mijn spiegelbeeld en ik

[Savanne]

@ Miss

Nu kijken doet me veel .. ik heb lang niet kunnen kijken.. pas sinds een maand verdraag ik het beeld. Innerlijk spiegel ik al langer en dat leverde me alleen maar op dat ik streng was voor mezelf...
Ik laat los, ik zeg meer..ookal vinden mensen me dan vaak niet zo lief.. ach.. als ik mezelf maar lief vind.

[FrankPolder]

Wat een mooi topic, wat een eerlijke - en soms verbijsterende - antwoorden. Verbijsterend omdat het voor een man als ik zo moeilijk te begrijpen is dat mooie vrouwen voor de spiegel staan en zeggen 'bleh... wat is dit toch dik/dun/rond/krom/pukkelig/(vul hier uw gebrek in)'. Maar ja, mijn puberale afkeer van de spiegel ben ik evenmin ooit te boven gekomen.

Barokspiegels heten niet voor niets 'pyche', en reflectie is niet voor niets een begrip dat zowel fysieke als geestelijke spiegeling omvat. Reflectie confronteert je met de wereld buiten jezelf: de pukkeltjes die anderen zien, dat matige gebit, de rimpels... in geval van een passpiegel zelfs die vreselijke buik. Reflectie op je karakter doet als het goed is hetzelfde. Maar ik krijg dat niet voor elkaar, ik schrik terug zodra ik meer dan een derde van mijzelf in die innerlijke spiegel zie.

En op de zeldzame momenten dat ik al mijn dapperheid bij elkaar raap en mij eens ongegeneerd tentoonstel aan mijzelf, dan besef ik dat alleen een goed verhaal mij overeind houdt in de werkelijkheid. Helemaal bloot voor de spiegel, ontdaan van verhalen en verzonnen beelden, blijft er hoegenaamd niets over - nul komma nul, monster zonder waarde, een man - maar niet eens een echte - die een beetje hangt tussen middelbaar en oud, tussen hoop en nihilisme, tussen de passerende nevels van passie en de optrekkende mist van het vlakke land.

Nee, spiegels zijn niks voor mij. En lieve spotters, kom alsjeblieft niet aan met 'jee, da's toch niet nodig' of 'zwelg niet zo in zelfmedelijden'.. ik wil ook graag eerlijk vertellen wat ik zie als ik in de spiegel kijk. Zoals ik absoluut niet begrijp waarom iemand als Aaarghje, met al haar talenten en haar hypnotiserende verschijning, last zou kunnen hebben van depressies, zo begrijpen anderen mijn bodemloze nihilisme niet. Toch is dat wat ik meestal zie: niets, nul, betekenisloos.

[Mélixande13]

Geweldig! wat een topic.

Frank ik ga je niet tegenspreken in wat je denkt te zien.
Jouw ervaring is je eigendom! daar kom ik niet aan.

Maar je zegt me daar wat zeg !... "ontdaan van verzonnen beelden en verhalen".... tsja... zonder alle 'labels' die er aan een mens hangen.... is de mens helemaal niets.

Die constatering is geloof ik al ouder dan Confusius zelf

Ik ...persoonlijk .... vind 'niets zijn' het schoonste wat er te zijn valt.
Maar da's óók een manier van kijken


Ik vind een spiegel maar een raar ding.
Een spiegel geeft de werkelijkheid niet weer.

Ik vind het erg dat anderen mij alleen van de buitenkant kunnen zien.... dat lijf... dat omhulsel ....al tamelijk uitgewoond en afgeleefd.... beslist geen mooi gezicht... ethisch totaal onverantwoord !

In het echt zie ik er heeeeeeel anders uit dan in de spiegel!
Maar ja.... ik kijk vanuit mijn binnenkant. ... ik zie de werkelijkheid.

[FrankPolder]

Lieve Mélixande, nu onmiddellijk corrigeren: 'ethisch' = 'esthetisch'! En ook na die correctie is het een onverantwoorde bewering trouwens.

[Mélixande13]

Ha ha die Frank... je hebt gelijk

oops foutje !

laat 'm lekker staan... valt er ook nog wat te lachen !

[maria71]

Wat zie ik als ik in de spiegel kijk??

Ja net als wat anderen zeggen hier. De ene dag een mooie, leuke, vrolijke dame die altijd in is voor een geintje, die sterk in haar schoenen staat en de hele wereld aan kan.

De andere dag ziet het er gewoon niet uit. Dan zou ik het liefst ver weg in een hoekje willen kruipen zodat niemand mij ziet. Dan kan ik huilen om de kleinste dingen en weet ik gewoon met mezelf geen raad.

[Savanne]

Zo oneerlijk hoe alles steeds weer op het zelfde punt uit komt
ZO oneerlijk om telkens weer te merken dat het oude zeer verantwoordelijk is
Het lijken onzichtbare touwtjes die aan mij vast zitten voor eeuwig
Zal ik ooit uit kunnen stijgen boven alles wat er ooit was

Hoe vaak ik ook opnieuw wil beginnen
Hoe vaak ik ook een poging waag
met al mijn inzet mij weer kwetsbaar opstel
het lijkt steeds weer teveel gevraagd

Ik wil het, ik doe het, ik laat me niet kisten
Ik zet me in geef me voor de volle 100 %
Maar nooit is het genoeg, altijd is er wel weer iets
ik ben niet perfect maar wanneer is genoeg nu eindelijk eens genoeg

Ik ben zo moe en zo verdrietig van het gevoel niet genoeg te zijn
En de momenten die ik had waarin ik nu eindelijk eens goed genoeg was voor mezelf
verdwijnen als sneeuw voor de zon maar waarom?
Als genoeg voor mezelf niet genoeg is voor de zin van mijn bestaan

Ik kijk in de spiegel en besef me de illusie
De vrouw die dacht dat ze sterk was en eindelijk haar plekje had gevonden
Is niets meer dan een loze kreet
Misschien moet ik enkele mensen gelijk geven en is er een boel dat ik niet van mezelf weet

[Savanne]

Oh btw .. Ik ben niet depressief zover ik weet .. maar probeer uiting te geven aan mijn pijn en kies wellicht iets te zware bewoording ervoor... Maakt u vooral geen zorgen..

sav

[Artemis]

Lieve Savje
Alleen jijzelf kent jezelf het beste en je weet dus ook het meeste van jezelf!

Ik zie mijn spiegelbeeld en zie daar een jonge vrouw. Die veel pijn en verdriet kent, maar ook sterker aan het worden is. In haar ogen verborgen zit nog een blij speels meisje die af en toe naar boven komt. Ik zie iemand die ik nog niet helemaal ken. Ik vraag me af of ik dat wel ben. Als ik langer kijk denk ik..ja dat ben ik. Een jonge sterke vrouw, die langzaam aan haar leven in handen neemt. Die weer geniet van kleine dingetjes om haar heen.

En lieve Savje jij bent zeker wel genoeg. Ik vind je een sterke mooie vrouw!
Dikke kusss.

[Damsel]

Ik kijk in een spiegel omdat ik het een nuttig ding vind. Ik kijk naar mijn tanden als ik ze poets, kan haren lokaliseren die niet zitten waar ze horen om ze vervolgens te verwijderen, kan er pukkeltjes mee te lijf gaan omdat ik kan zien waar ik de creme moet smeren, ik kam er mijn haren voor en ik check er mijn kledingcombinaties mee.

Maar ik zie mezelf nooit in die spiegel. Ik meet mezelf ook nooit af aan wat ik in de spiegel zie. Mezelf zie ik in de ogen van degenen die me dierbaar zijn. En ik meet mezelf af aan hoe zij op me reageren.

Maar het helderst van al zie ik mezelf vanuit mezelf. Ik ben de enige die mijn gedachten kent, mijn beweegredenen weet en mijn eigenwaarde in kan schatten. IK ben mijn ultieme graadmeter. En daar kan geen spiegel tegenop.

[Dragonlady]

Ik zie nu iemand die zo misselijk als een kat is, overal pijn heeft en alleen maar wil slapen. IK HEB GRIEP

Later meer

[vlinder32]

sneu joh!
Beterschap Dragonlady, kruip lekker je bedje in en snel weer beter worden.

[Mateo]

Mijn spiegelbeeld ,
ik zie mezelf in de spiegel als iemand die .. spijtig genoeg geen haar meer heeft .Iemand die vroeger een grote bos haar had, maar door haaruitval ik genoodzaakt was om alles weg te scheren .
Ik zie iemand die enkele grote littekens heeft , iemand die soms de realiteit uit het oog verloor en gewoon keihard wilde werken voor zijn gezin lees dochtertje en vrouw . Maar zoals ze zeggen "te" is nooit goed .Mijn spiegelbeeld heeft daaruit heel veel geleerd .Vandaag is hij iemand die wil genieten met de grote G , iemand die wilt zien , iemand die iets wil bereiken in zijn leven . Maar het litteken is groot en pijnlijk . Het is iets dat je voor de rest van je leven draagt .Het geeft het gevoel van een mislukte vader te zijn (op ouderlijke basis ) .Dat gevoel ... is een gevoel voor de rest van mijn leven .

[fuutje]

Ik zag gisteravond een vrouw in de spiegel met een rood oortje en een glimlach om haar mond.
(zowel voor als na het tandenpoetsen)

[Nymph]

.