Hoe doe ik .... of: hoe ga ik hier mee om?

[Suzanne-74]

Ik ben een jonge vrouw. Getrouwd met eerste vriendje. We zijn 20 jaar samen, waarvan 10 getrouwd. Samen ouders van 3 jonge kinderen. Elkaars eerste en enige sexpartner. Zowel in onze sexuele als onze relatie in het algemeen ben ik altijd diegene geweest die initiatief nam. Het libido van mijn man nam met de jaren af: hij had niet vaak zin en wees mij vaak af. Zes jaar geleden kwam ik erachter dat hij wel eens sexlijnen belde, en sexueel getinte mailtje uitwisselde met andere dames. Furieus was ik, en vooral zo gekwetst. In de jaren daarna hebben we veel geprobeerd om ons (sex)leven weer nieuw vuur in te blazen. Ging steeds met vallen en opstaan: dan weer hadden we veel sex, dan weer goede sex, dan weer weinig. Wat bleef was dat hij altijd bleef bellen. Ondertussen gaf ik aan dat ik het prima vond als hij belde, maar dat de balans juist moest blijven. Vorige week kwam ik er achter dat hij al 3/4 jaar een aparte mobiele telefoon heeft waarop hij sexueel getint sms't en belt. En dan niet met mij.
Wat mij betreft is dit een stap te ver: hoe ver moet het komen in een relatie dat hij dit doet? Misschien vind ik het liegen er om heen nog wel het ergst (als ik hem vroeg of hij belde was het antwoord altijd nee).

En nu? Heb ik geen flauw idee wat ik hier mee aan moet. Voel me gekwetst, voel me boos.
Hij wil nog werken aan onze relatie en bij elkaar blijven. Ik heb echter niet de illusie dat hij de spanning die hij steeds elders opzoekt aan de kant gaat zetten. Enige optie is dan in mijn ogen dat ik dat moet accepteren. Daarnaast vind ik het zo moeilijk om hem te vertrouwen in wat hij zegt en doet.
Scheiden is eigenlijk geen optie voor me. (Gezien onze kinderen en mijn eigen verleden als kind van gescheiden ouders.)

Heeft iemand ervaring met een vergelijkbare situatie? Een situatie waarin je partner dingen doet die niet binnen jouw normen & waarden passen? Hoe accepteer je dat?

[Savanne]

sorry ik heb geen antwoorden voor je maar wens je wel veel sterkte!

[Clover]

Moeilijk Suzanne. Het feit dat hij er (vaker) over liegt zou ik vele malen erger vinden dan het eenmalige gebeuren. Hoe pijnlijk meermalig of eenmalig ook al kan zijn. Het feit dat hij het verborgen heeft gehouden betekent dat het over jouw grens is gegaan.

Vraag hem eens waarom hij dit doet, nodig heeft, niet verwijtend want dan zal hij wellicht in zijn schulp terugkruipen en wellicht nog meer hard nee roepen op jouw vragen.

Voor een man en ook vrouw, kan zulk contact echt volledig losstaan qua gevoel voor de vaste partner t.o.v. de dame/man aan de andere kant, dat het puur spanning is die hij/zij ziet, wil zien, of zelfs misschien ook mist binnen de eigen relatie.

Hoe ben je erachter gekomen dat hij die tijd een apart mobiel nr heeft? En hoe heeft hij gereageerd op jouw confrontatie ermee? Sorry is soms het woord omdat iemand gesnapt is, niet eens per se omdat hij/zij er spijt van heeft dat het is gebeurd.

Hoe je met iemand omgaat die niet dezelfde normen en waarden erop na blijkt te houden als jijzelf? Tsja, dat is net hoe dat onderling is besproken. Als dit niet jouw ideeen zijn over een relatie, dan moet je de vraag bij jezelf houden en afvragen of je hiermee door wilt gaan.
Of jij met iemand verder wilt die duidelijk anders denkt/reageert op contacten buiten jullie relatie om.
Heel kort door de bocht maar wil je op deze manier met iemand verder? Ondanks 3 kinderen? Niet dat ik gelijk zeg, hup, ga van elkaar af, zeker niet. Meer de vraag, hoe denk jij voor jezelf en vooral ook samen hieruit te komen, mits je dat wilt.

[jwbr]

Mijn vermoeden is dat er veel meer achter zijn heimelijke gedrag schuil gaat, dan simpelweg liegen. Het is bekend dat een eenzame jeugd bijv tot afwijkend (heimelijk) seksueel gedrag leidt. Het is maar de vraag of hij seksueel gezien aan jou niet genoeg heeft, zijn gedrag kan ook dwangmatig zijn en wil hij er, diep in zijn hart, wel vanaf. Tijd voor professionele begeleiding lijkt mij. Als het ooit goed was, kan het ook weer zo goed worden!!

[Searcher]

Tja, dat doen mannen (soms)... Kwestie van biologie. Zie ook de talloze topics hier met titels als: "Help, mijn man kijkt porno" etc.

