Voorlichting (zelf) Borstonderzoek

[Knuff]

Er is al veel over het bevolkingsonderzoek op borstkanker gezegt.. Toch mis ik nog een stuk.. Het bevolkingsonderzoek op borstkanker begint pas op een leeftijd van 50 jaar!!

Ik merk in de praktijk en ook in mijn eigen omgeving dat veel vrouwen niet weten waar ze op moeten letten.. Laat staan dat ze hun borsten zelf onderzoeken op knobbeltjes, huidverkleuringen en verandering van vorm..

Ik vind persoonlijk dat het borst(zelf)onderzoek een voorlichting moet worden voor meisjes in de pubertijd..

Hier een site waarbij het borst(zelf)onderzoek wordt beschreven:

http://www.kwfkankerbestrijding.nl/inde ... ctid=16102


*Foutje in poll: de laatste keuze moet zijn: nee ik weet niet genoeg.....*

[Hotje]

Ik heb gestemd dat ik genoeg weet en het onderzoek zelden doe.

Stom,want bij mij in de familie komt borstkanker voor..........

Nu deed ik het onderzoek al wel verschillende keren,
wil er ook aan toevoegen dat dat het allerbeste onderzoek is,omdat je zelf je borsten het beste kent dan.
Wanneer je het regelmatig doet,wéét je ook hoe je borsten horen te voelen,
dus,eigenlijk:hoe meer hoe beter.

En ja,ik vind 50 jaar te laat,je kan nooit vroeg genoeg beginnen,om bovengenoemde redenen.

[Knuff]

Dat herken ik Hotje, bij mij precies hetzelfde verhaal. Ik doe het veel te weinig, een goeie tip is om het idd vaker te doen en dan het liefst de 2 week in je cyclus. Dan zijn alle klieren weer wat tot rust gekomen..

Ik ben benieuwd of er ook tegenstanders zijn of mensen die nog wat toe te voegen hebben... Vind je dat een betere voorlichting noodzakelijk is? Er wordt veel gekeken maar weinig gestemd of gepost..

[O]

Ja ik ben 'tegenstander', ik vind niet dat je het 'angst zaaien' moet vervroegen tot de puberteit.

Wat voorlichting betreft, mogen jonge meiden van mij meer geleerd worden van hun borsten te houden ipv ze te zien als organen van angst.

Ik 'onderzoek' mijn borsten niet, maar speel er wel veel mee (bekijken ook) en ken ze daarom ook heel goed.
Totaal andere inslag: voelen uit angst of voelen uit plezier/genot/liefde voor je borsten.

[Knuff]

@ O, leuk dat je reageert


Maar denk je niet dat door een goede voorlichting, de angst nu en later in hun leven af zal nemen.. Doordat je weet dat als je ongesteld bent je borsten vaak wat bobbelig aanvoelen en doordat je er eventueel eerder achter zou kunnen komen?

[Dominique]

daar ben ik het mee eens Knuff
ik ben ook voor 'weten' hoe je eigen lichaam werkt en wat normaal is in en aan je lijf.
dan herken je het sneller zodra er iets in je lijf gebeurt dat er niet bijhoort.
het 'weten' kan onzekerheid verminderen.
Nu ben ik sowieso iemand die voor vergaren van kennis is..
Ik vraag altijd zoveel mogelijk door.
Door zelfonderzoek ben ik er achter gekomen dat ik cystes in mn borsten heb. Dat is bevestigd, en nu ben ik veel relaxter over de bobbeltjes in mn borsten. Ze horen erbij.
Voor mij is zelfonderzoek aan mijn borsten net zo vanzelfsprekend als mn tanden poetsen en dagelijks douchen.
Ik maak er geen ophef over, maar doe het gewoon.

[Suzette]

Zelf onderzoek hoort er gewoon bij, niet alleen je borsten maar gewoon je lijf goed kennen. Gebeurt onder de douche tijdens het inzepen.

Staat voor mij niet gelijk aan angst.

Ik kan me ook voorstellen dat mannen dat met hun ballen doen.

[Knuff]

Ik kan me ook voorstellen dat mannen dat met hun ballen doen.

Voor de mannen met hun ballen:

http://www.kwfkankerbestrijding.nl/inde ... ctid=16110

[Suzette]

thnx Knuff

Jammer dat baarmoederhalskanker en eierstokkanker silent ladykillers zijn.......

Het is je eigen lijf kennen en naar je lijf luisteren is ooit (zelfs 2x) een forse discussie met mijn oudste geweest. Ze was 9-10 (?) en sportte veel, upcoming talent. Het leek erop dat ze van de ene op de andere dag zoveel pijn in haar heup had dat ze niet meer kon sporten. Bij navraag bleek het al maanden zo te zijn maar uit angst niet meer te kunnen sporten zei ze niet.
De klachten waren zo fors dat ze inderdaad op dat moment niet kon sporten, met fysio is het goed gekomen maar dat duurde lang (half jaar) en had niet zo lang gehoeven.

We hebben het daar met haar over gehad, een pijntje ok.... je kan vaak wel even afwachten maar als het blijft/erger wordt. moet je aan de bel trekken.

Toch meldde ze zich van de winter met een enorme plek op haar been (lies), zeker 12 cm doorsnee. Ze was bij ex die me redelijk over de zeik belde, dacht dat het Lyme was. Ze zouden de volgende dag op wintersport gaan. Ik erheen om te kijken: was ringworm, makkelijk te behandelen maar met zo;n grote plek duurt dat wel even.

Ook nu weer goed gesprek. Dit zat er immers al lang. Nogmaals benadrukt beter op haar lijf te letten.

Heeft niets met angst zaaien te maken. Het is niet gelijk kanker he?
Als je je lijf goed kent kun je merken wanneer je ongesteld moet worden, je te weinig drinkt, etc.

[Laars]

Ja ik ben 'tegenstander', ik vind niet dat je het 'angst zaaien' moet vervroegen tot de puberteit.

Wat voorlichting betreft, mogen jonge meiden van mij meer geleerd worden van hun borsten te houden ipv ze te zien als organen van angst.

Ik 'onderzoek' mijn borsten niet, maar speel er wel veel mee (bekijken ook) en ken ze daarom ook heel goed.
Totaal andere inslag: voelen uit angst of voelen uit plezier/genot/liefde voor je borsten.

O, ik ga met je mee!
Volgens mij maken we er met zijn allen een angstcultuur van...
Natuurlijk is het belangrijk dat we onze kinderen bewust maken van hun lichaam, maar af en toe ben ik dat panische een beetje beu!
Als je ziet hoeveel mensen voor onzinnigheden naar de huisarts gaan!
Het is niet helemaal raar dat huisartsen mensen soms te laat doorsturen naar een specialist.
Sommige mensen hebben hun eigen diagnose al gesteld! Zoeken ze alles op internet en gaan hun hele lichaam srenen..
Daar hoef je geen hypochonder voor te zijn, elke collega of buurvrouw heeft wel een voorbeeld.

Hetzelde met lijnen..
Als je als moeder de hele dag met een dieet in de weer bent of in gevecht bent met een zak chips, daarna 4 keer per dag op de weegschaal gaat staan...gaan je kinderen dat ook doen.
Gewoon normaal gezond eten en geen gedoe met dieeten zou denk ik een stuk schelen. Ik hoor nu hoe sommige ouders hun kinderen voorlichten in het volgen van dieeten...

[Puppie]

Mijn stem staat er niet bij.
Ik ga eens in het jaar naar de dokter en laat haar onderzoeken.
Door een borstverkleining heb ik best veel littekens, ook onderhuids. Als ik zelf voel dan voel ik werkelijk van alles. Ook doordat er veel klierweefsel zit.

[O]

Ik ben voor het kennen van je lijf en voor voorlichting, maar:

je gaat me niet vertellen dat het dagelijks opvolgen van een protocol, een ‘op deze manier moet je je borsten voelen’, een vrouw dichter bij haar lichaam brengt. Het opvolgen van een ander protocol, een dieet uit het voorbeeld van Laars, evenmin. Waarom zorgen we niet gewoon goed voor ons lijf en leren we wat we wel en niet lekker vinden, of het nou eten is of genot. De angst om dik en lelijk te worden, de angst om ziek te worden, een borst te verliezen en de angst om dood te gaan: heeft het ons niet goed in zijn macht? Ik wil daar niet aan denken als ik aan het eten ben en ik weiger daar aan te denken wanneer ik mijn borsten liefkoos. En ik ga me zeker niet laten vertellen hoe ik dat precies moet doen.

Dus zeker weten: a) bewustwording van je hele lijf en b) leren wat je wel en niet lekker vindt. Ben je vanuit deze twee stappen zeer close en vertrouwd met je lijf, zul je merken wanneer er iets niet in de haak is en aan de bel trekken. Dat is eigen verantwoordelijkheid voor je lijf, en niet keurig de regeltjes van meneer doktor volgen.

qoute “Wanneer je het regelmatig doet, wéét je ook hoe je borsten horen te voelen”;
als je ook maar enigszins binding met je lijf hebt, wéét je dat al lang.

Het eerste argument om je aan dit protocol te onderwerpen dat niet gebaseerd is op angst, moet ik nog horen.

[Venus]

Wanneer je het regelmatig doet,wéét je ook hoe je borsten horen te voelen,
dus,eigenlijk:hoe meer hoe beter.

Volgen mijn vriendin was het niet hoe meer hoe beter...Zij onderzocht haar borsten elke maand, en doordat de veranderingen dan vaak zo klein waren had je het niet in de gaten. 2 maanden geleden is ze gestorven aan borstkanker. En niet doordat ze een knobbeltje ontdekte, maar doordat haar huid op die plek wat anders aanvoelde...Het knobbeltje was inmiddels een gezwel van een cm of 5.
Het maakt me eigenlijk geen fluit uit, hoe en of je het onderzoekt, via een protocol, of doordat je binding hebt met je lijf, als je het maar in de gaten hebt als er iets veranderd is!! En of dat onderzoek dan gebeurt uit angst, of uit liefde voor je lijf doet er m.i. ook niet toe!

[O]

@ O, leuk dat je reageert

Maar denk je niet dat door een goede voorlichting, de angst nu en later in hun leven af zal nemen.. Doordat je weet dat als je ongesteld bent je borsten vaak wat bobbelig aanvoelen en doordat je er eventueel eerder achter zou kunnen komen?

Ik denk dat de angst er dan van jong tot oud ingebakken zit en dat ze elke keer in paniek raakt als ze een oneffenheid voelt/ziet, waardoor haar borsten dagelijks een voorbode zijn van wat haar misschien te wachten staat, nl. ziekte, het weggesneden worden van haar borsten of in het ergste geval de dood. 'Er eerder achter komen' houdt ook al de angst in dat je het krijgt en dat je maar dagelijks goed alert moet zijn want 'straks is het te laat'... Ik denk dat dit onze borsten meer kwaad dan goed zal doen.

[Venus]

De kans dat je het krijgt is redelijk groot, dus het lijkt me niet zo verkeerd om alert te zijn...

[/url]