Lieve Lithium,
iemand in m'n naaste omgeving is historicus, gespecialiseerd in het domein van meisjes die in instellingen geplaatst werden tussen de jaren 1920 en 1965. Meisjes die voor het merendeel misbruikt werden en in een "heropvoedingsinstelling" terecht kwamen.Instellingen die in feite een gevangenis waren en waarin het karakter van de meisjes te niet gedaan werd. Ze wist misschien wel van die mogelijkheid af , en er werd misschien mee gedreigd... Zelf ben ik 65 en ik kan de sfeer van de tijd waarin het je oma overkwam goed inschatten. De meisjes trokken meestal aan het kortste eind wanneer ze met incest bovenkwamen. Ze werden beschouwd als zijnde provocerend , in ieder geval was het officieel zelden de fout van de man die hen verkrachtte want zo noem ik het .De blokkage moet dus heel diep zitten bij je oma. De boosheid ook. Je hebt gelijk dat je de beerput niet opentrekt.
Het is goed dat je eindelijk hebt kunnen vernemen waaraan dit boos zijn te wijten is, er is vast moeilijk mee te leven. Misschien zijn de chemo en de huidige behandeling een mogelijkheid om haar te orienteren naar psychologische steun waarin ze misschien iets over haar verleden zal lossen. Maar dat is helemaal niet zeker. Een litteken opentrekken kan veel nieuwe pijn veroorzaken.Maar haar boosheid helpen loslaten met een anoniem hulpgever kan zeker op haarzelf en jullie een goede invloed hebben . Ik zou zeggen omring haar met liefde als ze dit niet afweert.
Sterkte Lithium .
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —