* Seks en invloed van opvoeding en kerk

Treed binnen in onze Shespot Leeszaal en zoek een fijn plekje om al die mooie, bijzondere, leuke, interessante, tijdloze en informatieve topics nog eens door te lezen.

Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr

Swako
Berichten: 16
Lid geworden op: za 20 september 2003, 14:06
Locatie: Zuid-Holland

* Seks en invloed van opvoeding en kerk

Berichtdoor Swako » zo 21 september 2003, 1:35

In hoeverre is jullie opvoeding van invloed (geweest) of jullie latere sexleven en sexbeleving? Heeft dat bij jullie een rol gespeeld of speelt dat misschien nu nog steeds een rol? Ben je streng opgevoed en heeft zich dat “vertaald” in een ingetogen sexleven op latere leeftijd? Of ben je er misschien juist – tegenovergesteld – als reactie daarop juist uitbundig sexueel gaan uitleven?
En in het verlengde daarvan de vraag: wat is de invloed van het geloof en de kerk op jullie sexleven en sexbeleving (geweest)?

Ik ben zelf R.K. opgevoed, heel streng zelfs. Of beter gezegd: rechtlijnig wat het geloof betreft. Wij moesten van onze ouders ook elke zondag naar de kerk, in de eerste jaren zelfs 2 keer, dus ook 's-middags naar het Lof (wie weet nog wat dat was....???).
Er werd altijd gebeden voor het eten en er werd gebeden voor het slapen gaan. Als het onweerde en de donder en de bliksem zich door de lucht kliefden, dan werd er een kaarsje aangestoken en werd iedereen verzameld om een aantal Onze Vaders en Wees-gegroetjes te bidden. Paar maal per jaar biechten, onze zonden belijden, zoals dat heette. Vreselijk vond ik dat...! Tegen een wildvreemde gaan vertellen wat je juist allemaal liever nooit had willen vertellen.... tegen niemand....! Aan de andere kant voelde het ook wel makkelijk aan: je kreeg als "straf" (hoe verzin je het...!!!) het bidden van een aantal Onze Vaders of één of twee keer de rozenkrans rond bidden, en alles wat je verkeerd gedaan had was je vergeven....!
Dat was de sfeer waarin ik ben opgegroeid en grootgebracht.

Sex was een onderwerp wat bij ons thuis eigenlijk nooit een item was. Er werd nooit over gesproken. En zeker niet openlijk. Áls het al een keer gebeurde dan was het altijd in besmuikte zin of wat giechelend achter de hand lachend. Daardoor vestigde zich in mijn hoofd het idee dat sexualiteit iets stiekums was, iets wat in het geheim plaatsvond. Mijn broers en ik hebben van mijn ouders ook nooit sexuele voorlichting gehad. Ik denk dat ze dat maar al te graag aan school overlieten. In de zesde klas van de lagere school kwam er een (ongetwijfeld R.K.)verpleegster de klas in die iets vertelde over "eitjes en zaadjes"... en over "hoe mooi" het was dat daaruit een baby'tje kon groeien. Een "WONDER...!"... noemde ze het... "een WONDER van GOD... een mysterie van de Almachtige....!". Niks over hoe dat eitje en dat zaadje bij elkaar kwamen, niks over de verschillen tussen jongens en meisjes, niks over piemels en kutjes, niks over menstruatie of "een stijve krijgen, niks over masturberen, niks over gemeenschap hebben". En al helemaal niet over het feit dat sex ook gewoon fijn kon zijn, dat je daar hele fijne en lekkere gevoelens bij kunt hebben. Het woord "plezier" kwam in haar vocabulaire niet voor. Als ik er nu aan terugdenk had haar voorlichtingsverhaal meer het karakter van een mysterieus theologisch sprookje dan dat we er ook maar één cent wijzer van werden...!

