Wat bezielt je? Over de gevoelens bij BDSM

[Anwen]

Daar komt ook bij dat ik in mijn omgeving (niet veel maar wel genoeg om een mening te vormen blijkbaar) een paar keer heb gezien dat een Dom/sub relatie tussen 2 mensen in mijn ogen helemáál niet goed waren voor de sub en deze relaties dan ook geen stand hielden.(en ik gezien heb dat er een wrakje ovrbleef) Ik zag dat de Dom-persoon zijn macht misbruikte ten koste van de sub (in dit geval een vriendin van mij). Waar houdt het Dom-zijn op en begint het huftergedrag? (ooh ik hoop zó dat iemand snapt wat ik hiermee bedoel!)

Nog even hier over: ik denk dat als er een wrak van een sub overbleef, ofwel de Dom geen Dom was maar een hufter, ofwel de sub had te weinig zelfinzicht om te gaan staan voor zichzelf, voor haar onderdanigheid eventueel. Als sub moet je jezelf juist kunnen laten zien, in wat je wilt maar ook zeker in wat je niet wilt, in je grenzen aangeven. Als je dat niet goed genoeg kunt dan gaan mensen er over heen walsen. Dat gebeurt namelijk altijd in het leven, want die mensen heb je (D, hufter of 'gewoon' mens, allemaal zijn ze daartoe in staat. In het geval van de D is het dan iets wat meer in het karakter zit en waar diegene extra op moet letten).
Maar jij zegt dat de Dom zijn macht misbruikte, dan verwijs ik naar mijn vorige post; dan was ie wat mij betreft geen Dom. Machtsmisbruik is geen BDSM. Machtgebruik kan dat wel zijn.

Ik kan me overigens erg goed voorstellen dat je mening daardoor beinvloed wordt en ik krijg er zelf ook een naar gevoel van als ik het lees. In zekere zin is er dat risico. Dan verwijs ik weer terug naar vertrouwen, dingen checken, je intuitie laten spreken voordat je met iemand begint.
Maar een risico blijft er altijd.
Net als in 'gewone' (excuse my french, ik ga het toch echt geen vanilla noemen) relaties.

[dragonfly]

@Anwen,
wat heb je dat prachtig uitgelegd, bedankt.Ik ergerde mij de hele middag al aan het woord straf krijgen wat het uiteraard niet is.
Gewoon elkaar lief hebben op een ietwat andere manier. Geven en nemen net als elk ander stel

[Elfri]

Vanuit het oogpunt van een D/s relatie ben ik misschien wel het slechtste voorbeeld Spelf!
Maar toch.. ik kan proberen je een stukje van MIJN idee achter wat mij bezielt te geven?
Ik heb een soort van D/s relatie (niet 24/7!) met mijn man die zich in de afgelopen jaren heeft ontwikkeld. Het is ontstaan en gegroeid toen we verder kwamen in het swingen en grenzen onderzochten. BDSM is niet in de zuivere vorm op ons van toepassing maar what's in a name. Wij genieten van een machtsverhouding waarin hij zich als beschermer/verzorger/facilitator/provider profileert. Een dominante houding en rol over mij dus. Bij ons komt dit naar boven als ik pijn krijg en mij kwetsbaar en zwak voel. Het stopt als hij me 'sterk' gemaakt heeft en ik er doorheen kan breken. Het is dus niet altijd aanwezig maar een zeer waardevolle aanvulling naast een al heel goed bestaan samen.

In tegenstelling tot wat ik eerst zelf dacht en wat mensen die mij beter kennen verwachten, ben ik een echte sub. Ik leg mij graag neer bij de kracht van een ander namelijk.
Ik heb een zeer sterke eigen mening, blijf graag bijleren en hoop ook altijd dat mensen mee durven veren met elkaar om zo met elkaar tot een betere wereld te komen. Maar in essentie, diep in mij weggestopt, zit het verlangen dat iemand alles van mij overneemt en mijn belevingswereld maakt zoals hij denkt dat het goed voor mij is.

Als mijn liefste met mijn ziel aan de haal gaat, doet hij dat om me op te zwepen en mij in een bepaald parket te krijgen. Geheel door hem gecreeerd en geregisteerd zodat ik er geen omkijken naar heb. HIJ bepaald de zetten, wat hem de D mag maken van de relatie. Maar hij doet dat in alle goedheid om MIJ er beter van te maken en mijn ziel 'hogerop' te komen.
Even een huis-tuin-en-keuken-voorbeeldje om het aards te houden: Hij tegen mij.. "Heb jij al boodschappen bedacht? dan kan zorg ik dat dat in huis komt". HIJ bepaald wat ik wel en wat ik niet doe.
De combinatie van "ik doe dat" met "ik zorg voor jou" is hierin leidend want het is mijns inziens het verschil met hufter gedrag. Tot op een bepaald punt snoert hij mij de mond zonder mij monddood te maken!

Sinds kort heeft deze D/s zich naar de slaapkamer verplaatst. Hierbij maken wij onze eigen keuzes met elkaar wat wij prettig vinden te ervaren uiteraard maar het "echte" Bdsm-onderdeel van bondage, verblinding, touwen (knopen), pijnprikkels e.d. zijn niet aan ons besteed. Dwang zit ook in psychologische aspecten inderdaad... die voeren ons verder. Steeds meer wordt, (en) steeds verder gaat mijn wens om mijn grenzen binnen onderdanigheid te ontdekken.
Met als nieuwste aanwinst de verandering in hoe ik word toegesproken. (sletje e.d.) en het 'uitlenen' in een trio. Voor ons bijzonder waardevolle aanvullingen naast een al heel goed seksleven samen.

[Mermur]

Suzette, Anwen en Elfri, hartelijk bedankt voor jullie toelichting! Die is zeer verhelderend.

[Anwen]

Zo, ik heb weer even tijd om te schrijven.

Spelf vraagt, hoe je je realatie vormgeeft buiten de zgn. sessies of 'speelmomenten' in. Hele leuke vraag, omdat ik er nu zelf ook een beetje mee loop te klooien hoe dat te doen.
Ten eerste, er zijn veel koppels die enkel een BDSM relatie hebben. Ze komen af en toe bij elkaar kletsen wat, drinken wat en hebben een sessie. Praten na, gaan dan weer naar huis. Misschien af en toe eens samen uit ofzo. Dat is ook wat ik in eerste instantie wilde.

Hier is ook niet weer een antwoord op te geven; want dat moet je samen als koppel uitmaken. Dat is iets waar LF ook veel mee bezig is, hoe integreer je het in je relatie. Want ondertussen zijn er gewoon praktische dingen te doen, je hebt ook gewoon nog een ander leven. Waarin je moet beslissen wat je eet, wie er opruimt en waarin je dingen samen doet met andere mensen en familie.
Voor ons geldt denk ik: G. is gewoon vrij dominant van zichzelf, dat is meer een karaktertrek. En dat is hij ook de hele dag door, zelfs als het niet zo lijkt. Bepaalde beslissingen, zoals wanneer we een sessie hebben, maakt hij. Eigenlijk alles wat de D/s aangaat. We praten daar wel over en ik geef mijn behoeftes aan, dat moet zelfs.
Andere kleinere beslissingen worden gemaakt door diegene die op dat moment meet het voortouw heeft genomen. Beetje stom voorbeeldje: als ik sta te koken en ik wil de zalmfilet in de olie bakken, omdat ik dat gewend ben, terwijl hij dat altijd met boter doet, dan doe ik het gewoon zoals ik het gewend ben, want ik sta namelijk te koken. Over dat soort dingetjes moet je ook niet te moeilijk doen.
Verder ben ik gewoon mezelf buiten de sessies om, ik hoef niet voor alles toestemming te vragen, er zijn geen gedragsregels. Ik hou van plagen, dus ik daag hem ook gewoon uit, maak grapjes, geef aan wat ik denk dat hij met een bepaald probleem moet doen. Eigenlijk zoals iedereen zich gedraagt binnen een relatie. Ik mag en moet ruimte innemen. Sterker nog, dat is voor mij een grote uitdaging, want ik ben ook zo iemand die zich makkelijk weggeeft in een relatie. Als ik iemand lief vind, respecteer en bewonder, dan ga ik heel, heel ver voor diegene. En dat mag. Zolang ik mezelf maar niet verlies daarin. Daar letten wij beiden op.

Dat is dus ook op mijn van toepassing, maar misschien is het wel juist omdat ik in situaties wordt gebracht, waar ik in principe niets meer in te brengen heb, ik nog beter moet voelen wat iets met mij doet. Voor mij voelt het iniedergeval niet direct tegenstrijdig. Maar omdat ik zo meegaand ben, moeten wij dat dus ook heel rustig aan doen. Wij kunnen niet direct vol ergens aan beginnen waarin ik 24/7 onderdanig ben. Ik zou 24/7 sowieso niet willen, waarschijnlijk.
Punt is wel, dat hij mij zover kan krijgen dat ik dingen doe die ik in eerste instanties niet zou doen. Ook buiten de slaapkamer. Ook al ben ik mezelf en beslis ik over heel veel dingen mee, bij ons ligt er voortdurend op de achtergrond, dat hij uitmaakt wat er gebeurt. Dingen die hem niet interesseren, die laat hij links liggen dus daar is hij niet dominant in. Maar omdat hij mijn ontwikkeling, zowel als persoon als specifiek onderdanige persoon, hem wel interesseert, is hij daarin wel behoorlijk leidend. Hij zal op persoonlijk gebied, zoals studie of loopbaan, nooit keuzes voor mij maken.

Ik worstel er nog wel mee hoor. Nu voelt het nog alsof ik moet switchen tussen twee rollen. Beide rollen ben ik goed in, maar het switchen is wat bij mij voor verwarring zorgt. Maar ik merk wel dat dat steeds beter gaat.

Dus korte samenvatting zoals het nu voor ons is; eigenlijk is hij op heel veel gebieden leidend, en sowieso natuurlijk ook wat de invulling van de sessies betreft. Maar ook wel op het gebied van mijn ontwikkeling als sub. Hij kijkt alleen daarbij heel goed naar wie ik ben en wat het beste is voor mij. Het is en blijft dus altijd interactie. En als sub moet je dus ook een sterke persoonlijkheid hebben en jezelf goed kunnen uiten.

Vanmiddag bedacht ik me ook ineens dat ik vooral nieuwsgierig ben naar de relatie tussen Dom en sub BUITEN de sex. Hoe maak je ruzie samen? Mag de sub mopperen op de Dom omdat hij niet genoeg doet in het huishouden bijvoorbeeld

Hoe maak je ruzie samen.... ik denk gewoon zoals elk koppel dat ruzie maakt. Dat hangt af van je patroon dat je hebt daarin. De ene persoon gaat schreeuwen, de andere zwijgt en gaat onderhuidse steken verkopen, whatever. Volgens mij hoeft dat niet perse anders te zijn. Ik kan me voor nu, voor mezelf hooguit voorstellen, dat als er een beslissing moet worden genomen, er uiteindelijk wordt gedaan wat hij wil en dat ik me daarbij neerleg.
Het hangt af van de afspraken die je er over maakt. Als je de afspraak hebt dat je huishoudelijke taken enigsins eerlijk verdeelt (ik ben geen huishoud-slaafje ), ja dan mag je dat best aangeven vind ik als sub.

[Anwen]

Vanuit het oogpunt van een D/s relatie ben ik misschien wel het slechtste voorbeeld Spelf!
Maar toch.. ik kan proberen je een stukje van MIJN idee achter wat mij bezielt te geven?
Ik heb een soort van D/s relatie (niet 24/7!) met mijn man die zich in de afgelopen jaren heeft ontwikkeld. Het is ontstaan en gegroeid toen we verder kwamen in het swingen en grenzen onderzochten. BDSM is niet in de zuivere vorm op ons van toepassing maar what's in a name. Wij genieten van een machtsverhouding waarin hij zich als beschermer/verzorger/facilitator/provider profileert. Een dominante houding en rol over mij dus. Bij ons komt dit naar boven als ik pijn krijg en mij kwetsbaar en zwak voel. Het stopt als hij me 'sterk' gemaakt heeft en ik er doorheen kan breken. Het is dus niet altijd aanwezig maar een zeer waardevolle aanvulling naast een al heel goed bestaan samen.

In tegenstelling tot wat ik eerst zelf dacht en wat mensen die mij beter kennen verwachten, ben ik een echte sub. Ik leg mij graag neer bij de kracht van een ander namelijk.
Ik heb een zeer sterke eigen mening, blijf graag bijleren en hoop ook altijd dat mensen mee durven veren met elkaar om zo met elkaar tot een betere wereld te komen. Maar in essentie, diep in mij weggestopt, zit het verlangen dat iemand alles van mij overneemt en mijn belevingswereld maakt zoals hij denkt dat het goed voor mij is.

Als mijn liefste met mijn ziel aan de haal gaat, doet hij dat om me op te zwepen en mij in een bepaald parket te krijgen. Geheel door hem gecreeerd en geregisteerd zodat ik er geen omkijken naar heb. HIJ bepaald de zetten, wat hem de D mag maken van de relatie. Maar hij doet dat in alle goedheid om MIJ er beter van te maken en mijn ziel 'hogerop' te komen.
Even een huis-tuin-en-keuken-voorbeeldje om het aards te houden: Hij tegen mij.. "Heb jij al boodschappen bedacht? dan kan zorg ik dat dat in huis komt". HIJ bepaald wat ik wel en wat ik niet doe.
De combinatie van "ik doe dat" met "ik zorg voor jou" is hierin leidend want het is mijns inziens het verschil met hufter gedrag. Tot op een bepaald punt snoert hij mij de mond zonder mij monddood te maken!

Sinds kort heeft deze D/s zich naar de slaapkamer verplaatst. Hierbij maken wij onze eigen keuzes met elkaar wat wij prettig vinden te ervaren uiteraard maar het "echte" Bdsm-onderdeel van bondage, verblinding, touwen (knopen), pijnprikkels e.d. zijn niet aan ons besteed. Dwang zit ook in psychologische aspecten inderdaad... die voeren ons verder. Steeds meer wordt, (en) steeds verder gaat mijn wens om mijn grenzen binnen onderdanigheid te ontdekken.
Met als nieuwste aanwinst de verandering in hoe ik word toegesproken. (sletje e.d.) en het 'uitlenen' in een trio. Voor ons bijzonder waardevolle aanvullingen naast een al heel goed seksleven samen.

Pfff, sorry voor het in zijn geheel quoten maar ik vind dit zo'n prachtig stuk en ook zeer herkenbaar!

Het gaat om zorg. Is dat al BDSM? Geen idee. Het maakt ook niet uit. Onze verhouding bestaat er grotendeels uit dat hij het fijn vindt om van mij een nog sterker persoon te maken. In BDSM termen raakt dat wat aan de term Daddydom, en ik blijk ook wel een beetje in me te hebben van een meisje waar graag voor gezorgd wordt. Bij ons heeft het alleen niets met ageplay te maken, je weet wel, dat ik me ook echt gedraag als een tienjarige dat een pappa zoekt. Daar hebben wij allebei niets mee, bah

Daar gaat het wat mij betreft om, je neerleggen bij de kracht van een ander. Niet een kracht die zegt: ik ben de baas over jou, doe nu wat ik zeg!', maar 'ik help jou om een beter mens te worden, om jezelf te ontwikkelen.'
De dwang komt dus voort uit dat de ander jouw beschermt en faciliterend is en dus ook beslissingen voor jou neemt die je zelf vanuit een tijdelijke zwakte of angst niet zelf zou maken.

[Elfri]

Anwen,

Zo'n fijne reactie! Dank je wel...
Idd.. wij hebben ook niets met ageplay maar daddyDom komt in die zin wel wat naar voren.

Zuivere Bdsm? nee dat niet maar de essentie is hetzelfde en... what's in a name . Al mag ik zeggen dat ik een bijzonder ruige vrijpartij met inbezitneming dit weekend heel fijn vond. Het klopte voor mijn gevoel gewoon.. HIJ de baas, IK ontvangend en daarvan samen genieten. *ouch 1 zere bil *

[he43]

[Levendig Foutje]

Mooi topic! Mooie bijdragen!!!

Aangespoord door het topic van Anwen waarin zij haar reis in de wereld van de BDSM beschrijft, open ik dit topic.
De titel "Wat bezielt je?" is géén oordeel maar een échte vraag wat het met je ziel als mens doet. Het is echt niet mijn bedoeling om een wellus/Nietus topic te maken. Ik ben me ervan bewust dat de gevoelens die bij BDSM komen kijken erg heftig zijn voor de desbetreffende personen en NIEMAND hoeft zich wat mij betreft te verantwoorden voor de dingen die hij/zij voelt. Maar (en daarom dit topic) als persoon zónder BDSM gevoelens ben ik altijd wel geintrigeerd door deze vorm van relaties.

Persoonlijk kan ik het ook erg opwindend en geil vinden als mij tijdens de sex dingen worden opgedragen; als ik hardhandig word aangepakt en zélfs als mijn handen worden gebonden. Maar maakt mij dat dan een sub?
Aan de andere kant vind ik het óók opwindend en geil om de controle te hébben en zelf de touwtjes in handen te nemen. Maakt mij dat dan Dominant? Een Switch?
Ik merk dat ik een beetje kriebelig word van die termen. Alsof je in een hokje wordt gestopt.

Hmm...
Ik ben zelf van mening, als je het als spel tussen de lakens gebruikt, als één van meerdere manieren om de liefde te bedrijven, dat je dan niet Dominant, sub of switch bent. Dat zijn BDSM-elementen, maar je bent dan niet "BDSM-er".
Wanneer dan wel? In mijn idee: als je je daarmee identificeert in het seksueel spel, en als het je favoriete manier van de liefde bedrijven is.
Ik identificeer me met de rol van sub. Ik voel me heel gelukkig als ik onderdanig kan zijn in de sex, en daar moet ik dus naartoe geholpen worden door een Dominante persoon die mij aankan. Anders word ik wellicht dominant, maar ik bén geen Dominant.

Kijk, hoe dat tijdens "het spel" tussen de lakens werkt, snap ik (denk ik)...maar daarbuiten?

Mijn oprechte vraag is dan ook: Wat bezielt je, als zelfstandig denkend en handelend mens om in een relatie precies te doen wat je Meester (ook daar krijg ik echt de kriebels van) zegt? Wat doet dat met je? Waarom buiten de sex (en het "spel") op de grond voor zijn voeten moeten zitten in plaats van lekker op de bank duiken? (omdat je daar lekker zin in hebt). Waarom zou jouw wil "gebroken" dienen te worden?

Kortom, ik ben nieuwsgierig hoe zo'n relatie werkt zonder dat de sub in kwestie na een tijdje zó gewend is om op haar Dom te leunen, dat het ongezond wordt.

Wat bezielt me?
Argh....wat is dat moeilijk om op te schrijven. Het is zo sterk van binnen en daarom zo moeilijk in woorden samen te vatten.

[Levendig Foutje]

Ik kan me indenken dat het woord "Meester" je kriebels geeft. Mij geeft dat woord juist een ander soort kriebels, haha. Zoals ik heb geleerd, zolang iemand sub is heeft ze een Dom en geen Meester. Een Dom wordt een Meester als hij een sub heeft die ermee instemt zijn slavin te worden. Dat betekent: eigendom van hem. Daarom het woord "Meester", als zijnde, "Bezitter", en ook, in een andere betekenis, degene die zijn slavin leidt, haar helpt zichzelf in al haar groeimogelijkheden te ontplooien als een beter mens.
Dat is een relatie die veel meer bindend is en waarbij beiden veel meer moeten inzetten.
Ik zou nooit iemand mijn Meester noemen die mij niet meester is...en zichzelf. In alle opzichten.

Ik heb al weleens verteld dat er bij mij het eigenaardige gebeurt dat ik over "mijn" mannen heen ga lopen, op een hele sneaky guerilla manier. Kan ik niks aan doen, dat gebeurt, zelfs al wil ik het niet.
En waarom?
Omdat mijn hoofd zich verveelt. Die man is te makkelijk, en ik verlies het respect voor hem.

Ik heb dus een man nodig die "nee" zegt, dat is goed voor me, en daar word ik gelukkig van.
Als ik namelijk altijd een "ja" krijg, dan word ik het verwende prinsesje, en verlies ik het respect voor de man.

Ik ben daarnaast een heel koppig iemand, en ook nog eens heel emotioneel. Krijg ik teveel ruimte, dan ga ik die allemaal innemen, loop ik weer over de man in kwestie zonder het te willen, en...verlies ik het respect.

Ik heb me nooit helemaal gegeven, tot X. Die reist door mijn wereldje en komt er niet meer uit.
En ik vind sex als twee gelijken - sorry - saai. Ik kan er gewoon niks mee, heb het ook nooit gekund.
Mijn hoofd heeft meer uitdaging nodig, meer spanning.
(Heel soms vind ik het wel fijn, net als X, als iets moois, als een afwisseling van de BDSM - de omgekeerde wereld zijn wij dus, in relatie met niet-BDSM mensen die wel eens iets pittigs doen.)


Dit is de heel logisch geredeneerde kant.
Nu de emotionele kant. Pff, kijken of het lukt.

Het bloed dat naar mijn hoofd steeg bij de lichtste verwijzing naar vastgebonden zijn, ontvoerd zijn, gevangen zijn....eigenlijk al mijn hele leven.
Ik was (en ben) gek op sprookjes, maar het einde is altijd zo teleurstellend: de prins op het witte paard, en ze leefden nog lang en gelukkig. Ik zag hun relatie helemaal niet zitten. Als maagd gingen mijn fantasieën altijd tót het moment dat de kleren uitgingen, en het ging altijd over slechte intelligente mannen die toch wel verliefd werden op het meisje toen ze haar gevangen hielden.
In Harry Potter vond ik de spanning tussen Malfidus en Hermelien heerlijk en vond het jammer dat daar niks uitkwam.
Als kind hield ik het meest van ontvoerspelletjes en dergelijke.

Een hand die me stevig bij mijn pols vasthoudt... een hand op mijn keel... Een blik die dwars door me heen gaat en toch geamuseerd is... Bij mijn haar naar achteren gehouden worden... Wachten op de voetstappen van de man die dingen met me gaat doen... Het me niet mogen bewegen... Een klap die direct doorsteekt naar mijn kern... Een stem in mijn oor die me laat weten wie er de baas is...
Die dingen doen iets met me dat mijn lijf laat trillen...

En waarom wil ik graag aan Zijn voeten zitten terwijl ik ook op de bank zou kunnen zitten?
Naast de opwinding... (want die is veel dichter bij de oppervlakte dan "normaal"),
ik voel me, net als Anwen zegt, Zijn kleintje. Ik voel me beschermd. Ik voel me thuis.
Ik voel me klein en voel Hem groot. En ik hou ervan om Hem groot te voelen.
Ik hou van Zijn schaduw die over me heen valt.
Ik voel me zacht, ik voel Hem sterk.
Ik voel me vrouwelijk...
Ik bepaal niet meer wat we gaan doen. Ik bepaal niets meer en kan dus loslaten. Gewoon ZIJN.
Ik voel me beschermd door de man die me pijn kan doen, omdat ik Hem mijn hart, mijn lichaam, mijn hoofd, mijn wil, mijn ziel heb gegeven...het grootste cadeau dat ik kan geven...
Ik ben gelukkig, omdat ik Hem zoveel mogelijk behaag als ik kan, en dat mijn enige taak is. Dat maakt me zo gelukkig, zo trots, wanneer ik zie dat Hij tevreden is, trots is op Zijn kleintje die zo sterk is...
Ik voel me trots aan Zijn voeten.
Ik voel me gelukkig in mijn gehoorzamen aan Hem, het goed doen. Daar haal ik zoveel geluk uit.

Als ik iets wil doen en ik word daarin teruggeroepen, dan kan dat moeilijk zijn, maar ik vind veel plezier in de kracht die Hij heeft waardoor ik gehoorzaam, en het is zo'n groot plezier om mezelf werkelijk aan Hem te geven, en dat uit zich sterk op momenten dat ik iets moet doen van Hem wat ik zelf niet wil. Dat is mezelf werkelijk onderwerpen, mezelf geven.
Ik BEN van Hem.

Ongezond is relatief...
Een slavin die nooit heeft geleerd zelf na te denken (helaas bestaan ze, het zijn er weinig), is een gevaar voor zichzelf als ze ooit zonder haar Meester komt te staan.
In mijn geval was eerder maatschappelijk gezonder maar van binnen was ik ongezonder; nu ben ik maatschappelijk ongezonder (volgens sommigen ziek) maar van binnen bloei ik.
Een leven is maar zo kort. Beter dingen doen die je echt gelukkig maken, ook al komen ze ongezond over op de buitenwereld.
Voor ons is het een manier van werkelijk contact maken met elkaar, tot op het bot in elkaar doordringen.
En eindelijk gehoor kunnen geven aan een zo belangrijk deel in onszelf dat in het niet-BDSM leven geen plek kan vinden.
Maar mijn hart is verloren, ik heb geen interesse in het denken aan een situatie waarin ik zonder X kom te staan.

Er zitten nog zoveel meer emoties aan vast...
Het doorzetten, het sterk zijn, het tegen de eigen eerste reacties moeten vechten...
Het spanningsveld tussen niet willen en willen, niet kunnen en kunnen, angst en moed, wil en controleverlies...
De oneindige creatieve mogelijkheden in de BDSM...
De onweerstaanbare kriebels in mijn buik, soms in mijn keel...
Het gebruikt kunnen worden, heerlijk maar ik kan niet logisch uitleggen waarom...
De fijne angst voor mijn Meester als Hij zich sadistisch voelt en ik dat in Zijn ogen zie...
Zijn handen... die liefhebben en pijn doen... omdat Hij dat wil.
Zijn stem... die zo warm kan klinken en soms zo verschrikkelijk streng.
Zijn ogen... die tevredenheid, liefde tonen... net als ze strengheid of sadisme kunnen tonen.
Straf krijgen van mijn Meester omdat ik ongehoorzaam ben geweest en dat zelf weet, vreselijk en door mij ongewenst maar toch geeft het rare kriebels in mijn buik...
De mentale rust en duidelijkheid...even niet meer de broek aan moeten trekken.

En op momenten dat de pijn of de ongemakkelijke situatie tot controleverlies leiden, ik me "overgeef", op die momenten dat mijn wil letterlijk gebroken wordt... een onbeschrijfbare ervaring...

Het labyrinth...

De liefde voor Hem, mijn alles aan Hem gevend, met plezier Hem dienen en gehoorzamen, mijn ziel ontbloot...
Zijn liefde voor mij, me beschermend, me corrigerend, me lezend...

Mijn hoofd wederom zachtjes buigen, als ik Zijn macht in me voel sidderen, al was het maar met een blik, een woord, een toon... Respect, is wat ik voel... Een innerlijke verraste glimlach, Hij kan me altijd aan... Weer op mijn plek gezet...
Dan is aan Zijn voeten de allerbeste plek die je je kunt indenken.


--------------------------------------------------------------------------------------
Edit vanwege aanpassingen in wat vanillasex voor mij en ons is, en ook dat ik me nooit heb gegeven TOT X (belangrijke edit).
En dan het leuke detail lijden dat leiden moest zijn, hoewel de lange ij toepasselijk is.
En een poging tot de laatste paragraaf te verwoorden, en nog schieten woorden tekort.

[dragonfly]

@Lf, wat ontzettend mooi en diep omschreven en uitgelegd ,dat kun je zelfs op de bdsm site niet vinden.

[Anvers]

Een hand die me stevig bij mijn pols vasthoudt... een hand op mijn keel... Een blik die dwars door me heen gaat en toch geamuseerd is... Bij mijn haar naar achteren gehouden worden... Wachten op de voetstappen van de man die dingen met me gaat doen... Een stem in mijn oor die me laat weten wie er de baas is...

Dit herken ik wel heel erg als opwindend.
De grens is vaag, eigenlijk. Tot waar je het vanilla noemt en vanaf waar een kink.
(ik heb geen naam voor waar ik van hou, en geef ook graag weerwerk. Maar de boel leiden: neuh )

[NachtVlinder]

Ik las een leuke quote die hier wel van toepassing is ter inzicht;

“It’s hard for an intelligent woman to turn her head off. That’s part of the joy of being a submissive. None of the decisions are yours. When you can’t refuse anything and can’t even move, those voices in your head go silent. All you can do, and all you are permitted to do, is feel.”

NV, die zich kan overgeven aan lust als de stemmen stil zijn

[tes]

Ik heb em nu drie keer opnieuw gelezen en vind het echt een heel mooie quote..

[Anwen]

Ik vind het ook een prachtige qoute, en heel herkenbaar.

Anwen, still learning