Vroeg of laat komt het ook bij jouw voordeur. Als "hulpverlener" of als "slachtoffer" je zal alle trajecten in je leven een keer doorlopen..
Uit de reacties blijkt dat de meeste onder ons al behoorlijk bijgeschoold zijn door het leven. Maar over het algemeen kan niet iedereen zich inleven in het verdriet van een ander
Sommige mensen hebben de gave om een troost te zijn voor mensen, anderen zijn regelrechte horken.
Onnadenkende en ongenuanceerde opmerkingen strooien alleen maar zout in de wond. Dit accepteert niemand, maar anderzijds wordt je er wel mee geconfronteerd.
Wat moet je er mee? Het vreet de energie op die je o zo nodig bent voor andere dingen.
Jessebel had het over een forumlid die onlangs door een intens verdriet werd gevloerd. We werden meegenomen in de gevoelens.
We stonden als het ware in "de keuken van het verdriet" . Wie op deze manier zijn of haar leed kan delen geeft anderen al een handvat.
Want slechts toehoren en je medeleven tonen is vaak voldoende.
Toen mijn vader tien jaar geleden overleed kwamen er veel mensen op zijn uitvaart. Mensen die speciaal een ochtend vrij hadden genomen en die mijn vader amper kenden.
Stapels condoleance kaarten vielen in de bus. Het brengt niets terug maar geeft een enorm warm gevoel.
De impact van de kleine dingen besef je pas als je er zelf een keer dwars door heen bent gekomen.
Toen mijn vrouw mij had verlaten pakte een moeder van een kennis mij plots bij de arm in een winkel.
Erg he? zei ze; maar wees niet bang , je krijgt kracht naar kruis. Verlies het vertrouwen niet jongen.
De manier waarop ze het zei klonk zo bemoedigend dat ik het zowaar ging geloven.
En raar maar waar, de troost komt vaak uit een hoek waaruit je het niet verwacht.
Mensen waar je het wel van verwacht verzaken op zo' n moment nog al eens.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
