Sexloos huwelijk

[verdwaaltje]

De eerste 2 jaren van onze relatie hadden we op regelmatige basis sex, zeg zo'n 2 à 3 maal per week. Na de eerste 2 jaar kwam de klad er in. Telkens zat er een langere periode tussen de sex. Eerst 1 maal per week, toen 1 maal per 2 weken enz. En nu hebben we al ca. 1,5 jaar geen sex gehad. Dit komt omdat mijn man er geen enkele behoefte aan (meer) heeft. We hebben hier de nodige ruzies over gehad want ik heb de behoefte namelijk wél!

Hoi Dame,

Als ik je eerste posting lees (welkom trouwens), valt me bovenstaand stukje toch wel op. Ergens in de eerste jaren is ofwel iets fout gegaan, ofwel je partner heeft zich gerealiseerd dat hij tegen zijn eigen "zin" in ging?

Gezien dat jullie de nodige ruzies erom hebben gehad, mag ik aannemen dat dit ook ter sprake is gekomen. Zo niet, kun je hem er natuurlijk altijd nog mee confronteren, en vragen waar deze verandering vandaan is gekomen.

Zonder in eventuele rampscenario's te willen denken: is hij misschien voor de schijn getrouwd? Om eventuele familie, vrienden en kennissen gerust te stellen? Helaas hoor je dit tenslotte wel eens. Of ligt zijn interesse elders?

Als ik naar mijn eigen huwelijk kijk, is er ook een periode geweest, dat mijn vrouw niets meer wilde en aanstuurde op uit elkaar gaan. Op bepaalde gebieden kan ik geen klankbord voor haar zijn.

Door haar te laten zien, dat er voor mij geen sprake van was, dat ik zonder haar door wilde en te blijven vechten, is e.e.a. inmiddels op de rit om verder te kunnen (godzijdank) met elkaar. Één van de zaken die veranderd is, is dat er in haar leven een tweede is gekomen. Dit heeft veel strijd opgeleverd, maar door veel te praten en de andere kant proberen te zien (met horten en stoten (no pun intended)) heb ik dit kunnen accepteren, aangezien ik zie dat zij hierdoor een completer mens is geworden, en dat het een toegevoegde waarde is voor ons huwelijk/onze intimiteit.

Ik wil niet zeggen, dat jullie deze kant op moeten gaan, maar probeer er samen over te praten

[Dame]

Allen,

Ik wil jullie allereerst allemaal hartelijk bedanken voor jullie reacties en het meedenken!

Ik wil op een aantal zaken die geoppert zjn reageren maar moet denk ik ook iets meer achtergrond informatie geven.

Er is bijv. gezegt dat mijn mijn wellicht homo zou zijn. Al kun je dit natuurlijk nooit voor 100% zeker zeggen denk ik niet dat dit zo is; mijn man is namelijk een echte 'borstenman' en ik denk niet dat hij dit zou zijn als er latente homogevoelens zouden spelen.

Voorts is er geoppert dat hij misschien voor de buitenwereld is getrouwd. Voor mijn man is er geen buitenwereld: hij heeft helemaal geen contact met familie en vrienden heeft hij niet. Afgezien van mij en mijn familie heeft hij niemand.

Ca. 3 jaar geleden zijn wij bij een psychiater geweest en daar is het nodige uit gekomen. Zal niet alles uit de doeken doen maar er is in ieder geval naar voren gekomen dat hij een zeer moeilijke en liefdeloze jeugd heeft gehad (dit is behoorlijk geblokt door hem en slechts met moeite kun je af en toe iets uit hem krijgen aangaande zijn jeugd) Verder is er uit gekomen dat hij zo ontzettend onzeker is dat hij alles zal aangrijpen wat mogelijk is om een soort gevoel van 'macht' te creëren om zo een (vals) gevoel van zekerheid te creëren voor zich zelf. Ik heb dus ook bedacht dat hij dit met de sex heeft gedaan: ik wil iets en hij heeft de 'macht' in handen om te bepalen of dit wel of niet gebeurd.
Mijn oplossing was om niet meer te vragen om sex en het er helemaal niet meer over te hebben. Immers, als ik er niet om vraag heeft hij niet de beslissing in handen om mij wel of niet iets te ontzeggen.

Blijkbaar is dit niet wat er aan de hand was want na 7à8 maanden had ik nog geen enkele toenaderingspoging van hem ondervonden.

Dan is er nog een opmerking gemaakt over de erectieproblemen van mijn man. Dit speelt pas sinds ca. 1,5 à 2 jaar. Hiervoor was dit geen enkel probleem maar ook toen had mijn man al geen behoefte aan sex.

Ik heb aan hem gevraagt of het misschien aan de manier van sex hebben ligt, of hij fantasien heeft waardoor hij misschien wel sex wil. Maar ook hierop krijg ik een ontkennend antwoord. Ligt het misschien aan mij? Ben ik voor hem niet aantrekkelijk genoeg? schort het aan míjn vaardigheden? Maar op alles krijg ik te horen dat het niet aan mij ligt of aan externe factoren. Hij denkt zelf dat hij A-seksueel is maar dat betwijfel ik, zeker als ik aan de eerste 2 jaren van onze relatie ligt.

Heb ook al eens aangegeven dat ik zo niet oud met hem wil worden, dat ik vind dat seks en de daar bij horende intimiteit binnen een relatie horen. Zijn reactie daarop is dat hij dan boos roept: "dus een relatie is voor jou alleen maar sex?!". Nee natuurlijk niet! Maar wel een heel belangrijk onderdeel er van!

Voor hem zijn sex en intimiteit dan ook 2 totaal verschillende zaken die hij helemaal los ziet van elkaar. Zo moeilijk om uit te leggen... Voor hij mij leerde kennen ging hij bijvoorbeeld regelmatig naar de hoeren. Volgens hem was dat niet in hoofdzaak voor de seks maar voor het lichamelijk contact (zoals ik al eerder schreeft heeft hij geen contact met familie en heeft hij geen vrienden).
Hij vind dat het lichamelijk contact dat we nog hebben voldoende. Dit betekend in de praktijk dat we naast elkaar op de bank zitten 's avonds en hij met zijn hand door mijn haar kroelt en we elkaar een paar keer per dag een kus op de mond geven.

Als ik aangeef dat dit voor mij niet voldoende is en ik meer wil dan gooit ie in de strijd dat hij het belachelijk vind dat ik hem 'dwing' tot iets wat hij niet wil. Als ik dan tegen werp dat ik nu in een intimiteitloze relatie zit buiten mijn wil om dan heeft hij daar niet echt iets op te zeggen. Een beetje een patstelling dus.

Sorry voor het lange verhaal maar het doet me goed om er eindelijk eens over te praten.

[Alex48]

Hij vind dat het lichamelijk contact dat we nog hebben voldoende. Dit betekent in de praktijk dat we naast elkaar op de bank zitten 's avonds en hij met zijn hand door mijn haar kroelt en we elkaar een paar keer per dag een kus op de mond geven

Gut, je hebt het over mijn vrouw.... bij ons gaat het namelijk net zo.
Overdags is er aanraking genoeg, op de bank. Maar in bed nada, noppes, rien... (drives me crazy... after all these years )

[guinevere]

Als ik aangeef dat dit voor mij niet voldoende is en ik meer wil dan gooit ie in de strijd dat hij het belachelijk vind dat ik hem 'dwing' tot iets wat hij niet wil. Als ik dan tegen werp dat ik nu in een intimiteitloze relatie zit buiten mijn wil om dan heeft hij daar niet echt iets op te zeggen. Een beetje een patstelling dus.

Wat heeft die man een muur om hem heen opgetrokken zeg ! En wat is hij vindingrijk om zijn probleem als geen probleem te zien.
Waarom denk je dat hij boos wordt als jij een flinke knal geeft tegen die muur van hem?
Waarom zou hij "lichamelijk" contact hebben gezocht bij prostituées? Als a-seksuele of "weinig zin"-hebbende man toch heel raar niet?

Zoals eerder gezegd : zolang hij zijn kop in het zand blijft steken voor het feit dat er méér aan de hand is dan "geen zin hebben",... zolang hij, jullie samen of met iemand anders op zoek gaan naar wát hem blokkeert....zal deze "patstelling" blijven duren. Maar het blijft zo lang een patstelling als jij dat wilt Dame !
Wanneer word jij 's écht boos?

guinevere (altijd bereid om mee te helpen duwen tegen muren )

[Desiree1978]

Het klinkt mij een beetje alsof hij de sex heeft opgegeven vanaf het moment dat de lust overging in liefde. In de eerste jaren ben je vaak nog hevig verliefd en spat de passie er vanaf. Na een aantal jaar is het meer de liefde en de intimiteit die de overhand heeft en niet meer de lust en de passie. Bij prostituees is het ook alleen maar lust. En het lijkt me dat je wel behoorlijk sexueel moet zijn om de stap te zetten in die richting.

