wanneer je jezelf niet als relatiemateriaal ziet enz.

[Sterre]

Nee hoor, eerder een typische uitdrukking van een man... Ik ken er genoeg om me heen...
Ik bezig hem zeker niet en dat zeg ik ook niet, ik zeg: er zou gezegd worden...

En je haalde zelf de ezel aan en vergeleek jezelf daarmee... niet ik...

En natuurlijk is het jouw goed recht te doen te doen wat jij doet, ik hang er geen waardeoordeel aan, maar zeg alleen dat ik het bijzonder pijnlijk en jammer vind om te zien en vervolgens vertel ik hoe ik het zelf doe (en zelfs nog waarom) en niet hoe ik vind dat jij het zou moeten doen...

[Urban]

Nee hoor, eerder een typische uitdrukking van een man...

daar moet ik gewoon met lachen...het zegt veel over jezelf.
Meer zal ik er ook niet over uiten, want het is naast de vragen/ antwoorden.

[Clover]

@lieverd, ik kan je volgen. Ik denk wel, dat wanneer je 1x of een paar keer zo hard op je snater bent gegaan, je hart toch echt wel gewapender wordt.
Er blijft dan op dat moment zowieso al niet/of tijdelijk, weinig over van het idee dat het allemaal zo leuk en mooi kan zijn.
Je geeft in 1 zin weer dat je je man en jezelf een kans hebt gegeven wat natuurlijk heel mooi is. Als jij, zoals je zelf aangeeft, mannen af had gezworen, dan zal het niet van een compleet leien dakje zijn gegaan vooraleer je dit voor jezelf een relatie wilde noemen.

@Sterre, leg eens uit: wanneer een vrouw, met nadruk op een….dat soort harde uitspraken doet, heeft ze dus een beurt nodig? Enigszins misplaatst is mijn mening. Onder welke steen is/zijn die man(nen) die jij kent met zulke uitspraken vandaan gekropen?
Als iemand liever 10x zwaar onderuit wil gaan, is dat zijn/haar keus, zoals je al aangaf, net zoals iemand daar dus niet voor kiest.

@Urban, op save spelen doe je als je, wat er is gebeurd (nog) niet los hebt kunnen laten. Er zijn nog teveel emoties die meespelen, blijkbaar. Het lijkt me dat je daar eerst je weg in moet vinden. Niet elke vrouw is er op uit om je een oor aan te naaien.

[lieverd]

@lieverd, ik kan je volgen. Ik denk wel, dat wanneer je 1x of een paar keer zo hard op je snater bent gegaan, je hart toch echt wel gewapender wordt.
Er blijft dan op dat moment zowieso al niet/of tijdelijk, weinig over van het idee dat het allemaal zo leuk en mooi kan zijn.
Je geeft in 1 zin weer dat je je man en jezelf een kans hebt gegeven wat natuurlijk heel mooi is. Als jij, zoals je zelf aangeeft, mannen af had gezworen, dan zal het niet van een compleet leien dakje zijn gegaan vooraleer je dit voor jezelf een relatie wilde noemen.

klopt,mijn vorige relatie had me stuk gemaakt,afgebrand tot de grond.
DACHT IK!
totdat ik mijn huidige man zag staan.
en dat voelde zo goed vanaf de eerste seconde.
maar een leien dakje is het niet,nooit geweest ook,maar welke relatie is dat wel?
de pest voor mijn man is gewoon,dat mijn ex nog redelijk vaak door mijn hoofd spookt,op een niet aangename manier.
dat zal ook wel zo blijven denk ik.
maar mijn ex heeft mij gelukkig niet zo stuk en kapot gekregen als ik jaren gedacht heb.
tussen mijn ex en mijn man zit 7 jaar tussen.
in die 7 jaar tijd heb ik me vreselijk afgereageerd op mannen,in de wijze van ''gebruiken'' voor mijn doeleinden,en niet meer andersom.
ben nu bijna 12 jaar bij mn man,en heb nog nooit het gevoel gehad dat hij mij gebruikte voor zijn doeleinden.
en op 1 of andere manier wist ik gewoon vanaf dat ik hem zag,dat hij me ook niet gebruiken zou.

en nog niet,of ik moet het zelf al willen.

[lieverd]

ff een toevoeging nog:
ik heb al die jaren alle mannen over 1 kam geschoren,en dat was niet correct van mijn kant.
ik wil ook niet over 1 kam met alle vrouwen.

[Sterre]

@Sterre, leg eens uit: wanneer een vrouw, met nadruk op een….dat soort harde uitspraken doet, heeft ze dus een beurt nodig? Enigszins misplaatst is mijn mening. Onder welke steen is/zijn die man(nen) die jij kent met zulke uitspraken vandaan gekropen?
Als iemand liever 10x zwaar onderuit wil gaan, is dat zijn/haar keus, zoals je al aangaf, net zoals iemand daar dus niet voor kiest.

Geen idee onder wat voor stenen die mannen vandaan komen, wat ik aangeef is dat ik dat soort uitspraken regelmatig hoor... Dat wil niet zeggen dat ik ze bezig, net zo min als het wil zeggen dat ik ze onderschrijf...

Het laatste wat je aan Urban richt, daar kan ik me niet in vinden... Ik wil ze de kost niet geven die onverwerkt een nieuwe relatie in gaan...

[princess]

Het laatste wat je aan Urban richt, daar kan ik me niet in vinden... Ik wil ze de kost niet geven die onverwerkt een nieuwe relatie in gaan...

Ik denk dat Clover vooral sprak uit empathie en begrip voor de standpunten van Urban. Volgens mij is haar punt niet dat andere keuzes niet voorkomen.

Princess, blij dat Sterre blij als een gup is

[Sterre]

I stand corrected...

Zal wel iets met het vroege uur en het gebrek aan koffie van doen hebben...

[Urban]

Het laatste wat je aan Urban richt, daar kan ik me niet in vinden... Ik wil ze de kost niet geven die onverwerkt een nieuwe relatie in gaan...

Ik denk dat Clover vooral sprak uit empathie en begrip voor de standpunten van Urban. Volgens mij is haar punt niet dat andere keuzes niet voorkomen.

Princess, blij dat Sterre blij als een gup is

Denk niet dat sterre zoveel begrip heeft
Maar goed, leven en laten leven is de boodschap

[Sterre]

Had ik daar niet zelf al op gereageerd en gezegd dat ik het fout gelezen had?

Moet daar dan weer zo'n sneer overheen? Je denkt dat je me kent? Gebaseerd op nog geen handvol berichten die je hier van mij gelezen hebt?
En dan geef ik zelfs nog aan dat je ze verkeerd interpreteert...

Ik vind je echt fantastisch: HULDE!!!!

[flauw van]

Stuurt hier lekker op Off topic aan!

Back on track,please!

[FrankPolder]

De restricties die je opsomt zijn zonder meer herkenbaar voor veel mensen die al een of meer relaties achter de rug hebben. Je hebt heel goed in de gaten wat je allemaal niet wilt. Dat is al een flinke stap voorwaarts lijkt me. Nu kom je, zoals je zelf min of meer aangeeft, in dat merkwaardige limbo dat ligt tussen verlangen en afweren. Je wilt contact, ook lijfelijk, maar geen relatie. Is het niet zo dat je een liefhebbende knapperd-op-afstand zoekt die op afroep beschikbaar is voor saunabezoek, bioscoopje of casual sex?

Wel, die meneer bestaat niet. Dat wil zeggen, niet voor langere tijd. Er komt altijd een moment dat een van de twee meer wil, of juist minder. Alleen een seksvriendje zou een meer voor de hand liggende oplossing zijn, maar je geeft al aan dat zo'n verstandhouding niet jouw ideaal is. Je wensbeeld klinkt een beetje als de momenteel zo hippe homovriend, van wie veel vrouwen hoog opgeven 'als hij me ook maar eens lekker kon neuken'. Tja. 't Zou ideaal zijn.

Nu ik zelf in het dating-circus meedraai, merk ik dat jouw paradoxale wens - een relatie, maar geen relatie - behoorlijk vaak geuit wordt. Niet alleen door vrouwen, even vaak door mannen. Zelf zie ik er ook veel in. Ik zou absoluut niet willen samenwonen en elke bemoeienis met mijn gewoontes en liefhebberijen zie ik als ongeoorloofd claimgedrag Desondanks ben ik wel zo reëel om te zien dat je geen intieme verstandhouding kunt continueren als je de ander van zo veel essentiële onderdelen in je leven afhoudt. Wat blijft er dan over? Inderdaad niet veel meer dan seks. Voor mij zou zo'n puur seksuele relatie voor mij trouwens wel in aanmerking komen.

Voor mij heeft het niet zozeer iets te maken met mijn twee verloren huwelijken. Het is meer de verworven levenservaring, het respect voor de ander, die ervoor zorgt dat je je verlangens scherper omlijnt. Dat is pure winst, Clover! Met zo'n kritische houding wordt het uiteindelijk eenvoudiger het kaf te scheiden van het koren en te kiezen wat werkelijk belangrijk is voor je.

[Monique]

Allereerst, ik heb de hele topic niet helemaal doorgelezen maar wil hier toch de één en ander toevoegen (for what it's worth)

Mijn man heeft sinds ruim een jaar een relatie met een vrouw van zijn eigen leeftijd (45).
Zij is nooit getrouwd geweest, maar wel met de nodige langdurige relaties achter de rug. Op één of ander manier lukt het steeds niet de prins op het witte paard te vinden.
Zij is zeer succesvol, met een rijk leven, veel vrienden en kennissen en is behoorlijk ondernemend.

Zij heeft zich erbij neergelegt dat er heel misschien niet echt ruimte is voor een fulltime relatie en dat ze het eigenlijk wel prettig vind haar 'eigen baas' te zijn en ten alle tijden te kunnen beschikken over haar eigen leven.

In een langdurig relatie is er altijd sprake van een compromis.

Mijn man is getrouwd (héhé). Na 25 jaar huwelijk kan hij weer enorm genieten van een stimulerend liefdesrelatie waarin niets meer en niets minder van hem wordt verlangt.
De sleur krijgt hij bij mij . Bij haar kan hij zich opladen, ongedwongen genieten, naar de sauna gaan, bioscoop, sex... en na afloop gewoon weer naar huis om verder te gaan met het leven. Tot de volgende keer dat ze behoefte hebben aan elkaar.

Natuurlijk heeft hij dit ook met mij, maar laten we maar eerlijk zijn...na jaren huwelijk is de spanning er wel vanaf. We houden zielsveel van elkaar maar af en toe time out en heerlijk puur genieten, zonder strings, is een enorm fijne aanvulling.

Zij blij, hij blij...en ik ook natuurlijk (...denk toch niet dat hij de enige is hé!)

Anyway, het lijkt er op dat er steeds meer mensen zijn die open staan voor dit soort relaties. Vooral nu, dat stellen steeds vaker en makkelijker (lijkt wel) uit elkaar gaan.
Liefde en aandacht willen we allemaal en is ook levensbehoefte nr.1 wat mij betreft. Maar 24 uur per dag, elke dag hoeft nu ook weer niet.

Een beetje neuzen is echt een eye-opener. Het is verbazingwekkend hoe veel mensen uit zijn op een vriendschappelijk relatie met iets extra. Ze zoeken warmte maar hoeven echt niet een vaste relatie te hebben. Alleen het weten dat er iemand is als je hem of haar nodig hebt is al genoeg.
Wat betreft de steeds meer wordende eisen en verlangens...duidelijkheid en eerlijkheid is belangrijk en geduld om de spelregels goed onder de knie te krijgen.

[Von Kakelstein]

Mooie bijdrage Monique.
Ik onderschrijf het grotendeels, alleen met een flinke MAAR erbij...zoals bijna alles in relationele sfeer voors en tegens heeft.

Ook in deze schijnbaar ideale nieuwe situatie kunnen op enig moment elementen sluipen die het niet meer zo aantrekkelijk maken. Het nadeel van extra intimiteiten met een derde of derden is namelijk het grote risico dat je loopt dat één van de betrokkenen zich een keer tekort gedaan zal voelen. Dan sluipen in het ergste geval afgunst, jaloezie en wie weet zelfs kwaadaardige wraak in het perfecte 'systeem' van geven en nemen. Door de wat lossere, minder verplichtende band kan iemand ook gemakkelijker weer besluiten het toneel te verlaten voor een nog interessantere speler. De band is wat minder exclusief, wat zo zijn voordelen heeft, maar zeer zeker ook nadelen. Die worden pas zichtbaar zodra de banden wat minder speciaal beginnen te voelen zoals dat ook in langdurige relaties kan optreden of zodra er scheuren komen.

Het hoeft maar één kleine kink in de kabel te zijn die de stroomtoevoer doet stoppen en de rest meeneemt in de duisternis die volgt. Ik bedoel dit niet als zwartkijkerij, maar als realistisch gegeven dat ook nieuwere vormen van relaties niet ontkomen aan de gevaren die reguliere vormen van relaties bedreigen. Het kan hoogstens wat langer duren voordat het zal toeslaan, maar zelfs dat is geen zekerheid.


Het hoeft niet zo te gaan, het zal ook niet altijd zo gaan, maar het grote voordeel wat je schetst als de oplossing voor sleur is me iets te rooskleurig gesteld vooralsnog. Ik weet dat als je middenin in die euforie zit het zeker zo voelt en ook aan alle kanten bewaarheid wordt, maar geen enkele fase is blijvend bedoel ik maar te zeggen. De pijn die het daarna zou kunnen gaan geven (stel dat de derde van één van de betrokkenen vertrekt) kan wel eens vernietigender zijn dan de sleur van voorheen....

Ik heb een derde gehad en weet dat het lastig is om die weer te laten gaan...
Ik weet ook dat ik er veel moois van geleerd heb en het nooit had willen missen, ik keur het ook nergens af als nieuwe ervaring, maar de gevaren en te veel overgave aan die ander zijn me daarmee ook erg duidelijk geworden en dat is voor mij de reden niet weer dat pad te gaan bewandelen. Dan is de sleur (die ik zo niet ervaar overigens, het is meer een heerlijke bestendiging en veiligheid) me dierbaarder dan het avontuur, hoe rijk en vernieuwend ook.

[fuutje]

Ik wil ook even bijdragen....

@Monique, heerlijk dat jij/jullie het kunnen en dat het jullie relatie een 'boost' geeft (dat lees ik een beetje tussen de regels door).
Ikzelf kies daar niet voor.
Waar dat aan ligt? Misschien wil ik wel exclusief zijn of ben ik van het jaloersige type; of heb ik meegemaakt wat Von K beschrijft en heb ervaren dat het, voor mij, niet werkt.

Tussen mijn twee vorige langdurige relaties ben ik een aantal jaren alleen geweest. Bezig met mijzelf, mijn kids, mijn werk, familie en vrienden. Op die momenten (tijdens die jaren) moest ik niet denken aan een relatie. Blijf vooral van 'mij' af. Ik bepaal zelf wel hoe ik mijn leven inricht....!

En nu haak ik even in op de posting van FrankP.
Herkenbaar, op het relatie 'alleen voor de seks' na (voor mij is seks onlosmakelijk verbonden met liefde, zo je wilt verliefdheid).

Het heeft allemaal (ook) te maken met levenservaring, opgedane levenswijsheid en respect voor de ander.
Ik kan heel goed met alleen mezelf (en de mijnen) leven, zonder partner. Ik wìl ook met mezelf leven.
Ik heb lang gedacht dat dit inhield dat ik verder alleen door het leven zou (moeten) gaan.

Maar, oh wonder, heb ik gemerkt dat, als je elkaar respecteert, je jezelf uit tegen die ander, je ontzettend gelukkig kunt zijn of worden, zonder jezelf in te hoeven leveren..... (wat een genot om 50+ te zijn.... )
Ik maak het nu mee; heb een LAT-relatie, waarbinnen we elkaar (binnen duidelijke grenzen) vrijlaten; waarbinnen we beiden ons 'eigen' ding kunnen en mogen doen.
Naar mijn mening is dit pas mogelijk als je de 'nodige' levenservaring hebt opgedaan en geleerd hebt mensen te respecteren om wat ze zijn.

Beiden hebben we door de jaren heen onze 'beschadigingen' opgelopen en daarvan geleerd. Essentieel is respect voor elkaar.
We zijn nu gelukkig met onze LAT-relatie (met zo nu en dan wat frustraties vanwege de afstand), maar ik denk niet dat we dit de rest van ons leven willen....

Dus zou ik zeggen: "Go with the flow" en laat het je overkomen.
Het is mij ook overkomen op een moment dat ik het niet verwacht had.