We zijn er nog, hoor! Bij elkaar, verliefd, alles erop en eraan.
Ik heb wel 2 hele drukke jaren nu waarin ik eigenlijk geen tijd kwijt mag raken aan schrijven (dus ik doe nu iets 'wat niet hoort van mezelf')
De D/s ligt helaas een beetje op de achtergrond, dat moet ik wel toegeven. Ik heb er wel alle vertrouwen in dat het terugkomt, ik weet de redenen waarom het er nu niet zo erg aanwezig is, deel daarvan is mijn eigen drukte, deel daarvan ook familiedingen, en een ander deel is zijn wat lage testosteronniveau, wat dankzij @AZ zich nu aan het verbeteren is dankzij de kruidenpillen waarover hij hier ergens in een thread heeft geschreven en waar ik heel dankbaar voor ben, want een lager testosteronniveau beïnvloedt ook het humeur en dat was eigenlijk nog de belangrijkste reden, en we hadden geen idee dat het een laag testosteronniveau kon zijn tot ik @AZ las! Zijn humeur en zin zijn al omhoog aan het gaan.
Dat betekent niet dat ze helemaal weg was, de D/s, gelukkig. Ik heb wel een aantal eh, smakelijke herinneringen aan hele mooie momenten.
Vaak hoor je van 'lifestyle koppels' dat ze moeite hebben om het dagelijks leven en hun D/s te combineren, vaak zelfs tot zo'n hoogte dat ze niets eraan doen gedurende lange tijd. Je hebt er ook wel een mentale ruimte, een tijdsruimte, voor nodig. Nu hebben we het geluk bij ons dat ik een huizenhoog libido heb bij hem (it's all in the mind)
dus we hebben nooit het probleem dat als hij zin in me heeft, ik geen zin heb. Dat is een vervelend probleem wat ik bijvoorbeeld erg sterk had met mijn ex.
En that's it. Ik zal niet veel komen vertellen dit jaar, maar we zijn erg gelukkig samen, we lopen echt samen dat pad af. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden en nooit heeft iemand het leven zo waard voor me gemaakt.