— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
Ik moet dit even kwijt...
Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
-
Mirthe
Met 'integriteit' staat mij dit voor ogen:
dat je je eigen innerlijk onder ogen ziet, dat je 'bij je zelf' blijft.
Dat je je wensen en verlangens onder ogen ziet, ook als ze je niet zo goed uitkomen en dat je afstemt op datgene wat voor jou werkelijk telt . Dat wil niet zeggen dat je een ander niet de indruk van bedrog kunt geven. Het wil alleen zeggen dat je mogelijk hebt te accepteren dat je een keertwending in je beleven, in je opvattingen, in je zelfbeeld en daarmee je wereldbeeld maakt. Dat anderen daarin niet altijd kunnen volgen is evident, en soms onvermijdelijk en kan zeker heel dramatisch zijn.
Juist dat maakt het vaak extra complex.
In een doorlezen van de hele draad zie ik dat het je niet om een kerkelijk huwelijk gaat, maar om een vrijzinniger en persoonlijk spiritueel geïnspireerd ja-woord. De verbindingsbehoefte blijft gelijk. Het zal je ook gaan om het verlies in je verwachtingen over je zelf die je toen had, zelfvertrouwen dat misplaatst bleek?
Ik begrijp je aarzeling om de wegen te laten scheiden heel goed.
Je geeft altijd iets op, misschien niet meer geliefd, maar wel vertrouwd.
Mirthe
dat je je eigen innerlijk onder ogen ziet, dat je 'bij je zelf' blijft.
Dat je je wensen en verlangens onder ogen ziet, ook als ze je niet zo goed uitkomen en dat je afstemt op datgene wat voor jou werkelijk telt . Dat wil niet zeggen dat je een ander niet de indruk van bedrog kunt geven. Het wil alleen zeggen dat je mogelijk hebt te accepteren dat je een keertwending in je beleven, in je opvattingen, in je zelfbeeld en daarmee je wereldbeeld maakt. Dat anderen daarin niet altijd kunnen volgen is evident, en soms onvermijdelijk en kan zeker heel dramatisch zijn.
Juist dat maakt het vaak extra complex.
In een doorlezen van de hele draad zie ik dat het je niet om een kerkelijk huwelijk gaat, maar om een vrijzinniger en persoonlijk spiritueel geïnspireerd ja-woord. De verbindingsbehoefte blijft gelijk. Het zal je ook gaan om het verlies in je verwachtingen over je zelf die je toen had, zelfvertrouwen dat misplaatst bleek?
Ik begrijp je aarzeling om de wegen te laten scheiden heel goed.
Je geeft altijd iets op, misschien niet meer geliefd, maar wel vertrouwd.
Mirthe
Laatst gewijzigd door Mirthe op za 03 maart 2007, 0:26, 1 keer totaal gewijzigd.
Nog één keer wil ik reageren.
Zoals ik het relaas van AZ lees, is hij zeer intensief en integer bezig geweest om zijn huwelijk nieuw leven in te blazen. Dat is niet gelukt. Soms is de liefdeskoek gewoon op. Of ben je te ver uit elkaar gedreven om nog terug tot elkaar te komen.
Zoals Kronkel zei is R. slechts een katalysator geweest voor de laatste fase.
Uit ervaring mag ik zeggen dat een scheiding, ook al verloopt die redelijk vriendschappelijk, een zeer zware beproeving is, waar je jaren ouder uitkomt.
AZ, ik wens je dan ook veel kracht en wijsheid en ik hoop van harte dat je met R. of iemand anders of met jezelf opnieuw heel gelukkig mag worden.
En euh als je een vrouw was, eindigde ik met een
, nu zul je het moeten doen met een stevige schouderklop. 
Zoals ik het relaas van AZ lees, is hij zeer intensief en integer bezig geweest om zijn huwelijk nieuw leven in te blazen. Dat is niet gelukt. Soms is de liefdeskoek gewoon op. Of ben je te ver uit elkaar gedreven om nog terug tot elkaar te komen.
Zoals Kronkel zei is R. slechts een katalysator geweest voor de laatste fase.
Uit ervaring mag ik zeggen dat een scheiding, ook al verloopt die redelijk vriendschappelijk, een zeer zware beproeving is, waar je jaren ouder uitkomt.
AZ, ik wens je dan ook veel kracht en wijsheid en ik hoop van harte dat je met R. of iemand anders of met jezelf opnieuw heel gelukkig mag worden.
En euh als je een vrouw was, eindigde ik met een
, nu zul je het moeten doen met een stevige schouderklop. Non è possibile dividere la storia di noi due.
-
Aphrodites' zoon
- Berichten: 944
- Lid geworden op: za 24 december 2005, 23:22
- Locatie: De Betuwe naar Appels en Peren kijkend
De posting van AZ heeft me geraakt, zoals she-devil ook al zegt. En het heeft me flink geraakt... 
De hoofdreden is dat ik me net in de fase bevind waar AZ zijn "R" heeft ontmoet en er een soort eerste afspraak is geweest zoals AZ en de laptop, vergezeld van SMS-/ bel-/ MSN-contact ervoor en erna. Alleen was er bij ons een ander soort afspraak, zónder laptop . Ik lijk nu volledig de controle over mezelf kwijt te raken door blinde verliefdheid, terwijl die ander toch een zekere gepaste afstand houdt (waar ik misschien wel heel blij om moet zijn)...
Ook ik ben (nog wel) getrouwd, maar er zijn ook nog eens kinderen in het spel. Om van deze situatie een zo mogelijk nog grotere puinhoop te maken: Mijn "R" en ik kennen ook nog eens een groot leeftijdsverschil (zij is meer dan 15 jaar jonger
).
AZ, dank voor deze onbewuste hulp! Ik wens jou alvast alle sterkte toe! Zodra ik voldoende moed bijeen geraapt heb en mijn gedachten nog enigszins nuchter op een rij kan zetten, dan zal ik er zelf wel een posting aan wagen. Ik ga nu eerst eens zelf een brief opstellen die ik zo goed als zeker nooit aan mijn "R" zal geven.
De hoofdreden is dat ik me net in de fase bevind waar AZ zijn "R" heeft ontmoet en er een soort eerste afspraak is geweest zoals AZ en de laptop, vergezeld van SMS-/ bel-/ MSN-contact ervoor en erna. Alleen was er bij ons een ander soort afspraak, zónder laptop
. Ik lijk nu volledig de controle over mezelf kwijt te raken door blinde verliefdheid, terwijl die ander toch een zekere gepaste afstand houdt (waar ik misschien wel heel blij om moet zijn)...Ook ik ben (nog wel) getrouwd, maar er zijn ook nog eens kinderen in het spel. Om van deze situatie een zo mogelijk nog grotere puinhoop te maken: Mijn "R" en ik kennen ook nog eens een groot leeftijdsverschil (zij is meer dan 15 jaar jonger
).AZ, dank voor deze onbewuste hulp! Ik wens jou alvast alle sterkte toe! Zodra ik voldoende moed bijeen geraapt heb en mijn gedachten nog enigszins nuchter op een rij kan zetten, dan zal ik er zelf wel een posting aan wagen. Ik ga nu eerst eens zelf een brief opstellen die ik zo goed als zeker nooit aan mijn "R" zal geven.
-
Aphrodites' zoon
- Berichten: 944
- Lid geworden op: za 24 december 2005, 23:22
- Locatie: De Betuwe naar Appels en Peren kijkend
Hoi AZ,
Heftig verhaal zeg. Moeilijk. Vooral omdat je zegt dat jullie (jij en echtgenote) al zoveel hebben geprobeerd om dichter bij elkaar te komen. Overigens lijkt me haar agressieve reactie een teken dat ze er zelf ook allerminst blij mee is, maar de situatie misschien nog niet onder ogen durft te zien. En dan je nieuwe liefde.... Ik ben het met de anderen eens dat het vast niet voor niks is dat dit nu op je pad komt. niet zozeer uit predestinatie-overwegingen (op het gevaar af dat ik de aanwezige christenen beledig) maar gewoon omdat je als je in een slechte relatie zit ook veel gevoeliger bent voor andere mogelijkheden. Ik denk dat het in die zin wel belangrijk is om je af te vragen wat hier het cruciale punt is: dat je een leuke meid hebt ontmoet en daar eventueel mee verder wilt, of puur het feit dat er in jouw hoofd en hart kennelijk ruimte is voor een ander. Dat geeft met name aan wat je al zegt, dat je huidige relatie met je vrouw niet goed is. Vaak zijn er dit soort inmengingen van buitenaf nodig om een en ander scherp te stellen. Als je al weet dat je met haar niet verder wilt, is het denk ik duidelijk, hoe pijnlijk ook. Als zij zelf aangeeft niet meer te willen investeren, wat ik toch tussen de regels door ook een beetje lees, dan houdt het denk ik op, huwelijksgelofte of niet. Of je desondanks bij elkaar wilt blijven is een andere keus. Kennelijk was dit al een tijdje zo, en heb je nu reden om dat niet meer te willen. Ik denk dat het in die zin twee kanten uitkan: ofwel je bent het er samen over eens dat er niet meer inzit dan dit, ofwel als je in het licht van de gegeven omstandigheden samen nog eens goed kijkt is er nog reden om te investeren, voor allebei, en heb je een nieuw aanknopingspunt. Er zit denk ik weinig anders op dan in ieder geval met je vrouw te gaan praten. Je hoeft denk ik niet eens perse het hele verhaal aan haar te vertellen, hoewel het wel zo eerlijk is, maar de situatie is voor jou nu sowieso urgenter dan daarvoor en eigenlijk onhoudbaar. da's op zich reden genoeg. Als dat niks oplevert, is dat in ieder geval duidelijk. Of je dan weggaat en een andere relatie begint of misschien achter haar rug om iets gaat doen is uiteindelijk je eigen beslissing.
Verderop geef je aan dat het inderdaad de slechte situatie is waar je je nu meer van bewust bent, los van de nieuwe vrouw. Ik ben met de vorige posters absoluut eens dat ik denk dat je in alles hebt geprobeerd zo integer mogelijk te handelen. Meer kun je niet doen. Wat Mirthe zegt is heel belangrijk: blijf bij jezelf. Het feit dat het je lukt om niet meteen halsoverkop aan iets anders te beginnen vind ik in de gegeven situatie bewonderenswaardig.
Overigens denk ik dat, hoe integer en doordacht ook, een scheiding je sowieso niet in de koude kleren gaat zitten. Maar misschien is het verdriet van liefdeloos samenwonen en allang kwijt zijn wel veel erger.
Je zegt ergens dat je mensen zo min mogelijk wilt kwetsen, Da's mooi. Maar kwets ook jezelf niet harder dan nodig. Zo te horen heb je je portie wel gehad en jij bent tenslotte ook een van die "mensen".
Toch?
Veel kracht en wijsheid toegewenst, en heel veel liefs van mij.
Groeten
Hx
Heftig verhaal zeg. Moeilijk. Vooral omdat je zegt dat jullie (jij en echtgenote) al zoveel hebben geprobeerd om dichter bij elkaar te komen. Overigens lijkt me haar agressieve reactie een teken dat ze er zelf ook allerminst blij mee is, maar de situatie misschien nog niet onder ogen durft te zien. En dan je nieuwe liefde.... Ik ben het met de anderen eens dat het vast niet voor niks is dat dit nu op je pad komt. niet zozeer uit predestinatie-overwegingen (op het gevaar af dat ik de aanwezige christenen beledig) maar gewoon omdat je als je in een slechte relatie zit ook veel gevoeliger bent voor andere mogelijkheden. Ik denk dat het in die zin wel belangrijk is om je af te vragen wat hier het cruciale punt is: dat je een leuke meid hebt ontmoet en daar eventueel mee verder wilt, of puur het feit dat er in jouw hoofd en hart kennelijk ruimte is voor een ander. Dat geeft met name aan wat je al zegt, dat je huidige relatie met je vrouw niet goed is. Vaak zijn er dit soort inmengingen van buitenaf nodig om een en ander scherp te stellen. Als je al weet dat je met haar niet verder wilt, is het denk ik duidelijk, hoe pijnlijk ook. Als zij zelf aangeeft niet meer te willen investeren, wat ik toch tussen de regels door ook een beetje lees, dan houdt het denk ik op, huwelijksgelofte of niet. Of je desondanks bij elkaar wilt blijven is een andere keus. Kennelijk was dit al een tijdje zo, en heb je nu reden om dat niet meer te willen. Ik denk dat het in die zin twee kanten uitkan: ofwel je bent het er samen over eens dat er niet meer inzit dan dit, ofwel als je in het licht van de gegeven omstandigheden samen nog eens goed kijkt is er nog reden om te investeren, voor allebei, en heb je een nieuw aanknopingspunt. Er zit denk ik weinig anders op dan in ieder geval met je vrouw te gaan praten. Je hoeft denk ik niet eens perse het hele verhaal aan haar te vertellen, hoewel het wel zo eerlijk is, maar de situatie is voor jou nu sowieso urgenter dan daarvoor en eigenlijk onhoudbaar. da's op zich reden genoeg. Als dat niks oplevert, is dat in ieder geval duidelijk. Of je dan weggaat en een andere relatie begint of misschien achter haar rug om iets gaat doen is uiteindelijk je eigen beslissing.
Verderop geef je aan dat het inderdaad de slechte situatie is waar je je nu meer van bewust bent, los van de nieuwe vrouw. Ik ben met de vorige posters absoluut eens dat ik denk dat je in alles hebt geprobeerd zo integer mogelijk te handelen. Meer kun je niet doen. Wat Mirthe zegt is heel belangrijk: blijf bij jezelf. Het feit dat het je lukt om niet meteen halsoverkop aan iets anders te beginnen vind ik in de gegeven situatie bewonderenswaardig.
Overigens denk ik dat, hoe integer en doordacht ook, een scheiding je sowieso niet in de koude kleren gaat zitten. Maar misschien is het verdriet van liefdeloos samenwonen en allang kwijt zijn wel veel erger.
Je zegt ergens dat je mensen zo min mogelijk wilt kwetsen, Da's mooi. Maar kwets ook jezelf niet harder dan nodig. Zo te horen heb je je portie wel gehad en jij bent tenslotte ook een van die "mensen".
Toch?
Veel kracht en wijsheid toegewenst, en heel veel liefs van mij.
Groeten
Hx
I can resist everything except temptation.
(Oscar Wilde)
(Oscar Wilde)
Ik heb deze topic doorgelezen en werd er nogal door geraakt en wel om de volgende reden.
Ik zit in een vergelijkbare situatie, alleen ben ik geen man maar een vrouw. Ik ben 21 jaar getrouwd en doe al een jaar of 6 vreselijk mijn best om nog iets van mijn relatie te maken. Elke keer ging het dan weer een paar maanden aardig en dan was alles weer weg. Ik heb daarbij 8 maanden geleden een man ontmoet die ik niet uit mijn hoofd kan krijgen.
Er is een fijne vriendschap tussen ons ontstaan en meer is het dan ook niet.
Toen ik mijn man leerde kennen kwam ik net uit een andere relatie waar sprake was van misbruik, enz. Ik was toen behoorlijk kapot en hij was op dat moment een soort strohalm waar ik me aan vastgegrepen heb en we zijn vrij snel getrouwd. Heb alles weggestopt en ben doorgegaan met leven.
Dat ging tot ik een dochter kreeg die heel veel op mij bleek te lijken. Ik ben toen tot de conclusie gekomen dat als ik wilde dat zij niet zo'n K*** jeugd kreeg ik iets aan mezelf moest gaan doen. Hiermee kon ik haar dan ook helpen een houding te krijgen waarbij zij ook minder kwetsbaar werd. Dit hele proces heeft een paar jaar geduurd een is best goed gelukt. Alleen was dat ook het einde van mijn goede relatie met mijn echtgenoot.
(ik vind het zelfs al moeilijk om hem nog mijn man te noemen).
We passen nu helemaal niet meer bij elkaar.
Ik heb hem verteld dat ik niet verder wilde, maar het lijkt wel of hij het niet wil horen. Bijna geen reactie en het lijkt wel of hij denkt: als ik nu maar net doe of er niets aan de hand is waait het wel over.
Jouw vrouw wordt kwaad en ik zou willen dat hij een keer kwaad wordt.
Eigenlijk denk ik dat bij mij angst voor de toekomst overheerst in het nemen van de definitieve stappen. Ik ben wel op zoek naar een full time baan en een huis. Ik wil onafhankelijk weg.
De omgeving werkt hierbij ook niet echt mee, zoals je zelf ook vast al gemerkt hebt. Mensen vellen een oordeel zonder dat ze weten wat eraan vooraf gegaan is. Zij weten vaak (net als bij mij) niet dat je er jaren hard voor gevochten hebt en voor je gevoel al door een flinke hel gegaan ben om je aan je belofte te houden.
Bij mij hebben een par mensen in mijn omgeving geraden dat ik verliefd ben en mijn ogen schijnen het ook niet te kunnen ontkennen. Op dat moment wordt het oordeel helemaal erg gemakkelijk. Dan is ineens alles jouw schuld.
Ik hoop dat je de voor jou goede beslissing kan nemen, zonder schuldgevoel of spijt. Je hebt je best gedaan, wat een ander ook zegt.
Of je bij je vrouw blijft of weg gaat kan alleen jij beslissen, maar ik denk dat je het zelf allang weet. Het probleem is dat er een heleboel consequenties aan vast zitten en die zijn moeilijk maar niet onoverkomelijk.
sterkte froukje
Ik zit in een vergelijkbare situatie, alleen ben ik geen man maar een vrouw. Ik ben 21 jaar getrouwd en doe al een jaar of 6 vreselijk mijn best om nog iets van mijn relatie te maken. Elke keer ging het dan weer een paar maanden aardig en dan was alles weer weg. Ik heb daarbij 8 maanden geleden een man ontmoet die ik niet uit mijn hoofd kan krijgen.
Er is een fijne vriendschap tussen ons ontstaan en meer is het dan ook niet.
Toen ik mijn man leerde kennen kwam ik net uit een andere relatie waar sprake was van misbruik, enz. Ik was toen behoorlijk kapot en hij was op dat moment een soort strohalm waar ik me aan vastgegrepen heb en we zijn vrij snel getrouwd. Heb alles weggestopt en ben doorgegaan met leven.
Dat ging tot ik een dochter kreeg die heel veel op mij bleek te lijken. Ik ben toen tot de conclusie gekomen dat als ik wilde dat zij niet zo'n K*** jeugd kreeg ik iets aan mezelf moest gaan doen. Hiermee kon ik haar dan ook helpen een houding te krijgen waarbij zij ook minder kwetsbaar werd. Dit hele proces heeft een paar jaar geduurd een is best goed gelukt. Alleen was dat ook het einde van mijn goede relatie met mijn echtgenoot.
(ik vind het zelfs al moeilijk om hem nog mijn man te noemen).
We passen nu helemaal niet meer bij elkaar.
Ik heb hem verteld dat ik niet verder wilde, maar het lijkt wel of hij het niet wil horen. Bijna geen reactie en het lijkt wel of hij denkt: als ik nu maar net doe of er niets aan de hand is waait het wel over.
Jouw vrouw wordt kwaad en ik zou willen dat hij een keer kwaad wordt.
Eigenlijk denk ik dat bij mij angst voor de toekomst overheerst in het nemen van de definitieve stappen. Ik ben wel op zoek naar een full time baan en een huis. Ik wil onafhankelijk weg.
De omgeving werkt hierbij ook niet echt mee, zoals je zelf ook vast al gemerkt hebt. Mensen vellen een oordeel zonder dat ze weten wat eraan vooraf gegaan is. Zij weten vaak (net als bij mij) niet dat je er jaren hard voor gevochten hebt en voor je gevoel al door een flinke hel gegaan ben om je aan je belofte te houden.
Bij mij hebben een par mensen in mijn omgeving geraden dat ik verliefd ben en mijn ogen schijnen het ook niet te kunnen ontkennen. Op dat moment wordt het oordeel helemaal erg gemakkelijk. Dan is ineens alles jouw schuld.
Ik hoop dat je de voor jou goede beslissing kan nemen, zonder schuldgevoel of spijt. Je hebt je best gedaan, wat een ander ook zegt.
Of je bij je vrouw blijft of weg gaat kan alleen jij beslissen, maar ik denk dat je het zelf allang weet. Het probleem is dat er een heleboel consequenties aan vast zitten en die zijn moeilijk maar niet onoverkomelijk.
sterkte froukje
Allereerst bedankt voor jullie steun el 04 en heks.
Ik heb vandaag de boel nog eens even door gelezen en mijn tranen de vrije loop gelaten. Fijn dat er mensen zijn die wel met je meeleven ondanks dat je ze verder niet kent. Mijn broer en 'beste' vriendin hebben het zo moeilijk met de situatie dat ze voorlopig geen contact met me willen.
Het verhaal raakte me opnieuw weer en is zeer herkenbaar. Cursus is vakantie en de letter R kunnen we gewoon laten staan.
We hebben veel contact via de msn en sms en wonen behoorlijk ver uit elkaar.
Wat ik gisteren niet verteld heb is dat ik afgelopen week een midweek met de kids (2) ben weggeweest en R verschillende keren heb ontmoet. Er is verder niets gebeurd waar ik me voor zou moeten schamen, maar ik heb me in tijden niet zo ontspannen gevoeld en zoveel lol gehad.
Aan de kids merkte ik dat voor hen hetzelfde geldt. Ik ken R via de kids, dus die kennen hem ook goed. Ik zou hem voor een bak koffie en een keer eten zien, maar het werden 4 ontmoetingen die veel langer duurde dan gepland. R gaf aan dat hij het ook erg naar zijn zin heeft gehad.
Mijn gevoel voor hem is dan ook alleen maar gegroeid en stiekem hoop ik dat hij ook iets voor mij is gaan voelen.
En dan weer thuiskomen in een huis wat eigenlijk geen thuis meer is en de ellende slaat je weer om je oren. Ik ben dan ook blij dat ik zaterdag weer weg moest en ben zondag ook gevlucht. Wandelen.
De situatie lijkt zo uitzichtloos, want waar haal je zo snel een fulltime baan (een beetje een leuke) en een huis vandaan. Je zit als vrouw ook nog een keer financieel vast. Zeker als je de ander nog een toekomst gunt.
Het is wel een heel vrouwenverhaal geworden op een mannenafdeling, maar ik heb mijn hele leven al beter op een mannenafdeling gefunctioneerd. Weet ook niet waarom.
Froukje
Ik heb vandaag de boel nog eens even door gelezen en mijn tranen de vrije loop gelaten. Fijn dat er mensen zijn die wel met je meeleven ondanks dat je ze verder niet kent. Mijn broer en 'beste' vriendin hebben het zo moeilijk met de situatie dat ze voorlopig geen contact met me willen.
Het verhaal raakte me opnieuw weer en is zeer herkenbaar. Cursus is vakantie en de letter R kunnen we gewoon laten staan.
We hebben veel contact via de msn en sms en wonen behoorlijk ver uit elkaar.
Wat ik gisteren niet verteld heb is dat ik afgelopen week een midweek met de kids (2) ben weggeweest en R verschillende keren heb ontmoet. Er is verder niets gebeurd waar ik me voor zou moeten schamen, maar ik heb me in tijden niet zo ontspannen gevoeld en zoveel lol gehad.
Aan de kids merkte ik dat voor hen hetzelfde geldt. Ik ken R via de kids, dus die kennen hem ook goed. Ik zou hem voor een bak koffie en een keer eten zien, maar het werden 4 ontmoetingen die veel langer duurde dan gepland. R gaf aan dat hij het ook erg naar zijn zin heeft gehad.
Mijn gevoel voor hem is dan ook alleen maar gegroeid en stiekem hoop ik dat hij ook iets voor mij is gaan voelen.
En dan weer thuiskomen in een huis wat eigenlijk geen thuis meer is en de ellende slaat je weer om je oren. Ik ben dan ook blij dat ik zaterdag weer weg moest en ben zondag ook gevlucht. Wandelen.
De situatie lijkt zo uitzichtloos, want waar haal je zo snel een fulltime baan (een beetje een leuke) en een huis vandaan. Je zit als vrouw ook nog een keer financieel vast. Zeker als je de ander nog een toekomst gunt.
Het is wel een heel vrouwenverhaal geworden op een mannenafdeling, maar ik heb mijn hele leven al beter op een mannenafdeling gefunctioneerd. Weet ook niet waarom.
Froukje
-
Aphrodites' zoon
- Berichten: 944
- Lid geworden op: za 24 december 2005, 23:22
- Locatie: De Betuwe naar Appels en Peren kijkend
-
fuutje
- Berichten: 2782
- Lid geworden op: ma 06 november 2006, 19:05
- Locatie: vlak bij Duitsland in het Oosten.
Frouke,
Ook hier, heel herkenbaar, inmiddels ben ik ruim 10 jaar verder en ik kan je zeggen dat het leven gewoon doorgaat en dat kinderen ontzettend ongelukkig zijn als hun moeder ongelukkig is.
En (soms) helaas hebben ze dat altijd door. Ze hebben er een antenne voor.
Fuutje
Ook hier, heel herkenbaar, inmiddels ben ik ruim 10 jaar verder en ik kan je zeggen dat het leven gewoon doorgaat en dat kinderen ontzettend ongelukkig zijn als hun moeder ongelukkig is.
En (soms) helaas hebben ze dat altijd door. Ze hebben er een antenne voor.
Fuutje
Ga je mee naar de tuin?
Ik wil graag dat mijn rozen jou ontmoeten...
(Richard Brinsley Sheridan)
Ik wil graag dat mijn rozen jou ontmoeten...
(Richard Brinsley Sheridan)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Semrush [Bot] en 4 gasten