Flirten

[Twijg]

Ik flirt me een ongeluk eigenlijk, maar allemaal in de wetenschap dat het niet zal komen tot een fysieke aangelegenheid, zoals Mar zo mooi heeft verwoord, maar dan beter. Woorden en blikken kunnen echter wel heel dichtbij een grens van het aanvaardbare komen natuurlijk, wanneer je in een relatie zit. Alleen een ultiem vertrouwen en weten van elkaar dat er geen gevaar schuilt of grens zal worden overschreden, maakt flirten tot een heerlijk maar onschuldig vermaak. Weten dat wat er ook voor heerlijkheden worden uitgewisseld, het nooit de liefde zal verzwakken tussen mij en mijn geliefde, eerder versterken zelfs durf ik te beweren voor mezelf, maakt flirten tot een deugd en geen ondeugd.

[Snoozie]

Flirten doen we eigenlijk allemaal. op welk wetenschappelijk onderzoek is deze stelling gebaseerd? Maar wat zij de spelregels voor flirten?

En wat zijn de spelregels als je beide in een relatie zit?
Is het normaal dat je elkaar dan stiekeme chatberichten stuurt met hartje en XXX?.
Sommigen vinden dat het niet kan. Anderen vinden het wel normaal.
Is het normaal als iemand je vrouw of vriendin vraagt of ze gezellig even ergens een borrel wil drinken?
Je kan zeggen ga dan met zijn vieren. Maar dan is de magie weg van het gezellig samen zijn van twee mensen. Maar moet die magie er dan zijn?
Iedereen houdt van aandacht dus flirten is belangrijk. Maar waar zijn de grenzen van het flirtspel voor mensen die in een monogame relatie zitten?
Het zal allemaal heel persoonlijk zijn en vertrouwen is het grote toverwoord maar ik ben gewoon benieuwd tot hoever jullie dit toe laten of zelf het spel spelen.

Eigenlijk vertel jij hier niet wat je er zelf van vindt (en veel anderen krijgen hiervoor op SS ferm de wind van voren...), al schrijf je later wel dat je er indertijd je relatie door kwijtspeelde.
Tot hoever doe jíj het zelf en tot hoever 'tolereer' jíj het van je partner, zonder deze als jouw bezit te beschouwen (voor ik hier de goegemeente van SS op mijn dak krijg )
Zelf wéét ik dat flirten initieel bedoeld was als hofmakerij, dus het is iets dat ik met de nodige omzichtheid benader want ik bemerk dat wat ik als een luisterend oor bieden beschouw een ander als flirten bestempelt.

[Jippie]

"En waar ik de man de schuld gaf, want die had met zijn vingers van mijn vrouw af moeten blijven, wees iedereen naar mijn vrouw. Je hebt blijkbaar als vrijgezelle man het recht om een vrouw te stelen."
Jippie je schrijft bovenstaande en het gegeven was vast uiterst pijnlijk , maar is het niet zo dat een vrouw zich niet laat stelen? Ze is een volwassen verantwoordelijk mens toch? .

Ik heb het weer op een manier geschreven waarbij ik de enige ben die het begrijpt.
Het is een momentopname van pakweg 11 jaar geleden.
Mijn ex was het type vrouw waar veel mannen voor vielen. Blond, lang, slank, goedlachs, open en ontwapenend. Ze kreeg altijd en overal aandacht en mocht zelf ook graag flirten.
Ik had daar nooit problemen mee tot verbazing van velen, Ze hoorde bij mij, we hielden van elkaar en zouden elkaar nooit in de steek laten. Toen dat wel gebeurde begreep ik dat niet en in mijn onmacht kon daar maar 1 verantwoordelijk voor worden gehouden.
Later beseft ik natuurlijk wel dat het haar keuze en haar eigen vrije wil is geweest.

En als ik nu tegen mijn vriendin zou zeggen dat ze mijn bezit is, wordt ik in het gunstigste geval uitgelachen. In het slechtste geval kan ik meteen beginnen met flirten hier want dan is de relatie voorbij.

[droomvlinder]

Jippie dat dacht ik ook wel ....