Depressie, antidepressivia en verder...?

[eva]

Way to go, lieve Artemeis

eva

[Kitty]

YES!!!

Artemis, je gaat lekker zo de goede kant op.
Vasthouden vrouwtje!

Knuffel,
Kitty

[Artemis]

Even hier maar weer wat van me afschrijven.
Het gaat nu op zich wel goed met me. Druk opzoek naar nieuw werk. Het laatste gesprek van mijn psychotherapeut nog in mijn hoofd. Veel om over na te denken. Vooral over wat ik wil en wie ik ben en wil zijn. Ben nog niet in het boek begonnen, mijn hoofd staat er niet zo naar op het moment. Heb een paar dagen een dipje gehad. Zal wel met de komende feestdagen te maken hebben. Heb een leuk weekend achter de rug met mijn lief. Wat me ook weer wat meer zelfvertouwen heeft gegeven. Wat ik alleen vergeten was, was nieuwe ad's te halen waardoor ik 2 dagen zonder heb moeten doen. Heel stom natuurlijk en dat heb ik geweten ook. Last van angsaanvallen, overmatig zweten en misselijkheid. Dat is dus zeker iets wat ik niet meer vergeet. En nu gaan we vrolijk de feestdagen te gemoet. Samen met zijn 2en en wat vrienden. Gewoon dus de mensen die om mij geven.

[deco]

pssst volledig off-topic :


waarom heb ik die uitnodiging nog niet gehad voor dat kerstfeestje
Arteeke?


on-topic : feest ze maar meisje en dat het je blij maakt
is bijzonderste

[Artemis]

Pffff heftige week met veel emoties.
Rare kerst, maar wel gezellig. Heftig gesprek samen met mijn lief en een lief dinnetje. Mijn lief die vind dat de ad's mij minder mijzelf maken dan ik ben. Maar door die medicijnen is het een stuk rustiger in mijn hoofd. Nu zijn we het er ook over eens dat de therapie die ik nu krijg niet doet voor me wat ik nodig heb. 1 Keer per maand is ook erg weinig ja. De volgende keer is pas 16 januari en dan gaat me lief ook mee. Ik verwerk op deze manier mijn pijn niet en kom zo niet verder. Wat ik wel weet is dat ik bij mijn lief wil blijven. Het gaat goed nu sinds dat gesprek met dinnetje erbij. Heeft weer een ander licht op de situatie geworpen. We houden van elkaar, dat is zeker. Dinnetje gaat mij helpen, maar ik moet het zelf doen! Ze kwam met wat linkjes over haptonomie. Nu is mijn vraag: wie heeft hier wat meer informatie en ervaring mee?

[Sannetje]

Hey Artemis,

Herkenbaar, die zoektocht naar een goeie therapievorm, en dan daarin ook nog eens een goeie therapeut zien te vinden! Ik ga nu geruime tijd naar een relaxatietherapeute, en ik denk dat je dat op sommige gebieden wel een beetje kunt vergelijken met haptonomie. Bij mijn weten gaan beiden er van uit dat er blokkades in je lichaam zitten, en door die aan te raken kun je achter bepaalde problemen komen en zo op zoek gaan naar een eventuele oplossing.
Mijn relaxatietherapeute heeft altijd eerst een gesprekje met me, en daarna masseert ze me, volledig. Hierbij wordt niet gesproken, ze zet een rustig muziekje op. Als ik er behoefte aan heb, kan ik tijdens de massage wel spreken.
Ik heb door die massages een veel beter inzicht in mijzelf gekregen, weet nu soms waarom ik dingen niet doe die ik wel wil doen, en ben daar ook aan gaan werken. Ook heb ik dingen over mezelf ontdekt die ik volgens mij niet zo snel had ontdekt bij enkel gesprekstherapie.
Het kan soms wel confronterend zijn, en ik denk dat het ook belangrijk is dat je dicht bij je eigen lichaam staat. Maar voor mij werkt lichaamsgerichte therapie heel goed!

Succes ermee, liefs, Sannetje

[Alex48]

Veel herkenning in de dingen die ik lees (partner gebruikt ad).

Marruh, je bent een mooi mens artemis, blijf aub in jezelf geloven. Dat jij er mag zijn, dat jij bijzonder bent.. gewoon omdat er niemand is zoals jij.

Knuf

[Artemis]

Even weer wat woorden hier tikken.
Vandaag met lief bij therapeut geweest. Er is me nu veel meer duidelijk geworden over hoe hij dingen ziet. Ben de laatste tijd nogal vergeetachtig. Zelfs als ik een briefje meeneem voor de boodschappen ben ik nog in staat om dingen te vergeten. Ok oplossing is pen mee en afstrepen. Klinkt misschien kinderachtig maar zal vast wel werken. Die vergeetachtigheid kan komen door de medicijnen. Ook heb ik er nogal een handje van op de verkeerde momenten te veel vragen te stellen aan mijn lief. Vragen die op eens in mijn hoofd opkomen en waar ik als ik er even over na denk best zelf het antwoord op weet. Maar op dat moment dat ik die vraag bedenk zitten er nog 10 anderen in mijn koppie. Oplossing: opschrijven. Daarna wegleggen en een tijdje later er even naar kijken op welke vragen ik zelf het antwoord weet. Als ik dan nog vragen heb er een tijdstip voor pakken en het dan aan hem vragen.
Hij merkt wel aan mij dat het stapje voor stapje toch wel steeds iets beter met mij gaat. Maar een patroon waar ik al 26 jaar inzit krijg je er niet zo snel uit. Dat heeft tijd nodig, veel tijd. Ik heb al die tijd op een meganische gestaan van overleven in plaats van leven.
Ook zegt mijn lief van ik wil de echte artemis zien. Maar ja dat is nu net het probleem. Wie dat is? Weet ik zelf nog steeds niet. Heb me al die tijd moeten weg stoppen. Niet mogen en kunnen zijn wie ik ben. Dus ja ben ik mijzelf vergeten. Soms steekt ze even haar kop op en merk ik dat ik mezelf echt ben. Dan voel ik me ook echt gelukkig. En denk wel dat die momenten er steeds meer zullen komen.
Hij ziet mijn onzekerheid en denkt wel is van jeetje, kijk nu is wie je bent! Je bent mooi en lief en meer dan je je kan voorstellen. Tranen heb ik laten gaan. Ik was bang voor dit gesprek, achteraf gezien had dat niet gehoeven. Dit voelt goed. Hij heeft de volgende keer alleen een gesprek met haar voor wat meer achtergrond informatie over hem. En de komende tijd gaan we samen. Om meer inzicht te krijgen in het geen wat er gebeurt met mij als hij dingen tegen mij zegt en ik weer in mijn schulp kruip en op mijn tenen ga lopen. Ik wil dingen graag goed doen, te goed om hem te plezieren. Maar dat is dus juist het geen wat ik niet moet doen.
Mezelf zijn, mezelf worden dat is wat ik wil. En ze is er. Ergens diep van binnen.

[zassie1969]

Ja Art, ze is er! Raak haar niet kwijt! Blijf op dit pad, je zal zien dat je haar steeds vaker tegenkomt!

Kus
Zassie

[Artemis]

Kronkel!

[Artemis]

Heb het idee dat het stukje bij beetje beter met me gaat.
Bij mijn therapeut kan ik lekker mijn ei kwijt, lekker alles van me af praten.
Slik nog steeds AD en blijf dat voorlopig nog wel even doen.
Ik kan steeds beter verwoorden waar mijn problemen liggen. En ja dat grootste probleem is nu zo af en toe mijn lief. Er zijn er genoeg hier die tegen me hebben gezegt dat ik beter af ben zonder hem. Misschien wel...misschien niet. Ik schrijf nu meer mijn gevoelens op. Ik heb hem het nog niet laten lezen. Op het moment ben ik weer wat onzeker, niet over mezelf maar over het zoeken naar werk. Ik zoek me suf, maar ik vind het maar niet. En als ik dan wat vind, dan is het maar de vraag voor hoe lang? Die onzekerheid zit me nu erg dwars. We hebben toekomstplannen, genoeg dingen te doen. Zelfs voorzichtige plannen om te verhuizen, naar in elk geval iets met een kamer meer. En het dan ook echt van ons samen te maken. Ik heb weer beetje die onrust van ik wil alles te gelijk. Ik wil aan mezelf gaan werken. Eerste stap is afspraak maken bij fysio om mijn houding aan te pakken. Sporten en misschien is wat afspreken met een dietist. En niet allemaal te gelijk. Maar stapje voor stapje.
Heb het met mijn huisarts ook nog gehad over een andere therapie, maar daar wilde ze weinig van weten. Te makkelijk voor me vond ze. Eerst wil ze dat ik deze afmaak en als ik daar niet het gewenste resultaat mee heb behaalt, wil ze het opnieuw laten beoordelen.

[Artemis]

Heb dit topic maar weer is omhoog geschopt.
Heb vandaag mijn eerste intake gesprek gehad bij het Riagg. Een goed en duidelijk gesprek van 1,5 uur. Ik krijg al heel snel een dagbehandeling van 1 dag in de week in een groep van 8 vrouwen. Daarnaast krijg ik ook een psycholoog toegewezen waar ik naast die therapie ook nog gesprekken mee heb. Met de Oxazepam moet ik direct stoppen. Dat is geen probleem, omdat ik die al zeker 1,5 maand niet meer heb gebruikt. In de loop van de therapie willen ze ook dat ik de Lexapro ga afbouwen. Het geschikste moment daarvoor zal zijn als ik een eigen woonruimte heb. Ik zie het allemaal zonnig in. Ik zie het ook wel zitten om die medicijnen af te bouwen, omdat ik niet het idee heb dat die het gewenste resultaat geven. Want mijn sombere stemming is niet altijd meer aanwezig. Die stemming hangt af van waar ik ben. Ik krijg steeds meer het idee dat mijn ex zo'n enorme invloed op mij hat dat ik daardoor steeds depressiver ben geworden.

[Savanne]

Lieve art.. ik ben erg blij om dit te lezen maar wil je op het hart drukken zelf te kiezen wanneer je af gaat bouwen.. Therapeuten kunnen een boel zeggen maar ze kunnen niet voelen wat jij voelt. Wees dus duidelijk en eerlijk naar jezelf en laat je vooral niet te snel overhalen om met de Lexapro te stoppen.
Je komt van ver en je bent al een heel eind ( en ik ben super trots op je)
maar vergeet niet dat je best wat voor je kiezen gekregen en zo ver ik kan inschatten zit het ook best diepgeworteld. Take your time dame.. en je komt er wel

Kus

[Artemis]

Dank jullie wel!
Ja Savje ik zal ook goed naar mijzelf luisteren, maar ik weet dat ik het kan op het moment dat ik eindelijk mijn eigen plekje zal hebben. En ik zal niet weer die zelfde fout maken als toen ik er in eens mee ben gestopt zonder overleg met een arts.

[Saar]

Art, ontzettend blij voor je dat het weer de goede kant op gaat!!

Wees je wel voorzichtig met de afbouw? Laat je niet misleiden door de valkuilen en volg nauwgezet de te gane weg... En, misschien het belangrijkste van allemaal. Neem nooit info aan van zei die er niets vanaf weten... dat is het grootste gevaar van allemaal...

dikke knuffel
Saar xxx