagen,
Sandra
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul,
Toen mijn man onze conversatie hier las, wees hij mij erop dat ik nog een erg belangrijk aspect vergeten heb te belichten. Een aspect zelfs, waardoor jij en ik wellicht zeer tot elkaar zouden kunnen komen in onze inzichten op de zaak. En waardoor in ieder geval ikzelf eindelijk begrijp waarom ik het eens ben met je inwisselbaarheidsgedachte en mijn aanvullingsgedachte inderdaad alleen een schijnbare tegenstelling is. Namlijk: mijn (en mijn mans) respect voor de exclusieve liefde tussen mijn minnaar en minnares.
Hij wees me erop dat ik in mijn verhaal als antwoord op jouw vraag over het verschil tussen de liefde voor mijn man en de liefde voor mijn trio-partners, een opmerking maak en vergeet om die verder toe te lichten, terwijl daarin juist de inwisselbaarheid-aanvulling tot elkaar komen. Ik schrijf:,,1+1 is voor mijn man en mij de basis en dat verwachten we ook van het echtpaar.
Het is al ruim een jar geleden en ik vond het aardig van mijn man dat ij me even heel gericht liet herinneren hoe ik, behalve tegenover de exclusiviteit van ons eigen huwlijk, ook zeer serieus tegenover de exclusiviteit van het echtpaar stond.
En inderdaad: ik herinnerde me dat ik het in 'den beginne', in de opbouwfase, niet alleen bedreigend vond wanneer ik de idee kreeg dat het echtpaar dit misschien ook even gemakkelijk met een ander meisje zou kunnen doen(de angst dus dat ik als tweede vrouw dus inwisselbaar was voor een andere tweede vrouw). Even bedreigend vond ik het wanneer ik de idee kreeg dat of man of vrouw mij op een exclusievere plaats in zijn/haar leven zette dan de eigen partner.
Telkenmale wanneer ik die vrees kreeg(omdat we in de opbouwfase natuurlijk ongelofelijk opgewonden werden en ik dan soms meer aandacht kreeg dan de eigen partner)voelde ik dat als een grote bedreiging voor de relatie. Voor de relatie tussen hun twee (het huwlijk dus) en daarmee een bedreigin voor de trio-relatie.
Iedere keer wanneer ik die angst voelde, praatte ik daarover en vroeg bevestiging in woord en daad, dat de echtgeoten elkaar boven alles stelden en mij een andere, minder exclusieve plaats gaven dan elkaar.
Practisch gezien werd die bevestiging door beide partners samen ingevuld, maar ook door de partners op eigen wijze.
We spraken duidelijk af dat zij een heel ernstige zaak zouden maken van hun huwlijksprivacy ten opzichte van mij. Zoals bijvoorbeeld het geheim houden van hun sexualteit samen. (dus niet vertellen wanneer ze samen vrijden, noch de inhoud van hun spel)
Ook vulden de partners op hun eigen wijze de bevestiging naar elkaar en mij in dat hun huwlijksliefde exclusief was. De man hield het tongzoenen volledig exclusief behouden aan zijn vrouw. Alle andere face-to-facenuffels, ook die waarbij de tong gebruikt wordt, deelden we wel. Ook zijn ejaculatie, wanneer hij die verlangde te hebben in een vagina, hield hij exclusief voor de vagina van zijn vrouw. (hij had dus wel gemeenschap met mij, maar behield het ejaculeren voor haar)Alle andere manieren om klaar te komen, deelden we wel.
De vrouw hield gepenetreerd worden exclusief voor haar man. Het gebruik van een dildo of voorbindpenis paste zij wel op mij toe, ik daarentegen mocht dat niet bij haar, dat mocht alleen hij.
Zo waren er nog wel wat dingen, maar dit zijn de belangrijkste, waarmee ik hoop dat ook jij ziet dat het juist daarom is dat ik je standpunt over de exclusiviteit deel en toch een hele mooie trio ervaring heb. Die trio-ervaring was juist daarom zo mooi, omdat we de exlusieve liefde waarborgden en daarmee iedere schijn van inwisselbaarheid van de huwlijkspartner uitsloten.
Vormt dit een aanvulling op jouw overdenkingen? Hoor het graag na Pinksteren eens van je.
Sandra
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul,
Nog een aanvulling.
Ook in woorden werd het onderscheid aangehouden. ,,Ik hou van je" was als uitdrukking van de liefde voorbehouden aan de huwlijkspartner. ,,Ik vind/heb je lief" waren de woorden om de liefde voor de aanvullende partner uit te drukken.
Ook het bespreken en nemen van beslissingen over het opvoeden van de kinderen bijvoorbeeld, was exclusief voorbehouden aan de ouders. De practische uitvoering werd dan wel gezamenlijk gedaan. Net als met klussen aan de huizen: het eigenaarsechtpaar besprak en besliste hoe het moest worden, de uitvoering ervan gebeurde gevieren.
Ben nou echt met mijn koffer weg voor een (erg natte) korte vakantie!
Tot gauw,
Sandra
______________________________________________
Peter-Paul
Sandra,
Kortom:
1. Jouw man vond, en met hem vond jij ook, dat hij je sexueel tekort deed, en droeg daarvan (zeer moedig) de consequenties: i.c. jouw openlijke buitenechtelijke sexuele verhouding. (Ik weet niet of ik daartoe in staat zou zijn, mijn complimenten!!)
2. Jij vond de voor jouw van belang zijnde basis voor een sexuele relatie (intimiteit, respect, vertrouwen, vriendschap, openheid) bij het bevriende echtpaar en stond dus open voor die buitenechtelijke sexuele relatie. Met die intieme basis komt vanzelfsprekend ook afschuw voor de 'niet meer nodig, dan dumpen' gedachte, feitelijk de 'uitwisselingsgedachte'.
3. Maar tegelijkertijd was het (iedergeval voor jezelf) noodzakelijk dat jij bewust een ondergeschikte, underdog-rol speelde om het 1+1 huwelijk van het bevriende echtpaar niet in gevaar te brengen; jouw 'voorwaarde' voor continuiteit van de sexuele relatie, wat eigenlijk een soort erkenning van exclusiviteit van het oorspronkelijke huwelijk inhoudt.
Maar dit is beschreven vanuit jouw optiek, die van de derde persoon. Hoe zit het nu met het perspectief van de buitenstaander? Want de vraag "uitwisseling of aanvulling" zal met name voor de buitenstaande echtgenoot (dus in dit geval de vrouw uit het bevriende echtpaar en in extremere vorm jouw echtegenoot die ècht een buitenstaander was/is, of vergelijk het oudste kind bij de baby-parallel) veel sneller in de gevaarlijke 'uitwisseling' dan de prettige 'aanvulling' terecht komen. Hoe kwam het dat de buitenechtelijke relatie dan toch als aanvulling werd gevoeld en niet, zoals Anne het kernachtig uitdrukt, als jaloezie?
Peter-Paul
P.S. Ik denk niet dat er veel lezers hier zijn die dit niet boeiend vinden en er vis in willen verpakken. Ik kan me trouwens niets bij virtuele vis voorstellen; dat wat er nog het dichtst bijkomt is die van Kostunrix, en die schijnt naar men zegt erg te stinken (de vis, niet Kostunrix )
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul,
Bedankt voor je reactie vandaag. Je hebt de zaken scherp op een rijtje gezet ook voor mij. Je mist inderdaad het perspectief van de vrouw uit het echtpaar nog. Die mis je omdat het namelijk voor mij vanzelfsprekend is dat man en vrouw evenveel voor mij betekenden en vise versa. Daarom heb ik er niet aan gedacht dat er voor jou wel een veschil is tussen de (sexuele)relatie van man met mij en de (sexuele)relatie tussen vrouw en mij.
Ik weet niet of het mogelijk is van je te vragen je in een bi-sexueel mens te verplaatsen. Lijkt mij erg moeilijk als je het niet bent. Maar zowel de vrouw als ik waren (zijn) bi-sexueel. Het vrijen met een man is voor mij (en haar) even waardevol, mooi, onmisbaar, bevredigend, interger enz. als met een vrouw.
Ook het delen van geestelijke intimiteit met een man is evenzo speciaal als met een vrouw. Het is wondermooi om te genieten van het verschil (met een man) als te genieten van de overeenkomst (met een vrouw)
Voor de vrouw was ik dus evengoed een echte aanvulling, een sexuele en geestelijke aanvullende partner zoals ik dat voor haar man ook was. Zij eiste mij evengoed op vor haar sexuele en ook geestelijke behoeften zoals haar man dat deed, en ze gunden elkaar dat opeisen in gelijke mate. En zoals ik al meldde betekende dat voor de man in den beginne ook angst, omdat hij de liefde tussen zijn vrouw en mij even intens zag intens zag worden als die tussen hem en mij: zou mijn vrouw het met haar misschien zo goed kunnen vinden, de ontdekking doen dat vrouw-vrouw haar zelfs beter ligt dan man-vrouw? Dus in die zin was hij rechtevenredig aan zijn vrouw de 'buitenstaande' echtgenoot.
En wat Kostunrix' vis betreft, ook ik heb immer begrepen dat die van niet al te versche kwaliteit is, een grovere belediging voor een visliefhebber als ik kan men niet bedenken dat die in mijn stukkies te wikkelen!
Sandra
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul,
Nog als aanvulling even vanuit het perspectief van mijn man: hoewel zonder sexuele daden, was hij wel volledig deelgenoot van de vriendschap en de liefde tussen vier. Investeerde daarin dus ook en er werd in hem geinvesteerd.
Hij en ik bewaakten de exclusiviteit van de liefde tussen ons met dezelfde middelen als die werden toegepast voor het bewaken van de exclusiviteit van de liefde tussen het echtpaar. (die middelen heb ik hiervoor beschreven)
Dat ik zo kien was op het waakzaam zijn dat ik voor het echtpaar zuiver de ondergeschikte en aanvullende rol bleef hebben, was ook om te zorgen dat het echtpaar mij niet in een belangrijker rol kon zetten dan ik kon vervullen: die rol is en was alleen voor mijn echtgenoot weggelegd. Dat wij binnen ons huwelijk geen sex hebben, is door een oorzaak buiten onze macht dus niet verwijtbaar aan elkaar. Buiten de sex om zijn we wel exclusief elkaars partner, onvervangbaar door welke minnaar of minnares ook.
Mocht mijn man in zijn zoektocht naar zijn sexualiteit een vrouw tegenkomen die hem zou kunnen 'leren', dan zou dat ook voor mij geen probleem zijn zolang zij de exclusieve liefde tussen hem en mij respecteert en ook actief bewaakt!
Sandra
______________________________________________
Peter-Paul
Sandra (en echtgenoot),
Dank voor deze heldere uiteenzetting van de sexuele feiten uit julie huwelijk. Zeer de moeite van het lezen waard. Ik denk niet dat er veel huwelijken zijn die zo'n integere kijk op de materie hebben als jullie. In veel gevallen zal er met de beste bedoelingen toch behoorlijk worden misgekleund op dit gebied.
Om nog even bij onvergetelijke uitspraken van Kostunrix te blijven: "De zee, de zee? Wat heeft de zee met mijn vissen te maken? Ik betrek mijn vissen van de beste groothandel in Lutetia, meneer!!" In veel huwelijken zal onbedoeld toch de kromme situatie gelden die naar analogie van Kostunrix in de kern gekenschetst kan worden als: "De liefde, de liefde? Wat heeft de liefde met mijn sex te maken? Ik betrek mijn sex bij de fysiek best toegeruste daarvoor."
Misschien een beetje gezocht en gechargeerd, maar toch ...
Namens mezelf en velen anderen, nogmaals dank voor de openhartigheid en heldere kijk op de zaak *applaus*
Zijn er anderen die nog iets missen in deze discussie? Een aspect wat nog niet belicht is?
Peter-Paul, de aanvullende
______________________________________________
Sandra
Beste Peter-Paul,
Het klinkt als afscheid en doet bijna zeer! Wij (mijn man en ik) vonden het de afgelopen dagen buitengewoon fijn dat je ons zo gericht en diep geinteresseerd naar onze achtergronden vroeg. Jouw vragen, resumeren, vragen en weer resumeren, betekende voor ons het opnieuw op een rijtje zetten van onze motivaties en dus tegelijkertijd samen heroverwegen ervan. Wel leuke bijkomstigheid dat we tot de conclusie konden komen nog immer achter onze leefstijl te staan.
Bedankt hiervoor, Peter-Paul!
Enne, Kostunrix zag zich op zekere dag ook eens geconfronteerd met zoiets als inwisselingsangst, toen er in het dorp een plotse groei van het aantal viswinkels plaatsvond, hihi!
Hoop je in een volgende topic weer tegen te komen, Peter-Paul! En alle anderen ook natuurlijk!
Liefs,
Sandra en man
______________________________________________
Peter-Paul
Sandra,
Afscheid? Welnee, niet zolang er nieuwe en boeiende discussies opbloeien!
En je kunt me altijd nog lijmen met een achtergrondkatern over "Erotiek, wiskundig beschouwd"
Met als voordeel dat daar heel wat 'research' in moet gaan zitten, toch? *onschuldig gezicht*
Peter-Paul, de onschuldige
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul,
Dat lijkt mij sowieso een buitengewoon prachtig project! Ben er van overtuigd dat jouw schema's en formules ook voor anderen zeer verhelderend kunnen werken en het bovendien een prachtig humoristisch stuk zou opleveren. Met stellingen a la de laatste stellingen van promovendi, maar dan op erotisch gebied. (zie de verzamelde van Kees Roos. En een voorbeeldje daaruit van J.A.G.M. de Visser, LU Wageningen die stelde:,,De evolutie van seks houdt menigeen nachtenlang wakker...")
Ik ben er van overtuigd dat jij er zo nog wel een paar puntigere uit je mouw kunt schudden! En er samen de research voor doen lijkt me een leuke tijdsbesteding. Met een dergelijk erudiet man mogen werken komt niet bepaald elke dag voor, hihi. Of we een blad vinden dat het eindresultaat plaatsen wil moeten we dan maar afwachten! Hmmm, dan ik dit maar gewoon onderteken als
Sandra, de bereidwillige
______________________________________________
Serena
Hoi Peter-Paul, hoi Sandra,
Even over jullie opmerking dat er weinig mensen deze discussie boeiend zullen vinden. Toch niet, ik heb jullie discussie net vluchtig, maar met veel interesse gelezen en ik zal hem zeker nog een keer lezen om alles goed in me op te nemen.
Sandra, petje af voor jullie huwelijk. Gelukkig heb ik zelf ook zo'n huwelijk vol vertrouwen, maar daarover schreef ik al in "Sex buiten het huwelijk".
______________________________________________
Sandra
Serena,
Bedankt voor je reactie. En inderdaad vind ik uit jouw verhaal bij 'sex buiten het huwelijk' herkenning van een even hecht huwelijk. Hartstikke fijn om te weten dat andere mensen ook zo'n huwelijk kunnen hebben, hè, ik vind dat een verrijking.
Overigens was ik degene die twijfelde of anderen mijn reacties niet in virtuele vis zouden verpakken en schatte Peter-Paul dus de zaak beter in met zijn opmerking dat hij zich niet kon voorstellen dat mensen zoiets banaals met onze discussie zouden willen doen, hihi.
Tot gauw,
Sandra
______________________________________________
Serena
Hoi Sandra,
En dan al zeker niet de vis van Kostunrix. (Ja, ook ik ken mijn stripklassiekers)
Als ik vanavond tijd heb ga ik jullie gesprekken nog eens goed doorlezen, op dit moment loopt er nog een klein smurfje in de kamer rond die de nodige aandacht vraagt.
Groetjes Serena
______________________________________________
zomaar
Hei Sandra, Peter-Paul, Serena,
Heb met ingehouden adem deze discussie vanmorgen verder gelezen, woooow wat fijn dat jullie hier zo open kunnen over praten - bedoel vooral jou dan Sandra, en je man - dit geeft weer eens heel wat stof tot verder nadenken en perspektief plaatsen. In elk geval dus ook chapeau voor het respekt en de openheid waarmee jullie met elkander omgaan.
Zoals Serena en enkele anderen heb ik ook al aangegeven dat ik me absoluut goed voel in mijn huidige realtie, zeker wat betreft het kunnen praten over onze gevoelens, en het delen van verlangens & fantasieen ... we behoren dan wel tot de "happy few" denk ik want je merkt toch hoevelen het daar moeilijk mee hebben - ook wijzelf in vorige relaties.
Chapeau, en keep the discussion going friends
)Ikke ofte Patje (voor zij die het liever minder anoniem zien LOL)
Groetjes uit Belgie
______________________________________________
Sandra
Serena,
Een knuffel voor je smurfje en ik zie uit naar je reactie vanavond (als je tijd hebt..)
Sandra
______________________________________________
Sandra
Zomaar Ikke Patje,
Hihi, wat een schitterend stel doopnamen heb jij. Maar dit geheel ter zijde. Fijn dat je Petr-Paul's inschatting van het aantal geboeide lezers ook nog eens bevestigd en zowel jij als Serena geen virtuele vissies van Kostunrix in onze digibijdragen heb gewikkeld. Zag dat je bij sex buiten het huwelijk ook achtergronden van jezelf hebt verteld. Ga die straks op het gemak lezen maar dank je nu al heel erg voor die bijdrage uit je eigen leven. Want het was de afgelopen dagen best wel uitputtend en het is gewoon echt heel fijn dat jij, Serena en Peter-Paul die uitputting aanvullen met eigen kijken op de zaak.
Misschien kunnen we met z'n allen een bijdrage leveren aan de research voor Peter-Paul's geschreven dissertatie 'Erotiek, wiskundig beschouwd', hihi. Maar voorlopig kan ik twee weken lang weinig bijdragen aan het forum, wegens drukte door vakantie van een redactiecollega. Ik blijf de boel wel volgen natuurlijk en in geval van een niet te negeren drang om mee te doen een korte bijdrage leveren,
Sandra, de afwezige...
______________________________________________
Serena
Hoi,
Zoals beloofd heb ik net net met veel belangstelling en aandacht jullie gesprekken nog een keer gelezen. Ik moet zeggen, dat ik grote bewondering heb voor de manier waarop jullie met dit onderwerp omgaan. Iedereen neemt eerst rustig de tijd om het een en ander dieper op zich in te laten werken voordat men reageert.
Sandra, ik heb grote bewondering voor jou en je man, maar ook voor het andere echtpaar. De manier waarop jullie hiermee omgaan is fantastisch. Jullie hebben heel duidelijk goede afspraken gemaakt, zodat niemand zich "achtergesteld" hoeft te voelen. Ik vind het ook heel knap van je dat je dit met ons wilt en kunt delen, want ik denk dat veel mensen hier iets van kunnen leren. Je kunt natuurlijk voor alle problemen weg lopen, maar je kunt ook proberen samen tot een voor beide partijen aanvaardbare oplossing te komen. Dat is bij jullie zo te zien gelukt. Jullie relatie getuigt duidelijk van heel veel respect voor elkaar, maar ook voor het andere echtpaar.
Toch kan ik me ook voorstellen hoe Peter-Paul zich voelt. Het blijft inderdaad een dubbel gevoel, je weet dat je je geen zorgen hoeft te maken maar onbewust doe je dat toch. Ik heb dit zelf ervaren met een situatie van "vreemdgaan" (heb nog steeds moeite met die term). Je weet dat je relatie er tegen kan, maar onbewust zit er toch ergens een rem. "Dit kun je niet maken". Maar heeft dat ook niet te maken met opvoeding en de omgeving? Iedereen zegt dat het niet kan, dus doe je het ook maar niet. Terwijl je in je hart weet dat het binnen jouw relatie kan en dat je je partner niet wilt inruilen, omdat je zielsveel van hem/haar houdt en dit omgekeerd voor je partner ook geldt. (nogal ingewikkeld uitgelegd geloof ik, maar ik denk dat jullie de strekking wel begrijpen)Op zich zit er wel iets in de redenering van Peter-Paul over de komst van de tweede baby, maar zoals je zelf al zegt krijg je er ook iets extra's bij. Ik geloof ook niet dat een relatie achteruit zal gaan, eerder vooruit. Er komt immers een extra dimensie bij. Helemaal in de situatie van Sandra.
Peter-Paul, ik heb het idee dat deze gevoelens wel nooit helemaal weg zullen gaan. Volgens mij horen ze gewoon bij ons mens zijn. (Zoals jullie ook zelf al geopperd hebben) We blijven toch een stel onzekere wezens met elkaar, hoe we dit ook voor de buitenwereld proberen te verdoezelen. Misschien is dit maar goed ook, anders zouden we ons erg ondoordacht in allerlei avontuurtjes storten en dat kan nooit de bedoeling zijn.
Wat worden we trouwens allemaal lang van stof. Komt vast door de niet bepaald lichtzinnige onderwerpen waarover we praten.
Groetjes, Serena
P.S. Sandra, namens het kleine smurfje bedankt voor de knuffel. Ik heb de iets grotere smurf er ook maar 1 gegeven.
______________________________________________
Sandra
Serena,
Ja, toe maar hoor, want twee smurfjes in huis, dan kun je niet de een wel en de ander niet knuffelen!
Weet je, dit even terzijde, mijn man en ik hebben zelf geen kinderen en zowel jij als Peter-Paul (van de anderen weet ik niet of ze kinderen hebben)kunnen dan vast ook invoelen hoe binnen de relatie wij voor de kinderen voelden en de kinderen voor ons. En hoe erg wij die kinderen nu ook missen (hoewel ik eigenlijk hoop dat jullie je dat niet kunnen voorstellen, want zo'n gemis horen ouders natuurlijk niet te kennen)
Het doet me goed, al is het maar virtueel, om een knuffel te mogen geven aan twee smurfjes, dat snap je.
Maar inderdaad zie jij de zaak net als Peter-Paul en ik, dat er hoe dan ook toch een zekere mate van angst blijft.
Ook bij mijn man, mijn minnaar, mijn minnares en mij is die nooit helemaal weggeweest. Wat jij beschrijft uit je eigen ervaring:,,onze relatie kan tegen een stootje" was ook in ons trio helemaal ingebed, maar de angst was er toch. We hebben dat allemaal gezien als goed in de zin van: het houdt ons allemaal alert en bij de les. Precies zoals je ook zegt: anders zouden we ons zonder nadenken in allerlei avontuurtjes gooien. In ons geval: anders zouden er toch misverstanden over de juiste verhoudingen kunnen ontstaan. Die angst was dus een gezonde alarmbel, geen wantrouwige. (niet zo'n zenuwslopend autoalarm dat al afgaat als je nog maar naar de wagen kijkt, hihi, in dit geval afgaat als je naar de huwelijkspartner van je vriend(in) kijkt)
In jouw verhaal lees ik dat je (en je man)wellicht wel eens een slippertje zou kunnen maken binnen je relatie, (one-night-stand) en je daar dan beslist samen uit zou kunnen komen zonder kleerscheuren. In feite is dat even open en respectvol en ingeger als bij ons. Maar er is een tegenovergestelde en ik heb geprobeerd voor mezelf een antwoord te vinden op de vraag waarom die er is:
-jij zou het niet een vaste relatie willen laten zijn/ik (wij twee bedoel ik daarmee) wel
-jij kiest dan voor one-night-stand/ik niet.
Buiten het feit dat ik geen geschikte one-night-stand-partner ben(zie de discussie daarover onder topic 'trut of hoer') zit 'm dat tegengestelde volgens mij in de tegengestelde situatie op sexueel vlak binnen jouw en mijn huwelijk. Bij jou en je man is de sex goed. Een vaste relatie zou niets toevoegen en zelfs wellicht afbreuk doen aan wat jullie samen hebben. Dan gebeurt dus wat peter-Paul beschrijft, de inwisseling immers er is geen aanvulling mogelijk op wat jullie (en Peter-Paul en zijn vrouw) hebben.
Bij ons is de sex niet goed en dan zou het inwisselingsangst voor mijn man opwekken als ik one-night-stands had. Omdat ik met een one-night-stand-partner niet de tijd kan nemen uit te leggen wie mijn man is, of beter 'hoe' mijn man is en waarom ik buitenechtelijke sex heb. En bovenal zou ik de grenzen van de afspraken binnen ons huwelijk schenden: mijn man (en ik) wil een buitenechtelijke sexpartner ook leren kennen, een vaste(re) vriendschap sluiten waarin ook vanalles buiten sex om komt kijken. (eh, voordat er misverstanden ontstaan: mijn man neemt verder op geen enkele wijze deel aan de sexuele relatie die ik zou opbouwen met een andere man/vrouw. Dus niet dat er nou beelden ontstaan als kijkt hij stiekem mee ofzo, hoor, het vrijen is privé tussen de minnaar en mij)
Voor het voorkomen van inwisselingsangst in een huwelijk zoals het jouwe (dus met goede sex) is de one-night-stand wellicht de beste methode. Voor het voorkomen van inwisselingsangst in mijn huwelijk is de vaste buitenechtelijke relatie de enige.
In het geval van mijn vriendenechtpaar, waarin de sex ook goed was (eh, is), was de vaste relatie met mij wel een aanvulling die inwisselingsangst voorkwam: de vrouw was net als ik bi-sexueel, dus waren we als vrouwen een aanvulling op elkaars sexuele beleving. En voor de man een aanvulling zoals een heleboel mannen die verlangen, twee vrouwen mogen beminnen, bemind worden door twee vrouwen en mogen aanschouwen hoe vrouwen elkaar beminnen.
Maar wie niet bi-sexueel is en wel een goede sex in het huwelijk heeft, zal denk ik dus weinig aanvulling hebben in 'op vaste basis een derde erbij' en wellicht inderdaad alleen inwisselingsangst ervaren!
Snijdt dit nog hout?
Sandra
______________________________________________
Serena
Ja hoor Sandra, het is allemaal nog steeds zinnig wat je zegt en ik ben het ook helemaal met je eens.
Goh, wat ben ik ineens kort van stof, maar ik heb dan ook niets toe te voegen aan wat je zegt.
Groetjes, Serena
______________________________________________
Sandra
Serena,
Tijd voor een nieuw onderwerp? Hihi. Misschien het onderwerp dat Conceal aansnijdt, over zijn acné, maar dan iets breder getrokken: uiterlijk en (erotische) aantrekkelijkheid?
Ik ga daar eens even neuzen en dan stop ik voor een poosje met intensief reageren. Word ik net zo lekker kort van stof als jij, (moet veel beroepsmatig schrijven de komende weken)
Sandra
______________________________________________
Peter-Paul
Sandra, Serena,
Hartelijk dank om de zaak nog even helder uiteen te zetten, met name de focus op het verschil tussen jullie beiden: een goede sexuele relatie versus een minder goede sexuele relatie (plus bi-sexuele gevoelens). In beide gevallen is er bij jullie een daadwerkelijke aanvulling mogelijk, er komt iets nieuws bij wat de huidige relatie niet verstoord / inwisselt. De invulling van de aanvulling (leuke woordspeling) is volstrekt anders.
Kortom, een derde erbij kan alleen als je er vooraf (?) een plek voor vinden kunt. Zonder die nu nog lege plek is er geen plaats, dus geen aanvulling, dus een inwisseling voor een derde.
______________________________________________
Sandra
Peter-Paul, Serena,
Wederom een buitengewoon kernachtige samenvatting van de idee. Ik voel mij een geitenwollen slagroomklopper (taalkundige uitdrukking voor iemand die niet kernachtig formuleert). Komt denk ik omdat ik inmmezelf zit te graven en dat opschrijf, te dicht met mijn neus op de zaak. (zoiets als met je snufferd tegen de beeldbuis van tv gaan zitten en dan erg veel pixels zien die geen samenhangend beeld vormen)
Bedankt dat je voor mij de beeldbuis op enige afstand zet en mij dus een totaalbeeld laat zien!
Sandra
______________________________________________
Serena
Die invulling van de aanvulling is inderdaad erg leuk gevonden. In je laatste zin vat je de kern heel goed samen Peter-Paul. Maar ik ga me nu net als onze geitenwollen slagroomklopper even iets minder intensief met deze site bezighouden, aangezien ik voor boekenwurm ga spelen. Ik wil volgende week graag mijn duikbevret halen. Zal wel blijven lezen en waarschijnlijk (weet ik haast wel zeker) wat antwoorden geven.
Groetjes, Serena
______________________________________________
Sandra
Serena!
Bij deze veel succes van een duiker in retraite! Kan je de Oosterschelde van harte aan bevelen. Een beslist haast erotische site, waar je een ervaring kunt opdoen die raakt aan een goede vrijpartij! Een soor 'Seaspot', hihi!
Duimpje op voor jou! (hoewel dat in duikerstaal 'opstijgen' betekent)
Sandra
______________________________________________
Serena
Dank je voor de tip Sandra, wie weet wat ik voor moois tegenkom onder water. Een mooie meerman of zoiets?!? Maarreh....zon, zee en zand zijn toch zowieso al erotiserend, vind ik wel tenminste. Veel plezier met je weekendje weg!
Groetjes, Serena
______________________________________________
C'estMoi
Om weer in te haken op het dilemma van PP: kan het juist niet extra ego-strelend (en dus fijn) zijn dat je partner, ondanks het feit dat een derde haar/hem net zo goed (of misschien zelfs wel beter -LOL-) kan opwinden, juist jouw KIEST?