mijn vriend bedriegd met met een man...

Treed binnen in onze Shespot Leeszaal en zoek een fijn plekje om al die mooie, bijzondere, leuke, interessante, tijdloze en informatieve topics nog eens door te lezen.

Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr

mykittens
Berichten: 483
Lid geworden op: ma 05 mei 2003, 15:58
Locatie: Gelderland

Berichtdoor mykittens » wo 17 december 2003, 9:50

Jade:
Dat je in zijn mail "moest" kijken betekent misschien dat er tussen jullie signalen waren waardoor jij dat ging doen.
Deze signalen kunnen van hem gekomen zijn, zelfs als een soort van vraag "verlos me van mijn geheim" Het kunnen ook signalen zijn geweest in zijn gedrag, manier van lopen, kleine dingen zeggen die anders klinken. Alles kan een partner gevoelig maken en doen "besluiten" in mail te gaan kijken en dan: "ik weet niet wat me bezielde".. Boeiende materie!
Ik zou me daarover niet te schuldig voelen.

MK, wel eens iets dergelijks meegemaakt

sarah
Berichten: 52
Lid geworden op: ma 15 december 2003, 12:18
Locatie: noord holland

Berichtdoor sarah » wo 17 december 2003, 13:36

Jade,

Heel sterk hoor. Praat er goed over samen, en kom samen tot oplossingen. Je kunt het/ jullie kunnen het.

Sarah

Nature
Berichten: 69
Lid geworden op: ma 06 oktober 2003, 18:42

Berichtdoor Nature » wo 17 december 2003, 14:22

Lieve Jade,

Ik hoop dat jullie hier goed over kunnen praten en tot een oplossing kunnen komen. Hoe en of jullie verder kunnen zal misschien niet meteen duidelijk zijn. Jullie moeten opnieuw kijken naar de toekomst. Wat jullie willen en of jullie wensen op elkaar aan (kunnen) sluiten.

Ik merk aan je postings dat je heel erg veel van hem houdt en om hem geeft. Maar zorg ook dat je je eigen dromen/wensen over de toekomst niet laat vervagen. Je kunt rekening houden met zijn gevoelens, maar zorg dat je jezelf hierbij niet vergeet.

jade
Berichten: 11
Lid geworden op: ma 05 mei 2003, 10:08

Berichtdoor jade » wo 17 december 2003, 18:10

Dank je allemaal voor jullie lieve woorden! Ik heb er veel aan!! Voor mij kan het nu niet rap genoeg weekend zijn, dat ik er over kan praten met hem, want der zit een enorme stressbal in mijn maag de laatste dagen. Dagen duren trouwens eeuwig. Ik ben eigenlijk best wel zenuwachtig, over hoe ons gesprek zal verlopen, wat hij mij te vertellen zal hebben en vooral hoe onze toekomst eruit ziet.
brr, der spookt vanalles door mijn hoofd. Ik heb al lange denkbeeldige gesprekken met hem gevoerd. Ergens helpen die mij ook wel, maar ik blijf er altijd maar mee bezig. Ik kan het allemaal echt niet meer uit mijn hoofd zetten. Net nu de examens eraan komen :?

Dank je voor jullie steun!!!!

jade

Kanjer
Berichten: 49
Lid geworden op: ma 27 oktober 2003, 21:23
Locatie: Belgie

Berichtdoor Kanjer » wo 17 december 2003, 22:02

Sterkte Jade,


Als we konden ,zouden we de stress van je overnemen tot na de examens. Dit is nu éénmaal niet mogelijk. Wat je ook beslist te doen, we steunen je.

Praten lijkt me ook de juiste oplossing. Sta open voor zijn mening - sluit je niet onmiddellijk af. geef hem een rdelijke kans om één en ander te verklaren. Het zal zo al moeilijk genoeg voor hem en voor jou zijn.

Hou je ons op de hoogte?

K.

jade
Berichten: 11
Lid geworden op: ma 05 mei 2003, 10:08

Berichtdoor jade » wo 17 december 2003, 23:49

Dank je Kanjer!
Ik zal zeker proberen zoveel mogelijk open te staan voor zijn verhaal. Uiteindelijk besef ik zelf ook wel dat hij het moeilijk moet hebben en zeker zal schrikken als blijkt dat ik "zijn geheimpje" ontdekt heb. Het is een heel gevoelig persoon en tligt helemaal niet in mijn bedoeling om hem te kwetsen of om het hem nog moeilijker te maken.

Ik hoop dat we er kunnen over praten, op een open manier, dat we elkaar de vrijheid kunnen gunnen om onze gevoelens te uiten, zonder daarmee de ander te willen kwetsen. Ik wil zeggen wat ik voel en denk zoals het is. En dat wil ik van hem ook weten. Ook al zijn het dingen die ik/hij niet graag hoort... Ik denk (voor het moment) dat we er enkel op DIE manier samen uit kunnen komen.
Ik heb er al veel (constant eigenlijk...) over zitten denken, ik wacht ook tot ik zijn verhaal gehoord heb, maar MISSCHIEN (moet ik wel eerst nog heel veel keer LANG over nadenken) kan ik er wel mee leven. Als het bij deze ene keer blijft... En dan nog maak ik mij zorgen naar onze toekomst toe. Hij is diegene die al een jaar vraagt om samen te gaan wonen en al spreekt over trouwen.... Het is wat verwarrend!

En TUURLIJK laat ik jullie weten hoe het verlopen is! Vanaf maandag ben ik wel thuis om te studeren, dus kan ik ietsje minder makkelijk en frequent op shespot, maar ik zal zeker mijn best doen om iets te posten!!

dank je voor alle steun! jullie zijn engeltjes!
jade

GJW2
Berichten: 86
Lid geworden op: za 10 mei 2003, 15:11
Locatie: Zuid-Holland

bi

Berichtdoor GJW2 » do 18 december 2003, 11:06

Hallo Jade,
Ik ben ook een man en ik kan me voorstellen dat jouw vriend het op deze manier gedaan heeft. niet dat het mijn goedkeuring weg kan dragen, maar er hoort heel veel lef bij om dit met je meest intieme vriendin te bespreken. Wil je dit open met hem kunnen bespreken(en dat moet eigenlijk wel) stel je dan niet negatief op in deze materie. Geef geen negatieve reactie over welk seksueel onderwerp dan ook. Ik ben zelf ook wel een beetje zo en ik heb er zelf heel veel onder geleden. Ik wilde ook de ander geen verdriet aandoen wat niet nodig zou zijn. Seks is een byzonder ingewikkelde materie en er zijn legio mensen die er niet uitkomen. Mocht je er niet uitkomen zul je hulp moeten inschakelen, maar dat als laatste redmiddel, want hulp zal vermoedelijk uiteindelijk leiden tot beeindiging van de relatie. Als je je er niet toe kan zetten om het seksuele als iets doodnormaals te ervaren en het onderwerp als zodanig ook ter sprake kunt brengen dan wordt het heel moeilijk voor jouw en je vriend. Ik hoop dat je er wat aan hebt en heeeel veeel sterkte(je zult het nodig hebben)
Johan
mensen geniet van het leven, het duurt maar even

Paul60
Berichten: 17
Lid geworden op: do 23 oktober 2003, 8:22
Contacteer:

Berichtdoor Paul60 » do 18 december 2003, 12:12

Allereerst wil ik zeggen dat de tijd je waarschijnlijk een beetje helpt, ondanks de stress die het voor jou meebrengt Jade. Je hebt in ieder geval een paar dagen gehad om erover na te denken hoe je het bespreekbaar gaat maken met hem. Heel goed ook dat je je vragen en gedachten hier openbaar maakt, ik denk dat je inderdaad aan heel veel reacties hier wat kunt hebben.

Heel logisch dat je je tekort gedaan voelt omdat je niet in iets meedeeld wat voor jouw vriend heel belangrijk is. Ook heel logisch dat je voor je toekomst een grote donkere wolk ziet verschijnen. Maar.. misschien pakt het ook allemaal anders uit voor je, ik denk dat er zoveel huwelijken/vriendschappen zijn waar wat voor elkaar verborgen wordt gehouden. In jullie geval kom je er al heel vroeg achter en kan dat ook de basis zijn voor een hele hechte vriendschap/relatie waarin alles bespreekbaar is zonder elkaar als eigendom te gaan zien.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je aan alles toe moet geven, je eigen gevoel hierin is heel bepalend. Maar als je je vriend het iedee geeft dat hij dat soort gevoelensd juist ook met jou kan bespreken zal hem dat waarschijnlijk enorm opluchten. Als je dat op de goede manier doet zul je er ook heel snel achter komen of die donkere wolk weer snel voorbij trekt!

Het mooiste zou zijn als je vriend het uit zichzelf kan vertellen zonder dat je het uit hem moet trekken. Misschien in een soort spel..vertel om de beurt je diepste geheimen aan elkaar... je zou ook samen met hem eens op internet kunnen surfen en wat foto's bekijken en daar dan commentaar opgeven, misschien dat hij dan wel zegt.. ik moet je iets bekennen.. Volgens mij heb je dan het juiste uitgangspunt te pakken!!

In ieder geval heel veel sterkte en succes dit weekend, ook met je examens!!
-What's life without a laugh-

Mazzeltovv
Berichten: 1642
Lid geworden op: ma 13 januari 2003, 2:01

Berichtdoor Mazzeltovv » do 18 december 2003, 12:31

Ja, veel sterkte Jade. Hou er maar rekening mee dat hij overdonderd is. Ik zou het ABSOLUUT niet prettig vinden als ik zou merken dat mijn lief privé mail van mij heeft gelezen.
Maar misschien heeft hij je dit bewust laten doen om het er over te kunnen hebben.

Succes! en de mazzel!
LeAvEr DeA aS sLeAf

sarah_
Berichten: 5
Lid geworden op: ma 15 december 2003, 15:59
Locatie: Nederland

Berichtdoor sarah_ » do 18 december 2003, 13:10

Lieve Jade,

Ik heb je stukje even gelezen en de reacties erop gelezen en ik kan zoals alle anderen beamen: meid, wat zit je in een lastige situatie.
IK kan me zo goed voorstellen hoe geschrokken je bent, je hele wereldje staat ineens op zijn kop en dan?
Vind het knap van je dat je hem niet direct opgebeld heb en hem geconfronteerd hebt, dit zegt al heel wat over jou en hoe 'veerbaar'je bent. Dat laat zien dat je er hoe dan ook (met of zonder hem) wel uitkomt.
Ik wens je heel erg veel sterkte dit weekeind. Bepaal je eigen grens, voel wat je nog aan kan en niet en neem daar gerust de tijd voor.
Laat niet alles afhangen van de reactie van je vriend maar kijk ook naar je eigen gevoel. Want je kan heel erg veel van iemand houden, je eigen ik en je eigen grenzen blijven altijd nog het belangrijkste. Jij komt op de eerste plek.
Heel veel succes!

Kus Sarah

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » vr 19 december 2003, 11:59

Lieve Jade , ik wens je veel sterkte voor dit week end .Bij het lezen van dit topic viel het me vooral op hoe genuanceerd je met het gegeven omspringt .
Je hebt alles in je om goed relaties te kunnen beleven ik zou op jou leeftijd veel minder bedacht gereageerd hebben .
Het is pijnlijk voor je , maar het is een gelegenheid op de band te verdiepen . Zo gaat het met liefde denk ik , het is geen rechte vlakke lijn het is soms moeilijk , maar elke "crisis" is een kans die je wordt geboden om te leren beter van elkaar te houden en open met elkaar te leren praten zonder daarom jezelf te moeten verliezen.

jade
Berichten: 11
Lid geworden op: ma 05 mei 2003, 10:08

Berichtdoor jade » vr 19 december 2003, 16:05

Dag lieve mensen allemaal,

thx voor al jullie waardevolle reacties! Ik heb er echt iets aan gehad. Tzijn zware dagen geweest, kvond het een zware last om alleen te moeten dragen, maar tegelijk ben ik ook blij dat ik het op deze manier aangepakt heb, dat ik de tijd heb genomen om er es over na te denken en dat ik hier een berichtje heb gepost...

Vanavond is het dus zover. Ik ga erheen... Ondanks het feit dat ik er enkele dagen over heb kunnen nadenken, weet ik nog steeds niet hoe ik het gesprek het best op gang breng. Ik wil het een beetje voorzichtig doen naar mijn vriend toe, want die zal zich ook wel een ongelukkig schrikken als blijkt dat ik het weet... Hij maakt voor het moment in het algemeen (weet niet of dit er iets mee te maken heeft) een moeilijkere periode door. Dat maakt het voor mij allemaal nog een stukje lastiger natuurlijk...

Ik ben doorheen de week tot de conclusie gekomen dat ik er zeker geen drama van wil maken. Dat hoeft het ook niet te zijn. Tis een feit dat er gaat moeten gepraat worden, veel en lang en telkens opnieuw... Ik besef dat het niet makkelijk zal zijn om opnieuw vertrouwen te krijgen in hem. Ik besef tegelijk ook dat het niet makkelijk moet zijn voor hem om hierover met mij te praten.
Maar hemel, hoe ga ik dat concreet aanpakken? Enfin, we raken er wel samen uit...

Allemaal bedankt voor jullie medeleven en postings. Ze zijn heel waardevol geweest voor mij!

Jade

lola quarteer
Berichten: 3
Lid geworden op: vr 19 december 2003, 18:01
Locatie: Antwerpen
Contacteer:

Berichtdoor lola quarteer » vr 19 december 2003, 18:15

Tja, Jade.. Hoe was dat spreekwoord ook weer met 'het deksel op de neus'?

Het is denk ik nooit goed om al te veel geheimen voor elkaar te hebben, maar je moet ook niet naar die geheimen gaan zoeken, want dat geeft volgens mij aan dat je van te voren al geen vertrouwen in hem hebt.

Misschien schaamde hij zich wel en durfde hij daarm niet te gen jou te zeggen?

jade
Berichten: 11
Lid geworden op: ma 05 mei 2003, 10:08

Berichtdoor jade » wo 24 december 2003, 15:26

hallo allemaal,

eindelijk ben ik hier nog eens geraakt! Ik zou jullie effe vertellen hoe alles is afgelopen... Tja, moeilijk om hier zo een beetje samen te vatten eigenlijk. We hebben gebabbeld, ik heb "opgebiecht" dat ik in zijn mails had gezeten (was hij niet eens boos om, want ik had outlook laten openstaan en ie had dus al gezien dat ik der in had zitten prutsen. twas ook nooit de bedoeling geweest om het voor hem te verbergen...) Enfin, daarna dus het moeilijkere deel, namelijk vragen wat die mails betekenden. Hij heeft mij alles zo goed mogelijk uitgelegd, verteld dat hij inderdaad in het verleden wel es getwijfeld heeft aan zijn aard, die jongen toen heeft leren kennen en wat geëxperimenteerd heeft op dat vlak, maar dat hij nu volledig zeker was van zichzelf etc. Het mottige van heel de situatie was dat ik het wat moeilijk had hem te geloven (terwijl ik hem vroeger blindelings vertrouwde).
Ik had toch wel heel sterk het gevoel dat zijn mails zich in het heden afspeelden, maar soit. Ik laat het voorlopig maar voor wat het is en kom er later wel nog es op terug.
Hij heeft WEL toegegeven inderdaad op sommige momenten geprikkeld te zijn door mannen. (maar dat vermoedde ik wel al) En daar kan ik trouwens mee leven...

Maar enfin, ik heb mijn best gedaan, duidelijk en zeker (tot vervelens toe) genoeg aangegeven dat MOCHT het waar zijn van zijn bi-gevoelens, dat geen ramp zou betekenen voor ons relatie en dat ik ervoor opensta om erover te babbelen.
En dat ik hem natuurlijk in de eerste plaats doodgraag zie! Als dat niet het belangrijkste is....

Dus blijkbaar was alles een misverstand (alhoewel ik er nog altijd klein beetje mijn twijfels bij heb, maar die meteen ook verdring, want hij heeft kansen genoeg gehad de waarheid te vertellen en ik vertrouw hem derop dat hij dat dan ook doet...) Beetje een raar, tweezijdig gevoel dus, maar dat zal ook wel door de choque van vorige week gekomen zijn.

thx for alle support!!! ik heb er heel veel aan gehad. En weet je, of het nu waar was of niet, ik heb alleszins es een weekje héél hard over ons en onze relatie nagedacht en zelfs in de onzekerheid was ik gewoon tot de conclusie gekomen dat ik zielsveel van hem hou en dat we er samen uit zouden komen. Eender wat er gebeurt... Ik heb nog maar eens beseft hoeveel ik wel niet van hem hou en dat ik gelukkig ben dat te mogen meemaken!

greetz,
Jade


Terug naar “Leeszaal”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Bing [Bot], Semrush [Bot] en 1 gast