Gevoelsmatig denk ik dat hij niet met liefde en warmte kan omgaan. En hoe langer jullie geen sex hebben hoe emotioneler en zwaarder het de eerste keer weer wordt. Als je hier uit wil komen zou ik wel professionele hulp inschakelen.

[heks]

Ik denk dat Desiree een heel goed punt heeft. als ik je verhaal zo begrijp heb je grote kans dat je man emotioneel beschadigd is door wat hij allemaal heeft meegemaakt als kind, en dat kan heel goed doorwerken in jullie relatie in de zin dat hij inderdaad moeite kan hebben met nabijheid en intimiteit. Misschien ben jij wel de eerste en- als ik het zo hoor- de enige die hij tot op zekere hoogte in zijn nabijheid toelaat. Ik weet niet hoe het de eerste paar jaar tussen jullie is gegaan, maar als ik je zo hoor heeft hij wel het vermogen gehad om intiem met je om te gaan. In ieder geval in het begin. Da's op zijn minst positief, er zijn ook mensen die daar helemaal niet toe in staat zijn.
Alleen is er kennelijk onderweg iets gebeurd dat ertoe heeft geleid dat jullie nu in deze situatie zitten. Ik begrijp van je dat hij erg onzeker is; dat zou een rol kunnen spelen. Zeker als hij daarbovenop nog erectieproblemen heeft gekregen- die daar overigens heel goed mee samen kunnen hangen. Voor zover ik weet is er slechts bij een minderheid van de mannen een puur fysieke oorzaak voor problemen met erectie en libido.
Je zegt dat hij eerder psychiatrische hulp heeft gehad, en dat daar een hoop uit naar voren is gekomen. Ik vraag me af hoe het verder in die zin op dit moment met hem gaat; seksuele problemen kunnen namelijk heel goed een verschijnsel zijn van bijvoorbeeld een depressie. Zeker als hij eerder wel goed heeft gefunctioneerd op dat gebied.
Ik weet niet of hij voor de problemen die hij heeft toevallig medicatie gebruikt; van de modernere middelen tegen depressie en angst is bekend dat ze funest kunnen zijn voor je libido en je vermogen tot orgasme.
Je zit inderdaad in een lastig parket; het lijkt me met name heel frustrerend om het probleem zo op je bord geschoven te krijgen.
Ik kan me voorstellen dat je man het moeilijk vindt om naar een seks- of relatietherapeut te gaan. Wat ik begrijp is dat hij wel eerder psychiatrische hulp heeft gezocht. Ik weet niet hoe zijn ervaring hiermee was; maar misschien is daarheen teruggaan als eerste stap het overwegen waard, ook vanwege wat ik hierboven al heb genoemd. Als je man een goede verstandhouding met die psychiater had en hem vertrouwt is dat misschien minder eng dan weer naar een heel nieuw persoon gaan.
Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat je hier iets aan hebt.
Vriendelijke groet,
Hx

[Alex48]

Heb Heksje haar reactie gelezen. Ze zegt nuttige dingen. Maar tegelijk voel ik er twijfel bij.

Wat ik tot nu begrijp uit alles wat ik gelezen heb is dat hij eigenlijk niet vindt dat er een probleem is. Dus waarom zou hij al die moeite eigenlijk doen? Althans, als ik de situatie vergelijk met mijn eigen situatie.. Hier is het zo dat mijn partner niet echt vindt dat er een probleem is, dus al mijn voorstellen om b.v. hulp te zoeken werden afgewimpeld. Onnodig...

En als tweede realiseerde ik me dat we wel willen dat alles oplosbaar is, maar dat dat gewoon niet zo is. Dat wat voor jou kleine stapjes lijken, voor hem misschien wel onvoorstelbaar grote stappen zijn...
(Ik spreek weer uit de ervaring met mijn partner).

[heks]

aangezien Alex ervaringsdeskundig is, weet die er sowieso meer vanaf dan ik
da's misschien niet de meest hoopvolle boodschap, en ik blijf bij mijn eerdere posting, maar deze toevoeging lijkt me terecht. Al is het alleen maar omdat dit soort problemen (in emotionele zin, ik zie het seksuele verhaal als een uiting daarvan, maar mss heb ik het mis) vaak erg taai en hardnekkig zijn...
Hm. Nogmaals sterkte, wat je ook voor keus maakt hierin.

[justme2]

Ik ken het probleem. Mijn man en ik hebben al bijna 2 jaar geen sex gehad. Wij hebben wel de genegenheid zoals knuffelen enz. maar daar blijft het (helaas) bij. Ook wij hadden in het begin prima sex en op een regelmatig basis maar het werd ook bij ons steeds minder. Hij beweerde dat hij niet meer 's-avonds wilde doen maar 's-morgens maar als ik nu een poging onderneem gebeurd er nog steeds niets. Meestal draait hij zich om en slaapt verder. Ik voel bijna een bepaalde angst bij hem opkomen.

