niet monogame relaties...hoe reageert je omgeving erop?

[bo_]

Ik ga er altijd vanuit dat als mensen ergens moeite mee hebben ze de moeite nemen om er over te praten (dat zijn over het algemeen wel de mensen die wij om ons heen hebben). Het give it a try dus, je hoeft elkaar niet te begrijpen, of het met elkaar eens te zijn op alle vlakken om het leuk te hebben samen. Als ze mij niet meer willen zien, alleen omdat we een open relatie hebben , zijn het mensen die echt wel meer problemen gaan tegen komen met mij in de toekomst.

Het het zegt meer over hen dan over mij gedeelte vind ik ook nog altijd niet negatief. Zij hebben dan gewoon een heel ander leven dan dat wij hebben en blijkbaar passen we daarin niet bij elkaar. Iedereen zijn eigen leven, leven en laten leven etc. Pas als ze dat niet kunnen, hebben we echt een probleem, want dan ga je elkaar in de weg zitten.

[Iago]

Vrienden, familieleden, kennissen en buren zijn van een heel andere orde dan je kinderen.

Dank je wel, Jess.

Daar zit voor mij ook de drempel. De jongens zijn hier niet mee opgegroeid, en nu ineens op volwassen leeftijd worden ze (misschien) hiermee geconfronteerd.
Ik kan me voorstellen dat in een fase waarin ze zelf erg aan het worstelen zijn met allerlei relationele zaken, het gedrag van pa en ma erg moeilijk te plaatsen zal zijn.

Nu kan ik wel denken, 'so what...zoek het maar uit...het is ons leven...' maar zo gaan we niet met elkaar om. Ze krijgen ineens heel andere gedrag te zien.

Maar het kan ook zo zijn dat ik teveel ervan maak, teveel denk, het moet loslaten, geen excuses verzinnen en gewoon doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat ik er af en toe een nachtje niet ben.
Het zal wel wennen zijn, ook voor mij, om mijn doen en laten niet uit te leggen. Alleen dát roept al vragen op.

In welk opzicht vertoon je 'ander' gedrag?

De vraag of je ze iets moet vertellen en wat je ze dan moet vertellen kan denk ik niemand voor je beantwoorden. Dat ligt aan de manier waarop je met ze omgaat en om bent gegaan. Als je jezelf blijft en dicht bij jezelf blijft is het goed lijkt me, als je ze ineens overvalt met mededelingen die hun wereld schokken kan je dat nooit meer terug draaien...

Benader het eens van de andere kant;
Hoe beleven kinderen de relatie van hun ouders?

[Monique]

...Nu kan ik wel denken, 'so what...zoek het maar uit...het is ons leven...' maar zo gaan we niet met elkaar om. Ze krijgen ineens heel andere gedrag te zien. ....

In welk opzicht vertoon je 'ander' gedrag?

...Benader het eens van de andere kant;
Hoe beleven kinderen de relatie van hun ouders?

We zijn eigenlijk nog nooit apart van elkaar een nachtje weggeweest. Een enkele keer ging ik naar mijn zusje in Engeland op bezoek, toen was ik een hele weekend weg. Verder niet. Mijn man is wel vaker een nacht weggeweest voor zijn werk (écht )
Maar verder zijn we altijd samen weg, een hotelletje enzo.

Het wordt steeds moeilijker afspraken precies af te stemmen zodat het niet opvalt. Ik kan eigenlijk alleen door de week en dat is toch vreemd omdat ik de volgende dag naar mijn werk moet.

De relatie van hun ouders, wij dus...pffff. Vrij close, bijna altijd samen (thuis) buiten werk om. Nu zullen ze ons steeds vaker alleen zien 's avonds/ 's ochtends.

Een vaag antwoord op een vraag zal nog meer vragen oproepen.

[Iago]

Ik denk dat kinderen weinig aandacht besteden aan het doen en laten van de ouders. Ze zijn wél gevoelig voor indrukken. Als er verwijdering dreigt, of spanning heerst zullen ze alert zijn.

Als de uitstapjes ten koste gaan van je relatie zullen ze vragen gaan stellen. Als ze jullie samen gelukkig zien zullen ze het hooguit irritant vinden als je er niet bent, maar dat is meestal egoisme

Ik lieg niet. Ook niet tegen mijn kids. Maar ik ga niet met ze in gesprek om te vertellen of hun moeder slikt, en of ze wel of niet multi-orgastisch is.

Ze zijn er denk ik sterk in om dat soort zaken te negeren. Een filmpje kijken is toch heel wat anders dan aan moeten horen dat moeder met enige regelmaat vier mannen tegelijk bedient, of dat vader eens in de veertien dagen zijn biseksuele geaardheid in praktijk brengt.

We hebben een vriend die graag rommelmarkten afstruint. En daar héb ik een hekel aan
Dat doet ze dus met hem. Vinden mijn jongens heel normaal. Uitgaan en ergens blijven slapen ook, zowel samen als alleen.

Ik denk dat je het in die hoek moet zoeken. Relaxt blijven, lekker een dagje weg in je eentje en daar blijven slapen omdat je geen zin hebt om laat terug te rijden. Of je dan bij een minnaar bent of naar de nieuwe Potter film maakt dan niet uit, als jullie samen maar laten voelen dat het niet ten koste gaat van de relatie....

Iago.

[bo_]

Amen

[Von Kakelstein]

Lijkt me ook wel relaxed als je met de extra relatie dan je zoon of dochter tegen komt met een vriend/vriendin waarmee innig wordt gezoend etc. en dat je diezelfde zoon of dochter thuis kent met een andere vriend of vriendin waar ook innig mee wordt gezoend etc.

Wie zou dan het eerst een gesprek beginnen?
Zoon/dochter of ouder?
Of geen van beide natuurlijk...

[Iago]

Zo blijf ik me afvragen wat je doet als je je spruit tegenkomt in een parenclub

Maar als je ze geleerd hebt dat je niet mag praten met je mond vol is er een makkelijke manier om dat gesprek uit de weg te gaan

[Monique]

hier heb ik ook wel eens aan gedacht. Mij zullen ze niet zo snel in een parenclub tegenkomen maar mijn man en zijn vriendin misschien wel.

Mischien maak ik hier teveel van een probleem van. We nemen het zoals het komt, relaxt doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Moeders ontwikkelt nu andere interesses

[jenda65]

Wat een mooi topic is dit met prachtige postings en wat herkenbaar ook!

Sinds een paar maanden zien we een heel lief en leuk stel waar we niet alleen een vriendschappelijk contact maar ook een erotisch contact mee onderhouden. Het is nieuw, mooi, fijn, intiem, opwindend en spannend voor ons en ik ben er zo vol van dat ik soms de neiging voel om daar irl over te praten!

Maar hoe zal de omgeving reageren als ik zou vertellen dat ik naast mijn relatie met manlief ook kriebels krijg als ik mijn vriendin zie en haar zoen en dat het ook heerlijk is om haar man te mogen aanraken en strelen ??
Zou daar enig begrip voor zijn?? En wat schiet ik er mee op om de indruk die men van ons heeft zo totaaaaaaal op z'n kop te zetten??? Op mijn werk heb ik al eens een paar keer voorzichtig laten vallen dat stille wateren wel eens diepe gronden zouden kunnen hebben, maar dat schijnt mijn imago niet te veranderen

Laatst vroeg mijn moeder of ik die vrienden via mijn werk of via manlief zijn werk had leren kennen. Toen ik liet vallen dat we ze via internet hadden leren kennen, was DAT al een hele schok voor haar .....

Voorlopig ben ik er dus nog niet helemaal uit of ik mijn omgeving wijzer moet maken dan ze nu zijn, of dat ik ons "geheim" maar gewoon voor ons moet houden.....
Het lezen van deze mooie postings heeft mij zeker geholpen en aan het denken gezet!

[Elfri]

Ik heb het topic even laten liggen omdat mijn ideeën hierover waarschijnlijk meer dan helder zijn. Toch kan ik het niet laten om een reactie neer te zetten.
Het IS ook een prachtig topic met mooie en sterke inzichten op deze (vaak moeilijke) keuzes.

Mijn mening moge duidelijk zijn; ik ben overal eerlijk over.
Jenda, ik zal je vertellen hoe wij dat hebben gedaan:

We zijn sinds het begin van onze relatie eerlijk naar elkaar toe geweest; we wilden graag spannende seksuele ervaringen delen met elkaar. Het voelde heel fijn en open naar elkaar toe, waardoor het ook absoluut geen moeite kostte om eerlijk naar vrienden toe te zijn. Als zij vroegen wat we gingen doen in het weekend, werd er eerlijk geantwoord dat we naar een club gingen of een afspraak hadden met een ander stel. Ze vonden het van meneer Elfri wel raar om te horen maar ze koppelden het meteen aan mij als zijn partner. Ik kreeg zo gezegd 'de schuld' .
Overigens zag mijn ex man dat andersom, hij dacht dat meneer Elfri mij ergens in meenam waar ik niet in thuishoorde. Dat is gelukkig de wereld uit geholpen. Ze dachten in eerste instantie ook dat wij puur een sex relatie hadden en hebben ons huwelijk nooit zien aankomen maar dat terzijde.

Omdat we altijd gewoon eerlijk antwoord op vragen hebben gegeven, groeit bij ons het gevoel om ook naar de kinderen toe te doen.
Onze kindjes zijn nu nog jong en ik ben geenszins van plan om dirty detals met hen te delen maar we zouden op z'n minst eerlijk antwoord kunnen geven op vragen als "mama zoen jij die mevrouw en/of meneer"?
Of een vraag als "mama, waarom slapen deze 2 mensen hier?" Het antwoord is simpel: 'omdat het gisteravond laat was en ze niet dichtbij wonen'... probleem opgelost. Wanneer een kind expliciete info wil weten, zijn wij van mening dat wij daar geen antwoord op hoeven te geven.
Ik ben het er mee eens dat kinderen reageren op indrukken en mijn kinderen zijn eraan gewend dat ik met zowel mannen als vrouwen zeer knuffelig en lichamelijk ben. Nu daar met 1 vriendin een vaste relatie achter steekt, is dat nog steeds niets vreemds of alamerends voor ze.

Ik heb ook een kleine voorsprong in de familie kwestie; ik ben wees en heb daarom geen nieuwsgierige moeder in mijn nek.
De mensen die belangrijk voor mij/ons zijn, weten wel dat we een polyamoreus stel zijn, we zeer kieskeurig zijn in het delen van onze liefde, samen de sterkste schakel zijn en ons gezin voor alles gaat. Maar ook mijn collega's zijn op de hoogte en nemen daarin de vrijheid om vragen te stellen. Ik ben wie ik ben en straal uit dat ik niet wens te veranderen voor een ander. Daarbij zijn vragen altijd welkom en worden eerlijk beantwoord, door die uitstraling stellen die collega's ook oprecht hun vragen gelukkig.

Als jij denkt dat het jou kan schaden (bijvoorbeeld vrienden, werk, familie die je dan van alles gaat kwalijk nemen), zou ik niets vertellen maar ook niets verbergen. Eerlijke vragen verdienen een eerlijk antwoord maar ook jouw eerlijke mening dat je van de vrager wil weten wat hij/zij precies met de info wil doen. Vertrouw je de vrager niet? Een algemeen antwoord is daarmee de boodschap dat je het niet wil loslaten lijkt me.

[Monty]

Hoe reageert de omgeving?

In ons geval reageert de omgeving eigenlijk niet zo erg omdat we het alleen delen met diegene waar je al zo'n relatie mee hebt dat je al weet dat ze dit snappen of tenminste niet veroordelen. En dan zijn gesprekken hierover leuk.

Diegene die het afkeuren of niet begrijpen en een oordeel vellen laten we buiten dit stukje prive leven. We delen ook andere sexuele zaken niet met iedereen om ons heen en dit is dus niet anders.

Met de kinderen. We hebben nu een puber in huis. Maar ik zie mij echt nu nog niet delen hoe wij in het leven staan. Tegen de tijd dat de puber daar klaar voor is, zullen we laten horen hoe wij een relatie zien en hoe we sexualiteit zien. Maar ik denk wel dat er een soort initiatief vanuit ons kind zelf moet komen of er een aanleiding moet zijn.
Het is niet anders dan het delen hoe wij tegen homo en bisexualiteit aankijken. En daarvan heeft ons kind al iets mee gekregen, al is het maar dat we ons kind respecteren in de keuzes die gemaakt worden door haar. En dat zal ook richting de kijk op relaties zo gaan.

[akelei]

@ Elfri en Monty,

[Elfri]

@akelei,

Wij hebben een 60/40 relatie, niet geheel gelijkwaardig dus maar serieus genoeg om buiten de sex om ook over liefde en binding te spreken. Voor ons was een pure sexrelatie geen optie, dan zouden we een groot deel missen van elkaar. Ik kan me voorstellen dat een sexrelatie makkelijker voor de buitenwereld onbekend te houden is, dan een dubbele liefdes relatie.

Toch hebben wij er geen moeite mee open over te zijn omdat we vinden dat andere mensen geen oordeel kunnen vellen. Uiteraard doen ze dat toch en veelal achter je rug om maar wat ik niet hoor weet ik niet. Een soort struisvogel idee omdat onze eigen beleving, gevoel en wereld belangrijker is dan die van andere mensen.

edit:
Nu ik er dieper over nadenkt gaat de noemer 60/40 niet helemaal op.. ik realiseer me dat ik zonder mijn vriendin, dus enkel mijn man, een hele volle en liefdevolle relatie zou hebben die zeker genoeg is maar waar wel altijd een verlangen zal blijven open staan. Als ik enkel met mijn vriendin een relatie zou hebben zonder mijn man erbij, zou dat mijn verlangen naar mijn man te sterk zijn. Ik zou liever daarin spreken van een 140% liefde. Zij vullen elkaar en mij aan, zoals ik dat voor haar en haar man doe.

[Monty]

@ Elfri en Monty,

hoe zien jullie een poly relatie dan? Is dat seks met wat meer, wat meer met seks? Iets naast je relatie, of een heuse relatie, 50/50?
Dat maakt misschien nog wel uit hoe en wat je je omgeving vertelt en hoe zij dan reageren.

Geen idee of dat echt uit maakt. Natuurlijk is het wel zo dat als je echt meerdere intieme heuse relaties hebt, de personen waarmee je de relatie hebt ook als zodanig in je leven zijn en je omgeving daar mee in aanraking komt.
Wij vallen meer onder de niet monogame relaties. Dat wil niet zeggen dat ik geen intieme en/of liefdesrelaties met vriendinnen heb gehad maar wel altijd buiten het zichtveld van mijn gezin. Wij hebben dat als paar altijd apart gehouden van ons gezinsleven. Mede ook omdat die vriendinnen naast mijn relatie (of vrienden van mijn partner) bestonden en sommige mijn partner wel kennen maar alleen oppervlakkig.
Een heuse relatie met alles wat daarbij komt kijken naast die van mijzelf lijkt me ook ontzettend ingewikkeld. Dat waren de intiemere 'sex'relaties al.

[akelei]

dank voor de reacties