Zij verliefd, ik niet

[pure]

Lastige situatie: hoe zouden jullie dit aanpakken?

Dik 1,5 jaar geleden merkte ik dat mijn collega mij wel erg aantrekkelijk vond en me probeerde te veroveren. Ikzelf vond haar leuk en gezellig, had ook al 13 jaar [véél te lang] geen leuke vrouw om me heen gehad om samen leuke dingen mee te doen. Ik ben gezwicht en intussen hebben we met tussenpozen veel leuks gedeeld en lol gehad - hoewel bij mij nooit echt de vlam in de pan is geslagen.
Al is haar verliefdheid ook al wat minder heftig dan in 't begin, ze heeft nog wel steeds wensen om met mij als partner haar leven verder te delen. Ik kan dat maar niet beantwoorden; ik vind haar een leuke vriendin en echt een lieve vrouw en knuffelen en zoenen kunnen we ook prima. Ook doen we wel seksuele dingen ondanks mijn lage libido en remmende medicatie. Maar vlinders heb ik bij haar dus nooit gevoeld en ik verwacht ook niet dat die ooit nog komen.

Als vrienden-'plus' zouden we op zich wel door kunnen gaan.
Punt is: ik ben 40, zij is eind dertig en wil graag een stabiele relatie. De man met wie ze dat zou willen heeft ze al gevonden: ik.
Ik baal dat het wel klikt en ze in feite alles heeft wat ik me kan wensen, behalve dat ik niet verliefd ben.
Moet ik wat meer afstand nemen zodat ons contact een meer 'normale' vriendschap wordt en we allebei een ander kunnen ontmoeten bij wie het wederzijdse verliefdheid wordt?
En is verliefdheid een must bij het aangaan van een relatie? Ik vermoed van wel....er moet toch een emotionele 'motor' achter een relatie zitten, en niet een emotionele rem?

[Sannetje]

Ik heb van vrij dichtbij mogen meemaken hoe zo'n soort van relatie is ontstaan...
Een vrouw die mij erg dierbaar is had een vriend. Haar beste maat. Ze deden heel veel samen, gingen samen op stap, kletsten over alles, lagen samen in hetzelfde bed... zonder dat er ooit iets gebeurde.
Uiteindelijk besefte hij dat hij verliefd op haar was, en niet meer op die basis door kon gaan. Voor haar was dat heel lastig. Zij waardeerde hem enorm, wist dat ze om hem kon rekenen, was graag bij hem, maar voelde niet meer voor hem dan goede vriendschap. Omdat zij hem niet kon geven wat hij wilde, heeft hij besloten dat hij dan voorlopig geen contact met haar wilde hebben, wat afstand wilde bewaren, omdat het voor hem vrij pijnlijk was bij haar te zijn zonder meer.
En toen was ze hem kwijt, haar maatje, een van de weinige mensen waar ze volledig zichzelf bij kon zijn, tegen wie ze alles kon zeggen, die ze 's nachts met een onnozele grap kon sms-en, ...

Inmiddels zijn we bijna drie jaar verder en zijn zij iets minder lang een koppel. Zij is nooit verliefd op hem geweest, en gaat dat waarschijnlijk ook niet meer worden. Maar ze voelt een diepe genegenheid voor hem die misschien ook wel ontstaan was als ze ooit wel verliefd geweest was. Hun relatie zal niet perfect zijn (welke relatie is dat wel?) maar heeft wel een behoorlijk solide basis omdat het is voortgekomen uit een oprechte vriendschap. Ze kenden elkaar al heel goed voordat ze een koppel werden, en (zij vooral) zijn niet verblind geweest door de roze bril en de vlindertjes die verliefdheid met zich mee brengt.

Ik heb met haar nog wel eens gesprekken er over. Het is voor haar niet gemakkelijk dat ze nooit verliefd op hem is geweest: vooral omdat zij in het verleden wel heel erg verliefd is geweest op een andere man, en zij dat eigenlijk altijd terug heeft willen krijgen. Verschil is wel dat haar huidig lief haar volledig heeft geaccepteerd zoals ze is, loyaal en eerlijk is, soms ook wat confronterend en begrenzend, maar altijd met respect. Dat konden we van meneer de ex niet zeggen.

Dus om op je vraag te antwoorden: is verliefdheid een must bij het aangaan van een relatie, is mijn antwoord: nee. Maar dat het ontbreken van die verliefdheid ertoe leidt dat je daar wel aan gaat twijfelen, lijkt mij heel normaal.

[pure]

Hoi Sannetje (dat was lang geleden ook!),

Dankjewel voor je antwoord - een interessante geschiedenis die zeker parallellen vertoont met de mijne.
Wat bij mij en mijn vriendin/maatje anders is gegaan, is dat wij wel degelijk op sexgebied dingen delen, ook soortgelijke voorkeuren hebben.
Dat komt dan bij niet voort uit geilen op haar [lichaam], maar meer uit net als ieder mens behoefte hebben aan af en toe wat 'knuffelvitamine'.
Dat zij mij fysiek wel een lekker ding vindt en ik haar wat minder kunnen we wederzijds accepteren. Toch voelt het nog steeds wat raar om ons in de spiegel close te zien zijn (ben ik ook bepaald niet van mezelf gewend dat ik 'iemand heb').

Waar ik wel nieuwsgierig naar ben in het geval van dat koppel wat jij kent: hoe hebben zij dat seksueel/fysiek opgelost? Heeft ze uiteindelijk dan toch ook seksuele zin gekregen in hem, of doen ze concessies?
Ik herken ook dat verlangen naar vlinders voelen bij een vrouw en (hopelijk nog ooit eens) ongeremd geil worden bij een vrouw. Ik kan een gevoel van 'is dit het nu? Er moet toch meer zijn?' niet ontlopen.

[Suzette]

Verliefdheid gaat over ( is leuk maar ook dodelijk vermoeiend) en als het goed is komt er dan een houden van.

Op zich zou je die eerste stap kunnen overslaan als er ( door andere oorzaken) een intense verbondenheid is. Denk ik.
En ik ken een stel die al >20 jr bij elkaar is, zonder verliefdheid van zijn kant en heel gelukkig zijn. Maar ik ken ook een ex-stel waarbij de niet vevrliefdgeweest zijn van 1 van tweeën opbrak. ( als 1vd oorzaken )

Is verliefdheid overrated? Ik weet het niet, vind voor een ja en nee genoeg redenen.

Waar ik persoonlijk niet met je eens bent is dat enorme geilheid vastzit aan die verliefdheid.

Als je je relatie zo omschrijft dan lijkt me dat een prima relatie. Genoeg stellen die ervoor tekenen. En toch mis je iets. Daarvoor zul je eerlijk naar jezelf toe moeten blijven. Of het ontbreken vd verliefdheid reden genoeg is om de huidige relatie te verbreken kan ik, kan niemand alleen jij, inschatten.

[Thomas_K]

Even wat studieboekenwijsheid toevoegen. Het schijnt dat door ouders gearrangeerde huwelijken het - ook voor de partners in kwestie - verrassend goed doen. Waarom? Dat weet ik niet echt meer. Ik denk dat de lotsverbondenheid, het gezamenlijke avontuur, uiteindelijk veel belangrijker zijn dan een verliefdheid, die goed is voor paarvorming, maar bij de meeste stellen (met uitzondering van de 'zwanen') op een keer overgaat, vaak naar een jaar.

Het ligt er natuurlijk ook aan hoe je erin staat. Is de rouw over wat je mist een terugkerend thema in de komende jaren, of wil je jullie relatie verdiepen en haar gelukkig maken? Als je dat laatste wil, en zij wil jou ook gelukkig maken, dan moet je er wat mij betreft geen bom onder leggen uit hoofde van romantische idealen. Maar leef dan wel in het nu en geniet.

[Nelly]

Wat bedoelt ze precies met 'stabiele relatie'?
-Vijf bloedjes van kinderen
-Een gezamenlijke bankrekening
-Trouwen in zo'n hele grote roomsoes van een jurk, omdat er mensen in haar omgeving zijn die dat toch wel netter vinden??
-Zit ze elke dag angstig naast de telefoon omdat jij voortdurend rondkijkt of je een 'echt sexy' dame ziet en is ze die onrust zat?

Je hebt een seks/-vriendin en brengt daar gezellige tijden mee door. Ze geeft aan dat ze 'meer' wil en beschrijft dat met het woord 'stabiel'.
Ik zou aan haar vragen om al haar wensen in een lange lijst op papier te zetten (en ook zelf een lijst maken met dingen die je jezelf met deze dame wel of niet ziet doen). En dan heel duidelijk bespreken wat je wel ziet zitten en wat niet/never.

Om het heel plat uit te drukken: een 'stabiele relatie' is ook een 'business-deal' - het is belangrijk om te begrijpen wie waar wat mee opschiet en of er hier en daar ook mogelijkheden zijn om dingen uit te ruilen (de beroemde man die de vuilniszakken buiten zet in ruil voor.....).

Wat kan jouw voordeel zijn bij een 'stabiele relatie' - of is haar vraag/ behoefte meer een bedreiging waardoor je alles kwijt zou kunnen raken waar je op dit moment juist zo happy mee bent?

[Anwen]

Verliefdheid is heerlijk, maar m.i. wordt het vaak overschat. In mijn ogen is het ook niet nodig voor een fijne relatie. Het wordt anders als je het over verlangen gaat hebben. Die kan er in allerlei vormen zijn. Ik ben het met je eens dat er een emotionele motor in moet zitten, maar die kan uit alles bestaan.

Vraag jezelf af: wil ik met deze vrouw mijn belevenissen delen, en nieuwe herinneringen creëren? Word ik blij als ik bij haar ben, geeft ze me energie, kan ik mezelf zijn bij haar?

[Mar]

Pure, wat fijn voor jullie beiden! Het is een lastig dilemma, maar er zijn ergere te bedenken.

Het gearrangeerde huwelijk is al genoemd. Daar is de huwelijkse liefde als een pan koude pap die op een houtkachel warm wordt, zei men mij eens. Idealiter, dat dan weer wel.

Communiceren over de inhoud van die stabiliteit lijkt me zeker een goede suggestie.

Verliefdheid is een motor en wordt graag geromantiseerd. Dat is meteen ook de valkuil. Verliefdheid kan een mens op een goed fout spoor brengen. Je mist dus zowel de vlinders als de vleermuizen.
Is het een optie om, eenmaal in gesprek hierover, het te hebben over het scenario dat jij wel in vuur en vlam komt te staan voor een ander?

Betrouwbare kameraadschap met een plus is echter ongelooflijk veel waard. Van dichtbij (nl. bij mijn dochter) heb ik gezien hoe dit een voedingsbodem biedt voor uitermate sterke verbondenheid wanneer je het nodig hebt danwel eraan toe bent. Die doet niet onder voor verliefdheid als bron. Hoe het voor jou persoonlijk uitpakt kan volgens mij niemand vertellen. Alleen jij. Hope so!

[Jippie]

Hoe snel wordt je verliefd en waar word je verliefd op?
Sommigen worden al verliefd als ze een foto zien van iemand. Is dat realistisch?
Wat zegt het als je verliefd bent... iets over jezelf.. of over de persoon waar je verlief op bent?
Er zijn zoveel mensen die verliefd op een ander worden tijdens hun relatie maar toch niet bij hun partner weg gaan.

Wat verwacht je voor soort liefde, van een relatie, van haar.. jezelf...
Of vraag je eerst eens af; hoe erg zou je haar missen als je met haar zou breken.

