Jip:
Zijn er vrouwen die ook wel eens heel diep geraakt worden na een lekkere neukpartij...ik moet namelijk heel vaak huilen daarna.........of ben ik de enige.
Jip
________________________________________
BB:
mijn vriendin doet dat ook vaak, nou ja niet echt huilen, maar tranen, de eerste keer vergeet ik nooit, ze zat/lag bovenop en er viel een traan in mijn oog, heel byzonder!
________________________________________
Sandra:
Nee, je bent niet de enige. Er is in ieder geval een tweede in de wereld, ik heb dat ook. Het is wel een schrik geweest voor de man en vrouw waar ik mee vrijde toen dat de eerste keer gebeurde. Ze dachten dat ik het niet fijn had gehad, of dat ik spijt had ofzo. Toen ik duidelijk maakte dat het omgekeerde juist waar was, vonden ze het juist heel mooi elke keer als het gebeurde. Dan was het voor hen juist een mooi bewijs dat ik er erg van genoten had. Zo is dat bij jou ook of niet?
Sandra
________________________________________
Triple-B:
Ook ik heb periodes dat ik huil na het vrijen.
Mijn man schrok er wel van de eerste keer.
Maar het had er voor mij ook niets mee te maken of het vrijen wel of niet fijn was.
Dit heb ik hem ook uit kunnen leggen gelukkig.
Maar het zat hem bij mij in het heel dicht bij mijn gevoel komen door het vrijen.
Iets wat ik van huisuit niet geleerd heb.
Waardoor ik uit zelf bescherming erg geremd kan zijn en in het uiten van mijn gevoel.
Ik heb erg lang moeten overleven en daarbij was er geen ruimte voor gevoel dus daar wordt nog steeds aan gewerkt
Ik was dan door het vrijen zo relaxt dat ik het huilen wel kon toe laten.
Een ervaring waar ik zelf wel erg blij mee was.
Een lieve vriend van me zei daarover eens
"als jij er geen probleem van maakt" dan wordt het ook geen probleem.
En hij had gelijk, het is geen probleem, want het is over gegaan.
________________________________________
Marieke:
Fijn om te weten dat ik ook niet de enige ben. Zeker na een orgasme komen bij mij de tranen snel. Ik denk dat het te maken heeft met de ontspanning die erop volgt.
Bij mij is het in ieder geval vaste prik.
Groetjes,
Marieke
________________________________________
lana:
IK denk dat er in het lichaam ook veel gevoelens vast kunnen zitten die door al die lichamelijke activiteiten en ontspanningen los komen volgens mij is het zelf wetenschappelijk bewezen (weet ik niet zeker !!!)
dat het lichaam gevoelens en emoties vast kan houden die eigenlijk eruit moeten komen maar nooit de kans hebben gehad.
M.A.W thuiskomen bij jezelf, door dat je zoveel intimiteit en geborgenheid dwars door die geiligheid hebt gevoeld.
Affin ik ben benieuwd naar jullie reactie's.
________________________________________
Triple-B:
Het is zeker thuis komen bij mezelf geweest voor mij.
Omdat mijn 'emo' leven nu beter gaat huil ik niet meer na het vrijen maar gewoon als het gebeurd, soms gewoon op straat als ik praat met iemand me raakt.
Het opkroppen van welk gevoel dan ook is niet goed heb ik ervaren "-)
________________________________________
Sandra:
Jep, volgens mij is het inderdaad wetenschappelijk bewezen, want de gevolgen van het vasthouden van emoties in het lichaam brengt klachten met zich mee en die hebben een wetenschappelijke naam: psych-somatische klachten.
Ik ben zelf trouwens een lichtend 9nouja, lichtend...) voorbeeld van psycho-somatische klachten geweest:door het verdriet over het verlies van de relatie met het echtpaar, heb ik maandenlang maag- en rugklachten gehad (het gevoel dat er een steen in zat, dus continu aangespannen spieren, heel slecht), niet slapen (ben nog niet helemaal van de walletjes onder mijn ogen af en zal dat vrees ik ook niet meer helemaal komen)en in de slaap met een van verdriet vertrokken gezicht liggen (rimpeltjes die zich verdiept hebben daardoor)niet goed kunnen eten (en daarmee dus alle klachten verstekend) plus (hoewel het toeval kan zijn door het bereiken van een belaande leeftijd...)in een paar weken de eerste zilveren haartjes in mijn donkerblonde haar (gelukkig heb ik natuurlijke krullen waardoor het niet zo opvalt, hihi)
Ben nu van de klachten af, maar heb er dus wel de uiterlijke kenmerken blijvend van. Misschien raar om te zeggen, maar ik vind het ergens fijn dat ik op die manier in de spiegel kan zien dat twee mensen mij oprecht liefgehad hebben en ik mijn emoties over het verlies heb weggehuild. Mijn man was daarin mijn enige steun en toeverlaat, en dus mede daarom heb ik hem zo onvoorwaardelijk lief: hij heeft in alles heel wezenlijk laten zien en voelen ook onvoorwaardelijke liefde voor mij te koesteren.
Sandra
________________________________________
lana:
Wat een goed advies van die vriend om tegen jou te zeggen dat je er geen probleem van hoeft te maken.
Trouwens heb je nu het gevoel dat je er genoeg ruimte is voor je gevoelens in je leven???
________________________________________
Sandra:
Als je partner je zo nabij staat dat hij je de ruimte geeft en zegt dat je van het huilen geen probleem hoeft te maken, dan ben ik bepaald niet de enige die iets bijzonders heeft met mijn partner. Net als Lana vind ook ik het een teken dat jullie heel dicht bij elkaar zijn.
Wat ik nog wel wou vragen: het huilen gebeurt mij ook nu nog weleens als ik masturbeer, terugdenkend aan de mooie herinneringen. Dat huilen voelt nooit als een bevrijding, zoals het dat wel was na het neuken. Ik zie dat zelf als toch nog een teken dat ik niet helemaal uit het verdriet ben. Zouden jullie me kunnen vertellen of en hoe ik dat nog zou kunnen 'overkomen'? Zodat ik bij het masturberen denkend aan 'toen' het 'pijnlijke' huilen kan omzetten in 'bevrijdend' huilen?
________________________________________
Triple-B:
@Lana:
Ja, ik ben ook erg blij met de vriend die dat tegen me heeft gezegt.
Het is zo'n simpele manier, maar het werkt echt voor me!
Hij heeft ook onliangs erg veel voor me gedaan en is me daardoor nog dierbaarder geworden.
Ja er komt steeds meer ruimte in onze relatie voor mijn gevoel. En merk ook bij mijn vriendinnen/vrienden hoe opener ik kan/durf te zijn hoe opener hun kunnen zijn.
Er wordt dus nog aan gewerkt, en dit forum heeft daar ook zeker zijn bijdrage in "-)
@Sandra:
Ik krijg absoluut alle steun van mijn man, hij wordt steeds meer mijn maatje. Kan hem steeds meer over mijn gevoel/ervaringen vertellen enz.
Het klopt dan ook zeker dat ook wij iets bijzonders hebben.
Ik denk wel eens dat hij mij meer accepteerd dan dat ik dit zelf altijd gedaan heb.
________________________________________
anne:
hoi pipeloi lieve allemaal!
Hier weer eens een message van het anne-front. Ik heb jammergenoeg te weinig tijd om alle topics uitgebreid te lezen: duty calls! Maar af en toe wip ik ff snel deze site op en bekijk ik jullie verhalen vluchtig. Nog steeds reuze interessant, mooi, liefdevol en zo wijs! Vaak heb ik even de tijd nodig om na te denken over (het formuleren van) een antwoord, ik wil het graag met aandacht doen... dus schiet het er vaak bij in. Maar toen ik deze topic zag, MOEST ik er van mezelf toch echt even voor gaan zitten (kijk maar naar het tijdstip) want ik heb daar ooit een hele bizarre maar wel lieve theorie over gehoord, die misschien wel hout snijdt!?
De theorie is als volgt:
Wanneer je een orgasme hebt, trekken je spieren samen, en dus ook die van je baarmoeder. Blijkbaar is voor een bepaald deel van je hersenen deze samentrekking vergelijkbaar met het baren van een kind. Want ook dan maakt je baarmoeder contracties. Wanneer dat gebeurt, komen er allerlei stofjes en hormonen vrij, die er voor zorgen dat je een vrijwel direct een emotionele band opbouwt met je kind. Behoorlijk heftige gevoelens dus allemaal.... die ook bij veel vrouwen na de bevalling tranen opleveren. M.a.w.: het vrouwelijk orgasme maakt dus een soort signaal naar je hersenen wat dezelfde gevoelens kan opleveren als wanneer je een nieuw mensje op de wereld hebt gezet!
Natuurlijk wil ik hiermee jullie inzendingen over intimiteit, geborgenheid en 'bevrijdend huilen' niet tekort doen! Integendeel, ik word zelf ook regelmatig overvallen door heftige gevoelens en tranen nadat ik ben klaargekomen... ik vind het vaak best wel moeilijk, maar ook een heerlijk knus en uniek gevoel, wat het samenzijn nog specialer maakt. Ik voel me dan heeeeel erg kwetsbaar en vind het dan het allerfijnst wanneer degene met wie ik in bed lig me in zijn armen neemt en heeeeel stevig knuffelt. Zucht.
liefs,
anne
________________________________________
Sandra:
@Anne!
Welcome back, girl! Ik heb je fraaie bijdragen gemist. Een erg goede theorie, trouwens, en zeer plausibel. Volgens mij is er niet zozeer een tegenstelling tussen deze biologische verklaring en de psychologische. Ze zijn beiden aan elkaar verwant, horen als twee gelijke delen bij elkaar. Er is alleen (en dat hebben we ook in andere topics al vaak vast gesteld) geen goede scheidslijn tussen de twee aan te geven, noch te analyseren welke ervaringen nu precies uit de biologische respectievelijk psychologische zaak voortkomen. En ik kan niet anders zeggen dan dat dit mysterie van het 'zijn' mijn bestaan erg mooi maakt,
Keep the lines open,
Sandra
________________________________________
lana:
Blijkbaar word er dus biologisch een weg vrij gemaakt voor gevoelens en wij als mens zijn zo flexibel en kneedbaar dat in dit fantastische biologische proces we ook legio andere diverse gevoelens kunnen en mogen uiten....FANTASTISCH TOCH!!!
en ook al houden we ons zelf voor de gek wat is er nou mooier dat we de kans krijgen om gevoelens eruit te gooien.
Lana
________________________________________
twan:
Tja sandra bevrijdend huilen bestaat dat??????
Ik weet het niet hoor volgens mij kan het wel als je een heel sterk en sensitief persoon tegen over je hebt zitten die er voor kiest om echt de tijd voor je te nemen en alle mechanismen van schuldgevoel de kop in drukt.
Schuldgevoel over je gevoelens en schaamte of pijn.
Zodat je uit komt bij je verdriet.
En niet in de verleiding komt om voor die persoon te gaan zorgen i.p. jezelf.
twan
________________________________________
ramy:
Hoi Anne,
Dit lijkt me echt niet zo'n gekke theorie. Het hele gedoe is er toch op gericht kindjes te baren? En dat sex in het voorbijgaan ook nog een sociale band opbouwt met de vader, dat bleek evolutionair waarschijnlijk ook een meevaller.
________________________________________
Conceal:
Ik heb het de topic en de reacties gelezen, en ik kan het me goed indenken, ook al heb ik het zelf nog nooit ervaren. Dit brengt mij toch een twist in de topic... Hebben er misschien anderen ook problemen met het WEL huilen.
Ik heb zelf tijdens mijn verkering welke ik gehad heb, vele malen problemen gehad met het huilen. Ik kon het niet, ook al was ik heel bedroefd. Voor mijn ex was dat heel erg onprettig, het kwam min of meer over alsof ik er niks om gaf. Ik heb het haar toen ook duidelijk proberen te maken, dat ik het simpelweg niet kon. Toch heb ik nooit het idee gehad dat ze dat helemaal geloofde. Op zo'n momenten, dat het "wel moest", was ik wel heel bedroefd, heel erg verdrietig, maar huilde ik niet, ik werd alleen maar stil.
Ik vind het zelf wel erg, dat ik "niet kan huilen", want het betekent voor de ander vaak wel veel. Toch ben ik vrij emotioneel, als ik naar films kijk, kan ik ook gaan huilen ( ik heb nog geen één keer de Green Mile kunnen zien, zonder te huilen ). En pas heb ik zelf gehuild tijdens het chatten, wat heel erg speciaal was. Maar toch kan ik het meestal niet... hebben anderen dat ook ?
Groetjes,
Conceal
________________________________________
anne:
lieve Conceal
.... wat een mooi en eerlijk antwoord! Ik begrijp en herken je probleem heel goed. Zoals ik al eerder schreef zijn 'post-orgastische-tranen' mij niet vreemd, maar volgens mij heb je het over iets heel anders.
Correct me if i'm wrong, maar je hebt het over huilen in het algemeen. Dat is een beetje off-topic (en ook een beetje off-shespot), maar ik wil er best graag met je over verder praten. Zelf heb ik in relaties ook vaak het gevoel gehad 'tekort te schieten' wat betreft het huilen (en dat is voor een meisje misschien nog wel veel moeilijker!) terwijl ik echt wel verdriet voelde. Als je zin hebt kun je me mailen hierover, zodat we het er wat uitgebreider over kunnen hebben: [email protected]
liefs anne
en ramy: yep! wat een wonder he? hoe voel jij je eigenlijk na een orgasme?
________________________________________
Triple-B:
Hoi Conceal,
Ik kon me eerst ook helemaal niet uiten.
En de eerste maanden dat ik chatten heb ik dat echt langzaam geleerd.
Veilig achter mijn pc.
Anoniem (niet voor lang) en onzichtbaar voor de mensen waar ik mee sprak. En dan komen de tranen vanzelf.
Tegenwoordig heeft het huilen een plaats in mijn leven. Eerst was het na het vrijen en nu gewoon als ik me kl*te voel.
Hoe negatief chatten ook bekent staat, ik ben er echt een stuk van mezelf door tegen gekomen.
Kan het iedereen die het gevoel heeft vast te lopen met Zijn gevoel aanraden.
Hoop dat het voor jou ook zo kan gaan werken Conceal
Groeten Pascal
________________________________________
blijfgewoonbianca
Volgens onderzoekers komt dit doordat er tijdens het orgasme een ontzettend grote lading vrijkomt en er een enorme spanning van je af valt. Allerlei emoties schieten tegelijkertijd door je heen waardoor huilen http://www.holisticwisdom.com/cry-cryin ... orgasm.htm" onclick="window.open(this.href);return false; soms niet meer te onderdrukken valt en je feitelijk overweldigt. Eigenlijk is het mooi dat je je zo ontspannen voelt bij je partner en je hem zo vertrouwt dat hij in je ziel mag/kan kijken. Overigens overkomt het mannen evengoed als vrouwen.
Huilen is niets om je voor het schamen. Dus laat lekker lopen die waterlanders en ‘geniet’ van het moment.
________________________________________
noot van de redactie:
Er is over dit onderwerp nog veel meer te vinden op internet.
Google maar eens op: "huilen na orgasme"
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —