Berichtdoor zee » za 27 juli 2013, 16:34
Ik heb ooit een fantastische droom gehad die me altijd is bijgebleven - en erg hoog scoort op mijn lijst van "als dat ooit uit zo kunnen komen..."
Ik dreef naakt en ruggelings in het water, een warme diepblauwe zee met nauwelijks golfslag. Ik keek omhoog naar een strakblauwe hemel, de zon scheen stralend. Toen zonk ik onder water; nog steeds plat op mijn rug zakte ik de diepte in. Ik was niet bang of benauwd, het was alsof ik mijn adem niet in hoefde te houden.
Ik dacht iets in de trant van: zo is sterven wel okee eigenlijk. Wel vond ik het naar dat het donkerder werd om mij heen: het zonlicht boven mij werd minder, het water om mij heen steeds donkerder, van diepblauw naar zwartblauw.
Op het moment dat ik mij dat minder prettige aspect realiseerde, voelde ik ineens een steunende hand onder mij, en meteen erna nog één. Het dieper zinken stopte, ik zweefde, gedragen door twee handen onder mij. Ik kon niemand zien, maar ik voelde de handen die mij ondersteunden. En toen nog meer handen, twee, vier, zes, acht... Niet te tellen.
De handen dreven me weer omhoog, richting het zonlicht. Ze begonnen me overal te strelen, over mijn hele lichaam. Ik zweefde gewichtsloos in een veelvoud aan strelende, liefkozende handen. De strelingen waren veilig, verzekerend, maar ook nieuwsgierig, teder en onderzoekend. Ze streelden mijn rug, de rondingen van mijn billen, mijn benen, enkels. Mijn armen, borst en buik; de binnenkant van mijn benen, mijn ballen, mijn opkomende erectie. De aanrakingen waren zacht, vluchtig, onnadrukkelijk, maar niets van mijn lichaam werd vermeden.
Het was een ongelofelijke weldaad, zo overweldigend overal gestreeld en vastgehouden te worden. Het was meer gelukzalig dan geil, echt supersensueel. Ik hoefde niets, alleen maar genieten, gestreeld en gedragen worden, terug naar het licht. De droom eindigde voordat ik boven water kwam, ik bleef onder de oppervlakte. Het was zalig.
Ik heb nog dagenlang na zitten zoemen na deze droom. Met de verlangende gedachte: oh, als me dat ooit zou mogen overkomen...
Zee
it's much more difficult to judge oneself, than to judge others - A. de Saint-Exupéry