Zoals ik al zei: sex was bij ons thuis taboe. Er werd nooit over gesproken. En áls het al eens ter sprake kwam (als je dat al durfde tenminste....) dan was het altijd in belerende of zelfs in bestraffende zin. Ik weet nog goed, ik zal een jaar of 13 zijn geweest, dat mijn moeder me een keer betrapte terwijl ik mezelf lag af te trekken. Nou, dat heb ik geweten! Twee avonden lang heb ik donderpreken moeten aanhoren, dreigementen over me heen moeten laten komen! Het was smerig, tegennatuurlijk, zondig, tegen Gods wil, duivels en dat soort dingen. Ik werd gedreigd met plaatsing in een gesticht als ik er mee door zou gaan. En... je kunt er behoorlijk ziek van worden... (zonder dat erbij verteld werd wat die ziekte dan inhield). Na twee avonden van intimidatie (want anders kan ik het niet noemen), was ik murw, angstig, bang... een vleugellam vogeltje geworden. Voelde me ook een zondaar en vies en smerig. Had me ook heilig voorgenomen om het nooit meer te doen, nooit meer dat lekkere gevoel (want ik vond het - uiteraard - een heerlijk gevoel...!) bij me op te wekken. Maar ja, hoe anders was de praktijk?! Ik was een puber, met alle gevoelens die daarbij een rol speelden, dus ook sexuele gevoelens. En sexuele spanningen. En die sexuele spanningen moesten toch een ontlading vinden, op enig moment. Dus masturbeerde ik toch, stiekum, in het geheim, als mijn ouders niet thuis waren bijvoorbeeld. Of in het geniep op de wc. En elke keer voelde ik me weer schuldig en zondig als ik mijn hoogtepunt had bereikt. Dan dacht ik: "O jee, God heeft het vast gezien en genoteerd, dat krijg ik vast op mijn bordje als ik later dood ben en me bij Hem moet melden". Vreselijke tijd was dat. Je leefde als het ware voortdurend tussen "verlangen" en "schuld". In de jaren daarna is dat wel iets minder geworden, dat gevoel van schuldigheid, maar ik heb er toch tot mijn 20e of 21e jaar last van gehad. Toen ging ik lezen, ook over sexualiteit, toen kreeg je die films van Oswalt Kolle ("Het geheim van de liefde" - wie kent ze nog...???). Ik heb ze allemaal gezien, alle delen...! Ik kocht de Candy, de Chick (dat kon toen omdat ik inmiddels het huis uit was en op kamers woonde). Ik verzwolg alles wat maar met sex te maken had. Nu ik erop terugkijk, op die periode, denk ik dat onbewust geprobeerd heb om in één of twee jaar de "achterstand" die ik op sexueel gebied had opgelopen, in te halen. Ik had een informatie-achterstand waar je U tegen zei. En ik moet jullie zeggen dat er toen een wereld voor me open ging. Een wereld waarin sex NIET als vies of smerig, of achterbaks werd gekenmerkt. Maar juist een wereld waarin het tegenovergestelde werd uitgestraald. Sex was fijn, was plezierig, was niet alleen middel t.b.v. de voortplanting. Het was een openbaring voor me toen....! En ook een hele opluchting...! Maar er kwam ook een zekere boosheid over me heen. Boosheid over het feit dat mij nooit was verteld dat een piemel voor meer bedoeld was dan alleen maar plassen. Boosheid ook dat ik 10 jaar van mijn leven niet had kunnen genieten van datgene waar ik vanaf dat moment wel van kon genieten. Ik heb dat mijn ouders nooit verweten (en ook nu doe ik dat nog niet). Zij hebben mij (en mijn broers) grootgebracht en opgevoed met de beste bedoelingen en vanuit de waarden en normen die zij weer van hun ouders hadden meegekregen. Ik weet zeker dat zij ervan overtuigd waren dat wat ze deden, goed was. (En voordat ik nu misschien een verkeerd beeld oproep: ik heb voor het overige een hele fijne jeugd gehad hoor... Mijn ouders hebben zich altijd veel zo niet alles voor ons ontzegd... En ze hielden van ons met hart en ziel.... dat weet ik en dat heb ik ook altijd gevoeld.) Maar ik verwijt het wel De Kerk, niet God of een hogere macht, maar het instituut De Kerk. Want dáár maak ik wel verschil in: MENSEN hebben het instituut Kerk in het leven geroepen, MENSEN hebben de regeltjes en de ge- en verboden bedacht en gemaakt. En MENSEN hebben andere mensen beknot in hun vrijheden, in hun gedachten en ook in hun sexualiteitsbeleving. Ik weet dat sommige mensen er bijna traumatische ervaringen aan hebben overgehouden. En ik weet ook zeker dat áls er een God bestaat (of een Hogere Macht, hoe je het ook noemen wilt), hij dit nooit zó bedoeld of gewild heeft.

Zo, wat een verhaal hè? Maar wel heerlijk om het eens lekker van me afgeschreven te hebben. Het lucht op, dat kan ik jullie verzekeren....!

Bedankt voor jullie leesgeduld.

Greetz, Swako
Wees vooral jezelf, anderen zijn er al genoeg!

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » zo 21 september 2003, 11:17

Swako , het moet je inderdaad goed gedaan hebben dit even van je af te schrijven . Je mag gerust weten dat je niet alleen bent met je verhaal .
Ik ben zowat van dezelfde generatie als jij en heb heel wat geleden onder de RK sexpersecutie van die tijd . Het begon als heel jong kind en eindigde toen ik als jonggehuwde mijn schuldgevoel tegenover deze kerk kwijtraakte .
Mijn jeugd is ook verpest geweest met voortdurend biechten over masturbatie enz. Ik moet er nu zelfs een beetje om lachen want ik woonde bij een klooster met een honderdtal paters en iedere zaterdag koos ik een ander belletje om geen tweemaal m'n verhaal aan dezelfde "biechtvader" te moeten doen . Ik herinner me dat er ooit eens een onooglijk steenoud patertje uit het stille klooster kwam die zich duidelijk afvroeg waarom ik hem uit z'n geestelijke gemoedsrust belde ... :P

