Hier een reactie van een ouwe rot in het huwelijk.Wij trouwden redelijk jong en al best lang geleden. Misschien was het toen nog wel heel gewoon dat je trouwde voordat er kinderen kwamen.In ieder geval hebben wij allebei met hart en ziel "ja"gezegd op de aloude vragen van de burgelijke stand. Nu,27 jaar later hebben we heus wel moeilijke jaren gehad. Jaren waarin we dachten"is dit het nou?" Perioden waarin we elkaar nagenoeg kwijt waren,weinig gemeen hadden en elkaar niets te vertellen hadden.Ook heus wel eens gedacht "bekijk het maar, ik schei ermee uit" En toch....hebben we steeds geweten dat we die beloftes destijds niet voor niks hadden gedaan,dat we twee gezonde kinderen hebben waar we samen verantwoordelijk voor waren/zijn.En bij ons is de wetenschap dat er dat boterbriefje was, altijd doorslag gevend geweest. Want we hielden van elkaar,toen al en nu nog steeds.En zie....inmiddels zijn de kinderen volwassen en is er voor ons een nieuw tijdperk aangebroken.Een tijdperk waarin we weer dol verliefd zijn op elkaar,en we de sterren van de hemel vrijen en weten dat het allemaal niet voor niets is geweest.Dat we toen goed gekozen hebben en dat het tussen ons nog steeds helemaal klopt. En daar heeft in ons geval de trouw belofte van lang geleden wel degelijk aan mee gewerkt.
Waarschijnlijk gaan er nu een aantal van jullie zeggen dat het hopeloos ouderwets is en dat dit allemaal ook had gekunt zonder huwelijk en dat mogen jullie allemaal zeggen. Voor ons heeft het zo gewerkt en dat was dus reden genoeg om te trouwen.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
