Berichtdoor uitvinderke » ma 14 januari 2008, 1:31
Interessant onderwerp. Ik kom zelf regelmatig wel eens in een periode terecht waarin ik me tot een datingsite richt om, zeg maar, een verzetje te vinden. Toch werkt het nooit. Net als anderen heb ik me al vaak afgevraagd waarom. Mannen zoeken iets, vrouwen zoeken iets, we willen allebei hetzelfde maar op deze manier lukt het niet. Waarom?
Misschien moet ik erbij vertellen dat het me niet aan zelfvertrouwen ontbreekt. Het is niet alsof ik dit soort kanaal nodig heb om plezier te vinden. Toch doe ik het af en toe, zomaar.
Het platvoerse werkt inderdaad niet. Absoluut niet. Vrouwen zijn allesbehalve vereerd als je hen als 'kut' of 'slet' aanspreekt. Ook niet een bepaald type vrouwen. Behalve de vrouwen die zich ervoor laten betalen, en dat wil je helemaal niet. Ook niet als man.
Wat me telkens opnieuw opvalt, is dat we in een tijdsgeest gekomen zijn waarin mannen inferieur zijn. Terwijl je op cafe vroeger mopjes over vrouwen of schoonmoeder op bierkaartjes zag staan, kan het tegenwoordig niet grof genoeg in het geschut tegen mannen. Op cafe bij een verdwaalde stripact is er alom belangstelling voor een vrouw, bij een man die stript schiet iedereen in een lach en draait zich om. Er zijn ladies nights voor feestjes, cinema, alles wat je maar kunt bedenken, terwijl mens nights totaal ondenkbaar zijn. Mannen zijn lelijk, zielig, kinderachtig, eenzaten, gestoord, hulpeloos, pervers enzovoort. Wij als mannen kunnen in deze tijd niks goeds meer doen, behalve hulpeloos een vrouw zoeken. Als we haar eenmaal gevonden hebben, kunnen we maar beter hulpeloos alles inzetten om haar te houden. Iets anders zit er niet op, want vrouwen zijn nu eenmaal op alle vlakken beter.
Het valt me op hoe eenzaam mensen in het algemeen in de maatschappij van tegenwoordig zijn. Al ben ik dan een twintiger. Mannen kopen films, vrouwen kopen alles wat trilt, maar met elkaar, ho maar... ben je gek? Met hem? Met haar?! Dan nog liever met een vent (voor wie man is)/met een griet (voor wie vrouw is).
Dat soort eenzaamheid wordt op iets anoniems als een website ten top gedreven. Ik ben ervan overtuigd dat mannen niet allerlei vunzige praat op een vrouw afsturen omdat ze ondervonden hebben dat het werkt. Wel omdat ze uit eenzaamheid teruggrijpen naar hun noden, hun oerdrang. Voor mannen is dat sex. Voor vrouwen is dat liefde, geborgenheid, intimiteit, enzovoort.
Als we elkaar wat beter zouden begrijpen zouden we inderdaad water bij de wijn doen. Wij mannen zouden een vrouw wat intimiteit bieden om voldoening voor onze noden te vinden. Vrouwen zouden ons voldoening voor onze soms vergaande noden bieden, om intimiteit terug te krijgen. Zo werkt het spelletje tussen man en vrouw. Voor wat, hoort wat. Wie braaf is, krijg lekkers. Wie dat nog niet begrijpt, de roe.
Het is spijtig voor wie dat nog niet begrijpt, dat een website daar geen verlichting in brengt. Maar ergens kan dat ook niet. Het is makkelijker om te vluchten in de identeit van wie je zou willen zijn, dan het risico te nemen je gezicht te tonen. Dan ben je nou eenmaal kwetsbaarder. Op café geldt dat niet. Daar kun je niet zomaar een bril opzetten, want dan ziet iedereen het.
Daarnaast leren we zo ook met ons allen inzien dat het om meer dan piemel en poes draait. Dat daar ook een persoon aan vasthangt. En dat het uiteindelijk, hoe dan ook, niet kan zonder de persoon die eraan vasthangt goed te kennen. En er iets voor te voelen. Dat het uiteindelijk dat is wat we willen. Dat we daar niet onderuit kunnen. En dat het pas dan is dat we voldoening kunnen vinden.
Maar goed, zo is het nu eenmaal. Laten we die spelletjes opzij zetten, en gewoon... zijn wie we zijn.
Uitvinder
niet meer shespot- dan een ander soort man
you can fool some people sometimes, but you can't fool all the people all the time