Of mijn sexleven hieronder leed , ik denk het wel ,als jonge studente met alle principes die me ingepompt werden was spontane sex zowat onmogelijk .M'n ouders waren nochtans nog redelijk begripvol maar relaties voor het huwelijk zouden m'n huwelijk zeker kapot maken ...
Het was me van jongsaf zo ingepompt dat ik het normaal vond te wachten tot gehuwd te zijn . Ik kan je verzekeren dat de teleurstelling ontzettend was . Mijn man had ook een sterke katholieke invloed ondergaan en vond het strelen van een vrouw als een soort " onnatuurlijk " iets . We hadden allebei weinig ervaring en het werd een moeilijke tijd .
Toch raakten we er min of meer uit en hadden we een redelijk sexleven .
Later had ik een andere partner waarmee ik echt leerde dat niets verplicht is en dat genieten zoals ik het graag had normaal was . Het heeft me een heel gelukkig sexleven bezorgd en nu denk ik dat ik heel spontaan kan leven ermee.
Dus om te antwoorden op je vraag : ja de RK kerk heeft voor mij een groot stuk van m'n jeugd vergald ,zowel wat ontmoeten van jongens als sex betreft .
Nee ik heb geen extreem losse tijd gehad maar wel een harmonieus sexleven waar ik dankbaar voor ben .M'n huidige beleving staat volledig los van kerken of wat dan ook , de grenzen zijn m'n eigen grenzen .
Kerken bekijk ik met veel argwaan , mijn kinderen kregen in hun kinderjaren een RK opvoeding maar zonder het sexuele aspect ervan .
Ik zorgde er bewust voor dat m'n dochters niet dezelfde problemen zouden krijgen als ik .
De sexuele opvoeding van m'n zoon , daar heb ik niet direct zoveel in bijgedragen , hij heeft het wat meer alleen moeten runnen denk ik . Wat me opvalt is dat huidige jongeren soms meer problemen hebben met uiterlijke belemmeringen zoals ideeen over beharing, te witte huid enz en de complexen die daaruit voorkomen .
Het is duidelijk niet meer een invloed van de kerk maar wel van de media .
Soms lees ik hier topics waarin verteld wordt dat vrouwen het zo moeilijk hebben zich over te geven aan hun liefdevolle sexrelaties en dan bedenk ik dat ik gezien de context veel geluk gehad heb .
Woorden zijn vensters of muren ( Marschal Rosenberg) geweldloze communicatie .....

Aaarghje
Berichten: 905
Lid geworden op: do 30 mei 2002, 1:01
Locatie: 020

Berichtdoor Aaarghje » zo 21 september 2003, 14:48

Lieve mensen, wat een prachtige openhartige verhalen. Ik hoop dat mijn verhaal nog iets toevoegt aan wat er al over dit onderwerp geschreven is...

Mijn ouders, serieus gelovig, hebben mij gelukkig naast het technische verhaal ook het emotionele verhaal van seks verteld. Maar vanwege hun geloof werd daar gelijk aan toegevoegd dat seks alleen thuishoorde in een levenslange monogame relatie. Seks voor het huwelijk, dat was het probleem niet, maar zij hebben mij altijd geleerd dat seks gelijk stond aan een levenslange keuze; seks was het huwelijk.

Ik mocht dus na twee jaar verkering rustig aan de pil, ik mocht met mijn vriendje op vakantie (waarbij moeder me nog even op het hart drukte dat het niet zo hoefde te zijn als me in de media werd voorgespiegeld, de schat), maar ik had daarmee wel te kennen gegeven een keuze voor het leven te maken. En daar had ik vrede mee.

Totdat, na een relatie van tien jaar, na drie jaar samenwonen en een burgerlijk huwelijk, de koek op was en mijn (inmiddels ex-)man en ik tot de conclusie kwamen dat we elkaar niet langer gelukkig konden maken. Daar zat ik dan, met mijn levenslange keuze. Mij stond op mijn 27e een lang leven zonder man te wachten. Immers, ik had mijn levenslange keuze al gemaakt, ik had verkeerd gekozen, maar zat wel aan deze man vast. Je kunt je ongetwijfeld een voorstelling maken van mijn schuldgevoelens, mijn angst, de eenzame jaren die ik voor me zag liggen.

De eerste keer dat ik iemand anders in mijn bed liet, keek ik met een schuin oog naar de hemel, wachtend op de toorn Gods. Zo serieus nam ik dit, en zo diep zat het. Maar er gebeurde niets, behalve dat ik ontdekte dat seks ook met iemand anders dan mijn levenslange keuze heel leuk kom zijn. In de daarop volgende maanden heb ik mijn schuldgevoel los kunnen laten door hier en daar wat vrolijke affaires aan te gaan en dicht bij mezelf te blijven. Dit was goed voor mij, ik werd er vrolijk van, ik genoot en ik had geen zin om me dit te laten afnemen door een opvoeding en een God uit mijn verleden.

Ik weet dat mijn ouders me met de beste bedoelingen opgevoed en voorgelicht hebben, ik ben nog steeds stapeldol op ze en ik neem het ze niet kwalijk. Maar ik mag hopen dat ik voor mijn eigen kinderen (toekomstmuziek) seksualiteit los kan koppelen van schuldgevoelens.

Liefs, Aaarghje.

Moose
Berichten: 2091
Lid geworden op: vr 25 januari 2002, 2:01
Locatie: Utrecht
Contacteer:

Berichtdoor Moose » zo 21 september 2003, 14:54

En nee, het is niet alleen een probleem van Swako's en Droomvlinders generatie, al kwam het toen natuurlijk wel veel meer voor. Ik ben achter in de jaren 70 geboren, en als je het Rooms Katholiek in Swako's verhaal vervangt door Nederlands Hervormd, zou het mijn verhaal kunnen zijn. Bij mij kwam er dan ook nog de complicerende factor bij dat ik op heel jonge leeftijd ben misbruikt door mijn oudste broer, wat ik op dat moment helemaal niet als een probleem ervoer, hij was niet dwingend, het ging niet ver, ik kreeg aandacht en ik vond dat prettig.
Tot mijn ouders erachter kwamen en mijn vader aan het ontbijt bad of God mij alstublieft wou helpen met 'dat vreselijke' dat mij overkomen was. En ik vond het helemaal niet vreselijk, dus dat was een erg solide basis voor hopen schuldgevoel.

Masturbatie was inderdaad een enorme bron van schuldgevoel, als ik het dan toch weer deed ging ik bidden, en nam ik me voor om het echt nooit meer te doen. Ik jatte Flairs van mijn zus om de rubriek Vriendendienst te lezen en was diep teleurgesteld als daar niet iets over seks in stond.
Mijn 'redding' is geweest dat mijn moeder me op mijn 15de op een zomer-muziekkamp stuurde, waar ik ineens tussen de mensen terecht kwam die niet Christelijk waren en die seks als de normaalste zaak van de wereld beschouwden. Dan nog heb ik natuurlijk wel (jaren) moeten vechten om seks los te zien van schuld, om ervan te kunnen genieten, maar uiteindelijk is dat gelukt. En misschien heb ik ook wel de neiging om door te slaan naar de andere kant: 'Nu ik kan genieten van seks, zal ik er zo los mogelijk mee omgaan ook!' Dat is overdreven, ik denk altijd na over mijn drijfveren, maar ik merk dat het iets is waarmee ik uit moet kijken.

En boosheid, ach. Ik ben weleens boos geweest, maar nooit heel erg, ik ben me te bewust van het feit dat alles wat een mens meemaakt bijdraagt aan hoe diegene is. En ik zou momenteel niet anders willen zijn dan ik ben.

mykittens
Berichten: 483
Lid geworden op: ma 05 mei 2003, 15:58
Locatie: Gelderland

Berichtdoor mykittens » zo 21 september 2003, 15:17

Zomaar wat gedachtes van een oorspronkelijk NH hervormd opgevoede 46-jarige:

Uit welke diepgewortelde angst en van wie? zou het komen dat zoveel religies, maar ook "aardse" machthebbers sex en lust als "fout" bestempelen? De machthebers en pauzen in deze wereld geven de zeer nauwe paden aan waarbinnen wij onzelf mogen beleven. Exclusief monogame huwelijken met de handjes en tandjes boven de lakens en het licht uit. Tis een complot zou je denken!
Wat weten zij (de machthebbers en pauzen) wat wij niet mogen weten? haha!

Ik denk dat ze bang zijn voor iets: ze zijn bang voor de vrije wilde vrouw, de liefde tussen meerdere mensen tegelijkertijd, en natuurlijk van het "goddelijke" van sex onderling en met jezelf...
De reden van de angst? machtsverlies? controle verlies?
Jammer hè dat er zoveel water door de Rijn moet totdat die angst allemaal weg is weggespoeld.

Swako
Berichten: 16
Lid geworden op: za 20 september 2003, 14:06
Locatie: Zuid-Holland

Berichtdoor Swako » zo 21 september 2003, 15:37

Dank jullie oprecht voor jullie open reacties... Het feit alleen al dat ik door jullie reacties merk dat ik niet alleen heb gestaan in die geremde ontwikkeling doet me gewoon goed... Ik herken zó veel in jullie bijdragen...! Heb ze soms bijna met een brok in mijn keel zitten lezen... Dat wat Droomvlinder bijvoorbeeld schrijft over het biechten... bij steeds een andere pater... is zó herkenbaar...! Dat deed ik namelijk ook... zocht steeds een andere biechtvader (wat een woord trouwens, hè?)... dat deed ik namelijk ook... bang als ik was dat ik als een viezerik beschouwd zou worden die alleen maar de hele dag met zichzelf lag te spelen...
Oók wat Aaarghje schrijft over de angst... de angst dat dat Alziende Oog ook dát zou zien... is zo herkenbaar... ik zou het zélf geschreven kunnen hebben... net zo goed als wat jullie schrijven over het schuldgevoel... Dat heb ik nét zo beleefd en ervaren... Godzijdank... :wink: ben ik dáár nu allemaal los van....

Greetz, Swako
Wees vooral jezelf, anderen zijn er al genoeg!

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » zo 21 september 2003, 17:00

@Aarghtje van dat levenslange daar heb ik ook iets van , normaal gezien zal ik nooit hertrouwen . Dat is niet alleen omdat m'n huwelijk voor mij slecht eindigde ( materieel en moreel ) maar ook omdat ik opgevoed werd met huwen is voor het leven .
Wanneer ik aan m'n ex-echtgenoot denk denk ik vaak aan m'n man . niet m'n ex-man , hij is nochtans hertrouwd .Maar in mijn idee is er ook die levenslange keuze en hertrouwen , dat is iets waar ik echt moeite mee zou hebben , maar het leven leerde me nu wel : zeg nooit nooit .

@Mykittens , veel religies zijn bang van genot , omdat het niet inschatbaar is , zo zijn sommige religies ( extreem ) zelfs tegen muziek en boeken lezen .
Het genot ontsnapt aan de macht . Misschien stoot ik hier mensen tegen de borst maar ik kan alleen religies respecteren die een geloof in iets bovennatuurlijks samen willen beleven zonder in het leven van de leden ervan te gaan rommelen ( en welke doet dat ??)

@Moose ik bedenk dat jij er ook goed uitkomt voor wat je beleefde ondanks het moeilijke ervan .

Boos ben ik ook niet ik denk dat opvoeders en ouders niet beter wisten . M'n moeder was vrij open over sexualiteit en ook over haar tekort hierin . M'n vader met een zeer strenge victoriaanse opvoeding was eerder hypocriet . (sorry voor de term ) .

Ik ben gelukkig in deze tijd en streek te leven want als ik denk aan religies die excisie pronen en ander verschrikkingen dan zijn wij westeuropese vrouwen verwend .
Woorden zijn vensters of muren ( Marschal Rosenberg) geweldloze communicatie .....

frans
Berichten: 1001
Lid geworden op: zo 12 augustus 2001, 1:01
Locatie: Alpha Quadrant

Berichtdoor frans » zo 21 september 2003, 21:09

Ik ben Luthers opgevoed, da's een redeijk "licht" geloof dat zich niet al te zeer inspant om zijn aanhangers het genieten te ontmoedigen. Dat er toch bij ons thuis ook weer niet al te vrij met sex omgegaan werd heeft denk ik meer te maken met het algemene puriteinse klimaat in Nederland waar mijn ouders in opgevoed waren, dan met het geloof.
Er werd bij ons thuis gewoon weinig over sex gesproken. Het bloot bij de VPRO werd heftig afgekeurd, dat vonden mijn ouders wel erg vrijzinnig protestant. Als gevolg daarvan heb ik heel lang gedacht dat "sex" inhield het naakt rondlopen; dat er nog allerlei handelingen bijkomen is me pas later duidelijk geworden. In mijn puberteit kon ik ontzettend opgewonden worden van alleen al de gedachte naakt te zijn; en als ik onder de dekens mijn pyama uittrok kwam ik al bijna klaar.... Hoewel die opwinding er in de loop der jaren een beetje af gegaan is, ben ik nog steeds wel een beetje exhibitionistisch ingesteld. Maar of dat echt een soort reactie op mijn opvoeding is, ik weet het niet zeker.

Qyan
Berichten: 25
Lid geworden op: zo 21 september 2003, 14:53
Locatie: Voorburg

Berichtdoor Qyan » zo 21 september 2003, 22:19

ik ben totaal niet gelovig opgevoed, dus kan daar niets over zeggen.
mijn opvoeding is heel vrij geweest, niet te vrij, maar zeker niet streng.
ik weet waar ik sta op voet met mijn ouders, wat ik wel en niet kan doen, etc.
mijn ouders zijn altijd open en eerlijk geweest over sex, hebben altijd al mijn vragen beantwoord, vooral omdat hun ouders dat vroeger niet deden. ondanks dat mijn moeder een hekel aan sex heeft, het onnodig vindt (door bepalade gebeurtenissen ooit) de meeste dingen vulgair vindt die volkomen normaal zijn, heeft dit me toch niet beinvloed.
alhoewel ik het zeer vaak heb gehoord.
ondanks haar gedachten gangen heeft ze me toch altijd ingeprent dat het bij het leven hoort en dat je ervan zou moeten genieten, zonder schaamte!!!. taboe was het bij ons dus niet en nog steeds niet.
ook masturbatie is hier nooit een taboe geweest, heb wel herhaaldelijk gehoord bijv dat mijn moeder het niet zou kunnen, maar op de 1 of andere manier heeft het me niet beinvloed.
verder heb ik altijd mee gekregen het aloude gezegde: wie zijn kont brand, moet op de blaren zitten.
ik hoef echt niet te denken dat als ik zwanger zou worden ik fijn door kan studeren en mijn moeder oppas oma gata spelen.
no way!
ook altijd goede voorlichting gehad over anticonceptie en condooms en daar heb ik gelukkig altijd goed naar geluisterd. 2 vriendinnen van de mavo heb ik zien stoppen met een dikke buik en een paar maanden later zien strompelen achter een kinderwagen.
wat ik wel altijd sterk heb gehad en dat zal ik ongetwijfeld mee hebben gekregen, is dat ik niet door de eerste de beste ontmaagd wilde worden.
had er ook helemaal geen behoefte aan.
afijn, ken mijn vriend dus sinds ik 15 ben, toen ik een jaar of 18 was kregen we echt iets, ik was al 19 toen ik eindelijk ontmaagd werd, en ben nu ook pas 21 :wink:

maar ondanks dat er heel vrij en opoen over sex gesproken werd en nog steeds wordt bij ons thuis, heb ik mezelf toch over ene bepaald schaamtegevoel heen moeten zetten en ben ik nog steeds mee bezig, al gaat dat de laatste tijd erg goed.
aan de openheid kan het niet liggen, dus misschien dat toch onbewust mijn moeder der hekel aan sex door heeft egwerkt in mijn hoofd.
een andere oorzaak kan ik er niet voor bedenken.

gr wendy

Swako
Berichten: 16
Lid geworden op: za 20 september 2003, 14:06
Locatie: Zuid-Holland

Berichtdoor Swako » zo 21 september 2003, 22:39

Qyan, je mag je ouders wel dubbel en dwars prijzen dat ze zo openhartig tegen je zijn geweest en je in alles zo eerlijk en open hebben opgevoed. (Maar dat je dat waardeert en respecteert lees ik ook al uit je bericht.) Wat mij vooral opvalt uit je "verhaal" is dat juist door die openheid die blijkbaar binnen jullie gezin heerst, seks als volkomen normaal, als een onwrikbaar aan het leven vastzittend element, wordt beschouwd. Dat ís het natuurlijk ook...! Maar dat was zeker niet zo toen ík grootgroeide. Seks was niet iets waarover gesproken werd... en áls het al een keer ter sprake kwam... dan was het altijd giechelig... een grapje achter de hand (letterlijk bedoeld, in dit geval). Het leek wel alsof het een onderwerp was dat maar beter bedekt kon blijven... Enfin, ik verval nu in herhaling merk ik.
Wees blij met de open communicatie met je ouders, ook en juist op het gebied van de seks. Het zal je in je latere leven zeker van pas komen, maar dat heb je inmiddels zelf al ervaren, neem ik aan...

Greetz, Swako

P.S. Zie dat je uit Voorburg komt. Leuk! Heb daar zelf ook 16 jaar gewoond..
Wees vooral jezelf, anderen zijn er al genoeg!

Qyan
Berichten: 25
Lid geworden op: zo 21 september 2003, 14:53
Locatie: Voorburg

Berichtdoor Qyan » ma 22 september 2003, 9:50

dat waardeer ik ook zeker!!!
zeker als ik kijk naar viendinnetjes van vroeger die al zwanger rondliepen op hun 14 omdat ze nog noit van anticonceptie of een condoom hadden gehoord.
ik denk dat ik hierdoor toch een stuk zelfzekerder ben en met minder schaamte, verder weet ik wat ik in ieder geval moet doen om niet zwanger te raken en geen ziektes op te lopen.
ik zal in ieder geval nooit hebben kunnen zeggen, als 1 van bovenstaande had gebeurt, dat hebben mijn ouders nooit vertelt ofzo.
het is ana mij om wat te doen met de informatie die ik heb gekregen, dat natuurlijk ten alle tijden. verder is alles toch wat normaler dan dat het voor mijn ouders, maar ook voor sommige onder jullie tot nu toe is geweest.
weet het verhaal nog wel van een tante van mijn moeder vroeger die haar eerste menstruatie kreeg.
rend naar huis met de woorden: ik ga dood.
ouders vroegen wat is er, zei vertellen, werd snel naar de douche gebracht met de woorden: zo, nu ben je ene vrouw, maar verder wordt erover gezwegen.
einde verhaal.
niet wat is menstruatie, waarom vouwen het hebben, etc, etc.
ook als ik het vergelijk met mijn vriend en ik, een wereld van verschil.
waar het in mijn opveoding is heelopen is geweest is dat bij hem dus totaal niet en is (om zo te noemen) ouderwets opgevoed.
hij heeft het er in begin wel moeilijk mee gehad hoor en had telkens zoiets van: :oops: wat zeg je nu, wat wil je :oops: .
en beetje bij beetje wordt alles steeds normaler voor hem en wordt ie ook steeds zelfzekerder, maar het gaat zeker niet vanzelf.
nu praat ik zelf ook wat makkelijker dan dat ik doe :wink: maar ook praten was voor hem dus uit den boze.
erg moeilijk geweest in het begin, mar je groeit met elkaar mee, zullen we het maar noemen.

ps, voorburg leuk, dat meen je toch niet he?

gr wendy

vroegevogel
Berichten: 5
Lid geworden op: do 17 juli 2003, 10:09
Locatie: Grou (Frl)

Berichtdoor vroegevogel » ma 22 september 2003, 12:26

Tjonge, jonge, jonge,

Na het weekeind achter elkaar doorlezend wat hier allemaal "opgebiecht" (om de verkeerde term maar eens te gebruiken) is, dat is niet mis.
Ik zie dat het niet generatie-gebonden is, maar ik zie ook dat jongere generaties wel een veel grotere kans maken op een meer realistische opvoeding wat betreft het hele seksuele gebeuren dan oudere generaties. Dat zal misschien een reactie zijn geweest. Zo is dat bij mij in ieder geval wel zo geweest. Ik ben van 1947 en heb een kloosterverleden, tot pak weg mijn 25e. Dat betekende dat ik toenb ik 25 was en de stap gezet had om uit het klosster te gaan, ik niet wist wat meisjes waren, geen flauw idee had hoe je met meisjes omging (ik overdrijf wat, maar in de kern was het wel zo) en dus geen puberteit gehad had. En dat moest ik als 25-jarige student in gaan halen, wat uiteraard niet lukte. Gelukkig studeerde ik pedagogiek, en kon ik op dat punt (met behulp van een ontzettend goede vriendin, die bereid was mij, als vriendin, heel veel te leren, met het gevolg dat ik voor het eerst smoorverliefd werd, en zij uiteraard niet op mij) heel veel leren over wat ik niet had meegemaakt, maar wel bij anderen zag.......
Nou ja, het heeft jaren geduurd, maar uiteindelijk heb ik toch mijn draai in liefde, seks, gevoelens (want zo ver gaat het) gevonden.
Masturbatie deden we met zijn allen, in het klooster, we spraken er als jeugd met elkaar over, waren het er over eens dat het normaal en goed was, maar voelden ons massaal schuldig en konden dat niet wegpraten. Mijn jaargenoten die het eerst verstrrokken waren seksueel het normaalst, die werden gewoon verliefd en trokken daar - ook niet simpel - hun consequenties uit.
Er zijn al enkele boeken geschreven over gevolgen van een katholieke internaatsopvoeding, ook wel over gevolgen van jaren klooster-leven, en het heeft heel veel mensen heel veel gevoelsmatige en emotionele achterstand en daardoor problematiek opgeleverd.

Nou, en toen kreeg ik zelf kinderen. En dan neem je je voor het heel anderes te doen. Ik geloof dat dit mijn ex en mij aardig gelukt is. Dat wil niet zeggen dat zij geen problemen hebben (wie, o wie heeft geen problemen) op gebied van seks en liefde, maar alles is wel een heel stuk meer berspreekbaar, en dat is gewoon heel prettig.

Mijn ouders zijn tot nu toe in het verhaal niet voorgekomen, maar die waren ook heel goedwillend en hebben hun best gedaan, maar als kind van hun tijd wisten zij ook niet beter. Ik kan vergelijkbare verhalen vertellen over de tijd tot mijn 14e, toen ik naar het internaar (klein seminatie hette dat) ging.

Maar terug naar de kerk. Wat ik mij afvraag: kan je, als de kerk nu weet kan hebben van wat ze allemaal te weeg gebracht heeft, die kerk nu niet verwijten dat zij haar ogen dicht blijft houden voor waanzinnige zaken die zij nu nog veroorzaakt? Een aidsepidemie die erger dan nodig is omdat het condoom van de kerk niet mag? Of kinderen die kinderen krijgen en niet op kunnen voeden omdat zij kind zijn, waardoor er weer kinderen op de wereld komen waarbij de kans groot is dat het weer mis gaat? Dat kan ieder normaal gezond denkend en levend mens lezen en weten. Is het dan niet, laat ik zeggen, misdadig, als je daar gewoon mee door gaat? Moeten we niet met zijn allen laten blijken dat dit niet kan? En om teruig te gaan naar het onderwerp: zou er in de kerk niet een beweging moeten ontstaan van mensen die zeggen: wat er geleerd is allemaal goed en wel, maar wij denken er anders over en dat willen we uitdragen ook? Zou dat niet een hele steun zijn voor mensen die het wellicht nu nog heel moeilijk hebben, want die zijn er, zeker weten?

Klets ik nu, draaf ik door, of zit hier iets in? Anderen kunnen toch van onze ervaring leren en helaas, zij die het nodig hebben durven waarschijnlijk op shespot niet eens te komen!

Vroegevogel.

Karo81
Berichten: 39
Lid geworden op: ma 05 mei 2003, 20:26
Locatie: België, student

Berichtdoor Karo81 » ma 22 september 2003, 21:26

Hoi allemaal

Het lijkt hier wel alsof iedereen slechte ervaringen heeft met Kerk en sex. Ik ben een katholiek. Ben gedoopt, katholiek opgevoed en sinds enkele jaren op zoek naar mijn geloof en daardoor nog sterker overtuigd van mijn katholiek zijn. Mijn ouders hebben me streng maar eerlijk opgevoed. Streng in de zin dat ik om mijn 22ste nog altijd rond 01.00 uur thuis moet zijn. Eerlijk in de zin dat ze altijd alles hebben verteld zoals het is. Sex werd in het begin heel theoretisch uitgelegd. Later, toen ik interesse begon te krijgen voor jongens, werd er ook gepraat over liefde, gevoelens, plezier, orgasmes en eventuele problemen.

Mijn geloof in God en de Kerk hebben me nooit weerhouden om sex te hebben, van sex te genieten, condooms te gebruiken enzovoort.

Om op de vragen van vroegevogel terug te komen, het is inderdaad niet het beste idee van de kerk om stellingen te geven zoals: condooms mogen niet gebruikt worden. Maar dat je de voorbeelden van aidsepidemies en kinderen die kinderen krijgen aanbrengt, vind ik nogal ver gaan. Ik zit in de branche van voorlichtingscampagnes op dit moment. Als we een voorlichtingscampagne maken, gaan we altijd op onderzoek uit naar het probleem. Als we dan naar de redenen gaan kijken waarom men geen condoom gebruikt, krijgen we zeer zelden te horen: het mag niet van de kerk. De meest voorkomende redenen zijn: geen condooms hebben op het moment van de passie, condooms zijn te duur, zitten niet lekker, beperken het liefdesspel of gewoon de kop in het zand reden: het overkomt mij niet.

Wanneer de kerk het gebruik van voorbehoedsmiddelen zal promoten, zal dit misschien het imago van de kerk naar omhoog helpen maar ik ben niet zeker of het het aantal ongewenste zwangerschappen en soas zal bestrijden.

groetjes
Karo, overtuigd katholiek

ps: effe ge-edit wegens spelfoutjes

Swako
Berichten: 16
Lid geworden op: za 20 september 2003, 14:06
Locatie: Zuid-Holland

Berichtdoor Swako » ma 22 september 2003, 22:34

Jawel hoor Qyan...! Voorburg-Noord. Maar nu, sinds 2 jaar, verhuisd naar Sweet Lake City.

Greetz, Swako
Wees vooral jezelf, anderen zijn er al genoeg!

flip
Berichten: 170
Lid geworden op: di 03 september 2002, 1:01
Locatie: België / m 42j

Berichtdoor flip » ma 22 september 2003, 22:51

Swako (en vele anderen),

Ik herken me zeer sterk in je verhaal. Ook ik ben RK opgevoed. Ik werd geboren halfweg de jaren ‘60. Mijn vader kwam uit een zeer streng RK familie van misdienaars en poetsters in de kerk … Allen zeer godvrezend. Mijn moeder kwam uit een gematigder Katholiek midden, maar hoe dan ook echt traditioneel.
Ochtendgebed, gebed voor het ontbijt, voor het middagmaal, voor het avondmaal, en nog eens gebed voor het slapengaan. Oh we moesten zó ontzettend dankbaar zijn voor alles. En in België heb je dan uiteraard ook nog de Katholieke scholen … En uiteraard verplicht wekelijks naar de mis, en op mijn 11 – 12 j kwam daar ook nog eens de wekelijkse ‘lering’ bovenop (anders “moogt ge uw plechtige communie niet doen”).
In een goeie week (zoals bijv. de ‘Goede Week’), met een schools kerkbezoek erbovenop, kwam je op 3 kerkbezoeken per week…

Seksualiteit kwam thuis niet ter sprake, of eventueel wel zoals je schrijft: Al giechelend, of al schandaliserend (eerder dit laatste).
Meermaals ging mijn moeder voor het TV-scherm staan als een en ander niet voor onze ogen was, en er werd een compleet asexueel beeld van het leven opgehangen:
- Masturbatie: werd nooit over gesproken
- Waar komen de kinderen vandaan: Al te lang van de Kongo-boot (wie kent deze ook?), de ooievaar of de bloemkool
- Vrijen: Dit is als 2 mensen elkaar innig omhelzen
- Wat is abortus?: Ik zal maar niet zeggen wat daarop geantwoord werd
Ik kan een lange lijst geven…
Ik heb eigenlijk nooit mijn ouders elkaar eens een stevige knuffel zien geven, hooguit een klein zedig zoentje …

Omdat ik op mijn 12 jaar een moeilijk geval was voor studiekeuze, werd voor VSO (Vernieuwd secundair onderwijs) gekozen: Gelukkig toen vooral beschikbaar in Rijksscholen…
Maar ook dan sijpelde een en ander nog maar zeer langzaam door. Toen ik in het eerste jaartje secundair eindelijk leerde waar de kindjes nu eigenlijk vandaan komen, lag het nog lang niet voor de hand dat de volwassenen ‘ook’ vrijen voor het plezier… de viezeriken.
Ik masturbeerde wel, en ook doodgewoon naakt zijn was ook voor mij al seksueel erg opwindend, maar als mijn moeder eens de slaapkamerdeur opentrok, en mijn deken wegtrok (jawel…), en mij naakt zag liggen … wat een schandaal zeg!
.

Het is een heel lange weg geweest, waarbij ik me, via omgang met vrijer opgevoede leeftijdsgenootjes, langzaam een minder wereldvreemd beeld van liefde en seksualiteit vormde …
Het heeft geduurd tot ik als student op kot ging vooraleer ik een eerste lief had, en ik heb toen een periode van tegenreactie doorgemaakt, hoewel ik het als tiener en twintiger lange tijd erg moeilijk gehad heb contacten te leggen met vrouwen, en dit eigenlijk nog heb. Eigenaardig genoeg ondervond ik deze remmingen minder met mannelijke leeftijdsgenoten die veelal dezelfde ervaringen hadden meegemaakt. Homoseksuele contacten vormden af en toe voor substitutie.
Ik heb hard moeten knokken om een evenwichtig emotioneel en seksueel leven te kunnen leiden.

Hoewel een en ander nu uiteindelijk toch +/- in zijn plooien gevallen is, zal ik mijn opvoeding altijd met mij blijven meedragen, incl. de schaduwzijde zoals hierboven geschetst.
Rationeel kan ik erg vrij denkend uit de hoek komen, maar emotioneel komen regelmatig nog altijd remmingen en blokkeringen naar boven. Gelukkig heb ik een schat van een vrouw bij wie het katholieke in haar opvoeding zeer vaag was en die er helpt over waken dat mijn kinderen een stuk meer ruimdenkend worden opgevoed.

De Katholieke Kerk – ik kan voor het instituut geen enkel respect voor opbrengen - draagt een zeer grote verantwoordelijkheid in het leed dat vele mensen, waaronder mezelf, is aangedaan.

Sorry dat het zo lang werd,

Flip


Terug naar “Leeszaal”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Ahrefs [Bot], Semrush [Bot] en 8 gasten