Van Moeke naar Minnares

[Juliette]

Ben drie maanden geleden moeder geworden van een tweede kindje. Prachtig, maar ik merk dat ik nu moeilijker de omschakeling kan maken van de mama-modus naar de minnares-modus dan na mijn eerste kindje. Vooral vanwege de moeheid: moe-der is absoluut de overtreffende trap van moe, vooral met twee kinderen in huis. Ook geef ik nog steeds borstvoeding en heb liever niet teveel gedoe aan mijn tepels, voor mijn man juist een essentieel onderdeel van ons spel. Als er eindelijk rust in huis is heb ik eerder de behoefte aan slaap, stilte en tijd voor mezelf in plaats van aan seks. Door al dat gehang aan mijn lichaam door mijn oudste merk ik zelfs dat aanrakingen me even tegen staan. Mijn man is door de rondvliegende oxytocine (borstvoedings-hormoon, ook verliefdheids-hormoon) in huis juist extra opgewonden.

Graag hoor ik ervaringen van moeders, hoe zijn jullie hiermee omgegaan? Merci.

[Mar]

Proficiat voor jou en je partner! Twee kinderen én zelf voeden - wie doet het nog?

Het is voor mij wat lang geleden, maar ik was de eeste negen maanden na nr. 2 uitgewoond. Ik vond het loodzwaar en had, als het een baan was, ontslag genomen.

Ik ben gaan uitrekenen hoeveel energie borstvoeden vraagt. Een minuut tanken staat energetisch gelijk aan één tot twee minutensnelle baantjes trekken in het zwembad. Dus die moeheid had alvast een verklaring. Tenzij je topzwemster bent. Er waren ook wel andere belastende factoren die toen nog niet benoemd konden worden. Dus moeheid - ja, ik herken het. Bij nr 3 een tijd later waren het kind ikzelf rustiger, en 'dus' minder moe.

Partnerbesognes heb ik totaal geen herinnering aan, al zullen die er best zijn geweest. Maar die van mij was als (toen) oudere vader de tijd van vliegende hormonen voorbij en vertrouwde erop dat het wel weer in orde zou komen. Terecht, overigens

O ja, al mijn kinderen hebben minimaal negen maanden bv gehad.

[Noortje]

Ik haak als 2 keer langvoedster even in op het borstvoedingsverhaal. Borstvoeding vraagt idd energie, maar uiteindelijk kost het moederschap dat sowieso. Ik denk dat ik zelfs vermoeider zou zijn geweest als ik flesvoeding had gegeven. Je moet dan flesjes uitkoken, poeder afmeten, er 's nachts uit. Drinken uit de borst is vermoeiender, dus sneller een slaperige baby. Flesvoeding, ik word er moe van als ik eraan denk.

De overstap nu van het verse moederschap en daardoor jouw gebrek aan seksbehoefte is ook wel vrij groot naar daadwerkelijke seks. Mijn vraag: hoeveel taken neemt je man van je over in huis?

[Thomas_K]

Door al dat gehang aan mijn lichaam door mijn oudste merk ik zelfs dat aanrakingen me even tegen staan.

Ha Juliette,

Even een reactie van een man. Het is allemaal heel herkenbaar, dus ga er niet vanuit dat er een kant en klare oplossing bestaat. Maar er zijn wel tips te geven. Allereerst met betrekking tot bovenstaand citaat.

Ik bracht onze oudste altijd naar het kinderdagverblijf en vond het gezellig om hem steeds te dragen. Pas toen mijn vrouw hoogzwanger was van de tweede begon ik mij af te vragen hoe dat zou zijn als ik ook nog een Maxicosi in mijn hand zou hebben. Te laat dus. De oudste was al lang prima in staat om zelf te lopen. De eerste tip is dus om de intimiteiten met de kinderen op de juiste momenten te nemen, maar ze vooral zelf te laten doen wat ze al kunnen. Dat gehang aan jou is niet normaal, het moet eens stoppen voor het 18e levensjaar en vandaag is een mooi moment.

Tip twee. De vermoeidheid. Ook alweer heel herkenbaar. Die is er. Je man kan (en moet als zijn relatie hem lief is) je op allerlei punten ontlasten. Maar kijk eerst naar tip 1. Er zijn nogal wat jonge stellen die vallen in de valkuil van de grenzeloosheid. Jullie kunnen als dienstbodes achter jullie kinderen aanrennen, maar eens kom je jezelf tegen.

Tip drie. De seks. Eigenlijk was die vanaf het derde kind zowel voor als na de bevalling veel beter dan bij de eerste twee. Het is dus toch een kwestie van leren. Bij de geboorte van een nieuw kindje staat je wereld even helemaal op zijn kop. Ga daar vanuit. Stel geen te hoge doelen en geniet van de periode. Je wordt er echt handiger in samen.

Tip vier. Moeke klinkt zo -- weinig aantrekkelijk. Feitelijk ben je natuurlijk een MILF. Relax, alles komt goed!

[Juliette]

Dank!
@Mar: knap hoor, 9 maanden! Bij de oudste heb ik het ook 8 maanden volgehouden, hoop ik nu ook te kunnen.
@Noortje: mijn partner helpt me waar hij kan, erg fijn. Maar met borstvoeding is het lastig helpen. Ik hoop inderdaad dat ik te vroeg paniekeer en dat de boel wel weer 'normaal' gaat worden. Al blijft dat tussen haakjes haha. Vorig jaar genoten we nog wel eens van het middagslaapje van de oudste maar die is er nu alweer een tijd af.
@Thomas_K: haha, die houden we erin, MILF. Tip 1 is zeker relevant hier, het wegcijferen en toegeven komt als moeder iets te natuurlijk, loslaten en zelf laten doen is veel beter maar kost wel durf en vooral tijd haha. Maar je hebt absoluut gelijk.

Ik heb ondertussen het boek Intimacy & Desire van David Schnarch gevonden en heb daar ook veel aan. Logisch verhaal en veel aandacht voor op zich zeer logische dingen die je snel vergeet als mama-papa-bedrijf: elkaar weer even echt vasthouden, diep in de ogen kijken.

Ondertussen de 'eerste' keer weer beleefd en dat was fijn.. Hadden eerst ook wat te bepraten omdat ik in het laatste trimester heel graag wilde en hij dus niet. Vond dat erg jammer. Maar we dwingen elkaar niet, nu dus ook niet. Heerlijk geslapen ook sinds weken, is ook heel wat waard voor je zelfbeleving en je vermogen om je sexy en waardig te voelen...

[Spelfje]

Hallo Juliette,
Ik kwam DIT op het www tegen en dacht ineens aan dit topic. Misschien heb je er iets aan? En anders is het gewoon leuk leesvoer...

[Juliette]

Merci, herkenbaar stuk.

[duifke]

Wij hebben onze drie kinderen redelijk vlot na elkaar gekregen, drie binnen iets meer dan drie jaar. Ik was zwanger of gaf borstvoeding( bij alle drie meer dan een jaar bv gegeven). Na de geboorte van de derde had ik er ook erg veel moeite mee om van mijn moederrol over te schakelen naar de minnaarsrol. Toch toen de jongste door ging slapen en van onze kamer naar zijn eigen kamer verhuisde kwam het langzaam terug. Mijn man is een echte borstenman maar daar had ik moeite mee. Als hij iets deed wat ook maar een beetje leek op hoe ons kind aan mijn borst kwam/ zoog etc dan was de magie verbroken. Ik en gelukkig ook mijn man, wisten dat de tijd het wel goed zou maken. En dat is ook zo gebeurt.