Dit topic richt zich op mannen die serieus overwegen om zich te laten castreren op grond van wat voor motivatie dan ook.
Het blijkt dat er op dit onderwerp in Nederland nogal een taboe schijnt te rusten, op het internet vind je er op Nederlandse websites nauwelijks iets over. Dit in tegenstelling tot de Verenigde Staten waar tal van websites aan dit onderwerp aandacht schenken.
Wel zijn er veel Amerikaanse websites over dit onderwerp, zoals Eunuch Archives en Tribes. Op de laatste staan ook mooie, en daar bedoel ik zeker niet mee pornografische, foto’s.
Mijn vrouw en ik hebben samen veel websites over dit onderwerp bekeken waarbij de kwaliteit van de websites uiteenliep van banaal pornografisch en sadistisch tot goed kwalitatief beschouwend.
Vanuit allerlei verschillende achtergronden en motieven geredeneerd blijkt de wens tot castratie bij veel mannen te leven.
In eerste instantie ligt daar de achtergrond van de underground SM-wereld waar meester(es)-slaaf relaties een rol spelen, uit die hoek komen veel wensen naar voren.
Dit zou je nog als een extreme uitwas kunnen betitelen.
In „normalere†situaties wordt vaak van een medische noodzaak aangevoerd, namelijk de preventie tegen het ontstaan van prostaatkanker.
In de VS schijnt het nogal een routine-operatie te zijn die veelvuldig wordt toegepast op mannen boven de 40 jaar. Bij ook maar de minste blijk van symptomen die ook maar enigszins in die richting kunnen wijzen komt dit punt al ter sprake.
De gewoonheid ervan blijkt al uit het spraakgebruik „ my husband has been nutted †of „ he has been clipped â€.
Als er dan in je eigen familie nogal wat mannen aan prostaatkanker zijn overleden geeft je dat toch een punt om over na te denken.
Op Eunuch Archives schrijven ook vrouwen over dit onderwerp. Veel vrouwen zijn van mening dat de castratie van hun man na zijn 45e, vooral als het gezin voltooid is, een positieve bijdrage aan hun huwelijksleven kan geven.
De man schijnt er veel rustiger door te worden waardoor de kwaliteit van het gezinsleven, ook wat betreft de sexualiteit, kan toenemen.
Op een internetforum over sexualiteit schreef mijn vrouw bij een discussie over geheime sexwensen bij vrouwen waar castratie aan de orde kwam het volgende:
Ik geloof niet dat je je voor je fantasieën hoeft te schamen.
Mijn man is volledig besneden en geheel geschoren. Ik geniet ervan als ik zijn kroonjuwelen tussen mijn vingers door laat glijden.
Toch fantaseer ik er soms over hoe fijn het zou zijn als hij gecastreerd zou worden. Heerlijk lijkt het me om zijn lege zak tussen mijn vingers te kunnen wrijven.
Ik denk dat het komt omdat ik graag door hem gebeft wordt, na zijn castratie kan hij hier mee door gaan en zich dan helemaal op mij concentreren omdat hij waarschijnlijk zelf geen of minder lichamelijke verlangens zal hebben.
Ik heb hem wel eens stiekem op Amerikaanse websites over dit onderwerp geattendeerd.
Dit thema komt trouwens veel terug op de Amerikaanse websites. Gehuwde mannen beschouwen hun castratie als een „ultimate gift†aan hun vrouw waarmee ze dus hun onvoorwaardelijke liefde aan haar tot uitdrukking brengen.
Op dit stukje kwamen uiteraard boze reacties binnen waarop zij antwoordde:
Even ter verduidelijking het volgende. Ik houd ervan dominant te zijn en daar vloeien mijn fantasieën uit voort. Mijn streven is dat mijn man zich na kortere of langere tijd aan een bepaalde stap onderwerpt.
Zo is hij een al een aantal jaren geleden volledig besneden geworden waarbij dus ook het toompje aan de onderzijde van de penis is weggenomen. Dat was indertijd een hele stap geweest maar waar hij achteraf ook zelf erg tevreden over is.
De volgende stap was het volledig geschoren zijn. Zijn weerstand hiertegen was het punt dat hij na het sporten met andere mannen gaat douchen en men hem dan belachelijk zou vinden. Toen hem later bleek dat er steeds meer vooral jongere mannen in meer of mindere mate geschoren zijn heeft hij zijn weerstand laten varen. Hij wil zelfs niet meer met een onverzorgde bos haar rondlopen. Zoals ik zei vind ik dat hij er nu prachtig uitziet en laat ik nog steeds met plezier zijn kroonjuwelen tussen mijn vingers doorglijden.
De volgende stap waarover ik fantaseer zal zijn castratie zijn. Wanneer dat realiteit zal worden weet ik nog niet. Soms bekijken we Amerikaanse websites over dit onderwerp, waarbij privé-klinieken hierbij hun diensten aanbieden. Wellicht groeit hij in de toekomst ook in deze gedachte en zullen we een trip naar de VS maken.
Na zijn castratie zullen er wel mogelijkheden maar geen verlangens naar mij verdwijnen. Dus de zin in beffen zal wel blijven, wat er daarna nog meer mogelijk is zullen we eerst moeten bestuderen.
Daar kwam natuurlijk ook weer het nodige geschrijf over maar het bleek dat onze wens toch niet zo ongewoon is al liepen de motieven nogal uiteen.
Op de diverse websites wordt vaak door mannen zelf het motief van praktisch gemak aangevoerd omdat ze vinden dat zij bij hun aktiviteiten op het gebied van werk en sport hinder van de balzak ondervinden.
Persoonlijk kan ik daar wel enigszins in meegaan omdat ik het soms niet prettig vind om met die twee hardgekookte eieren rond te lopen vooral als ze een gevoel van irritatie of ontsteking uitstralen.
Vooral in de paar oneindig lijkende seconden voor mijn klaarkomen heb ik het pijnlijke gevoel dat ze dreigen te knappen. Op zulke momenten zou ik het liefst onmiddellijk gecastreerd willen worden, gewoon om van die pijn af te komen.
De websites belichten ook de verschillende methoden waarop de castratie uitgevoerd kan worden. Naast de normale manier waarbij de ingreep in een ziekenhuis of in een privé-kliniek verricht wordt zijn er ook de zogenaamde „cuttersâ€, in het Nederlands zou je het dierensnijders kunnen noemen, die de ingreep uitoefenen.
Uiteraard is dit onbevoegd medisch handelen en dus onwettig, vandaar dat de aktiviteiten van deze lieden in het ondergrondse circuit plaatsvinden.
Er zijn cutters die gebruik maken van methodes ontleend aan de veehouderij, zoals het gebruik van de burdizzo ( een soort afklemtang ) waarvan je moet afvragen in hoeverre deze methoden die op mensen toepasbaar zijn.
Indien wij tot het besluit komen dat ik mij laat castreren dan zal dat gewoon poliklinisch in een ziekenhuis moeten gebeuren. Als het in Holland niet mogelijk is dan gaan we naar een privé-kliniek in de VS, op internet hebben we er al een paar gevonden.
Castratie is een onderwerp dat in al zijn aspecten in de VS nogal leeft getuige het aantal websites dat aan dit onderwerp gewijd is, terwijl het in Nederland onderbelicht is.
Mijn wens is dat er een discussie over dit onderwerp ontstaat waarin naast degene er over nadenken ook degenen die castratie ervaren hebben aan het woord zullen komen.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
v 
