Een wat eigenaardige titel misschien, maar het zegt wel precies zoals het is. Ik ben sinds anderhalf jaar samen met een vrouw, maar ben, voel, zie mezelf niet als lesbisch. Ik wil hier op She graag mijn verhaal doen en eventueel horen of er mensen zijn die zich hierin herkennen.
Ik ben een aantal jaar geleden redelijk actief geweest op She. Maakte toen een turbulente tijd door, vlak na mijn scheiding in een nieuwe relatie met een wat oudere man. Vooral op seksueel vlak in die tijd 'volwassen' geworden, genoten, gedroomd, gehuild, geleefd vooral.
Tijdens die relatie kreeg ik - tijdens een van mijn reguliere afspraken - van mijn auralezer de vraag of ik wel zeker wist dat het voor mij een man moest zijn. Hogelijk verbaasd en enigszins beledigd heb ik gevolg gegeven aan zijn suggestie om eens met een andere bril naar alle vrouwen te kijken in mijn directe omgeving. Met als resultaat dat er één vrouw was (een vriendin die al jaren kende en die na een huwelijk een relatie had met een vrouw) die ik écht leuk vond met die andere bril.
Ruim een halfjaar later (mijn relatie was inmiddels voorbij tot mijn grote verdriet) kwam ik die ene vrouw tegen in de kroeg. Terwijl de situatie er helemaal niet naar was, raakten we in gesprek en begon mijn fascinatie. Aan alles was voor mij merkbaar en voelbaar dat ze een oogje op me had… ik vond dat lastig, spannend, heerlijk, moeilijk en fantastisch tegelijk. Wat moest ik aan met mijn gevoelens van nieuwsgierigheid, opgewondenheid en beginnende verliefdheid aan… wat zou dit betekenen voor mijn twee kinderen, hoe zouden mijn familie, vrienden en bekenden reageren, wat voor extra toestanden met mijn ex zouden er ontstaan?
Allemaal overwegingen van rationele aard.. allemaal zaken uit het verleden en de toekomst. En… het enige waar ik naar kon luisteren was mijn hart, dat al maar sneller ging kloppen als ze in mijn buurt was. Het enige dat ik deed was haar opzoeken, redenen bedenken waarom ze bij ons op bezoek kon komen, zodra de kinderen niet thuis waren samen dingen ondernemen. Tot het moment aanbrak dat ik bijna barstte. Ik moest mijn gevoelens kwijt en wilde daarover open zijn tegen mijn vriendin. Alle moed verzameld en haar geschreven dat ik zo nieuwsgierig naar haar was, dat ik de hele dag met haar bezig was, dat ik graag wilde ontdekken wat ik voor haar voelde, hoe ik daarmee kon omgaan, kortom dat ik het allerliefste samen met haar op ontdekkingstocht wilde gaan…
Een paar uur later reactie: “je had me niet gelukkiger kunnen maken dan met deze uitnodigingâ€. Sinds dat moment zijn we samen, heel voorzichtig, echt ontdekkend of een relatie met een vrouw iets voor me was. En het meest verbluffend was wel dat het vanaf de allereerste seconde vanzelfsprekend heeft gevoeld; volstrekt logisch, natuurlijk en heerlijk. Natuurlijk waren er hobbels, maar je overwint veel als je van elkaar houdt. Bovendien heb ik het idee dat we veel minder hobbels hebben gehad dan verwacht, mede omdat wij ons ook vanzelfsprekend gedragen; het is geen issue, we hebben het er niet over, het is gewoon.
In de loop van de tijd heeft zich een prachtige, gelijkwaardige, mooie, spannende en volwassen relatie tussen ons ontwikkeld. De kinderen reageerden zoals ze zijn: relaxed en eerlijk… wat zullen onze vrienden zeggen en… oh die vinden wij leuk. Mijn ex schoot zoals verwacht compleet in de spagaat, maar is er inmiddels ook aan gewend en bij onze familie en vrienden zijn we even ‘thuis’ als daarvoor.
Ik houd met hart en ziel van mijn vriendin, wil haar echt nooit meer kwijt, heb geen enkel oog meer voor wie dan ook, maar zeker niet voor andere vrouwen. Want dat is de kern van mijn vraag, verwondering, verzoek om herkenning… ik heb helemaal niets met andere vrouwen, voel me geenszins aangetrokken tot hen terwijl dat wel zo is naar mannen in zijn algemeen. Ik heb het gevoel dat de ontwikkelingen van twee jaar geleden (bij de auralezer begonnen) dienden als voorbereiding op mijn ‘openstellen’ voor een relatie met een vrouw. Zonder die tijd en ruimte was ik wellicht helemaal niet klaar geweest om een lesbische relatie aan te gaan. Ik had daarvoor nog nooit een seconde serieus stil gestaan bij de mogelijkheid en heb helemaal niet het idee dat een eventuele volgende relatie er een met een vrouw zou kunnen zijn. Ik houd niet van vrouwen, ik houd van mijn vriendin!
Zo, een heel verhaal… ik hoop dat het een beetje duidelijk is en ben benieuwd naar eventuele reacties en/of herkenning.
— “Een erotische ontdekkingstocht vol fantasie en verbeelding” —
