Hij zou in de nachtkroeg niet misstaan, net zo min als hier:Tomas Tranströmer uit Zweden.
De herinneringen zien mij
Een junimorgen als het te vroeg is
om te ontwaken en te laat om weer in te slapen.
Ik moet eruit, het groen in dat vol zit met
herinneringen, zij volgen mij met hun blik.
Ze zijn onzichtbaar, ze smelten totaal
samen met hun achtergrond, perfecte kameleons.
Ze zijn zo dichtbij dat ik ze hoor ademen
hoewel de vogelzang oorverdovend is.
*
Laat ons dan maar nachtbraken