De lach en de traan liggen traditioneel misschien nergens zo dicht bij elkaar als in het circus.
Nog twee foto's van een act. Ik kan niet kiezen, maar da's een luxe probleem, natuurlijk.
1 2
Het deed me zo nu en dan denken aan de verkleedpartijen vroeger op zolder. Wat lijkt dat ver weg zeg. Hebben jullie dat ook nog gedaan?
Met pa (81), die hier de laatste tijd bijna wekelijks op bezoek is, gewandeld door de stad.
Vroeger liep hij tijdens het winkelen meestal zo'n twintig meter vooruit, waarbij we hem regelmatig uit het oog verloren en hij ons met een herkenbaar, snerpend fluitje liet weten waar hij uithing. Nu moet ik vaak even wachten, of in ieder geval rustig aan doen, wil hij nog wat bijblijven.
Maar ja, ondertussen loop je voor het weet zelf ook achter de feiten aan. Zo passeerde een hardlopende jongen ons, die reageerde op een achter hem aan fietsend meisje met de kreet; 'duh!'. Ik zou net tegen m'n vader zeggen dat dit zo'n eigentijdse kreet is, of het meisje roept; 'duh is uit!'
Tijdens de stadswandeling o.a bij Schoonenberg geweest om pa's gehoorapparaat schoon te laten maken. Geen overbodige luxe, hoewel Oost-Indische doofheid hem ook niet vreemd is. Even nadat ik het over de poster had gehad met daarop Willeke Alberti, die reclame maakt voor deze zaak, kwam het reclamespotje met haar op een in de zaak hangende tv! Daarbij bleek dat het winkelmeisje, die ik recht in de ogen kijkend, spontaan 'mooie meid' noemde(!), het spotje voor het eerst zag.
Meteen maar even het Alberti model laten showen om op de toekomst voorbereidt te zijn. € 1800,- voor het duurste model.
Om pa wat op te fleuren (zeker sinds het overlijden van ma kan hij het niet meer zo vinden in het zorg-centrum) het over de krasse, fiere ouwe knar Eddy Christiani (86) gehad en stukjes Spring Maar Achterop en Daar Bij Die Waterkant gezongen. Toch een glimlach en de opmerking dat het muziek uit de middeleeuwen is.