Mijn eerste stappen in de BDSM met een Dom

[Levendig Foutje]

Oh!!!!
Ik ben vergeten een atribuut te noemen!!!!!!!

Ik lag op een gegeven moment geblinddoekt op de bank, en toen voelde ik iets kouds dat hij bij me inbracht (van onderen hè)... Het was een soort supergrote haak, met aan het eind een bol, die dus dan goed van binnen zit...van metaal, vandaar dat koude gevoel.
Is dat niet een merkwaardig atribuut??
Ik lag, dus de rest van de haak lag weer op mij.

Maar de bedoeling daarmee is dat die haak bv. wordt vastgemaakt aan de halsband, en dan kun je je dus niet zomaar bruusk bewegen... Hij vertelde ook dat ze zeggen dat je die haak kunt hangen aan het plafond of aan de muur, maar als de sub dan flauwvalt, struikelt of wat dan ook, kan die zich werkelijk pijn doen. Dat is dus niet veilig. Aan de halsband wel, want dan is het altijd een vaste afstand.

Mocht hij nu toevallig hetzelfde attribuut weer noemen in een ander gesprek... Hij zei: "Ik heb wel zin om jou aan de vier hoeken van je bed vast te binden, helemaal uitgestrekt."
"...En dan op je buik. En dan breng ik de haak in en die bind ik vast aan je haar, zodat je je hoofd omhoog moet houden."
...oef....! Daar kreeg ik het heel warm van.
En toen zei hij: "Nou, nu heb ik het al gezegd. Dus dan doe ik het niet meer."


Die veiligheid, trouwens, is heel belangrijk.
Zo zegt hij ook dat hij altijd knopen maakt die binnen een aantal minuten, "of uren" (zoals hij er zelf aan toevoegde) door mezelf met een beetje werk los te krijgen zijn, voor het geval hij mocht flauwvallen of er iets zou gebeuren.
Dingen waar ik toch niet zo snel zelf aan had gedacht. Ik ben blij dat hij wat dat betreft toch die dingen al duidelijk heeft. En ik leer er ook van, dat dat soort dingen essentieel zijn.

[Sletje]

Ik vind dit wel behoorlijk heftig voor een tweede afspraak ...

[Levendig Foutje]

Lieve Sletje,
Eh...nou eigenlijk is het de derde afspraak al... En daarvoor hadden we de ontmoeting in de bar en een andere dag het dansen en daarna hetgene gebeurde in de auto. Daarnaast praten we praktisch elke dag, en lang, op de msn.
Tja...ik merk zelfs dat ik zelf soms best een beetje ongeduldig ben bijna, ik heb echt zin in nog meer! Maar dat moet natuurlijk groeien.
Het ritme waarmee we vooruit gaan is totaal niet geforceerd, eerder gekalmeerd. Of dat snel of langzaam gaat... dat weet ik niet!
Ik weet wel dat ik het zelf ook raar vind hem maar zo'n 3 weken te kennen en me toch zo op mijn gemak en vertrouwd bij hem te voelen. Wat dat betreft denk ik dat ik gewoon heel veel geluk heb gehad.

[Levendig Foutje]

Een gedachte...

Ik merk dat voor sommige mensen mijn belevenissen erg extreem overkomen.
Zodra je een naam geeft aan de dingen, kunnen ze extremer overkomen dan ze zijn. Ik herinner me een SM-blog hier op de webpage, van Orchid geloof ik (pardon als het niet zo is) en dat las ik met fascinatie maar tegelijkertijd met pijn in mijn buik en een idee van: "Dat zou ik nou nooit doen".

Ikzelf ben niet van de SM op zich, en al die associaties die erbij komen: pijn, lijden, angst, hel, zwart, donker, vernedering, Doctor Death-achtige experimenten... Ik krijg buikpijn van SM-verhaaltjes. Echt waar!

Wat is vernedering?
Als ik vastgebonden word, voel ik me totaal niet vernederd.
Ik kan niet met vernedering in het spel omgaan. Ik mag me geen 0 voelen, dan is het voor mij gedaan. Ten allertijde voel ik me onderdanig, maar net zoveel waard als mijn Dom. Ik druk me alleen op een andere manier uit dan hij, maar het is net zo goed yin en yang!
Er zijn mensen die zich al vernederd voelen als ze vastgebonden liggen, er zijn mensen die zich vernederd voelen als ze een zachte flogger op hun huid voelen. ik niet hoor.
Ik voel me vernederd als ze me "Hond" of "Hoer" noemen, en als ze me belachelijk maken. Ik moet altijd voelen dat ik een vrouw ben, een hele mooie vrouw, en dat gebeurt ook in onze sessies. En persoon, en ook dat ben ik op en top.

En pijn... Alle dingen hebben niet echt pijn gedaan. Het zit er soms net tegenaan. Nogmaals, ik ben geen masochist. Ik voel wel dat dat gevaar, die spanning van mogelijke pijn, het fysieke net-geen-of-wel-pijn, misschien zelf een beetje pijn maar nooit onhoudbaar noch essentieel, en zeker ook soms het gevoel van angst, fijn zijn. Maar zet mij niet in een donkere vochtige kelder met een enge man die al zijn rubberen handschoenen aandoet en zijn martelinstrumenten alvast klaarzet... Niet eens in mijn fantasieën!!!!!!!!!! Brrrrrr!

Wat is het dan wel? Het is een persoon waar ik me bij op me gemak voel, een warm persoon, ook als hij Dom is, met weliswaar dat wrede kantje van hem, maar dat vind ik nou juist opwindend...zolang het een wreed kantje is vanuit lust, niet vanuit andere motieven.
En ja, dan gebruiken we touw, blinddoeken, knevels, kettingen, een halsband, flogger, zachte dingen voor op de tepels, vibrators en een soort tarzan in de vorm van een grote haak (maar het is en blijft een tarzan), waarschijnlijk zelfs op een dag zweep en klein electrisch aparaatje...misschien wel meer....(knijpers denk ik nooit), maar het is allemaal fijn. Niet een soort martelafspraak! Het gaat er uiteindelijk om om mij te onderwerpen, om mij mijn hele ziel te laten aanbieden uit eigen wil, om mij ook gek te maken, om mij totaal overgeleverd en kwetsbaar te zien... Dat is zowel superfijn voor mij als voor hem.
Ik hou ervan geplaagd te worden, gejaagd te worden, genomen te worden, op mijn knieën voor iemand te gaan omdat hij me aankan, mezelf als groot geschenk aan te bieden.
En dat is het... niets engs.
Dat daarbij mijn pijngrens misschien zal opschuiven, dat is niet erg, het is niet het belangrijkste van het spel, het is er onderdeel van, als wij dat willen. En tussen hem en mij zoals het nu gaat, willen we alles wat we hebben gedaan.

Dat was nog even een gedachte die ik kwijt wilde... omdat ik begrijp dat het van buitenaf allemaal heel freaky kan lijken, buikpijn kan geven als je het leest. Het was allemaal echt mooi en warm.

xxx

[deco]

[Sletje]

@Levendig Foutje, het was niet de bedoeling om je verslag als freaky te bestempelen, hoor. Helemaal niet. Als het voor jou goed voelt, en zo te lezen doet het dat , is het helemaal goed .
Kon er niks aan doen dan mij bij het lezen van jouw verslag een gevoel bekroop van: "zo, die loopt wel heel hard van stapel." Maar iedereen kiest daarin zijn eigen tempo, dat realiseer ik me ook wel. Was niet als kritiek bedoeld ofzo. Hoop niet dat je het zo opvat. Je lijkt me prima in staat je keuzes hierin te maken en je weet wat je doet.

Liefs,
Sletje

[Elfri]

Een gedachte...
omdat ik begrijp dat het van buitenaf allemaal heel freaky kan lijken, buikpijn kan geven als je het leest. Het was allemaal echt mooi en warm.
xxx

Lieve LF,

Op afstand volg ik met grote interesse jouw topic. Jouw belevingen vind ik zelf eng, de gedachte deze zelf te "moeten" ervaren is voor mij ondenkbaar.
Maar jouw eerlijke en open benadering maakt dat het me mateloos intrigeert. Wat super geweldig en mooi dat jij dit zo kan en mag meemaken!! Wat gun ik jou dat en wat ben ik blij dat ik het mee mag lezen.

Het heeft mijn gevoel voor vernedering en dominantie milder gestemd, vooroordelen (die ik buiten mijn gevoel van angst probeerde te houden en probeerde om niet te hebben) zijn gesmolten en verdwenen.

Ik vind jouw kant van het verhaal hartverwarmend en daarmee bedoel ik inderdaad niet jouw expliciete bewoordingen. Maar zonder die, had ik jouw verhaal niet kunnen bevatten en was er te veel ruimte voor een eigen oordeel geweest. Juist jouw emoties die je perfect weergeeft verwarmen en kleuren mijn beeld van wat jij beleeft.

CHAPEAU lieve LF!

Ik hoop nog meer van je te kunnen lezen en vooral leren.

[Levendig Foutje]

@Sletje: Nee hoor, maak je maar geen zorgen. Maar het zette me gewoon aan het denken dat het best extreem allemaal over kan komen... Dus vandaar dat ik het toch even neerschreef.

@Elfri: dank je wel! fijn om te lezen!

[EstherC]

Ik heb zojuist je topic doorgelezen en vind het echt prachtig!
Zelf ben ik ook geïnteresseerd in bdsm en ik vind het erg fijn om jouw ervaringen te lezen. Zo persoonlijk, zo krachtig en het voelt erg intiem om hier deelgenoot van te mogen zijn.

Dankjewel en Geniet!

[junglelife]

Lees jouw topic met heel veel plezier, niet omdat ik hetzelfde voel maar omdat je het zo duidelijk kan verwoorden wat het voor jou betekend en dat ik echt de indruk krijg dat je er van geniet van deze ervaring en dat je heel goed weet waar je mee bezig bent en dat ook aangeeft.......alleen jij weet waar je grenzen liggen, geniet ervan meisje...

[Levendig Foutje]

@esterC en @junglelife: dank jullie wel...


Hier dan hoe het inmiddels verder is gegaan. Mijn Dom had griep, dus moest het rustig aan doen. Maar gisteravond had hij zoveel zin om te komen (en ik natuurlijk ook!), hoewel hij eigenlijk nog moe was, dat we toch afspraken.
Terwijl hij aan de andere kant van de voordeur stond, stond ik even een paar seconden stil vóór de deur, nerveus, extra nerveus omdat ik hem aan de andere kant van de deur hoorde...
Ik deed de deur open, hij kwam binnen, zette de koffer en tas neer waarin al zijn attributen zaten (hum.... ), en pakte me direct beet van achteren, terwijl hij zei: "Ik ben toch de lijn overgestapt...?" En ik zei "ja..." terwijl hij me op mijn knieën zette...
Hij deed een bondage op me, mijn handen achter mijn rug bindend, met het ruwe touw. Legde zijn hand onder mijn kin en duwde die zachtjes omhoog, terwijl hij de halsband bij me omdeed... Dat gevoel, het moment dat die halsband om mijn hals sloot, maakt dat ik zucht terwijl ik het schrijf... Op dat moment ben ik zijn sub... Het is moeilijk uit te leggen. Ik zou het ook kunnen zijn zonder halsband. Had je mij een maand geleden verteld dat ik zoveel zou houden van een halsband, dan zou ik je voor gek hebben verklaard....
Maar vanaf dat moment, drie weken geleden, waarin hij me zachtjes voorttrok aan mijn sjaal...is dat veranderd... Ik dacht altijd bij "halsband" aan "hond" of "slaaf"... maar het is iets moois, het gaat veel dieper, het is toestaan dat ik op dat moment "de zijne" ben, dat diepe is iets wat ik gewoon voel zodra ik die halsband aankrijg....raar hoor...

Hij deed me een blinddoek voor, opende mijn bloes (ik was creatief geweest dit keer in mijn kleren, had de BH weggelaten, en had een soort oosterse kleding aangedaan, de broek was een wikkelbroek, makkelijk te openen en in te gaan...), speelde een moment met mijn borsten, liet zijn hand in mijn broek glijden en......
.....stopte iets in me...
Hij liep toen een paar passen weg...en plotseling begon het ding in me te vibreren.... Soms harder, soms zachter, soms niet....
Zo speelde hij een tijdje met me...en toen liet hij me opstaan. De vibrator haalde hij er weer uit... (Ook heel opwindend, het gevoel van erin doen... en eruit halen...) Hij zei: "Die is voor het restaurant de volgende keer..."
Hij bracht me naar een vierkante pilaar die ik in huis heb staan, bond me eraan vast, maar niet met mijn rug, maar met mijn buik! Mijn gezicht naar de zijkant, mijn wang rustend tegen de pilaar. Dat deed hij via mijn ellebogen, een spannende positie, doordat mijn handen op mijn rug aan de ene kant "trokken" aan die ellebogen, aan de andere kant dat touw om de pilaar heen... Hij maakte de achterkant van mijn wikkelbroek los, waardoor ik van achteren geheel naakt kwam te staan, haalde iets uit zijn tas (ik stond nog steeds met de blinddoek op) en legde het in één van mijn handen op mijn rug, liet het erdoorheen glijden... De zweep!!
Ik herinner me het moment vóór de eerste zweepslag (die hij overigens zo zacht deed als hij kon, en op mijn rug, over de kleding heen). Afwachting, grote spanning, een beetje angst, luisteren naar zijn bewegingen in de ruimte... En dan onverwacht het geluid, zzzoef, en de eerste slag - wat vooral schrik teweeg bracht! Geen pijn. Ik ben vrij stil bij dit soort dingen, maar nu ontsnapte me een zachte kreet. Toen de tweede slag...de "probeer-zweepslagen" waren super goed te doen! Geen pijn!
Toen hij merkte dat het goed ging, kwam de eerste echte zweepslag. Ja, het doet pijn, maar niet zo erg als ik had verwacht! Het is een scherp gevoel, even een momentje. Eigenlijk heel spannend! Ja...eigenlijk wel lekker....
En daarna, terwijl ik nog altijd zo vastgebonden stond.... penetreerde hij me een tijdlang...en ik genoot...en voelde me mooi, een vrouw vastgebonden aan een pilaar...
Ik heb een zware week gehad emotioneel gezien. En toen hij me losmaakte kwamen de emoties even een beetje los. Hij ging op een fauteuil zitten, ik kwam bij hem op de grond zitten en huilde terwijl hij me omarmde. Het was heel fijn, het geeft wel aan hoeveel vertrouwen ik in hem voel.
Dat op de grond zitten tegen zijn knieën is iets wat voor mij heel fijn voelt. Het is als sub zo dat je je niet alleen "overgeeft", maar in mijn gevoel voel ik me ook beschermd, "in goede handen". Ja, ik zit graag lager dan mijn Dom (en voel me toch evenveel waard als hij).
Ik droogde mijn tranen en we kletsten een tijdje zo. Ik was al vanaf het begin van de avond wat rebelser dan normaal, hem soms proberend te bijten of met een vinger hem te prikken. Ook nu begon het weer te kriebelen en ik begon hem langzaam in zijn hand te bijten... Hij nam zijn wraak, hield me vast bij mijn haar en speelde rustig met mijn tepels (hij weet hoe bang ik daar ben voor echt harde dingen), soms een beetje tegen het gemene aan. Toen hij genoeg kreeg van mijn handen die toch steeds tussendoor kwamen, ving hij ze tussen de poten van de fauteuil en zijn benen, terwijl mijn hoofd op de fauteuil tussen zijn benen lag. Hij hield me toen bij mijn halsband zo vast en ging weer verder met met mijn tepels te spelen op een wat gemene manier, terwijl ik geen kant op kon... hummm...
Toen stond hij op en zei: "Beweeg je niet. Nog geen haartje." met iets in zijn rustige toon waardoor ik dat maar niet deed.
Ik was verrast door de kracht daarvan als hij dat gebruikt (en tot nu toe was dat nog niet vaak). Hij zegt het zo rustig...eigenlijk niet op een andere toon dan waarop hij altijd praat. En toch is er iets anders in die toon wat maakt dat het zo overkomt...
Hij pakte iets uit zijn mysterieuze tas, een pakketje, kwam weer terug, ging weer zo zitten dat ik op dezelfde manier weer lag, met mijn armen achter zijn benen, en pakte het pakketje uit.
Het was het electrisch aparaatje... Ik voelde wel angst toen hij de plakkers op mijn borsten zette, maar aangezien hij had gezegd dat niveau 1 als een kieteling aanvoelt, was ik er relatief rustig onder. En nu, achteraf, weet ik ook dat het geheel niets vreselijks is. Het is immers een apparaatje om spieren te helpen ontspannen, dus, ja, het werkt met electriciteit maar helemaal niet zoals een electrische schok.
Maar op dat moment wist ik nog niet wat me te wachten stond, dus ja...ik voelde wel angst. Hij legde zijn hand onder mijn kin, duwde mijn hoofd naar achteren, op zijn schoot. Dat gaf me het gevoel nog kwetsbaarder te zijn, maar tegelijkertijd ook bij hem te zijn, in direct contact. Ik wachtte op wat er zou komen en.... ja, inderdaad, het was een kieteling.
Door de zenuwen begon ik toch een beetje te lachen, en ook omdat het kietelde, dus hij verhoogde het niveau. Het bleef kietelen, en ik bleef nerveus, en kon ik het lachen niet tegenhouden! Op een gegeven moment riep ik (proberend mijn lachen in te houden), een beetje paniekerig: "Ik lach niet, hoor!!"
Maar daarna kreeg ik gewoon echt een lachbui, en hij zei: "Ik zou toch echt zweren dat je aan het lachen bent." En verhoogde nog meer de intensiteit!
Toen was het gevoel wel al prikkelig, niet meer kietelend. Het waren net allemaal kleine prikkeltjes, en dat in onregelmatige impulsen... Maar inderdaad werden mijn tepels wel gevoeliger erdoor, heel opwindend toen hij ze liefkoosde...! De prikkeltjes waren al wel best veel, hij stopte dan ook bij die intensiteit. Van de 9 niveaus waren we al tot 7 gekomen! Dus dat viel gelukkig heel erg mee!
Maar toen zei hij: "De volgende keer zou ik een druppeltje water erbij moeten doen...dan zou je voelen hoe het langzaam zou afdalen naar die zone..."
En ik, nerveus: "Maar wat gebeurt er dan...?" (Wat denk je...?????)
Hij: "Dat geleidt nog beter de electriciteit..."
Ik zei: "Dat moet je eerst maar op jezelf uitproberen!!!"
Hij haalde ze weer van mijn lijf af en liet me los. We hielden een pauze.
k vroeg of hij zin had in een bakje chocolademousse, en bracht het hem. Hij haalde het aluminiumlaagje er vanaf, en schraapte er een beetje vanaf met zijn lepeltje. Ik zei: "Lik je dat niet gewoon af?" Maar dat deed hij niet. Hij schraapte er niets meer vanaf, dus nam ik het en likte het af.
Hij zei: "Dat is beter." En ook dat voelde heel goed aan.
We gingen daarna even een tijdje op de grond liggen in elkaars armen. Na een tijdje werd ik weer wild en begon ik hem zachtjes op sommige plekken te knijpen. We keken elkaar aan en glimlachten. Elke keer dat ik mijn hand zeer langzaam naar zijn lichaam bracht, keek ik in zijn ogen...kijken of ik nog net een keer kon knijpen zonder dat hij wat zou doen of toch maar veiliger even kon strelen.... Het was een prachtig moment. We bleven elkaar aankijken, hij glimlachte iedere keer dat die hand dichter naar hem ging, elke keer was het met de spanning van of ik zou knijpen en of hij dan niets zou doen....of juist wel...
Tot hij opeens reageerde... Ik geloof dat hij al eerder de haak/tarzan/bol bij me had ingedaan, plots hield hij de haak vast en trok er langzaam maar zeker aan, omhoog... Het was heel opwindend... Ik werd zo ook gedwongen me verder niet te bewegen...
Hij haalde hem er weer uit, draaide me op mijn buik, ging bovenop me liggen, deed me in die positie de polsbanden aan, en bevestigde ze aan elkaar om een poot van de fauteuill (die vrij zwaar is). Hij ging van me af en daar lag ik, niet ver weg kunnende gaan...
Hij nam het ruwe touw en deed een bondage op mijn benen, waarbij hij mijn enkels dicht bij mijn billen vastbond, maar mijn benen zelf open liet. Hij gebruikte even de flogger, denk ik, of een zachtere flogger, op mijn billen, en daarna kwam hij weer op me liggen en penetreerde hij me een tijdlang. Toen hij zijn hand onder mijn lichaam bracht en me op mijn gevoelige plekje aanraakte......kwam ik tot een flink orgasme...hum...
Daarna speelde hij met de flogger, soms als slag, soms liet hij hem tussen mijn benen doorglijden....ook erg...aangenaam...
Daarna maakte hij me los en knuffelden we een tijdje.
De rest van de avond hebben we nog lekker muziek geluisterd en gekletst,
Hij was natuurlijk nog niet helemaal in orde, dus ik heb hem geprobeerd te sparen...

Al met al weer een super geslaagde avond!
Die zweep en het electrische aparaatje hebben we ook doorstaan... en met plezier!!!! Wat een ontdekkingstocht........ en wat een prettig persoon heb ik getroffen als Dom. En geluk, dat onze smaken zo erg overeenkomen. Hoewel hij wel erg graag knijpers op mijn tepels zou willen zetten, en ik toch echt denk dat ik dát nooit zal willen!

Weer terug op de kwestie "pijn is fijn"?
Tja...het heeft toch wel wat, moet ik eigenlijk toegeven...
Wat heeft het als een man je een tik op de billen geeft, in bed?
Dat is toch best lekker...
Eigenlijk ligt bv. wat er gebeurde met de zweep daar niet ver vandaan, gevoelsmatig. En het is gewoon heel erg spannend... En misschien komt er wel adrenaline bij vrij? Misschien is het wel als chocola met iets pikants erin...

(edit vanwege kleine toevoegsels en typefoutjes)

[Levendig Foutje]

Vandaag gingen we een hapje eten samen.
Ik vroeg hem na een tijdje of ik naast hem mocht zitten (het zijn een soort nissen in die bar, van banken met hoge achterkanten), dat had ik liever!
Het gaf gelijk de kans tot wat meer spel...
Ik merk dat ik veel hou van kleine BDSM-dingen in het midden van "gewone" dingen. Een hand die me opeens bij mijn haar vasthoudt, mijn hoofd naar achteren (en ik hopend dat niet net iemand van de bediening daar iets van ziet), een hand die ook zacht is en mijn nek een beetje masseert, en een hand die opeens een "corrigerende" functie krijgt op een been... Een beetje (lekker) gemeen, want ik had thee in mijn handen die ik ging drinken, en dat ging steeds maar net goed.
Toen hield ik op een gegeven moment de beker thee boven zijn schoot uitgestrekt...
Hij zei rustig: "Als daar maar een druppeltje van valt..."
En ik: "Ja...?"
Hij: "...Je kunt je kleren dan bij de auto weer terugkrijgen."

Ik trilde vaak zo erg van de opwinding dat hij op een gegeven moment zei dat het leek alsof we in een kar zaten, hahaha!
Nu heb ik het alleen over de hand gehad en niet over de verrukkelijke beet in mijn hals, of dingen die gezegd zijn, of...!
Ja, het was fijn (en gezellig)! En goh, wat hou ik van BDSM......
En tot nu toe van alles: ik hou zowel van de "pijnlijke" dingen, als het op de grond zitten tegen zijn knieën, als het vastgebonden en kwetsbaar vóór hem te liggen, als het te worden geliefkoosd in mijn nek door zijn hand. Het is voor mij allemaal expressie van sub zijn van een Dom, en ik begin te beseffen en te genieten wat het werkelijk inhoudt om op zulke momenten "in zijn handen" te zijn...

[katarine]

Het is voor mij allemaal expressie van sub zijn van een Dom, en ik begin te beseffen en te genieten wat het werkelijk inhoudt om op zulke momenten "in zijn handen" te zijn...

Als was in zijn handen

[jenda65]

Lieve LF

Wat blijft het toch mooi en fascinerend om jouw postings te lezen!
Je schrijft over een wereld en belevenissen die mij volkomen vreemd zijn en die ik altijd heb geassocieerd met angst, pijn, vernedering, dwang, onderwerping....eigenlijk alleen maar negatieve dingen dus.
Je raakt mij diep door te laten zien dat er een hele andere kant aan BDSM zit , een kant van liefde, vertrouwen, genegenheid en respect....

Dank je daarvoor LF.

Geniet van deze mooie, nieuwe en spannende ervaring en laat ons vooral meegenieten!


Liefs
Jendaxxx

[Levendig Foutje]

Vandaag een geïmproviseerd bliksembezoek... Veni, vidi, vici...

We spraken even op de msn, en hij vroeg wat ik ervan zou vinden als hij op dat moment langs zou komen. Maar, zei hij, dan was er wel een detail...
Ik moest ongekleed, met mijn rug tegen de pilaar aan, mijn ogen geblinddoekt, mijn handen in mijn nek en mijn benen gespreid hem opwachten (na natuurlijk de deur op een kier te hebben gezet zodra hij zou aanbellen).
Hij kwam eerder dan gewacht en ik was nog niet klaar! Terwijl ik door het raam riep hoe het kon dat hij er nú al was, rende ik door het huis de laatste dingen afmakend. Ik liet hem dus wachten....(en niet expres!)
Eindelijk deed ik dan de deur op een kier, deed de blinddoek om en ging staan zoals hij had aangegeven... Langzaam kwam hij binnen...
Na wat een lange tijd leek, stond hij plots vlak voor me, legde koude ketenen op mijn borsten en duwde me ermee tegen de pilaar...terwijl hij op zachte toon zei: "Me laten wachten, hè...?"
Nogmaals moet ik toegeven dat mijn geheugen alles een beetje door de war haalt...ik zal zeker details vergeten te schrijven.
Hij bond een touw over mijn blinddoek heen om de pilaar heen, en die ging daarna als een soort knevel in mijn mond, en weer om de pilaar heen. Ik herinner me het werkelijk niet goed meer, maar ik denk dat hij de flogger gebruikte, want ik herinner me mijn onophoudelijk trillen en mijn handen die maar probeerde op hun plek te houden...
Toen deed hij de halsband om, terwijl ik netjes mijn hoofd omhoog hield.
Hij deed de enkelbanden aan, met een lat ertussen zodat ik ze niet meer dicht kon doen, deed de enkelbanden aan en bevestigde de ketenen aan ze om de pilaar heen, zodat ik dus mijn armen naar achteren had.
Oh! Ik herinner me alles zo vaag! Ik geloof dat het hierin was dat hij op een gegeven moment de haak/tarzan/bol indeed en aan mijn halsband bevestigde. O ja... Hij deed daarvóór nog een dildo van achteren in, waarmee hij me ehm...van achteren dus...neukte... Het was brutaal en lekker tegelijk...
Toen ik eenmaal de haak in had, werd ik daar nog opgewondener van, als ik mijn pelvis bewoog zat hij er strakker in, maar raakte hij wel mijn gevoelige plekje... Het was tegelijkertijd frustrerend....de haak duwde tegen mijn plekje maar ik kon het niet voor elkaar krijgen hem ertegen te wrijven... En dat terwijl mijn Dom me extra opgewonden maakte door mijn tepels te stimuleren en me in mijn hals te kussen en bijten... En ik niet meer wetend waar het te zoeken van opwinding, maar niet kunnen klaarkomen...
Hij haalde de haak eruit en penetreerde me...
Tussen dit alles waren er kleine momenten, steeds tussendoor, van flogger, van een hand, van.... En zo kwam ik tot een toestand waarin ik wel alles wilde, alles wat hij maar wilde...
Ik denk dat hij de intentie had om me los te maken, hij was bij mijn handen bezig, aan de achterkant, maar ik voelde zijn hand en gaf twee kleine gemene kneepjes...
Daarop bond hij mijn polsbanden vast aan het touw dat over mijn blinddoek en mond zat, hoger...kwam weer vlak voor me staan, zei rustig: "Mij knijpen...? Eens kijken of je nu nog eens durft te knijpen..."
...en zette knijpers op een paar plekken (niet mijn tepels).
Het viel eigenlijk nog een beetje mee.....
....en toen...zei ik met moeite door het touw: "Ik ben niet bang van je."
(Okee...! Dat is spelen met vuur...! Ik weet het!!)
En wat denken jullie dat hij toen deed...?
...Hij zette ze op mijn tepels (terwijl hij een vibrator daar beneden zette...). Ja, het deed pijn. Ik had moeite om niet "oranje" te zeggen, maar ik heb het niet gedaan. Het zat op mijn randje. En nu zei hij in mijn oor: "Durf je nu nog eens te zeggen dat je niet bang bent voor me? Eens kijken... Je bent niet...?"
"...onrespectvol..." kreeg ik er eindelijk uit...
Hij haalde ze er gelukkig snel vanaf...
(En daarna waren mijn tepels niet gevoeliger, gelukkig, de pijn verdween zodra ze eraf waren, misschien door de korte tijd dat ze erop zaten.)
Ik ben erg! Ik zeg dat ik nooit iets zal doen, en ik doe het. Eerst nooit pijn. Dan nooit de zweep. Dan nooit knijpers op mijn tepels...
Hoe kan dat? In mijn geval: van tevoren angst, en als ik het eenmaal probeer, merken dat het helemaal niet zo erg is als ik had gedacht, en dat het zo zijn "ding" heeft. Echt waar!
Mijn Dom heeft vandaag meer gepraat... meer mentale dominantie... Ik zou zeggen: Dank je... Dat was bijzonder fijn, en ik weet hoe nieuw het voor hem is...maar het komt zo natuurlijk, zo sterk, uit hem, met zo'n totale rust... En het geheim is dat niets gespeeld is.
En nog altijd verbaast me de totale rust in zijn stem, het geheel niet verheffen van zijn stem, en dan de kracht die daaruit komt... Beter niet negeren wat hij zegt...

Maar goed, het was nog niet afgelopen!
Hij maakte me los (bevestigde mijn polsbanden aan mijn halsband)... en leidde me naar de grond, ik moest op mijn knieën zitten, mijn bovenlijf leunend op een lage stoel. Dat was lastig, aangezien ik nog altijd die balk had van enkelband naar enkelband, maar het lukte. (Ik moet er enigszins komisch uit hebben gezien hoe ik die paar stappen probeerde te zetten. )
De zweep... Wat een spanning in mijn lijf.... De pauzes, wachtend op de volgende slag die altijd overwacht kwam, en die soms naast me kwam, soms op mijn rug, soms op mijn billen... (Hij doet het nog zachtjes, geloof ik, want ik heb nauwelijks strepen erna, en zeker op mijn rug heeft het geen pijn gedaan.) Juist die houding, maakte dat ik me zo overgeleverd voelde, en ik trilde zo vóór iedere slag, met name als die maar uitbleef...
Een bijzonder gevoel...
Daarna kwam hij op de stoel vóór me zitten, waardoor mijn bovenlijf dus op zijn schoot rustte, en ik zijn bovenlijf (met de polsbanden aan mijn halsband vastgemaakt) een beetje liefkoosde en kuste.
Toen duwde hij me plots (maar langzaam) omver, en lag ik op de grond. Hij deed mijn armen naar boven en die moest ik dus zo houden. Hij speelde met me, met mijn borsten, en tussen mijn benen...en begon me toen te likken tussen mijn benen... Ik kwam tot een heftig orgasme, oef...! En terwijl hij daarna nog doorging met me aan te raken tussen mijn benen (aangezien het dan zo gevoelig is wist ik niet waar ik het moest zoeken!!, wat een plateau waar ik op zat!), voelde ik iets nats op mijn lichaam vallen. Ik dacht dat hij erg aan het zweten was ofzo (hoewel ik hem nog helemaal niet heb zien zweten ), maar hij was over mijn heel opgewonden en overgeleverd lichaam klaargekomen...
Hij had dit ooit wel eens bij mij gepolst, aangezien hij toentertijd nog niet wist wat ik precies als vernedering zag, maar persoonlijk vind ik dat juist mooi, en opwindend. Zijn opwinding wordt immers vooral veroorzaakt door mijn aanblik...
Hij maakte het schoon (toen ik dus nog dacht dat het zweet was , ik zag immers niks!), en zei: "Nou, ik ga maar weer!"
Maar nee, hij nam me mee naar een fauteuill, waar ik op de houding van eerst zat, op mijn knieën (met nog altijd die balk tussen mijn enkels) en met mijn bovenlichaam op zijn schoot geleund (met nog altijd die polsbanden aan de halsband). Zo zaten we een tijdje, omarmd, met soms een kus tussendoor, en strelingen.
Ik vroeg of ik mijn blinddoek af mocht doen. Hij zei: "Hmm, je zou hem eigenlijk op moeten houden, en pas afdoen als ik weer weg ben..."
Maar deze keer besloot hij toch dat hij af mocht, dan kon ik hem toch even zien.
We omarmden elkaar nog meer en kletsten een tijdje. Toen moest hij weer weg. Na even nog de badjas die ik inmiddels had aangedaan even met een korte ruk te openen en nog even met mijn tepels te spelen...
O ja... en we zouden nog wel praten over koekjes die ik eigenlijk had gekocht om samen met hem te eten, waarvan ik zelf inmiddels had gegeten..... (en dat aankondigde met "ik heb dit met of zonder jouw toestemming gedaan")

