Wat is dat voor een gevecht om witter te zijn dan wit. Is het niet hoogmoed om beter te zijn dan een ander? En waarom is wit niet zwart? Wat is licht? En wat is een zwart gat? En waarom is er dan een oneindig kleurenspectrum tussen zwart en wit en bovendien in iedere kleurdimensie van licht naar donker?
Elk antwoord roept een veelvoud aan vragen op.
Bestaan oogverblindende stralen uit wit en zwart licht? Zwart bevat geen kleuren, Wit is allesomvattend, bevat alle kleuren van het spectrum. Wit staat voor rein, puur, onbevlekt en zonder smet. Het bruidskleed van de maagd, het doopjurkje van de dopeling, het doodskleed uit de engelenmis.. zij allen zijn wit als teken van puurheid en onschuld. Geen zwarte smet is er op te vinden.
Wit en zwart, Jin en Jang, het evenwicht tussen goed en kwaad, maar zijn we het kwaad wel nodig om het goede in stand te houden?
De Amerikaanse Angie Fenimore beschreef in haar boek “de duisternis voorbij†de bijna dood ervaring na een poging tot suïcide. De tunnel van licht die zo velen zeggen te ervaren zag ze niet, ze belandde in het voorportaal van de onderwereld. Ze kon het duister aanraken, een tastbare zwarte materie die alle energie uit de ziel opzuigt. Het voorportaal van de hel was een grauwe ruimte gevuld met lege zielen die al eeuwenlang levenloos voor zich uit staarden. Een leegte die men slechts kon verdrijven met licht, maar daar waar het duister heerst daar kan het licht niet komen. Licht en duisternis stoten elkaar af, verdrijven elkaar als olie en water. Zwart zuigt je leeg. Licht geeft energie en vervult de ziel met blijdschap. En wie heeft het duister nodig als er een overvloed aan licht is?
Jin en Jang is voor mensen die met hun ziel aan deze wereld hangen. Voor wie het goede onlosmakelijk met het kwaad verbonden is.
De vroegere gnostici konden niet bevatten dat een almachtige God tevens de schepper van het kwaad was. Voor hen was de wereld geschapen door een valse en vergankelijke God, de Demiurg. Boven deze Demiurg stond de ware en eeuwige God die in een oogverblindende zee van licht en vrede rustte in het pleuroma, de hoogst hemel.
Rest voor de kritische luisteraar uiteraard de vraag wie de Demiurg geschapen heeft, een vraag die slechts vanuit een andere dimensie aan gene zijde beantwoord kan worden. Zijn wijzelf wellicht de scheppers van het kwaad? De reden van ons verblijf op aarde houdt al sinds het bestaan van mensen de denkers bezig.
Ik deel de drie-ene visie van de mens maar dan in andere gedaantes.
Wie kent niet de uitdrukking: -met hart en ziel- en hierin vinden we de drieledigheid van de mens.terug.
De mens als vergankelijk lichaam.
De ziel van de mens, met zijn idealen, zijn opvliegend karakter, en gevoel voor muziek.
De geest van de mens, zijn geweten recht uit zijn hart. geschapen naar het beeld en de liefde van zijn Schepper, wat een krachtig en rechtvaardig gevoel zou moeten zijn.
Laatstgenoemde zou over lichaam en ziel moeten regeren doch wie de geest niet voedt laat zijn lichaam regeren door de ziel, die gevoed wordt vanuit de zintuigen. Het is daarom belangrijk om de geest te voeden. Elk volk weet het en zoekt een opening in de hemelen om het goddelijke te bespeuren.
En heeft men het goddelijke omarmd en in zijn hart gesloten dan schermt men het af van de buitenwereld en claimt men de God als schutspatroon voor het volk. Normen en waarden moeten borg staan voor een terugval naar een zintuiglijk regentschap, moeten het behoeden voor een geestelijke verval.
Maar de waarden zijn werelds en te veel verweven met het dagelijkse leven, en waar het inzicht verdwijnt verworden de normen tot folklore waarvan de diepere betekenis is verdwenen. Omdat de waarde die de norm bepaald verdwenen is wordt het een krampachtige wet.. Deze folklore vormt dan de basis voor een geloof geregeerd door de ziel in plaats van door het hart.
Beter zou het zijn om het goddelijke uit te dragen zodat anderen zich aan de wijsheden en inzichten kunnen laven.
Petrus de leugenachtige? Daar doe je de apostel tekort mee, voorwaar was Petrus geen leugenaar nog lafhartig. Sloeg Petrus de Knecht zijn oor niet af met het zwaard toen men zijn rabbi gevangen wou nemen? Petrus was niet leugenachtig net zo min als Thomas ongelovig was. Ieder had net als Judas, een eigen beeld van verlossing van de onderdrukker. Gedreven door zijn idealen koos Judas voor een andere weg om het volk te bevrijden. Gedesillusioneerd verloochende Petrus zijn Heer, alles was voor niets geweest en hij probeerde slechts zijn eigen huid nog te redden. Vol onbegrip hoorde Thomas over de wederopstanding, dit kende zijn geloof niet. Inzicht was hen nog niet gegeven, zij begrepen het lot van de gekruisigde niet. Zij handelden slechts menselijkerwijs. Pas waar de Goddelijke Geest het hart inzicht en wijsheid geeft, begrijpt men de diepere zin van het lijden en sterven.
Een mens leeft niet van brood alleen. Er zijn ander zaken evenzo belangrijk die hem moeten voeden.
Maar kom, laten we niet te lang zwaar op de hand zijn. Ook de geest moet soms ontspannen en zich opladen aan de dagelijkse geneugte.
