Letterlijk open gaan

[miki]

Waar ik een beetje naar op zoek ben is herkenning. Ik maak de laatste tijd allerlei dingen mee die onbekend voor me waren, die me diep ontroeren en me soms ook wat angst inboezemen. Ik vraag me af of dit onderdeel is van het groeiproces dat ik doormaak of dat het misschien toch iets is dat meer specifiek iets van mij is.

Waar heb ik het over? Ik heb hier al eerder geschreven dat ik nu pas leer voelen wat het betekent om van iemand te houden; dat mijn gevoelens van nu zich op geen enkele manier verhouden met wat ik eerder voor andere mannen heb gevoeld. Dat houden van uit zich op verschillende manieren, die voor mij erg veel impact hebben. Waar ik nu over praat is het gevoel dat ik me letter open voor mijn lief... ik voel dat mijn hart opengaat, dat mijn buik zich openvouwt en reageert op de handen van mijn lief, dat zijn rug in me verdwijnt als we dicht tegen elkaar aankruipen.

Dat gevoel is zo bijzonder en allesoverheersend dat ik iedere keer opnieuw overmand word door emoties en dan stromen de tranen over mijn wangen. Dat is ook een geheel nieuwe ervaring… voor het eerst mogen de tranen stromen en dat doen ze, soms in overvloed.

Zijn er hier mensen voor wie dit een bekend verschijnsel is?

[Spot the difference]

De woorden liefde, tederheid, intimiteit komen in mij op.

Wat je daar beschrijft is toch gewoon fantastisch? Je bent een niveau aan het bereiken dat je iemand diepgraag ziet, je stelt je kwetsbaar en misschien een stuk afhankelijk op, maar als dat bij de juiste persoon is, die jouw liefheeft en respecteert, is dat een evolutie die ik zeker zou toejuichen.

[An]

Beste Miki

Ik herken het van de beginperiode van mijn vorige relatie. Heerlijk, intens, gelukzalig gevoel dat door lichaam en geest stroomt, de tijd staat stil, je stroomt over van liefde, en alles gaat open. Het was bij mij niet steeds inclusief tranen zoals jij beschrijft maar het is toch prachtig dat je je dan zo vrij voelt je te kunnen laten gaan.
Toen ervaarde ik zulke emoties ook voor het eerst zo heftig. Misschien ben ik er (en door veel meer dingen in mn leventje) over het algemeen opener door geworden.
Ik weet niet precies wat en hoe jou dat angst inboezemt, maar ik zou alleen bang kunnen zijn dat dat gevoel ooit weer ophoudt!

Groet, An

[mark]

Heerlijk, zoals je dit zo schrijft.
Ik herken dit ook als man zijnde. Want ook wij hebben dergelijke gevoelens. Ik heb mijn maatje ontmoet!

Overigens is ieders groeiproces een individueel gebeuren, maar niet iedereen staat er zo bij stil en niet iedereen heeft het op hetzelfde moment.

Koester dit gevoel. Laat het niet "gewoon" worden. Sta telkens stil bij hetgeen je hebt.
Elke morgen, als ik de kont van mijn lief in mijn buik voel, heb ik dit gevoel nog.

Houwen zo!

Groets
Mark

[Sensueleman]

Ik denk dat ieder mens dit ooit zal ervaren wat jij omschrijft, Miki.
Hoe puurder de liefde, hoe ontroerder je je voelt....heel, heel erg mooi!

Op dit moment word ik alleen maar een tikkie jaloers en verdrietig omdat ik nog niet zo ver ben dat ik zó van iemand houd, dat de tranen me over de wangen stromen...maar ik wíl het wel. En ik weet dat het ook voor mij is, dat gevoel....

Sens. - leeft gewoon verder...

[traviesa]

Heel herkenbaar Miki! Het wenen niet, maar wel het totale gevoel, dat zooo'n heerlijk gevoel is. Het gevoel dat je je soulmate hebt gevonden. En als je samen in bed ligt, dat je gewoonweg lijkt samen te smelten.
Ik kan er wel inkomen dat het angst kan inboezemen in de zin dat je natuurlijk voor een deel emotioneel afhankelijk wordt van iemand, maar dat is natuurlijk hetzelfde verhaal als de omelet die niet gebakken kan worden zonder de eieren te breken... Zolang de gevoelens van beide kanten komen en er dus evenwicht is in de relatie, zit alles snor, denk ik.

[An]

Wauw wat poetisch, ik kende dat verhaal van die omelet niet, maar ik zie 2 eitjes, opengebroken, met dooier en al, innig door elkaar geklutst, samen sudderen in de pan, hmmm

[Aaarghje]

Fraai verwoord, Miki. En voor mij best herkenbaar ook.

Toen ik mijn lief leerde kennen, was ik zo goed als genezen van een jarenlange diepe depressie. Lachen was voor mij op dat moment al een gloednieuwe, heerlijke, maar ook verontrustende ervaring. Je kunt je voorstellen hoe mijn wereld op zijn kop stond toen ik voelde dat ik met hart, ziel, huid en haar verliefd werd.

Nu, twee jaar later, kan ik nog in tranen wegsmelten als ik echt, echt, echt tot me door laat dringen hoe krankzinnig veel ik van die prachtige, gekke, sensuele, slimme man houd. En als ik me dan ook nog bedenk dat hij van mij houdt (hoe kan dat nou?), dat hij genoeg van me houdt om me te beloven dat hij samen met mij verder wil leven, koopwoning en eventuele kinderen incluis... Ik krijg kippenvel nu ik dit opschrijf, en je begrijpt dat ik onmiddellijk na het indrukken van de "ok" naast hem in bed duik en mijn handen in zijn borstkas begraaf zodat ik zijn hart kan knuffelen. Och, als ik toch in hem kon kruipen...

Miki, wees zuinig op je geliefde. Deze wil je vast nog een jaar of tweehonderd houden.

[miki]

Dank jullie wel, voor jullie lieve reacties. Laat ik beginnen met mijn bevestiging dat ik mezelf als een grote geluksvogel beschouw dat ik dit mag voelen en ervaren.

Die emotionele afhankelijkheid valt denk ik wel mee; daar ben ik niet zo bang voor. Ik denk dat het veel meer de verandering is die ik doormaak van een rationele tante die haar emoties zorgvuldig verborgen hield (in veel gevallen zelfs voor mezelf) naar een vrouw die soms schrikt van zichzelf als ze hevig emotioneel is. Het lijkt wel eens alsof het emotionele hek van de dam is, alsof er geen houden aan is... en let wel, ik ben daar blij mee want het voelt vrijwel altijd goed. Ik moet alleen erg wennen aan het feit dat ik de controle over het uiten van die gevoelens soms lijk kwijt te zijn.

Dan nog een aanvullend vraagje. Dat letterlijke open gaan, zou dat ook te maken kunnen hebben met chakra's? Deze suggestie kreeg ik van een vriendinnetje van me. Is er hier iemand die daar wat van kan vertellen?

[miki]

Ik post zelf nog maar een stukje omdat ik echt heel benieuwd ben naar eventuele antwoorden of suggesties en omdat ik me nauwelijks kan voorstellen dat er niet meer SheSpotters zijn die hierover willen praten.

[zzoeff]

Ik begrijp niet goed wat je met chakra's bedoelt. Voor mij heb je gewoon een diepe emotionele band met je partner. Je voelt je vast verbonden met hem en welicht ook met anderen. Dat is wat je menselijk maakt. De reden dat het je zo overspoeld komt waarschijnlijk omdat het nieuw is. Je schrijft zelf al dat je voorheen een rationele tante was die haar gevoelens onderdrukte. Nu spelen deze ook een toontje mee en daar moet je aan wennen. Je leert er vanzelf mee omgaan. Leren leven lijkt soms net op leren lopen. In het begin gaat erg onhandig en met vallen en opstaan. Na een tijdje gaat het als vanzelf.

[miki]

@Zoeff
Ik voel soms mijn hart en soms mijn buik en soms allebei letterlijk opengaan... ik heb gelezen over Reiki en chakra's en vraag me af of dat iets te maken zou kunnen hebben met wat ik voel. Ik heb veel te weinig kennis van die zaken om daar iets zinnigs van te kunnen zeggen, maar wie weet vind ik bij SheSpot kenners.

[zzoeff]

Mooi gevoel Mikkie. Ik ben niet zo gelukkig. Jaren geleden heb ik het even mogen ervaren. Ik noemde het: "de deurtjes in mijn lijf staan open". Helaas zijn die door omstandigheden weer dichtgegaan en ik kan er maar niet meer bij om ze weer te openen. Dat gevoel van je openen heeft naar mijn idee vooral te maken met het vertrouwen hebben in mensen en in jezelf.

[Dimpf]

open gaan
zoals jij het beschrijft heb ik zoiets ervaren toen mijn tweede kind een paar weken oud was, alsof mijn lichaam, en vooral mijn buik, weer van mezelf werd. (een ervaring 'de andere kant uit' : een sluiten, maar daarmee in mijn ogen van dezelfde orde)

[Sensueleman]

@ Miki

Ik denk dat je wel gelijk hebt. Als je er meer over wilt weten (over de chakra-materie etc.) zou je naar iemand kunnen gaan die daar professioneel mee bezig is. Zo te lezen interesseert het je wel, dus waarom niet eens je chakra's laten lezen door iemand die dat kan? Levert vaak nog veel eye-openers op ook!

groetjes,
Sens. - wel enige ervaring met energetisch werk