Berichtdoor Anwen » di 11 september 2012, 20:12
Zou leuk zijn LM, ikzelf heb geen moeite met het Engels, vind Engels zelfs een veel rijkere taal voor dit soort teksten, maar ik kan me voorstellen dat sommigen het fijn vinden om het in Nederlands te lezen.
Ik vraag me trouwens inmiddels af, of Spelf haar vragen in haar openingspost beantwoord zijn? Of dingen duidelijker zijn geworden?
Of dat anderen hier nog gedachten en vragen over hebben?
Verder vraag ik me soms wel eens af wat jullie denken over het onderwerp onderdanigheid. En waar dit vandaan komt. Hoe komt het dat je onderdanig bent.
Wordt je er mee geboren, zat het altijd al in je? Zit het in je aard?
Of is het meer aangeleerd?
Op een andere website vond ik een interessant stuk, waar een aantal verklaringen wordt aangedragen. Ik wil dat hier graag samenvatten. Onderstaande tekst is dus niet van mijn hand, het is enkel door mij samengevat.
In dit artikel hebben we een opsomming gemaakt van de verklaringen die wij het vaakst hebben gehoord. Ze zijn dus niet uit onze eigen duim gezogen. We richten de verklaringen grotendeels op de vraag: ‘ hoe komt het dat je onderdanig bent?’
Het compensatiemodel.
In je dagelijks leven ben je meer overheersend, door bijvoorbeeld een drukke en verantwoordelijke baan, of in het moederschap. Je hebt graag invloed in het dagelijks leven, en om dit te compenseren ben je in je vrije uren onderdanig. Omdat je dus eigenlijk dominant bent.
Aanhangers van deze verklaring wijzen op het feit dat veel onderdanige personen in hun dagelijks leven hun mannetje wel staan. Veel subs hebben een leidinggevende functie, of geven op internet uitgebreid aan wat ze wel en niet willen, vinden en kunnen. Wat zij verwachten van een dominant. Dat kan dominant overkomen.
Verder wordt er ook op gewezen dat dit model acceptabel is in de maatschappij. Het klinkt logisch; geen wonder dat je iets wilt compenseren als machtige manager, toch? Onderdanigheid en bdsm kan daardoor minder bedreigend overkomen, je lijkt niet 'puur' onderdanig, je lijkt een volledig mens. Ook voor mensen die niets met bdsm of onderdanigheid hebben en willen.
Mensen die tegen dit model zijn, zullen zeggen dat er juist veel subs zijn in dienstbare beroepen met weinig verantwoordelijkheid. Het gaat niet om de invloed op het werk, maar tevreden zijn met wat je doet. Het gaat erom dat iemand zijn/haar onderdanige gevoelens kan uiten op de een of andere manier, dan is iemand gelukkiger en functioneert hij/zij beter. Dat heeft niets met compensatiegedrag te maken. Verder lijkt dit model niet erg positief over onderdanigheid. je mag dit wel zijn, maar het is 'goed te praten' omdat je op andere momenten dominant bent. Alsof dominantie van meer waarde is dan onderdanigheid en dienstbaarheid. Volgens dit model zou het ook omgekeerd zo moeten zijn: een dominant met een zeer dienstbaar beroep, die geen invloed wil op zijn/haar werk. Dat lijkt niet erg realistisch, de meeste dominanten zijn dol op invloed op allerlei plekken.
Het destructiemodel/het slechtejeugdmodel
Je hebt het, omdat je niet normaal met relaties om kunt gaan. Je stelt je liever afhankelijk op, je neemt geen verantwoordelijkheid voor jezelf. Misschien heb je een psychisch probleem. Je hebt het iniedergeval nodig om gedomineerd te worden, omdat je ongezond bent en destructief omgaat met jezelf.
Of je bent graag onderdanig, omdat je op de een of andere manier opnieuw zoekt naar bepaalde slechte ervaringen uit je jeugd. Er is misschien sprake geweest van geslagen worden of seksueel misbruik. In dat wat we doen, zoek je die soort ervaringen, die voor jou - op een vreemde manier - vertrouwd zijn.
Mensen die het hiermee eens zijn, wijzen erop dat in de bdsm scene veel mensen rondlopen aan wie 'een steekje los' zit. Die mensen zijn er: aandachtzoekers, getraumatiseerden, mensen die niet op eigen benen kunnen staan. Er zijn verhalen, waargebeurd, over subs die slecht voor zichzelf zorgden en er aan onderdoor gingen.
Tengenstanders van deze modellen wijzen erop dat in elke subgroep mensen rondlopen die psychische problemen hebben, of niet sociaal vaardig zijn of op een andere manier destructief met zichzelf en anderen omgaan. Uit onderzoek is ook gebleken dat het percentage mensen met een mishandelingsverleden niet groter is dan bij andere groepen.
Mensen met een trauma of mensen die van spanking houden voelen dat wat zij zoeken iets totaal anders is dan wat ze in hun jeugd hebben meegemaakt. Er zijn veel voorbeelden van mensen die trauma's uit hun jeugd meedragen en toch op een gezonde manier aan sm doen. Ook zijn er zeer veel mensen in de bdsm wereld die een zeer gelukkige jeugd hebben gehad.
Verder impliceert dit model dat je 'genezen' kunt (en moet) worden. Dat maakt onderdanigheid iets heel negatiefs.
Het genenmodel
Je voelt je onderdanig en je zoekt dit op omdat het in je genen, in je aard zit. Je kunt het dus ook niet afleren, afwennen of afzweren. Je moet er iets mee, anders blijft het je achtervolgen.
Aanhangers van dit model geven aan al in hun vroegste jeugd bdsm gerelateerde fantasieen, associaties of spelletjes te hebben. Er zijn ook veel verhalen van mensen die voornemen te stoppen met hun bdsm-gedrag, maar later hier weer op terug komen en gaan zoeken naar een manier om het een plaats te geven.
Verder wordt benadrukt dat (BD)SM maatschappelijk niet is geaccepteerd en dat er dus een behoefte bestaat de gevoelens ‘niet te hebben’ of te onderdrukken. Dat maakt dat je je er tegen afzet, maar ondanks maatschappelijke druk worden de gevoelens niet minder. Dat pleit ervoor dat je je zo voelt, omdat het in je genen zit.
Een ander argument is dat mensen met onderdanige gevoelens een heterogene groep vormen; ze zijn allemaal anders, komen uit verschillende gezinnen en culturen, hebben verschillende opleidingsachtergronden. Daardoor lijkt er een diepere oorzaak ten grondslag te liggen aan de gevoelens.
Tegenstanders van dit model benadrukken dat niet iedereen al vroeg die gevoelens ervaart, het zit dus niet in de genen. Sommigen gaan er pas mee bezig in de puberteit, of na een bepaalde ervaring.
Tegenstanders vinden dit model te fatalistisch; er is geen sprake van vrije keuze. Het eeuwige nature-nurture debat speelt hier een grote rol; wat is aangeboren en wat is aangeleerd? Tegenstanders richten zich op het gedeelte dat door jezelf of opvoeding is te sturen. Dat geldt volgens hen ook voor bdsm-gevoelens.
Het biologische model
Je bent als vrouw onderdanig, omdat dat de natuurlijke orde is. Je zit biologisch zo in elkaar dat je als vrouw slaaf behoort te zijn. Het is een gegeven van de biologie van man en vrouw, het is het volgen van je natuurlijke gedrag.
Aanhangers van dit model wijzen op de evolutie: de man als jager en beschermer, de vrouw als zorgend en afhankelijk van de man. Seksualiteit spreekt in het voordeel van dit model: de man als agressor penetreert, de vrouw onderwerpt zich dan. Ook lichamelik is de man sterker. Aanhangers zullen benadrukken dat door dichtbij de natuurlijke orde te blijven, er veel intimiteit en liefde kan zijn. Zeker in deze tijden, waarin mannen van hun mannelijkheid worden beroofd en vrouwen door het feminisme en voorstanders van gelijke rechten van typisch vrouwelijke kwaliteiten worden beroofd.
In de bdsm wereld wordt benadrukt dat er veel meer dominante mannen zijn dan dominante vrouwen. Een relatie tussen een mannelijke dominant en een vrouwelijke sub is veel natuurlijker dan andersom. Er wordt zelfs gezegd dat in een relatie waarin de vrouw domineert, het nog steeds de sub-man is die bepaalt. De mannelijke sub met het eisenpakket, waar de dominante vrouw gedienstig op ingaat.
Mensen die tegen dit model zijn, wijzen simpelweg op de vele mannen met onderdanige gevoelens die er rondlopen. En wat te denken van zgn. Femdom aanhangers?
Zij benadrukken ook de vrije keuze en het belang van het kunnen volgen van je eigen gevoel. Je kan mensen vanwege hun sekse niet in een bepaald keurslijf stoppen. Wat voor sommigen geldt (het idee van man boven vrouw) is niet algemeen geldig te verklaren. Tegenstanders verwijten voorstanders van dit model een een valse nostalgische hang naar een ideale samenleving, zoals in de jaren ’50. het feminisme heeft hierin veel bereikt, vrouwen hebben veel meer vrijheid om het leven te kiezen wat bij hen past. Of dat nu is als onderdanige of als niet-onderdanige.
Ten slotte kun je dit model niet altijd toepassen; hoe kan dit model gelden tussen homoseksuelen? Het man boven vrouw model gaat niet meer op in een relatie van twee mannen of vrouwen.
Ik ben wel benieuwd wat anderen hier van dit stuk en de verklaringen die hier worden aangedragen, vinden.
Ik zou het zelf niet goed weten. Zelf heb ik in mijn vroegste jeugd geen sm-gerelateerde fantasieen gehad voorzover ik weet. In de puberteit wel seksuele fantasieen, die nu ik er op terug kijk, eigenlijk wel onder bdsm vallen. Maar ik heb die sterke behoefte die ik nu heb, nooit zo gehad. Nu kan ik daar voor mezelf nog wel een verklaring aan geven: ik was eerder altijd te druk met overleven, met het goed maken voor mezelf. Er was geen ruimte om iemand anders op die manier toe te laten.
Edit wegens typfouten.
'One sees well only with the heart. The essential is invisible to the eyes'
- The Little Prince