Ik heb twee Iraanse vriendinnen, die ik leerde kennen in mijn studententijd. Ik deed een uitwisselingsbeurs in Milaan, waar zij beiden medicijnen studeerden. Allebei nu specialist overigens, en ondanks alle verzoeken en dreigementen (bij familiebezoek hopen op / betalen voor een uitreisvisum terug) van de Iraanse overheid, in Italië en niet in Iran.
Wat ik van hun verhalen leerde: Iran is een fantastisch land met prachtige mensen, maar helaas met een afschuwelijke overheid / repressief systeem.
Ik zag foto's van hun thuis: in ienie mini bikini zonnebaden thuis in de patio, satellietschotel op het dak, studentenfeestjes met drank... En buikdansen
Ze kwamen uit Teheran, kosmopolitisch en van de wereld. Daar lopen bij wijze van zedenhandhaving heikneuters uit de meest achterlijke plattelandsgebieden rond (nou ja, ze rijden op brommers), met het ware geloof in hun borst en een knuppel in de hand.
Ze werden ooit aangehouden op straat door zulke gasten, omdat er een stukje haar te zien was, en een stukje Levi's onder de tentjurk. Dat was een afschuwelijke ervaring.
Exit Iran, met eeuwig heimwee en verdriet.
Zee
it's much more difficult to judge oneself, than to judge others - A. de Saint-Exupéry