Amaretto liet me dit vandaag lezen en verwachtte een reactie.
Voor mij (als man) is het herkenbaar omdat ik dingen lees die ik herken en anderzijds bedenk ik dan dat als de schrijfster dit bedoelt.....andere vrouwen het meer dan herkenbaar zullen vinden.
Waar vind je je als lezer van deze collum en waarom?
----------------------------------------------------------------------------------------------------
En als het grootste probleem nu eens was dat we het te veel van hen verwachten. Stiekem- of niet zo stiekem- hopen we dat mannen ons feilloos aanvoelen, ook als we stom en stil blijven over wat er in ons omgaat. Eén enkele trilling in onze stem moet volstaan voor hen om te weten dat we behoefte hebben aan troostende omhelzingen, uit een opgetrokken wenkbrauw moeten ze kunnen afleiden dat het tijd is voor peptalk.
Ogen als waardoor ze feilloos weten wanneer ze ons met rust moeten laten, waarom ze niet naar het telefoontje met onze moeder moeten informeren, maar zich wel moeten herinneren dat we vandaag een belangrijk gesprek hadden met onze baas. Onze lichaamstaal, daar gaan we in onze dromen van uit, is voor hen even eenvoudig te ontcijferen als de tactiek van hun favoriete renner. Aan de manier waarop we het boervlootje doorschrijven zien ze dat ons hoofd niet naar vrijen staat, en als het er toch van komt, hoven we iet eens duidelijk te maken of we vanilleseks of de hardere versie willen: dat hebben ze zelf allang aangevoeld.
Helderziend en heldervoelend, zo willen we onze pappenheimers het liefst. En dat het verderziend kan ver gaan:zo verwachten we van de mannen dat ze niet alleen zien wat er in ons omgaat, maar ook wat er in en rond het huishouden moet worden gedaan. Dat de boodschappentas moet worden leeggemaakt, de hond uitgelaten en de poes naar de veearts vervoerd. Dat ze wel degelijk beseffen dat de mand met gestreken was onderaan de trap geen decoratief element is, maar dat die naar boven moet, en in kleerkasten verdeeld.
Dat ze menen wat ze zeggen, en het gezegde dadelijk ten uitvoer brengen ook dà t verwachten we van hen. Dat ze die spiegel boven de wastafel vervangen, niet seffens, maar nu, direct, onmiddellijk, en dat ze dat gras nu eindelijk eens maaien in plaats van excuses te verzinnen.
Ik vind dat het tijd is voor een meer pragmatische houding, en daarbij kan een dichter als de Musset helpen. "Als uw minnares oprecht en trouw is, bemin haar daarom, maar als ze dat niet is, en ze is mooi en jong, bemin haar dan omdat ze mooi en jong is." schreef hij.
Daarom: laten we mannen beminnen om wat ze wél zijn, en niet dromen over wat ze zouden kunnen zijn. Als onze minnaar oogverblindend en attent is, zoveel te beter, en als hij dat niet si, maar sterk en betrouwbaar: laten we hem daarom beminnen. Als hij onze gedachten niet kan lezen, geen benul heeft van hoe hij ons kan troosten altijd de beste nekmassage ooit geeft, en nooit liegt: reden genoeg om van hem te houden.
En anders is er nog altijd de Musset: "En als uw maîtresse niet van dat alles is, maar van u houdt, bemin haar daarom: er wordt niet elke avond van u gehouden '
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
, mislukt dat faliekant.