Schaapjes over de dam

Treed binnen in onze Shespot Leeszaal en zoek een fijn plekje om al die mooie, bijzondere, leuke, interessante, tijdloze en informatieve topics nog eens door te lezen.

Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr

doler
Berichten: 7
Lid geworden op: di 25 november 2008, 22:36

Berichtdoor doler » di 25 november 2008, 23:07

Dag denker, mijmerend over het manna,
Ik zag de gloed van het vuur van verre en mijn ledematen zijn verkleumd.
Met uw goedvinden schuif ik even aan.
Het is al sinds twee dagen dat ik de poort uitging terwijl het Christus vincit van de vesper achter mij wegstierf.
Voor hen is het een begin van een nieuwe tijd.
Een begin waar men eerst vier weken de vreugde en de smart bezint alvorens de nieuwe tijd in te gaan.
Vanuit mijn innerlijke moest ik verder trekken en ik zei tot de prior: spreek tot mij over vreugde en smart.
Hij keek mij doordringend aan en antwoordde:
je vreugde is onthulde smart. En de bron waaruit je lach ontspringt, werd vaak gevuld met tranen.
Hoe kan het anders zijn? Hoe dieper de smart in je wezen kerft, hoe meer vreugde je kunt bevatten. Is niet de beker die je wijn bevat dezelfde beker die in de oven van de pottenbakker werd gebakken? En is niet de luit die je geest kalmeert hetzelfde hout dat door mensen werd uitgehold? Wanneer je blij bent, schouw dan diep in je hart, en je zult zien dat enkel wat je smart gegeven heeft, ook vreugde brengt. Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk.
Sommigen zeggen: ‘vreugde is groter dan smart’ en anderen: ‘Nee, de smart is groter’. Maar ik zeg je: ze zijn onafscheidelijk. Zij komen tezamen en wanneer de een met je aanzit aan je tafel, moet je bedenken dat de ander slaapt in je bed.
Voorwaar, als een weegschaal hang je tussen je smart en je vreugde. Alleen wanneer je ledig bent, sta je stil en bent in evenwicht. Wanneer de schatbewaarder je opneemt om zijn goud en zilver te wegen, moet je vreugde of smart rijzen of dalen.
Ga in vrede zoon en let op de tekenen die je onderweg ziet. Aan de wolken ziet men welk weer het wordt, aan de bomen ziet men welk seizoen het is, in het hart van de mensen zie je de vreugde en de smart, de vrede en de bitterheid, de zwarte haat en de onvoorwaardelijke liefde. Ga op reis en kijk met ongesluierde ogen en treed tegemoet met een open hart. Neem wat ze je aanbieden, geef wat je kunt missen, wees dankbaar voor het goede en tel je zegeningen. Zoekt en je zult vinden.

Ik kwam aan op een akker aan de oever van een heldere stroom en zag een vogelkooi staan, waarvan de tralies waren vervaardigd door een kundige hand. In de ene hoek lag een dode vogel, in de andere stonden twee bakjes, één zonder water en één zonder zaad.
Ik stond daar, door de stilte getroffen en vol eerbied, alsof de dode vogel en het zachte gemurmelen van het water mijn hart voor een gewetensvraag stelden.
Ik dacht diep na en begreep toen dat die arme vogel van dorst was gestorven in de buurt van vlietend water en van honger omgekomen temidden van de akkers, de bakermat van het leven, zoals een rijk man, die in zijn schatkamer zit opgesloten, omkomt van honger midden tussen bergen goud.

En voor mijn ogen zag ik de kooi veranderen in een menselijk geraamte en de dode vogel in een hart dat bloedde uit een diepe wond, die leek op de lippen van een treurende vrouw.
En uit die wonde steeg een stem op, die sprak:'Ik ben het menselijk hart, de gevangene van de materie en het slachtoffer van aardse verordeningen. Op de akker van Gods schoonheid, aan de oever van de stroom des Levens werd ik gevangen gezet in deze kooi van wetten, die door de mens zelf zijn uitgevaardigd. Omgeven door de schone schepping stierf ik door verwaarlozing, want de vrijheid van Gods overvloed werd mij ontzegd.
Als het schone dat mijn liefde wekte en mijn verlangen deed ontwaken, was laakbaar in de ogen der mensen; al het goede waarnaar ik hunkerde, stelde naar de opvattingen der mensen niets voor.
Ik ben het verloren menselijke hart, dat gevangen ligt in de vunzige kerker van menselijke voorschriften, gekluisterd in de ketenen van aards gezag, ten dode gedoemd en vergeten door de lachende mensheid, wier tong gebonden is en in wier ogen geen tranen meer staan'.

Er werd wellicht nog meer gezegd, maar mijn door tranen verblinde ogen en wenende ziel beletten mij verder nog iets te zien of te horen.
En zag in de verte het gloeien van een kampvuur

Gebruikersavatar
Savanne
Berichten: 4696
Lid geworden op: di 10 oktober 2006, 12:49
Locatie: midden van het land

Berichtdoor Savanne » di 25 november 2008, 23:37

Ik hoor je doler en je woorden raken me diep... Wees welkom bij het vuur en deel met ons je wijsheden verworven op je tochten..

Ik lijd momenteel in stilte en zal dra weer mezelf oprichten om mijn gevechten met met name mijn innerlijk weer te voeren. Zal ik ooit de innerlijke strijden gestreden hebben?
"In zijn ogen verdrinken , je hart verliezen , en dan maar zeggen dat liefde gezond is."

doler
Berichten: 7
Lid geworden op: di 25 november 2008, 22:36

Berichtdoor doler » wo 26 november 2008, 0:46

Strijd niet met jezelf en laat je ogen niet versluieren,
Brutale onverschilligheid is geen moed, kalme verlegenheid is geen zwakte, vooruitgang is een kortstondige bloei, stilstaan is geen achteruitgaan, het een onzichtbare blijvende essentie.
Wie alleen kan zien wat het licht onthult en kan horen wat het geluid verkondigt, ziet en hoort eigenlijk niets
laat de verborgen bron van je ziel opzwellen en de schat uit je oneindige diepte zal zich openbaren.
Compassie,respect en verlangen, geduld, spijt en vergeving.. laat ze extraheren in je hart. totdat het verworden is tot liefde.
Als de liefde vrij is van jaloezie, als de honger naar genegenheid wordt gestild, dan baadt de ziel in tevredenheid.

akelei
Berichten: 733
Lid geworden op: ma 17 maart 2008, 1:49

Berichtdoor akelei » wo 26 november 2008, 11:45

Vanuit mijn innerlijke moest ik verder trekken en ik zei tot de prior: spreek tot mij over vreugde en smart.
Hij keek mij doordringend aan en antwoordde:
je vreugde is onthulde smart. En de bron waaruit je lach ontspringt, werd vaak gevuld met tranen.
Hoe kan het anders zijn? Hoe dieper de smart in je wezen kerft, hoe meer vreugde je kunt bevatten.
De prior heeft geen gelijk.
Smart maakt blind en geeft geen ruimte aan vreugde. Hoe meer ruimte je je smart geeft, hoe minder ruimte je hebt om vreugde te ervaren. Cynisch gezegd, dat kerven kan ook gewoon uithollen zijn en een open hart kan ook een leeg hart zijn.
Niet alleen hedonisme en hebzucht zijn verslavend en kerkerend. Lijden kan dat ook zijn en laat mensen opsluiten in zichzelf.

doler
Berichten: 7
Lid geworden op: di 25 november 2008, 22:36

Berichtdoor doler » wo 26 november 2008, 12:47

Tracht gij de woorden van een wijs man te ontkrachten?
Ik ben slechts de Jonas in het verhaal, de boodschapper. Sprak de prior niet van een weegschaal?
Wie in het dal staat ziet de hoge bergen, Wie op de top van de bergen staat kan het diepe dal zien.
Hoe kan men de eerste zijn als er geen laatste is?
Hoe kan iemand zich laven als hij geen dorst kent?
Hoe kan de liefde troosten brengen als niemand smart kent?
Liefde kan alle harten ontsluiten en de ijdelheid zal op den duur verliezen.

akelei
Berichten: 733
Lid geworden op: ma 17 maart 2008, 1:49

Berichtdoor akelei » wo 26 november 2008, 13:14

Natuurlijk doe ik dat. Wijsheid heeft geen nut als we het klakkeloos moeten aannemen. Die wijze man is ook maar een sterveling en we kunnen best in gesprek gaan.
Dat van de weegschaal heb ik wel gezien ja.
Dat beiden, verdriet en vreugde, in een mensenleven aanwezig zijn, valt niet te ontkennen.

Dat ze aanwezig zijn, zegt niet a priori iets over een eventuele functie.
Het zegt ook niets over de relatie tussen hen beiden, hoe plausibel de vergelijkingen tussen de eerste en de laatste, de toppen en de dalen in eerste instantie ook klinken.

Dat hun relatie zou zijn, dat de een de voorwaarde is voor de ander, het lijden als voorwaarde om vreugde te zien en andersom, wordt maar klakkeloos als een axioma neergezet.
Ik vind dat pervers.


Meet jezelf niet de rol van Jonas aan, je bent niet op weg naar Nineve toch?

Mirthe

Berichtdoor Mirthe » wo 26 november 2008, 16:16

:arrow:
Laatst gewijzigd door Mirthe op wo 18 maart 2009, 18:36, 1 keer totaal gewijzigd.

doler
Berichten: 7
Lid geworden op: di 25 november 2008, 22:36

Berichtdoor doler » do 27 november 2008, 11:25

Je tong is scherp akelei en welbespraakt.
Je weerlegt de woorden van een man bij wie het een voorrecht is om in de schaduw van diens wijsheid te mogen wonen.
Hij leerde mij dat het lijden waarlijk een essentie is in het bestaan, het klopt aan je deur en kruist je pad.
Niemand zal de beker van het lijden ontlopen, vreugde en smart zit in ieders bagage en zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Ze balanceren op de bascule van het leven. Zolang een mens leeft zal zijn bestaan een waag zijn waar vreugde en smart beurtelings hun gewicht in de schaal leggen.
Maar vertel, je spreekt als iemand die de littekens van het lijden met zich meedraagt. Welk ander mysterie heeft het lijden als het niet het leven loutert?

Brood
Berichten: 404
Lid geworden op: wo 02 januari 2002, 2:01
Locatie: Flevoland, Nederland
Contacteer:

Berichtdoor Brood » za 29 november 2008, 1:58

Het is maar zeer de vraag of lijden als lijden bedoeld is. Lijden is zeker niet het doel....

Broodje overpeinst de woorden van de doler
Brood, worst case scenario;-)

Kronkel

Berichtdoor Kronkel » za 29 november 2008, 4:25

Voor nog meer overpeinzingen ten aanzien van leed als vermeende voorwaarde voor vreugd:

Ik leef, dus ik lijd

Lijden heeft geen nut

Beiden uit Hart en Ziel van de Volkskrant

akelei
Berichten: 733
Lid geworden op: ma 17 maart 2008, 1:49

Berichtdoor akelei » za 29 november 2008, 4:27

waarom zou ik iets over mijzelf vertellen wanneer iemand mijn posting af doet als: scherpe tong en welbespraakt.........maar niet in gaat op wat ik daarin heb gezegd.
had je niet liever Dolere geheten?

doler
Berichten: 7
Lid geworden op: di 25 november 2008, 22:36

Berichtdoor doler » za 29 november 2008, 20:51

Je slikt je woorden in en trekt je terug, mijn geheugen bedriegt mij niet als ik de woorden herinner die voorheen gesproken zijn.
Waarom ontloop je het gesprek en sla je slechts een ontwijkende toon aan?
En een trigger voor de bijbelvasten: er is een passage in het NT, waarin de discipelen van Jezus de discipelen van Johannes de Doper bespreken. De discipelen van Jezus vragen aan Jezus: waarom vasten wij niet? Jezus zegt: waarom vasten als de bruidegom in het midden is?
Waarom vasten of afzien als dat niet nodig is? Waarom lijden als er feest is? Wat is de bedoeling dan ?
En welke trigger geeft het citaat dan? Een Jood vast om zich tot God te keren, waarom zou men vasten als God onder hen is? De volgelingen van Jezus werden het lijden niet ontnomen, velen stierven de marteldood.
Alles heeft zijn tijd in het leven, oogsten en zaaien, geboren worden en sterven, vreugde en smart. Het bestaan existeert niet louter uit feest en vrijwaring van leed.
Maar wat vraag je van mij? Een intellectuele uitleg of een rechtvaardiging van het lijden? Niemand kan deze essentie uit het bestaan verklaren noch omvatten. Niemand weet waarom de natuur met zoveel geweld antwoordt, waarom de zee het land terug neemt, waarom mensen gekweld worden door ziekte, waarom onschuldigen in kerkers worden opgesloten en mishandeld, waarom er honger en dorst is, waarom mensen elkaar verdriet en pijn doen, waarom er afgunst en haat is. We kunnen het slechts accepteren en de diepe mysteries proberen te doorgronden zodat het dragelijk wordt en we het voor anderen dragelijk kunnen maken.
Je citeert uit de heilige schrift alhoewel je de godsbewijzen afwijst. Als de bijbel je bekend is dan zal het verhaal van Job ook bekend zijn. Midden in de Hebreeuwse geschriften staat de figuur van Job namelijk model voor deze vraag. Hij is een rechtvaardige en vrome man die overspoeld wordt door beproevingen. Hij blijft vasthouden aan de bevestiging van zijn onschuld en ook aan zijn relatie met zijn God. Aan deze twee uitersten klampt hij zich tot het einde toe vast. Dan ziet Job zijn dispuut met God uitmonden in een nieuwe doorbraak. Het gaat eerder om de onthulling van een samenhang waardoor alles van kleur verandert. Job begrijpt dat de poging om de verantwoordelijkheid van het lijden aan God toe te schrijven op een impasse uitloopt, op een totale vergissing. Nu deze verkeerde denkrichting terzijde is geschoven, is de weg vrij voor andere visie.
Wie zich van de kwellende vraag over het lijden wil bevrijden moet het lijden eerst accepteren en zichzelf bevrijden van de gedachte om alles te bevatten.
Abel werd door zijn broer Kaïn vermoord. De auteur van Genesis schrijft hier verbluffende woorden: "De Heer zei tegen Kaïn: Wat hebt u gedaan? Hoor, het bloed van uw broer roept uit de aarde naar Mij!" Het bloed is in de bijbel de zetel van het leven. Dit leven, dat vertrapt werd door menselijk kwaad, krijgt op paradoxale wijze een stem. Het verlangen naar leven dat het hart van het slachtoffer bewoont, wordt niet verstikt door het menselijk geweld. Nee, dit verlangen wordt bevrijd, juist doordat haar onschuld is gekwetst. De roep van dit verlangen veroorzaakt de roep om gerechtigheid en om ingrijpen van een God, om ingrjjpen door een mens die in ons zit. De mens in ons tolereert geen onrecht en buigt het lijden om. Zo loutert het smart de mensen.

Brood
Berichten: 404
Lid geworden op: wo 02 januari 2002, 2:01
Locatie: Flevoland, Nederland
Contacteer:

Berichtdoor Brood » zo 30 november 2008, 0:37

@doler

Ik volg je niet. Je draait in cirkels om je as. Je citeert uit een boek met zichzelf vervullende profetiën. We weten niets, we geloven slechts.

We worden uit ons lijden verlost door de dood? Wie weet, misschien.

Lijden we wel? Of denken we slechts dat onze eer gekrenkt is? Wie niet werkt, eet en drinkt niet en lijdt honger en dorst. Wie niet voor zichzelf zorgt sterft zeker, wie wel voor zich zorgt sterft ook zeker. Wat is het verschil? Is het pijn is het smart of is het een gebrek aan vreugde en gevoel voor humor. Wie pessimist is lijdt meer dan wie optimist is. Of is een teleurstelling voor een optimist weer lijden, terwijl de pessimist dan door vreugde vervuld wordt. Niets van dit alles klopt en ik kan dus niet anders dan zeggen dat lijden niet bestaat en slechts een geestelijke ervaring is net als vreugde.

Ik sta niet te springen bij een doodskist, maar echt bedroefd ben ik ook niet. Wensen die niet zijn vervuld, dromen die niet zijn uitgekomen. En toch dromen en wensen we er zo weer nieuwe voor in de plaats. Het leven is hard en zakelijk, ook al is de mens dat niet. Wie uit alles vreugde weet te halen is denk ik op een vrolijker pad dan wie alles zwart ziet. Want wat is nodig: liefde, vreugde, eten en drinken (en wellicht nog ietsje meer) is genoeg. Want dat leidt naar een duurzaam en gelukkig bestaan.

Dus wat heb ik aan lijden als begrip. Het is nutteloos en verspilt mijn tijd hier.

Broodje, leest het geschrift zo het hem uitkomt, net als ieder ander.
Brood, worst case scenario;-)

akelei
Berichten: 733
Lid geworden op: ma 17 maart 2008, 1:49

Berichtdoor akelei » zo 30 november 2008, 0:59

doler, als ik iets uit een posting heb verwijderd, dan hoef jij
het niet alsnog neer te zetten.
en al helemaal niet als citaat van mij.

einde gesprek.

Gebruikersavatar
Savanne
Berichten: 4696
Lid geworden op: di 10 oktober 2006, 12:49
Locatie: midden van het land

Berichtdoor Savanne » zo 30 november 2008, 19:30

Het gesprek over lijden is volgens mij na een post van mij ontstaan. Zou me BIJNA schuldig gaan voelen over welke kant het gesprek is opgegaan.
Bijna zeg ik, want ik voel me sinds een tijdje niet verantwoordelijk voor wat anderen schrijven. Ik heb alleen invloed op hetgeen ik zelf neerzet.

Mijn lijden, tja is het wel lijden en daarbij is het uberhaubt zinvol of is het slechts zwart kijken naar de gekleurde werkelijkheid.
Mijn lijden komt voort uit het gevoel mezelf aan het verliezen zijn in de situatie waar ik zelf voor gekozen heb. Welliswaar door de invloed die een ander er op uitoefend, maar des al niet te min is het lijden in beginsel niet meer of minder dan de strijd die ik voer met mezelf over niet zo succesvol uitgepakte keuzes.

Het nare van keuzes, er is niet altijd een perfecte keuze, zeker niet als er anderen in betrokken worden of je nou wil of niet.
Wel weet ik inmiddels ( en dat heeft mijn lijden verzacht) dat er geen haast geboden is bij de keuzes waarvoor ik sta.
Wat ook bijdraagt is het feit dat ik niet de enige ben die deze keuzes voor de kiezen krijgt ( ik weet het slachtoffer rol is duidelijk leesbaar in deze, en ja ik voel alsof het me overkomt,maar dat is meer omdat ik eigenlijk iets anders wilde maar die optie is er simpelweg niet)

Mijn lijden is zeer zeker slechts een begrip voor anderen. Ik zou niet hoeven lijden denk ik, maar het is wel mijn werkelijkheid voor het moment.

Gelukkig kijk ik dit keer meer verlicht naar mezelf, en mijn innerlijke strijd en weet ik welke keuze ik ook zal maken ik er wederom sterker uit zal komen.
In dat opzicht is lijden misschien ook wel goed..
Ik ga het meemaken

sav ( niet zwaarmoedig maar wel eerlijk naar zichzelf)
"In zijn ogen verdrinken , je hart verliezen , en dan maar zeggen dat liefde gezond is."


Terug naar “Leeszaal”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Semrush [Bot] en 1 gast