Ik blijf erbij dat monogamie een kunstmatige / niet realistische illusie is (net zoals de illusie dat mannen nooit meer naar andere vrouwen kijken als ze eenmaal getrouwd zijn). Natuurlijk kunnen mensen zich een tijdlang exclusief heel erg tot elkaar aangetrokken voelen, maar een léven lang, phhoe, dat is erg lang. Het probleem met monogamie is ook dat het alles of niks is, dus erg beperkend (in de betekenis dat het 0 of 1 partner is, maar nooit méér dan 1). Vandaar ook zoveel alleenstaande moeders die "het niet langer pikten"; Lekker principieel in je ééntje zes hoog in een flatje. En gezèllig ook.


Hoe je qua gevoel daarmee om moet gaan weet ik niet. Ik weet ook niet hoe je om moet gaan met het gevoel dat de wereld rond is. Het is gewoon zo. Ook al roept iedereen dat 'ie vierkant is.


Google eens op "Leonie Linssen" voor een misschien wat realistischer en meer relaxtere kijk op relaties.


Searcher

[EstherC]

Dit is absoluut een moeilijke kwestie. Ik begrijp jouw gevoel namelijk, maar ik begrijp hem ook. Om eerlijk te zijn is dit voor mij één van de belangrijke redenen om momenteel geen relatie te willen hebben. De behoefte die jouw man heeft heb ik namelijk ook. Ik heb met verschillende mannen contact, wat soms ook sexueel getint is. En hoewel ik voor mezelf heel helder heb dat dit los staat van mijn gevoel voor een eventuele partner begrijp ik ook dat die partner daar weleens een ander idee en vooral gevoel bij zou kunnen hebben. Zoals bij jullie dus duidelijk ook het geval is.

Eigenlijk ben ik het in de kern met Searcher eens. Monogaam zijn een leven lang is wat mij betreft echt onmogelijk en ook onwenselijk. Door een aantal verschillende contacten gehad te hebben heb ik ook veel over mezelf geleerd. Wijsheid die ik niet had opgedaan als ik nu nog steeds strikt monogaam met mijn eerste vriendje was geweest. Uit je verhaal begrijp ik dat de 'ontrouw' van jouw man zich alleen op het virtuele vlak afspeelt, daaronder versta ik bellen, chatten, sms'en e.d. Eigenlijk vind ik dat na al die jaren nog best knap, want blijkbaar heeft hij wel de behoefte aan andere contacten. Maar ik begrijp ook dat jouw vertrouwen in hem door deze ontdekkingen een flinke deuk heeft opgelopen. Dat is heel moeilijk om mee om te gaan. De andere kant is wel dat hij waarschijnlijk steeds hierover tegen jou gelogen heeft om jou te beschermen. Want als hij eerlijk was geweest dan had jij daar waarschijnlijk ook niet mee om kunnen gaan, of heb ik dat fout? Wellicht dat hij er net zo over denkt als ik, dat die andere vrouwen echt niks met jou te maken hebben, dat dat echt los staat van zijn relatie met jou. Virtuele seks vind ik zelf namelijk ook echt iets anders dan echte seks. Soms kan ik ontzettende behoefte hebben aan lekker geilen met iemand via de sms bijvoorbeeld, maar als je me dan zou vragen of ik zin heb in echt vrijen met iemand dan is het antwoord nee Dus ik denk ook niet dat als hij hier wel mee zou stoppen dat dat jullie seksleven nou ineens zoveel beter zou maken.

Sorry, eigenlijk zit ik ook maar een beetje hardop te denken zonder dat ik antwoorden voor je heb. Ik wil je in ieder geval wel heel veel sterkte wensen met deze hele situatie.

[Elfri]

Beste Suzanne,

Ook ik moet het roerend met Esther en searcher eens zijn...

De stelling 'scheiden is geen optie' maakt dat je je keuzeveld al dicht gegooid hebt, je zal het dus moeten accepteren. Punt uit.
Dat is zo'n krappe bewegingsruimte, dat je eigenlijk al in een patstelling bent terecht gekomen voor je naar je eigen wensen hebt kunnen kijken.

Als je met hem praat over deze feiten, komen er allerlei randvoorwaarden naar boven. Waarom, wat dan, met wie,... verwijten, vragen, ruzie en weer goedmaken. Zou het voor hem (en in the long run voor jou) misschien een idee zijn om eerst zijn kern naar boven te halen? Heeft hij behoefte aan contact of aan sexueel contact.. Is dat voor jou vreemdgaan of kan je daarin een zijspoor vinden.. Ga je voor jezelf andere normen en waarden stellen of blijf je vasthouden aan je eigen (bekende) principes..

Ik ben 12 jaar met mijn eerste vriendje samen gebleven. Eerste mannelijke sexpartner (voor hem alleen vrouwen gehad) en voor mij de meest veilige oplossing. Ik was heel jong dat wij trouwden en je raadt het al: er was 1 iemand met een dubbelleven. In dit geval was IK de contact-zoeker en uiteindelijk zelfs de vreemdganger. Het één is automatisch uitgemond in het ander. Mijn ex koos ervoor zijn ogen te sluiten wat geen oplossing is.
Als je samen wilt blijven is het van belang dat er van beide kanten wordt onderkent dat jullie samen zijn. Dan is er een wereld voorbij de ruzies en de verwijten, er is meer dan alleen verdriet. Als je DAT ziet, is scheiden geen optie want dan kom je eruit samen.

Zie je die mogelijkheid?

[Suzanne-74]

Bedankt voor jullie snelle reacties allemaal.

Inderdaad, het is er weer eentje in de categorie "Help mijn man kijkt porno."

Maar daar gaat het mij niet om. Wat ik de afgelopen jaren sowieso heb geleerd, is dat dat voor mannen idd los kan staan van hun irl relatie. Waar het mij wel om gaat is dat de focus voor hem helemaal op zijn bellen en sms-en ligt. Irl neemt hij geen enkel initiatief, in 2010 is hij 3 keer wel op initiatief van mijn kant ingegaan en hebben we 3 keer sex gehad. Verder is er geen enkele sprake van initimiteit what so ever.
Ik heb aangegeven voor alles open te staan: als hij geil wordt van sms-en, cammen, swingen, you name it. Maar a) hij wil niet met mij sms-en, fotootjes doet etc (hij raakt alleen maar geirriteerd als hij een sexueel getint smsje van mij krijgt, ziet mij absoluut niet als minnares maar alleen als vrouw-moeder-huishoudster etc) en b) hij vindt dat hij zelf mag bellen en smsen, maar zou het niet leuk vinden als ik zou bellen en sms-en met een ander, laat staan dat ik irl een sexuele relatie met iemand anders zou hebben.

Waar het mij ook om gaat, is dat gelieg en bedrieg. Kijk, of hij nou belt met de vaste telefoon of zijn reguliere mobiel of met een heimelijk aangeschafte mobiel, het gedrag is het zelfde. Maar het feit dat het allemaal zo stiekem moet, terwijl ik er de laatste de jaren niet eens op reageerde als hij belde of wat dan ook (die ruimte kreeg hij dus al) ...

De discussie of een relatie monogaam moet zijn: daar heb ik niet eens een oordeel over. Wat mij betreft kan er een boel, maar moet daar wel openheid aan ten grondslag liggen.

[Venus]

Misschien doet hij dingen stiekem omdat hij weet dat jij er een hekel aan hebt, omdat jij reageert op een bepaalde manier, of omdat hij DENKT dat jij op een bepaalde manier gaat reageren.
Ik herken het wel...

[EstherC]

Tsja, 3 keer per jaar seks met je vrouw en voor de rest van de tijd wel steeds bellen en sms'en. Geen intimiteit what so ever...dit klinkt echt als een groter probleem dan ik aan de hand van je beginposting dacht.

Zonder kort door de bocht te willen gaan, maar: Waarom is scheiden voor jou absoluut geen optie?
En weet hij dat ook? Want dan lijkt me dat er voor hem niet zoveel reden is om te veranderen.

[Suzanne-74]

@Venus: herken je het van jezelf of van je partner? En wat heb je er mee gedaan?

@Esther: Scheiden is geen optie vanwege mijn eigen ervaringen als kind daarmee. Waarmee ik het niet uitsluit, maar het wel bewaar als allerlaatste mogelijkheid. En ja dat weet hij helaas .....

[silly]

Volgens mij heb je al eens eerder een soortgelijk topic geopend en dat is al meer dan een jaar geleden ,dus er is weinig veranderd ...
Weet je dat kinderen heus wel door hebben dat er spanningen zijn bij hun ouders en dat kinderen,mits een scheiding goed geregeld word, daar heus wel tegen bestand zijn ....
Bovendien mag je ook aan je zelf denken ,suzanne..
Ik vind dit een uitzichtloze situatie,we kunnen van alles aan dragen voor je maar er veranderd niets en de jaren tikken wel door ..
Laat niet de mooiste jaren van je leven verpesten ,er nog meer energie insteken heeft volgens mij geen zin en gaat ten kostte van je geluk en je gezondheid....
Ik wens je veel wijsheid en sterkte.....

[EstherC]

@Esther: Scheiden is geen optie vanwege mijn eigen ervaringen als kind daarmee. Waarmee ik het niet uitsluit, maar het wel bewaar als allerlaatste mogelijkheid. En ja dat weet hij helaas .....

Tuurlijk is scheiden niet iets dat je zomaar even doet. Zeker niet als er ook nog eens drie kinderen in het spel zijn. Maar ik vraag me oprecht af of hier nog wel verbetering in gaat komen. In het licht van de informatie die jij geeft en de herinnering die ik heb aan je eerdere topic zie ik hem niet zomaar veranderen in een liefhebbende en hartstochtelijke minnaar. Dus wat blijft er dan over? Dat jij leert omgaan met het gemis. Wil je dat wel, op jouw leeftijd? Accepteren dat je samenleeft met een man die je geen genegenheid en intimiteit geeft en ondertussen stiekem wel verschillende geile contacten onderhoudt. Ik zou dat niet kunnen en vraag me af hoe dat voor jou is...

Sterkte hiermee, het is een zware dobber.

[Nymph]

.

[Nymph]

.