Ik begrijp wat je bedoel, maar ik heb het niet over een 'seksuele' handicap. Het is te vergelijken met iemand die een bril draagt, alleen is een bril al zo gewoon geworden dat het geen discussiepunt meer is. Een gehoorapparaatje, of epilepsie, of littekens, of de gevolgen van polio zijn veel minder 'gewoon' en worden daarom minder geaccepteerd. Dit terwijl ze in werkelijkheid niet meer ingrijpend zijn dan het dragen van een bril/lenzen.... en dan zegt hij dat dat niet gaat vanwege een seksuele handicap waarover hij je ook meteen had kunnen vertellen: hoe reageer je dan?
Nou, "verborgen houden" wil ik niet en kan ik niet natuurlijk. Het is een kwestie van timing, hoe maak ik de kans dat ik het voor mezelf verpest zo klein mogelijk...Is er een probleem wat jij zo groot vind dat je het eerst verborgen probeert te houden?
Hoi Monique,Alleen, sinds kort draag ik weer twee gehoorapparaatjes. Voorlopig kunnen ze niets (meer) voor me doen. Ik heb er zelf veel moeite mee omdat ik weet hoe gericht de wereld is op uiterlijke perfectie.
Ik heb geen moeite een man te ontmoeten ( klinkt zo vervelend hé), maar ben wel bang geen eerlijke kans te krijgen om er iets meer van te maken.
Dus, alles geweldig...maar zodra ze weten dat ik niet normaal kan horen...wegwezen!!!!! Heel pijnlijk om mee te maken.
Hoi Tijger ,Hoi Monique,
Ik kan er kort over zijn: als zo iemand weg is nadat hij dit van je hoort, was ie niet echt geïnteresseerd in je! Als ik in iemand geïnteresseerd ben, dan ben ik geïnteresseerd in de totale persoon, en als die persoon iets 'mankeert', so what, dat is een onderdeel van die persoon, en in die persoon zag en zie ik wat. Daar verandert een fysiek ongemak niks aan.
Dus Monique, wees jezelf. Je verdient iemand die jou in het geheel ziet zitten, dus met alles wat bij je hoort
Tijger
Sorry, maar denk dat dat toch erg moeilijk wordtik dood wakker wordt?
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten