— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
>> Mijn verhaal (voorheen: Eindelijk....)
-
Dragonlady
- Berichten: 1010
- Lid geworden op: zo 29 februari 2004, 20:19
- Locatie: Friesland, sub van Meester Noord.
Pfff.. Ik word bijna verlegen van al die reakties. 
Tnx allemaal. Het is fijn om het te lezen. Vooral als het even moeilijk is.
Tnx allemaal. Het is fijn om het te lezen. Vooral als het even moeilijk is.
Laatst gewijzigd door Carina op do 17 december 2009, 2:14, 2 keer totaal gewijzigd.
I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not
Inmiddels ben ik weer een paar afspraken verder.
Gelukkig voel ik me goed op m’n gemak bij m’n therapeut, maar vrolijker word ik er (nog) niet van.
We hebben besloten dat we eerst aan de slag gaan met m’n gevoelsleven, en het verdere onderzoek naar ADHD op de 2e plaats te zetten. Tot nu toe blijkt dat ik aardig in de richting van ADHD ga. Maar omdat ik in de eerste plaats ‘rust in m’n hoofd’ wil, is het niet direct belangrijk om dat als eerste uit te zoeken. Dat kan later nog.
Ik heb ‘huiswerk’ meegekregen.
Moet m’n gevoelens op gaan schrijven. Gevoelens die ik altijd wegstopte, moet ik nu op gaan schrijven. Bewust over na gaan denken.
Bedenken wat me is aangedaan en hoe ik me daarover voel.
En dat meerdere keren per week (liefst elke dag).
Ik vind het eng. Ben bang voor wat het allemaal los gaat maken.
Bang voor al het verdriet, de boosheid, de onmacht.
Ik voel me nu al erg onprettig, dus hoe dat moet zijn als ik eenmaal ga schrijven, wil ik eigenlijk helemaal niet weten.
Jarenlang ben ik gewend dat, als er ineens iets in me opkwam, ik er niet over na wilde denken.
Wat heeft het voor zin om erbij stil te staan dat ze me in geuren en kleuren verteld heeft dat ze de dokter ‘verrot heeft gescholden’ toen ze hoorde dat ze zwanger van me was? Niets toch? Het verandert toch niets? Dus stopte ik dit (en veel, heel veel andere dingen) weg. Liever dacht ik aan leuke dingen. Aan het hier en aan het nu. Dingen die me blij maakte. Tenslotte heb je daar veel meer aan.
Nu kan dat dus niet meer. Nu moet ik stoppen met ‘struisvogeltje spelen’.
(*Grinnik* Iets waar ik m’n broer altijd van beschuldig. Hoe bedoel je ‘de pot verwijt de ketel’? )
Eigenlijk twijfel ik of ik wel de goede keus heb gemaakt. Of ik niet beter gewoon door had kunnen struisvogelen. Maar ik besef tegelijkertijd ook dat dit veroorzaakt wordt door m’n angst. Angst voor die put. Die hele diepe put. Omdat ik nu al verdrietig ben, terwijl het allemaal nog moet beginnen…
Gelukkig voel ik me goed op m’n gemak bij m’n therapeut, maar vrolijker word ik er (nog) niet van.
We hebben besloten dat we eerst aan de slag gaan met m’n gevoelsleven, en het verdere onderzoek naar ADHD op de 2e plaats te zetten. Tot nu toe blijkt dat ik aardig in de richting van ADHD ga. Maar omdat ik in de eerste plaats ‘rust in m’n hoofd’ wil, is het niet direct belangrijk om dat als eerste uit te zoeken. Dat kan later nog.
Ik heb ‘huiswerk’ meegekregen.
Moet m’n gevoelens op gaan schrijven. Gevoelens die ik altijd wegstopte, moet ik nu op gaan schrijven. Bewust over na gaan denken.
Bedenken wat me is aangedaan en hoe ik me daarover voel.
En dat meerdere keren per week (liefst elke dag).
Ik vind het eng. Ben bang voor wat het allemaal los gaat maken.
Bang voor al het verdriet, de boosheid, de onmacht.
Ik voel me nu al erg onprettig, dus hoe dat moet zijn als ik eenmaal ga schrijven, wil ik eigenlijk helemaal niet weten.
Jarenlang ben ik gewend dat, als er ineens iets in me opkwam, ik er niet over na wilde denken.
Wat heeft het voor zin om erbij stil te staan dat ze me in geuren en kleuren verteld heeft dat ze de dokter ‘verrot heeft gescholden’ toen ze hoorde dat ze zwanger van me was? Niets toch? Het verandert toch niets? Dus stopte ik dit (en veel, heel veel andere dingen) weg. Liever dacht ik aan leuke dingen. Aan het hier en aan het nu. Dingen die me blij maakte. Tenslotte heb je daar veel meer aan.
Nu kan dat dus niet meer. Nu moet ik stoppen met ‘struisvogeltje spelen’.
(*Grinnik* Iets waar ik m’n broer altijd van beschuldig. Hoe bedoel je ‘de pot verwijt de ketel’? )
Eigenlijk twijfel ik of ik wel de goede keus heb gemaakt. Of ik niet beter gewoon door had kunnen struisvogelen. Maar ik besef tegelijkertijd ook dat dit veroorzaakt wordt door m’n angst. Angst voor die put. Die hele diepe put. Omdat ik nu al verdrietig ben, terwijl het allemaal nog moet beginnen…
Laatst gewijzigd door Carina op do 17 december 2009, 2:15, 2 keer totaal gewijzigd.
I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not
-
Mirthe
Carien, doe eens gek, ga eens kijken hoe diep die put is, ga eens kijken of het meer is dan een put.
Het is misschien ook de voedingsbodem waarin je hebt geworteld?
Voor mezelf had ik dat als concreet plaatje: een enorme boom, omgewaaid door een orkaan en de wortelkluit met de wortels als radeloze, tastende handen de lucht in. In de kuil stond al snel een bodempje van wellend water: de voeding.
Die boom heeft als een groot kind liggen lebberen aan - ach, je kan de metafoor zelf wel afmaken, al weet ik niet of je je erin kunt herkennen.
Als je een goede peut hebt (een die je niet laat gaan voordat jij klaar bent) denk ik dat je vertrouwen kunt hebben.
Succes met schrijven en met alles wat daarna komt,
Mirthe, bodembekijker
Het is misschien ook de voedingsbodem waarin je hebt geworteld?
Voor mezelf had ik dat als concreet plaatje: een enorme boom, omgewaaid door een orkaan en de wortelkluit met de wortels als radeloze, tastende handen de lucht in. In de kuil stond al snel een bodempje van wellend water: de voeding.
Die boom heeft als een groot kind liggen lebberen aan - ach, je kan de metafoor zelf wel afmaken, al weet ik niet of je je erin kunt herkennen.
Als je een goede peut hebt (een die je niet laat gaan voordat jij klaar bent) denk ik dat je vertrouwen kunt hebben.
Succes met schrijven en met alles wat daarna komt,
Mirthe, bodembekijker
Lieve Carina...
Ik denk, dat als je er nog niet klaar voor was geweest, dat je was door blijven struisvogelen... Maar omdat je de keuze hebt gemaakt om ermee aan de slag te gaan, betekent het dat je er wel klaar voor bent, dat je toch echt sterk genoeg bent.
Heb vertrouwen in jezelf en in je eigen krachten!
Sannetje
Ik denk, dat als je er nog niet klaar voor was geweest, dat je was door blijven struisvogelen... Maar omdat je de keuze hebt gemaakt om ermee aan de slag te gaan, betekent het dat je er wel klaar voor bent, dat je toch echt sterk genoeg bent.
Heb vertrouwen in jezelf en in je eigen krachten!
Sannetje
We zien de dingen niet zoals ze zijn, we zien ze zoals wij zijn *Anais Nin*
Crientje, ik sluit me helemaal bij Sannetje aan.
Ik ben ervan overtuigd dat je pas hulp zoekt op een moment dat je het aankan.
En 't zal niet gemakkelijk zijn, 't zal heel erg pijnlijk en moeilijk en kl*te en alles tegelijkertijd zijn, maar misschien ga je dan verder kunnen.
Je schrijft het allemaal zelf zo mooi in je eerste posting in Juni.
En ik denk dat je met reden bang bent. Bang bent voor wat komen gaat en wat het zal teweeg brengen bij je. Maar misschien slaag je erin die angst te verdragen (tolereren?) door ver vooruit te kijken, te kijken naar wat nadien kan komen?
Kop op crientje, schraap alle moed die je in hebt samen en ga d'rvoor!
Het is een ontzettend mooi kadoo dat je jezelf kunt geven!
Katarine, gemakkelijk spreken als 't over een ander gaat.
Ik ben ervan overtuigd dat je pas hulp zoekt op een moment dat je het aankan.
En 't zal niet gemakkelijk zijn, 't zal heel erg pijnlijk en moeilijk en kl*te en alles tegelijkertijd zijn, maar misschien ga je dan verder kunnen.
Je schrijft het allemaal zelf zo mooi in je eerste posting in Juni.
En ik denk dat je met reden bang bent. Bang bent voor wat komen gaat en wat het zal teweeg brengen bij je. Maar misschien slaag je erin die angst te verdragen (tolereren?) door ver vooruit te kijken, te kijken naar wat nadien kan komen?
Kop op crientje, schraap alle moed die je in hebt samen en ga d'rvoor!
Het is een ontzettend mooi kadoo dat je jezelf kunt geven!
Katarine, gemakkelijk spreken als 't over een ander gaat.
Weer een paar gesprekken verder....
Nog steeds vind ik het moeilijk om mn gevoelens naar boven te halen. Heb ze zo ver weggestopt, dat ik er maar moeilijk bij kan.
Maar ze zitten er wel. Daar ben ik nu wel achter.
De diepe put waar ik bang voor ben/was, is nog steeds ver weg. Gelukkig.
Vanmorgen was heftig. Maar ondanks dat, voel ik me wel goed.
Zie de zon nog schijnen. En ik ben meer verbaasd dan depressief of zo.
En in gedachten omarm ik dat kleine meisje die zo graag liefde van haar moeder wilde... En heb bewondering voor haar, dat ze zich staande hield in die grote boze wereld.
Nog steeds vind ik het moeilijk om mn gevoelens naar boven te halen. Heb ze zo ver weggestopt, dat ik er maar moeilijk bij kan.
Maar ze zitten er wel. Daar ben ik nu wel achter.
De diepe put waar ik bang voor ben/was, is nog steeds ver weg. Gelukkig.
Vanmorgen was heftig. Maar ondanks dat, voel ik me wel goed.
Zie de zon nog schijnen. En ik ben meer verbaasd dan depressief of zo.
En in gedachten omarm ik dat kleine meisje die zo graag liefde van haar moeder wilde... En heb bewondering voor haar, dat ze zich staande hield in die grote boze wereld.
Laatst gewijzigd door Carina op do 17 december 2009, 2:18, 2 keer totaal gewijzigd.
I'd rather be hated for who I am than loved for who I am not
Lieve Carina,
een warme knuffel
en begripvolle ondersteuning van mij
ieder gaat om me de gemissen op hun eigen manier
maar wat is het hard als zij jouw de liefde niet gaf
evenals dat hij mij die liefde niet gaf
we komen er wel !!!
Miss B
een warme knuffel
en begripvolle ondersteuning van mij
ieder gaat om me de gemissen op hun eigen manier
maar wat is het hard als zij jouw de liefde niet gaf
evenals dat hij mij die liefde niet gaf
we komen er wel !!!
Miss B
Jij, jij zelf, evenzeer als wie dan ook in het gehele universum, verdient jouw liefde en affectie.
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten