een relatie met weinig fysiek contact: hoe ga je daar mee om

[Laars]

Het gesprek is niet gelukt lees ik in je verslag.
Beste Kike …heb jij echt helder wat je graag zou willen?
Wat zou haar eerste stap moeten zijn volgens jou…?
Je kunt natuurlijk nog heel lang doorgaan met het kappen van de wilde doornige rozenstruiken…en Doornroosje maar slapen….
Ik denk dat je jaren moet gaan knippen en hakken met alle zwaarden en snoeischaren die je als prins maar kan hebben.
Doornroosje zou wakker moeten worden en zelf ook een flinke snoeischaar ter hand moeten nemen. (Laat het zwaard maar over aan de prins. ) Kan dan heel gezellig worden…samen knippen !!! (lees Tantraman...mmm)

Een confrontatie kan ook liefdevol…! Je hoeft niet boos te worden, maar juist duidelijk en weloverwogen (!) jouw standpunten en grenzen overbrengen …desnoods op papier!
En natuurlijk kun je dan altijd nog je witte paard van stal halen en flink de sporen geven….
Lara

[Micky]

Mss ben ik wel heel naief,
maar kan het ook niet zijn dat je verliefdheid weer kan aanwakkeren?
manlief en ik zijn 20 jaar samen,met onze ups en downs, maar de verliefdheid zit er nog steeds, en wakkeren we ook nog steeds aan

Ik snap wel dat je in de eerste verliefdheidsroes wel elke dag kan vrijen, of vaker, maar dat dat langzaam minder wordt en daarna overgaat in die heerlijke vertrouwde intimiteit, van dat je weet van elkaar wat je lekker vindt.

En wat ook al geschreven is: geen mens kan zonder echte intimiteit, je hart moet kunnen stralen, anders is je lijf alleen maar een leeg omhulsel.

[Shazzz]

je hart moet kunnen stralen, anders is je lijf alleen maar een leeg omhulsel.

Even off topic hoor maar wat een prachtige zin!

[Thomas_K]

Toch een lastig topic.

Zelf heb ik ooit ook een dergelijke relatie gehad. Een geweldige start, maar daarna ook een aantal jaren waarin zij vrijwel nooit zin had en de seks weinig frequent en (achteraf gesproken) behoorlijk passieloos was. 'Been there, seen it all, got the T-shirt.' Dit wens je niemand toe, ook haar niet. Zij voelde zich indertijd overigens 'schuldig'. Niet dat dat iets oploste, maar op zich was zij dus ook betrokken. Het was een mooie relatie, maar achteraf ben ik ook blij dat ik er uiteindelijk van verlost ben. In haar volgende relatie verliep het vergelijkbaar (van passievol tot passieloos) en daar waren kinderen in het spel. Tsja.

Dus mijn suggestie is om de discussie te verbreden. Zij mist de passie ook! Sterker nog, dat is in de kern het probleem! En ze is passievol. Dat is gebleken tijdens het eerste halve jaar van jullie relatie en van al die andere relaties. Daarna houdt het op. Waarom? Ja, de verliefdheid is over (bij de meeste stellen duurt dit enige tijd van een paar maanden tot ca. 2 jaar). En nee, wanneer de verliefdheid over is, treedt de sleur in de regel (nog) niet in. Bij haar dus wel. Laten we het erop houden dat sprake is van een overmaat aan veiligheid en vertrouwdheid. Teveel daarvan doodt de passie.

Dus de vraag is of je deze vrouw wil vangen in een traditionele monogame relatie. De vraag stellen is deze beantwoorden. Het werkt niet, in ieder geval niet met jou en ook niet met de vorige partners.

De conclusie is dus dat niet jij moet willen vreemdgaan, maar dat je er rekening mee zal moeten houden dat zij opleeft bij het spelen met grenzen van de passie en dus van het onbekende en het verbodene. We willen de twinkeling in haar ogen weer zien. Hoe je daar komt? Voelt ze zich vrij om haar fantasieën te delen? Ben je bereid om haar die - indien gewenst - te laten beleven?

[Ferocia]

Goh Thomas,
Je werpt opeens een heel ander licht op de zaak.
Bijzonder.
Ik ben heel benieuwd of dit een mogelijkheid is voor Kike.

[kike]

Dank jullie.
@ Thomas: inderdaad werp je een nieuw licht op het probleem. De opleving van haar gevoelens, (ook) naar een ander toe, kan ook een kathalisator zijn binnen onze relatie. Ze is echter vrij conservatief in andere relatievormen, dus of ze er voor open staat ? Ik heb eerder voorgesteld van onze relatie een vrije relatie te maken, maar dat wees ze af. Ze vond dat een stap terug; ik vind dat een àndere stap erbij. Maar ik zal het nog eens te berde brengen.
@ Mickey Aan mij zal het liggen dat is ook enigszins te sturen, maar zeker niet af te dwingen ( en eigenlijk gelukkig maar...)
@ Laars:d eerste stap zou in mijn ogen moeten zijn : de erkenning dat dit niet MIJN probleem is, maar ONS probleem, en vandaaruit verder werken. Inderdaad is de confrontatie bij voorkeur liefdevol, maar ik ben een man met passie, en als mijn frustratie zò hoog zit wordt die een enkele keer negatief aangewend en ben ik even boos. En wat gezegd moet worden: ze doet er dan alle moeite voor om dat bij me weg te halen op een goede manier. Confrontatie op papier heb ik al eens gedaan, helaas zonder resultaat. De reactie was zo'n beetje "Ik weet al hou jij erover denkt.."
@ Iago: je hebt gelijk - en ik merk dat ik nu pas ècht emotioneel in de problemen gekomen ben nu ook knuffels e.d. al een probleem vormen.
@ Tantraman: de gelijkheid is intussen inderdaad ver te zoeken. Waar ik deze week mee begonnen ben: wanneer ik fysiek contact zou willen, maar niet als opmaat naar seks, benoem ik dat. Ik denk namelijk dat ze denkt dat dat steeds zo is. Op die manier is de drempel tot fysiek contact lager, en kan er misschien meer vertrouwelijkheid ontstaan op dat vlak.
@ Carpe diem: Het moeilijke is te bepalen wanneer dat moment gekomen is. Er zit een onwil, maar ik ben ervan overtuigd dat die ook weer een achtergrond heeft. Op andere gebieden gaat het piccobello tussen ons; het lijkt wel of ze iets nodig heeft om ergens toch afstand te bewaren, en dat dat het fysieke is.
Een maand geleden ongeveer hadden we een spetterende vrijpartij. Een van de zeldzame. Ik hou van kijken, spontaan betrokken we dat erbij, en het resultaat was dat 2 latten van de lattenbodem van m'n bed knakten En daarna kwamen de "nee-en" , opvallend in verhoogd tempo, weer terug. Alsof het niet goed màg gaan. Het mòet bijna wel wat zijn wat die tegenreactie veroorzaakt, en ik wil er veel aan doen om dat te ontdekken samen met haar. Dat eerste is al moeilijk; dat tweede , het "samen, helaas nog moeilijker.
@ Thrar: dank je !

[jenda65]

Dank jullie.

Een maand geleden ongeveer hadden we een spetterende vrijpartij. Een van de zeldzame. Ik hou van kijken, spontaan betrokken we dat erbij, en het resultaat was dat 2 latten van de lattenbodem van m'n bed knakten En daarna kwamen de "nee-en" , opvallend in verhoogd tempo, weer terug. Alsof het niet goed màg gaan. Het mòet bijna wel wat zijn wat die tegenreactie veroorzaakt, en ik wil er veel aan doen om dat te ontdekken samen met haar. Dat eerste is al moeilijk; dat tweede , het "samen, helaas nog moeilijker.
!

Pffff.... lastig Kike
Het lijkt bijna alsof ze er niet van MAG genieten van zichzelf, bewust of onbewust.

Misschien door haar opvoeding of iets wat ze in het verleden heeft meegemaakt.
Of zijn er toch onverwerkte gevoelens over het niet kunnen krijgen van een kind....

Het zal niet mee vallen om daar de vinger op te leggen.

[Tantra Man]

@ Tantraman: de gelijkheid is intussen inderdaad ver te zoeken. Waar ik deze week mee begonnen ben: wanneer ik fysiek contact zou willen, maar niet als opmaat naar seks, benoem ik dat. Ik denk namelijk dat ze denkt dat dat steeds zo is. Op die manier is de drempel tot fysiek contact lager, en kan er misschien meer vertrouwelijkheid ontstaan op dat vlak.

Precies, dat is wat ik bedoel.
Het zal mss wat tijd vergen maar hoop doet leven, niet?
Succes!

[kike]

@ Jenda: Inderdaad, en dat maakt het zo moeilijk te kiezen: blijf ik het proberen ook na drie jaar, of mis ik zoveel dat ik nu verder moet.
Andere zaken spelen daarbij ook een rol, bv. de kinderwens. Die hebben we nog niet opgegeven, maar ??? , waarbij aangetekend dat het probleem zich al aandiende vòòr er sprake was van een kinderwens.
Een paar maanden geleden vroeg ik haar of er iets was uit het verleden wat een rol zou kunnen spelen. Ze antwoordde met "Ik weet het niet". Dit kun je op verschillende manieren uitleggen, òòk dat ze zelf die mogelijkheid niet uitsluit. Het lukte me echter niet om het gesprek verder te laten gaan dan dat, ook niet in latere instantie.
En dat genieten: dat doen we volop van andere dingen. Gaan veel uit, doen veel, hebben lol, ze gaat daar helemaal voor. Maar - zoals ze het eens uitdrukte: "sex is voor mij echt niet belangrijker dan een strandwandeling, hoor...." Mooi dat ik elke dag even een strandwandeling zou maken, als ik aan zee zou wonen !

[Thomas_K]

@ Thomas: inderdaad werp je een nieuw licht op het probleem. De opleving van haar gevoelens, (ook) naar een ander toe, kan ook een kathalisator zijn binnen onze relatie. Ze is echter vrij conservatief in andere relatievormen, dus of ze er voor open staat ? Ik heb eerder voorgesteld van onze relatie een vrije relatie te maken, maar dat wees ze af. Ze vond dat een stap terug; ik vind dat een àndere stap erbij. Maar ik zal het nog eens te berde brengen.

Dat het een lastige situatie is en blijft is een feit. Ik zie dat je enorm je best doet om de relatie te verbeteren (of te normaliseren) en dat je steeds tegen muren lijkt op te lopen. Hier begin je niet bij een oplossing, maar bij een eindresultaat (open relatie), maar dat werkt denk ik niet. Wellicht moet je proberen om wat minder doelgericht te zijn. De passie moet gewekt worden. Hoe doe je dat? Niet door te focussen op wat jullie nu samen hebben, maar op het onbekende en het spannende. Laat de ingesleten patronen varen. Nog even een citaat.

Waar ik deze week mee begonnen ben: wanneer ik fysiek contact zou willen, maar niet als opmaat naar seks, benoem ik dat. Ik denk namelijk dat ze denkt dat dat steeds zo is. Op die manier is de drempel tot fysiek contact lager, en kan er misschien meer vertrouwelijkheid ontstaan op dat vlak.

'Ik wil geen seks,maar ik wil nu even aan je zitten,' is een weinig geloofwaardige boodschap. 'Ik wil aan je zitten en vrij snel gewoon weer seks,' lijkt me de echte inhoud van de boodschap. Op zich is het verstandig om eerst de intimiteit te herstellen. Huwelijkstherapeuten te over die eerst maar eens wat sessies zonder seks voorstellen. Dus het idee is goed, want als de weg van de verleiding al taboe is, dan is het lastig om tot meer te komen. Prima dus, die aanrakingen zonder seks, maar dit levert een behoorlijk saai traject op. Zelf zou ik toch vooral op zoek gaan naar haar (verloren) passie.

En dat doe je ook niet als een olifant in een porceleinkast. Loop niet onmiddellijk de parenclub in. Open de relatie niet in een gesprek op de donderdagmiddag. Dat werkt allemaal ook niet.

Ze is conservatief, althans dat heeft ze zich voorgenomen.Toch weten we allemaal dat ze in deze relatie en in haar andere relaties genoten heeft en daar moet aan gewerkt worden.

Dus vraag haar (op een passend moment) naar haar fantasieën. Ik schat in dat ze een ontwijkend antwoord geeft. Ze heeft ze niet of ze geeft meer om wandelen. Dat is (vooralsnog) prima.

En daarna moet jij (natuurlijk) En dan zeg jij (bijvoorbeeld) dat je grootste fantasie is dat zij op een feestje met goede vrienden spontaan een striptease geeft. Dat ze fantastisch mooi is en dat je het helemaal voor je ziet hoe ze al die mannen het hoofd op hol brengt. Dat je haar gezicht wil zien als ze dat doet.

Kortom, er zijn scenario's nodig, waarin ze zich mooi en bewonderd voelt, en waarin zij de macht in handen heeft, terwijl het toch eng is. De lol is om in gedachten de grenzen op te zoeken en om seks weer leuker en spannender te maken en meer omvattend te maken dan jullie 'probleem'.

[Aphrodites' zoon]

Hoi Kike,

Ik heb je verhaal gelezen en ik krijg het er eerlijk gezegd koud van: het lijkt als 2 druppels water op mijn verhaal. Ik zit eerlijk gezegd zelfs met tranen in mijn ogen als ik dit allemaal zo lees. Zo herkenbaar is dit.

Toen ik ex 20 jaar geleden ontmoette hadden we eerst een periode van veel, stormachtige sex. In die periode nam zij net zo vaak het initiatief als ik. Na ca 6 maanden begon dit langzaam maar zeker minder te worden; kennelijk was de verliefdheid over. Binnen een jaar hadden we al perioden met 1x per maand sex.

Ik dacht: "geduld, dit gaat wel weer over" maar helaas bleef de frequentie laag en nog erger, die keren dat we het deden was ze altijd passief, leek er ze nauwelijks van te genieten. iedere keer dat ik er over wilde praten kreeg ik te horen dat ik zeurde, dat ik oversext was. Etc.

Maar ik bleef geduldig, want ik hield van haar. En de jaren gleden voorbij... Heel soms hadden we een kortstondige opleving waardoor ik weer moed vatte, maar dan kwamen er weer jaren van "droogte". En ik had geduld. En de jaren gleden sneller voorbij. Jaren van seksuele chantage volgden: "als jij de heg knipt mag je vanavond... Als je niet... dan geen seks"

Uiteindelijk heb ik haar 4 jaar geleden kunnen overreden om mee te gaan naar een sexuoloog. Dit heeft niet geholpen in die zin dat we dichter bij elkaar kwamen, we dreven nu juist sneller uit elkaar.

Hoewel ik ondanks alles nog veel van haar hield heb ik maart 2007 de knoop doorgehakt: ik ben vertrokken. het was de moeilijkste beslissing van mijn leven, ik heb er in totaal 4 jaar mee geworsteld, voordat ik het kon.

Ik heb nog 3 jaar nodig gehad om los te komen van haar.: ik voelde me in het begin gewoon schuldig als ik met een andere vrouw op stap was. Sinds afgelopen december date ik zeer regelmatig en sinds een dag of 10 heb ik een nieuwe vriendin Ik heb in mijn leven nog nooit zo'n totale hartstocht, geilheid en seksuele honger bij een vrouw meegemaakt als in de afgelopen week. En nu (ik ben nu 49) besef ik wat ik al die jaren heb gemist... 20 jaar lang. Beter gezegd: nu besef ik wat ik mezelf heb ontzegd 20 jaar lang.

Kike, je bent 52 en de jaren gaan snel. Voor je het weet glijden er weer 10 jaar door je vingers, dan ben je 62. Ik zou graag zien dat je die jaren deelt met een vrouw (of meerdere vrouwen) die je WEL warmte en hartstocht kan bieden. De verloren jaren krijg je namelijk nooit meer terug.

Kies voor jezelf.

Veel sterkte en big bear hug van AZ

[kike]

Na een drukke periode nu dan toch even een reactie.
@ Az: wat een verhaal ! Bedankt voor het delen ervan - ik zal het ter harte nemen. Jees....20 jaar..... Ik hoop dat je nieuwe hartstochtsbeleving blijvend is !
@ Thomas K:
"Hier begin je niet bij een oplossing, maar bij een eindresultaat (open relatie), maar dat werkt denk ik niet. "
Nee, ik wil geen open relatie als eindresultaat. Ik wil het liefst een monogame relatie, maar je kent de nadelen in dit geval. Een open relatie zou een goed alternatief zijn voor mij. En wie weet voor haar, maar dat wil ze niet.
"Ik wil geen seks,maar ik wil nu even aan je zitten,' is een weinig geloofwaardige boodschap. 'Ik wil aan je zitten en vrij snel gewoon weer seks,' lijkt me de echte inhoud van de boodschap."
Je gaat hier mijns inziens voorbij aan zoiets als knuffelbehoefte. Vaak genoeg wil ik even tegen haar aan zitten, tegen haar aan liggen, hand door het haar etc. Absoluut niet als opmaat naar seks. Aanrakingen hoeven zeker niet altijd seksuele bedoelingen te hebben. Na een dag hard werken is het heerlijk om even op- en bij elkaar te hangen. Bij mij is er iets gebroken toen ik merkte dat dat òòk al problemen opleverde.
Ik snap je opmerking over scenario's. Dank. Ze is echter erg conservatief, dus het zal zeer laagdrempelig moeten zijn.

Hoe ik er op dit moment over denk:
- Item is wanneer je de beslissing neemt al dan niet de relatie te verbreken. Het steeds maar weer hopen op nieuwe hoop van AZ herken ik wel, al duurt dit bij ons beduidend minder lang dan in zijn relatie. Voor mij is echter ook een belangrijk criterium dat ik ervan overtuigd moet zijn dat ik alles gedaan heb wat ik kon doen om het tij te keren.

Verder voel ik veel voor het zogenaamde "omdenken". Dit houdt in dat je het probleem als het ware omhelst, uitvergroot en spiegelt naar de ander. Concreet: ik neem geen enkel fysiek initiatief meer. Doe niet alleen hetzelfde als zij, maar ga nog verder. Geen behoefte meer aan een kus bij thuiskomst, de arm op de schouder tussendoor verdwijnt, etc. En dus al helemaal geen pogingen meer te zoenen, seks te hebben, te knuffelen.
Dit betekent wellicht een omkering van de rollen. Nu is het zo dat als ze eens fysiek contact wil, ze dat krijgt. Wanneer ik dat wil, is de kans erg groot dat ik afgewezen word. Ik wijs nu ook af, sterker: ook het kleine fysieke contact waar ze zelf ook het initiatief toe neemt, wijs ik ook af.
Ik weet niet of deze strategie werkt, maar wie weet wordt ze zelf nu wat hongeriger naar lichamelijk contact. En krijgt ze een spiegel voorgehouden. Voor mij is het een "investering", maar ik wil in elk geval dit eens proberen voor een periode.

[Trident]

Kike,

Zooooveel van wat jij en Aphrodites zoon schrijven is letterlijk echt letterlijk hetzelfde als bij mij.

Het laatste wat je schrijft, zelf ook stoppen met intimiteit en zelfs helemaal met fysiek contact, is wat ik ten einde raad ook gedaan heb. Ik dacht dat ze wel zou schrikken of zich langzaam realiseren dat er nu echt een groot probleem was. Maar nee hoor ook dat bracht bij haar geen enkele verandering teweeg. Toen hield het bij mij op. En ik tel nu de dagen dat mijne nieuwe woning klaar is en ik eindelijk weg kan zonder ruzie, zonder drama en een heerlijk nieuw leven tegemoet.............

Ik zeg niet dat jij mijn voorbeeld moet volgen. Ik hoop van ganser harte dat het bij jou goed zal komen. Ik wil je alleen mijn verhaal meegeven.
Het jouwe blijf ik ook volgen.

T

[kike]

Hoe lang heeft die periode van stoppen bij jou geduurd, trident ?
Enerzijds wil ik een limiet stellen; het moet echt iets tijdelijks zijn. Anderzijds denk ik dat het pas effect kan hebben op wat langere duur. Maar ja, wat is "langer"????

[Savanne]

Vrees ook dat als ze geen sexueel wezentje is dat ze er dan alleen maar opgelucht door is....

Maar als je het niet probeert zul je het nooit zeker weten.. stel wel voor jezelf een realistische einddatum in....