. Ik ben, denk ik, veel te jaloers. Ik heb mezelf al vaak de vraag gesteld; betekent je fantasie wel dat je het ook moet doen? Zou het niet zo zijn dat je met fantasie, in een veilige omgeving, tijdens een ontladende bezigheid, je over durft te geven en jezelf te laten kijken naar je grootste angst? Ja sterker nog... te genieten van je grootste angst. Als een soort training zeg maar, en moet je dat soort fantasieën niet sexueel maar psychologisch benaderen? Sex is in deze relatie hélémaal super!!. We zijn ruim twee jaar samen, en vervelen ons nog lang niet.. juist het delen van elkaars fantasie en elkaar ermee ophitsen tijdens vrijen vind ik erg lekker. En ik ben bang dit kapot te maken als er een ander bij komt. Ik vind het moeilijk.. ik zou het heel graag eens willen, maar ben ook bang dat het een gevaar is. We zeggen vaak tegen elkaar ; dat kan niet... niemand kan tippen aan ONS en hoe wij samen zijn, ook op erotisch gebied. maar toch.... om die reden durf ik er niet aan toe te geven. Onder de mom van; 'sex maakt meer kapot dan je lief is'. Mijn vriend is op de hoogte van mijn bi- en groeps-fantasieën. Hij laat me vrij daarin te experimenteren. Zelf heeft hij moeite met het idee van een sexende vent bij hem in de buurt, laat staan dat die aan mij zit of dat hij er iets mee moet. We willen wel eens naar een club (ik ben daar als vrouw alleen wel eens geweest). Rustig aftasten (wat een rare woorspeling hi hi) hoe we het vinden. Gewoon zien en gezien worden.. Spannend genoeg toch? Ik zou het leuk vinden te lezen over andere vrouwen met twijfels. Vooral over het fantasie gedeelte. Is het nu ECHT een verlangen of is het iets anders?
Groetjes and have fun.