Kort! Maar krachtig!
En hoe!
Ik zit nog helemaal met het vuur net onder mijn huid!!!
Maar het was een mooi idee: hij kwam, zag, overwon.....en ging weer...
Nou mis ik hem wel een beetje....zo snel als hij kwam, is hij weer weg.
Maar dat hoort er nou eenmaal bij. En aangezien we elkaar toch wel weer zien, is dat heel goed te doen.

Het effect is zoiets als "Heb ik nou gedroomd, of is er wat gebeurd vandaag?"



De meneer die in mijn hart woont....
Die meneer is getrouwd, met kinderen (hè hè, het is eruit). En soms maken we beslissingen waarvan we nog niet weten dat ze het zijn. Mijn stappen in de BDSM-wereld waren die beslissing.
Die meneer moet ik namelijk helpen, niet misleiden. En voor mezelf moet ik geen levende dode zijn, wachten op iemand die toch niet komt.
Ik help hem alleen als ik zijn beslissingen niet stoor. Als hij besluit uit zijn slechte en sexloze huwelijk te gaan, moet dat zijn voor hem alleen. Dan gaat hij met een schoon hart uit zijn huwelijk, dan kan hij trots zijn, want dan heeft hij het om de juiste redenen gedaan. En zo moet dat.
Als hij besluit niet uit zijn slechte huwelijk te gaan, dan wil ik niet mijn hart aan hem verliezen. Ik kan best liefde voor hem voelen, ik kan hem sex geven zo af en toe (als ik daar zelf ook zin in heb, en niet klaar zitten om voor de webcam te sexen omdat hij daar zin in heeft terwijl we nauwelijks hebben gesproken), maar dat is het. Nachtenlang wachten op een berichtje zit er niet meer bij, huilend van verdriet als hij weer weg was gegaan, gefrustreerd omdat ik bij hem wilde zijn, dat wil ik niet meer (en hij verminderde het contact een tijdje geleden tot nu, omdat hij zijn leven moest overdenken - en in die tijd heeft mijn lijf al die afstand moeten doen, om ermee om te kunnen gaan). Ik moet mijn leven leiden. Mijn lichaam zegt me dat hij geen zin meer heeft om zo te lijden. En het is veel beter zo.
Ik heb die meneer dan ook deze dingen moeten zeggen, en ze waren voor mij een beetje zwaar om te zeggen. Ik weet niet eens of ze wel echt zijn aangekomen (tja...mijn manier van me uiten is soms te voorzichtig). Maar het feit dat ik ze heb gezegd, maakt al dat ik ze nog eens kan zeggen.
Die meneer en ik hebben een telepathische band (gehad), maar ik kan dat niet meer...ik ga er kapot aan als ik hem maar blijf zoeken in dromen. En ik merk ook dat mijn lijf zelf al die telepatische connectie afketst, zich afsluit ervoor. Ik voel me zelfs een beetje boos op hem, maar weet eigenlijk niet eens waarom.
Misschien heb ik gewoon mijn "boze periode" (ben namelijk deze tijd verschrikkelijk boos om dingen die mijn ex deed en wil vooral even een tijd heel boos blijven).

Hoe nu verder?
Mijn leven gaat een zootje worden! Nou ja, dat was het eigenlijk al!
Maar is dat niet fantastisch, eigenlijk?
Op wat voor pad zit ik nu weer? Er zijn zoveel dingen die ik niet begrijp...
Ik vind dat best een mooi ding, het leven. En merkwaardig!

Dat even terzijde. Ik voel van binnen dat ik een knoop heb doorgehakt, eentje die niet makkelijk is, maar wel de juiste doorhakking. Om goede redenen.
En ben best wel een beetje trots op mezelf....

(edit vanwege 2 kleine details...perfectioniste! )