Ik denk dat Nelly en een aantal anderen je al een stuk op weg helpt met hun antwoorden

[Sannetje]

Idd Pure, lang geleden. Maar She blijft een plek om terug te komen

Om op jouw vraag te reageren: ik weet dat het voor haar best lastig was om het platonische om te zetten in het fysieke. Vooral de eerste keer zoenen bleek heel bizar. Hoe hun seksleven concreet is weet ik niet, ik weet wel dat er een seksleven is. Voor haar is dat niet zo spetterend als met de foute ex waar ze wel verliefd op was. Hoe het voor hem is heb ik geen idee van.

Verder vind ik dat je intussen zeer waardevolle reacties hebt gekregen. Wat de uiteindelijke beslissing wordt ligt bij jou...

[Nelly]

Ik heb ook je openingspost nog eens rustig doorgelezen.
Je vraagt (aan ons) waar je relatie staat.
Maar daarachter liggen heel veel vragen waar jij zelf stond en staat:
-Je had al 13 jaar 'niets' gehad
-Waarom ben je zelf nooit op zoek gegaan naar een relatie met 'vlam in de pan'/
-Heb je zulke (dolverliefde) relaties wel gehad & wat vond je daar eigenlijk van als je nu achterom kijkt?

Het risico van de topic is (mi.) dat wij aan jullie allebei proberen te gaan denken - aan het totaalplaatje van een man en een vrouw.
Maar het is jouw vraag hier op het forum.
En daarachter ligt de vraag: Wie ben jij voor man? Wat wil jij wel of niet in het leven & wat ga je daar voor doen of laten? Je bent 'gezwicht' zeg je & nu stelt zij een huwelijk voor.
Het leest of zij aan jou 'trekt' & daarmee dan ook succesjes boekt.
Uiteindelijk lijkt me dat best zwaar/ vermoeiend.
Waar ben jij zelf? Wat is er in dit hele verhaal van jou?
Wat is je ideaal waar je op eigen kracht naartoe zou willen lopen?

[Nelly]

Nog een gedachte daar weer achteraan (daarom ook maar in een eigen entry).
De dynamics lijken me niet eerlijk en evenwichtig verdeeld.
Zij is de vragende partij en heeft haar hart op de tafel gelegd.
Jij hebt nu de macht in handen en kunt haar afwijzen/ accepteren en alles daar tussenin.

Die ongelijkheid en afhankelijkheid -
kan dat niet op de een of andere manier gelijkwaardiger?
Het lijkt me dat zij door deze hele situatie toch niet echt goed in haar eigen energie kan komen &
daardoor kan ze je ook niet echt 'tegengas' geven = de relatie dynamischer maken & meer van zichzelf laten zien.

[Suzette]

Eens met Nelly hierboven en nog:

Wat is er mis met hoe het nu is? Wat is de reden nu precies waarom je er mee zou willen stoppen?

[pure]

Beste/lieve iedereen die heeft gereageerd,

Daar zit een hoop in, wat jullie zeggen. [Hm, deze zin kun je op twee manieren lezen zie ik ].

Ik ga alles nog eens laten zakken, herlezen en dan een antwoord typen

Pure.

[Laars]

Hej die Pure!, leuk iets van je te horen..

Kijk je ook te veel vooruit Pure? Kun je iets als een relatie beredenerend voorspellen?
Misschien word jij morgen wel verliefd op haar?
Waarom niet vandaag van haar genieten?
Wil je weten wie ze is? Wil je weten wat haar verhaal is? volgens mij is dat meer dan voldoende om een avontuur te gaan beleven.. laat je gaan en (be)denk niet teveel

Oja.. ik ben wel heel erg verliefd geweest, maar ik heb ook hele fijne dingen meegemaakt, met hele bijzondere prachtige mensen waar ik niet verliefd op was of was geweest.. daar kan de onzekerheid, oppervlakkigheid en spanning van verliefdheid niet aan tippen..

Laars, fuckt de verliefdheid...