Wij houden ontzettend veel van elkaar en dat sleept ons er denk ik door heen maar ook ik zou ontzettend graag een oplossing willen voor dit probleem want het is toch een gemis. Buiten de deur iets zoeken ? nee zover ben ik ook nog niet. Ik blijf dit forum aandachtig lezen.

groetjes
justme2

[Thomas_K]

Mijn man en ik hebben al bijna 2 jaar geen sex gehad.

Ook ik lees dit topic met aandacht. Ik begrijp het fenomeen, maar kan mij nog niet echt verplaatsen in de man die langdurig geen zin heeft in seks met zijn vrouw. Wat drijft hem? Wat drijft hem niet? Is hij ongelukkig in zijn relatie of juist heel tevreden? Zoekt hij het lekker buiten de deur? Wordt hij verscheurd door schuldgevoel? Wat is het toch, dat je de vrouw die je uitverkoren hebt laat smachten naar seks en intimiteit, zonder aan haar verlangens tegemoet te komen?

Is er niet een man die dit allemaal heeft meegemaakt en zijn kant van een dergelijk verhaal op het forum wil zetten?

[guinevere]

Al is het alleen maar omdat dit soort problemen (in emotionele zin, ik zie het seksuele verhaal als een uiting daarvan, maar mss heb ik het mis) vaak erg taai en hardnekkig zijn...

De woorden van heks zijn (als steeds) weer helder en van grote toegevoegde waarde. Ik kan me er dan ook volledig bij aansluiten.

Zijn probleem is er niet echt één van seksuele aard maar ligt m.i. veel dieper.

Het feit dat er voor hem geen (seksueel) probleem is, is tegelijk een ontkenning dat er op een ander niveau mogelijk een probleem is. Mogelijk is hij ook bang voor wat er zou kunnen gebeuren als hij daar mee aan de slag gaat.

Maar een eerste stap om uit de patstelling te komen (zoals Dame het verwoordde), is hem laten inzien dat er wel degelijk een probleem is en dat het niet haar maar wel het zijne is.

guinevere (die een warm gevoel krijgt van dde ernst waarmee met dit soort topics wordt omgegaan)

[Alex48]

Dat geconstateerd hebbende (dat er een diepere oorzaak moet zijn)...

Waar brengt ons deze conclusie?

Alweer eigen ervaring:

Ik kan allerlei psychologische (weet niet of freud het met me eens zou zijn, maar dat terzijde) redenen bedenken die verklaren waarom mijn partner problemen lijkt te hebben met intimiteit/erotiek.
ik noem:
- Onveilige jeugd/thuissituatie
- negatief zelfbeeld
- fysieke problemen (die mogelijk gerelateerd zijn aan de 1e twee)

Maar in hoeverre lost dat dame's (en mijn) probleem op? Weten dat er een diepere oorzaak is is niet hetzelfde als die oorzaak wegnemen.
Alweer kom ik terug op de bereidheid van iemand zelf om problemen onder ogen te zien en te willen werken aan oplossingen.

Ontbreekt die bereidheid, dan ben je uitgepoept en rest slikken of vertrekken....

[Juan]

Ja Alex, ik denk ook dat alles draait rond bereidwilligheid.
Als die er niet is, dan is dit een erg lastige situatie.
Men kan alsnog de andere toch 'inzicht' trachten te helpen.
Maar dat is net zo moeilijk.
Mocht dit inzicht aanwezig zijn dan was er niet zo'n probleem/patstelling.
Eigen aan patstellingen is dat je er moeilijk uitgeraakt.

groeten,
Juan

[Bell]

Ontbreekt die bereidheid, dan ben je uitgepoept en rest slikken of vertrekken....

Wat ik hiervan vind, is dat er nog een nuance zit in of iemand iets als een probleem beschouwt al dan niet. Als je een relatie hebt en je ziet de ander wegkwijnen onder jouw lichamelijke kilte, dan is er in mijn ogen sprake van een gedeeld probleem. Ook al is voor die ene persoon op zich niets aan de hand, er is duidelijk iets aan de hand met de relatie. Dus dat is wel een probleem waarmee aan de slag gegaan moet worden als die persoon de relatie graag wil behouden.

[Alex48]

Helemaal mee eens Bell.

Maar als je eenmaal ziet dat er een gedeeld probleem is, dan wil je er ook iets aan doen, lijkt me.