Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
En dit alles ga je doen zonder de gevolgen te overzien/nadenken ( waarvan jezelf de oorzaak bent ) ?@myfirstlove: Je vraagt wat je moet doen...
Je bent aan jezelf verplicht om G E L U K K I G te zijn. Je weet zelf heel goed wat je daarvoor moet doen denk ik.
Stap 1 is het je vrouw vertellen. Je verhaal klinkt als een scenario voor een romantische dramafilm, alleen het einde is nog open en zal je zelf moeten gaan schrijven.
Als je zó zeker weet dat zuslief jouw droomvrouw is en je hart bij haar ligt dan zou ik zeggen: GO FOR IT en stop met die slachtofferhouding!
Natuurlijk ben je aan jezelf verplicht dat je gelukkig bent maar daar kan je niet 11 jaar overheen laten gaan en anderen voordoen alsof, dan had je eerder je verantwoording moeten nemen voor je geluk, als je al 11 jaar hebt kunnen wachten dan kan daar nog wel een paar jaar bij en zorg dat je het eerst netjes afhandelt en stort niet een hele familie uit elkaar.Ja, myfirstlove wekt namelijk niet de indruk dat zijn gezin nu erg blij kan zijn met zijn aanwezigheid...of liever gezegd AFwezigheid. Hij is ongelukkig; komt zelfs op mij depressief over. Volgens mij is iedereen aan zichzelf verplicht om te zorgen dat je gelukkig bent toch?
Ik zeg niet wat je wel of niet moet doen, maar wat mij opvalt in je denken hier over is dat het heel zwart-wit is, dat je het ziet in uitersten, en dat je je keuzes ziet als beperkt en er niet realistisch over denkt. Dat is logisch, want iets waar zo veel verdriet, negativiteit en complicerende factoren op/bij zit, maakt vaak dat we niet meer realistisch nadenken.Ik voel iedere dag als een strijd tegen de drang om tegen mijn vrouw te zeggen dat ik nog steeds van haar zus houd en dat dit tot mijn dood zo zal zijn. Maar dat zal niks opleveren. Nee, dat is een aanname die je doet, je doet een voorspelling, maar je weet niet wat het wel of niet oplevert. Je kan niet in de toekomst kijken
Dat zal mijn vrouw doodongelukkig maken, Nope, dat weet je niet, weer een aanname. Je kan haar gedrag en gevoel simpelweg niet voorspellen.
en zal er zeker niet voor zorgen dat ik toch zal trouwen met mijn grote liefde; Jij laat jouw handelen NU (wel of niet verder gaan met je grote liefde), afhangen wat wat je vrouw MOGELIJK zal voelen als jij haar vertelt dat je niet verder met haar wil (daar zou ik eerst mee beginnen, als je dat zou willen doen). That is a far stretch.
Bovendien, je hebt het steeds over niets vertellen aan je vrouw versus trouwen met je eerste grote liefde. Maar wie heeft het over meteen trouwen? Er zijn andere vormen, minder ingrijpend voor je ogeving, om je relatie vorm te geven.
Retorische vraag en je geeft zelf het (beste) antwoord al : Niks.Niks kan me gelukkig maken, niks kan dit verdoofd gevoel doen verdwijnen... Wat kan ik doen?
En als je daarvan doordrongen bent, dan is dit onzinnig :Geen idee of ze nog iets voor me voelt. Op zich doet het er weinig toe want zelf al voelt ze nog de wereld voor me, er kan nooit iets gebeuren tussen mij en haar. Want zelfs al ben ik eerlijk ten aanzien van mijn vrouw, en scheiden we, dan blijft het onmogelijk met haar zus te hertrouwen.
Waarschijnlijk heb je geen uur nodig voor dat ene zinnetje. En als zij een beetje realiteitszin heeft, dan zegt ze dat ze nooit echt iets voor jou gevoeld heeft en dat ze je destijds niet wilde kwetsen. En met een blik in haar ogen, hoe raak ik hem kwijt, “beloof me dat je me nu eindelijk met rust laatâ€Wat ik zo graag zou doen, is haar een uur spreken, haar zeggen dat ze nog steeds mijn ware liefde is maar dat ik besef dat er nooit iets meer kan gebeuren, en dat ze me dan zegt dat ze hetzelfde voelt.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten