Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr
Femme, in je profiel staat dat je twintig bent. Ik ga er even vanuit dat dit klopt.Ik begrijp dat nooit zo.
Je geeft geen moer om anderen. Dat blijkt wel uit je onderschrift hey?Ik begrijp dat nooit zo. Waarom is het zo spannend om vreemd te gaan? Wat maakt de seks dan nog zo uniek als je het toch met andere deelt ipv je eigen partner.. Maakt het niets uit dat je op deze manier automatisch losser van je eigen partner komt te staan? Is het echt alleen die spanning?
Ik heb losse contacten, ik vrij met wie ik wil voor mijn eigen genot maar ik doe er niemand pijn mee want ik ben tenslotte vrijgezel..
Uiteindelijk bedrieg je alleen jezelf er maar mee. Dus nee aan mij is het niet besteed vind het hypocriet, en een beetje lomp als je zelf maar wat doet en niet goed weet wat je wilt. Aangezien partners het toch niet weten weet je wel van jezelf dat je echt verkeerd bezig bent.
Lady Chatterly, je vertolkt heel goed de kern van mijn levensfase en tevens geef je heel goed aan waarom vreemd gaan lang niet altijd het einde van een relatie of de wereld behoeft te betekenen.Ik heb ook een aantal minnaars gehad maar op de een of andere manier heb ik het na drie keer wel gezien. Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat ik thuis de perfecte minnaar heb en dus absoluut geen vervanging zoek. Ik heb mijn lief heel jong ontmoet, had heel weinig ervaring en na een tijdje ging het kriebelen. Niet dat ik ontevreden was, maar meer een gevoel van avontuur. Hoe zou het zijn met een andere man? Ben ik een goede minnares (voor iemand anders dan mijn lief ), dat soort vragen. Ik zag het meer als een soort tweede puberteit.
Ik heb ervan genoten
Mijn eigen lief is juist heel erg attent. Zowel in bed, als daarbuiten. Zo'n man die ook na 21 jaar nog bloemen mee neemt. En nee, ik vergelijk niet maar je hoeft toch ook niet met zo veel minder dan je gewend bent, genoegen te nemen! In het minnespel moet het toch gelijk op gaan, met aandacht voor elkaar en niet alleen voor je eigen gerief.
Desalniettemin heb ik een heerlijke tijd gehad, en ik denk met veel plezier terug aan die lentekriebels, zo noem ik het maar.
Mijn lief en ik hebben elkaar uitvoerig over onze avonturen verteld wat ook erg uhm plezierig is geweest. Dus ik heb er geen spijt van. Maar in mijn open relatie ben ik momenteel erg monogaam, moet ik zeggen
Met beide beweringen ben ik het hartgrondig eens. Opgevoed in de provincie met de moraal van de jaren 50/60 en vanuit een christelijke middelbare school, ben ik de jaren 70 ingeschoven als maagd tot mijn 21e. Om vervolgens -heel tevreden- bij de persoon van de eerste seksuele ervaringen te blijven. Echter nu net als brunetteke bezig met twijfels en een verlate zoektocht of ik toch niet iets gemist heb.anderzijds hoeven we natuurlijk niet aan een jonger persoon, mee te geven dat vreemdgaan "normaal" is, hadden we niet net hetzelfde gereageerd als we zelf nog zo jong waren, de liefde nog pril was en vol ontdekkingen met de eigen partner
ik vraag me af of ik "later" op de ware was gebotst, als ik meer ervaring had gehad, of ik ooit wel zou vreemdgegaan zijn, misschien zoek ik die ervaringen nu wel die ik in mn jeugd nooit heb gemaakt
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten