Een terugblik op een jaar als sub

Treed binnen in onze Shespot Leeszaal en zoek een fijn plekje om al die mooie, bijzondere, leuke, interessante, tijdloze en informatieve topics nog eens door te lezen.

Moderators: Oceann, Neena, Xenia, JanWbr

Kwispel
Berichten: 54
Lid geworden op: wo 18 mei 2005, 11:13
Locatie: België - Tetris voor gevorderden
Contacteer:

Berichtdoor Kwispel » di 18 april 2006, 21:31

Ik begrijp je helemaal :D

Ik herken "Maar dit voelt nu zo anders, dit voelt zo goed, dit voelt zo "mij", dat ik er gewoon voor ga." volledig. En idd, je start geen relatie met de gedachte dat het tijdelijk is, ik ook niet.

Maar het lijkt me allemaal zo veel heftiger en (excusez le mot) zwaarder dan een gangbare relatie, alsof je ineens je complete 'kader' verliest omdat je er zo in opgaat (lijkt mij) vandaar dat ik me die vraag stelde.

Merci voor de uitleg :)

Kwispel

Bell
Berichten: 277
Lid geworden op: do 07 oktober 2004, 16:32

Berichtdoor Bell » di 18 april 2006, 23:21

Ik start elke relatie met het idee dat het mogelijk tijdelijk is. Niet een voornemen, maar het besef dat die kans groter is dan dat je tot de dood -en daarna blijkbaar- samen blijft.

Het lijkt inderdaad te liggen aan waar je op focust. Sommigen zijn zo op zichzelf en onafhankelijkheid gericht dat ze zich nooit durven/ kunnen binden en anderen, tja in hun topic loop ik me nu even te moeien :)

Als je het mij vraagt, is de middeweg nog steeds het meest frisse. Ik zou mijn hart zo vasthouden voor drama's die ik niet te boven zou komen, in de plaats van Aya, Orchid en anderen.... Maar alle respect en veel geluk en succes,

bell.

Orchid
Berichten: 1425
Lid geworden op: ma 04 maart 2002, 2:01
Locatie: Zeeuws-Vlaanderen, beroep: optimist

Berichtdoor Orchid » wo 19 april 2006, 16:57

@Bell,

ik heb liever spijt van dingen die ik heb gedaan dan spijt van dingen die ik naliet te doen :wink:

groetjes

o.
While I kiss his feet, the rest of the world can kiss my ass. =):

Ryan
Berichten: 924
Lid geworden op: wo 15 mei 2002, 1:01
Locatie: Enschede

Berichtdoor Ryan » zo 14 mei 2006, 1:52

Ik weet echt niet wat ik van het verlangen naar verlies van eigen persoonlijkheid moet denken.

Het grootste goed van mensen is toch zelfontplooiing en vrijheid om je eigen persoonlijkheid te beleven.
Dus totaal anders als juist je eigen persoonlijkheid op te geven.

Ik heb ook mijn fascinatie met SM (gehad). Het boeit me nog steeds. Waarom weet ik niet. SM-beelden werken erotiserend op mij.

Samen genieten van de ander is één ding. Ook met SM.
Maar het verlangen om je eigen geest te verliezen is een ander ding en vind ik gevaarlijk, zo niet onaanvaardbaar. Ik kan me ook niet indenken in een persoon, die juist die overgave van een ander wil.
In mijn beleving zouden beide SM-partners er eens goed aan doen om de werkelijke oorzaken van hun behoefte te gaan ontdekken. En wel op psychologisch vlak, mogelijk met een professional. En dan zou er wel eens uit kunnen komen, dat juist het tegendeel aan behoefte er is, maar dat die behoefte om één of andere reden naar het onderbewuste is verdrongen. En dat SM de extreme tegenpool is, waar dan wél aandacht en waardering door verkregen wordt.

Ik denk ook, dat Flippo de spijker op de kop slaat. Waar is de grens van het gezonde? Zowel geestelijk als lichamelijk.
"Alles moet kunnen" heeft in de vrije wereld wel degelijk grenzen. Zelfs wettellijke.

In Duitsland is onlangs in hoger beroep tot levenslange gevangenisstraf, een man veroordeeld, die een andere man op diens eigen verzoek doodde en ten dele opat. Ook met een seksuele lading. Want samen aten zij de afgesneden penis op. Het slachtoffer lukte dat niet helemaal, want hij was tijdens het ultieme gebeuren aan het doodbloeden.
Beide personen handelden uit vrije wil en waren blijkbaar van mening, dat niemand anders daar wat mee te maken had.
Maar uit goede redenen heeft de samenleving, in de vorm van de wet, daar wel degelijk mee te maken.

Datzelfde "moet kunnen" herken ik uit verhalen van extreme BDSM'ers.
Zolang beiden dat willen is er toch niemand, die dat iets aan gaat? Lof voor de dapperheid van de Sub!.

Toch wel dus, dat de samenleving daar wat mee te maken heeft. Het toebrengen van lichamelijk letsel is ook in Nederland nog steeds STRAFBAAR. Het 'horig' maken van iemand anders eveneens. Zelfs als het vrijwillig gaat. Wat waar is de grens van vrijwilligheid, als je je eigen persoonlijkheid en vermogen om over jezelf te beslissen kwijt bent?
Wilsonbekwaam noemen we dat in Nederland. En een wilsonbekwame krijgt een voogd, die over iemands gezondheid waakt en er voor zorgt, dat iemand niet tot over zijn oren in de vernieling terecht komt.

Ook lees ik uit het verhaal, dat het verlangen bestaat om zelfs te gehoorzamen in gevallen, dat er juiste ernstige weerstand of afkeer tegen bestaat door de Sub. En dat het overwinnen daarvan dan als uiterste liefde wordt gezien. Waar is die liefde dan? Waar is het zelfrespect, als de Sub tot horige prostituéé wordt gemaakt? Advertenties voor het ter beschikking staan voor gangbangs zijn echt te vinden op internet. Vrijwillig?

Ik lees dan ook steeds, dat alles uit LIEFDE voor de ander wordt gedaan. Ik denk, dat hier het woord liefde niet op meer zijn plaats is. Verslaving des te meer.

Maar toch! Het geheel boeit mij mateloos.
Tegelijkertijd voel ik afgrijzen als ik zo iets lees.
Niet om de extremen, maar juist om het verlies van persoonlijkheid. Het grootste goed in een mens.

Mutsen
Berichten: 170
Lid geworden op: za 02 juli 2005, 9:27
Locatie: Oosten des lands, werk en kinderen

Berichtdoor Mutsen » zo 14 mei 2006, 8:50

@Ryan,

Hoewel ik me helemaal in jouw mening kan vinden (het is namelijk ook de mijne), misschien toch even een kanttekening.

Zou het niet zo kunnen zijn dat het opgeven van je eigen persoonlijkheid (als dat al zo is; vraag ik me af) voor een aantal mensen het toppunt van vrijheid en zelfontplooiing is?

Is het niet zo dat, omdat BDSM niet 'gangbaar' is, er vreemd tegen aan gekeken wordt? Onbekend maakt onbemind?

Ik kan mij heel goed voorstellen dat 'sub' zijn zekerheid geeft.
Is het niet verglijkbaar met die 'arm om onze schouder', die we allemaal willen?

En ja, ik denk dat al onze behoeftes een 'oorzaak' hebben.
Pas als behoeftes je in de weg gaan zitten, zou je professionele hulp kunnen zoeken.

Zelfrespect (het woord zegt het al) zit in jezelf en iedereen vult dat op zijn eigen manier in.

Misschien een moeilijke vraag, maar ik zou graag willen lezen, waar bij Orchid en Aya deze behoefte vandaan komt.
Net zoals Ryan, vind ik het namelijk moeilijk voor te stellen, maar ben altijd geinteresseerd in wat mensen 'beweegt' (en hoop er geen 'oordeel' over te hebben).

Ook als het niet mijn 'ding' is.

Muts
Als je niet om jezelf kunt lachen, kun je niet gelukkig zijn......

Ryan
Berichten: 924
Lid geworden op: wo 15 mei 2002, 1:01
Locatie: Enschede

Berichtdoor Ryan » ma 15 mei 2006, 13:45

De kern van mijn betoog was en is niet, dat SM vreemd of verwerpelijk is.
SM heeft zeker zeer prettige vormen als een soort uitbreiding op de Kama Sutra.
Pijn tijdens sex is storend en vervelend, als het echt ongewenste pijn is.
Echter, in bepaalde samenhangen geeft pijn tijdens een seksuele roes ook een extra prikkel, een extra dimensie.
Wen je daar aan, dan is het zelfs verslavend. Zowel geestelijk als lichamelijk.
Pijn veroorzaakt lichamelijk namelijk het vrijkomen van lichaamseigen endorfinen, een soort morfine met ook een roes. En daar kun je zeker verslaafd aan raken.
SM met al zijn middelen met veroorzaken van pijn is dan gewenst en op den duur zelfs noodzakelijk om je lekker te voelen.
Het is zeker te vergelijken als het nuttigen van andere verslavende middelen, zoals nicotine, alcohol en gokken.
Genieten dus, maar....... met mate!.
Dat dus over SM als uitbreding van ongewone sex.

Maar de overdracht van eigen wil aan een ander is andere koek.
Het verlangen naar het totaal overgeven van de eigen beschikking en de eigen wil aan een ander kan zeker een prettig gevoel geven.
Als het TIJDELIJK is.
Een manager of ook een drukke moeder met veel verantwoordelijkheid gaat in de vrije tijd gewoon pretentieloos TV kijken en gewoon consumeren. Gewoon even die verantwoordelijkheid even NIET.
In de seks niet anders. Die manager vindt het fijn om even NIET verantwoordelijk te zijn voor het welslagen van de gezamenlijke seksuele bevrediging. Lekker Sub zijn voor een paar uurtjes. Volkomen goed en niets mis mee.

Mijn verhaal richt zich tot Aya en anderen, die aangeven zelfs in 24/7 TOTAAL willoos instrument te willen zijn, ook als ze weerzin voelen.

Mijn gevoel voor eigen beschikking komt hiertegen in het geweer. Dit kan en mag niet waar zijn.
Je kunt in een samenleving op specialistische gebieden de verantwoording overlaten aan een specialist, zoals een arts, een chirurg, een belastingdeskundige, een jurist, een werkgever enz. enz.
Maar in hoofdlijn blijft ieder volwassen mens over zichzelf verantwoordelijk.
Gaat iets fout, dan komt men toch terug bij de eigenlijk verantwoordelijke en dat is ieder persoon voor zichzelf.
Dat geldt ook voor de eigen gezondheid en al helemaal als ook nog sprake is van verantwoordelijkheid over minderjarige kinderen.

Wat Aya eigenlijk wil, is NIET MEER VERANTWOORDELIJK te zijn voor zichzelf, laat staan voor eventuele eigen kinderen.

Degene, die zij accepteert als Meester, heeft haar bevolen om een terugblik te doen en eigenlijk ben ik die persoon dankbaar, dat dit op Shespot kwam.
Let wel, niet op haar eigen initiatief of wens.

In onze samenleving KAN echter de eigen verantwoordelijkheid niet weggeven worden. Als mensen dit geestelijk niet meer kunnen, dan zijn ze wilsonbekwaam en wordt er door de overheid een onafhankelijke voogd aangesteld. Ik denk niet, dat de Meester hiervoor in aanmerking komt.

Als Aya na enige tijd verveelt, dan draait ook niet de Meester op voor de puinhopen, maar de overheid en de familie.

Dus AYA, geniet van SM, maar met mate. En zorg er voor dat je ten alle tijden terug kunt en tevens ten alle tijde NEE kan zeggen, als je iets niet bevalt aan een opdracht van wie dan ook. Als je liefhebbende Meester ook maar een sikkeputje raliteitszin en verantwoordelijkheid kent, dan WIL hij zelfs die totale onderwerping niet. Doet hij dat wél, dan stuur hem gerust naar een psychiater.

Shazzz
Berichten: 6930
Lid geworden op: wo 02 juni 2004, 14:25
Locatie: Randstad

Berichtdoor Shazzz » ma 15 mei 2006, 13:53

Wat is er mis met iemand die uit EIGEN VRIJE WIL kiest voor 24/7?
Je kunt er gerust van uitgaan dat daar goed over nagedacht is.
Ik vind je erg kortzichtig Ryan, alsof jouw mening de enige juiste is....
Dan tonen wij elkaar de liefde
want wij zijn samen één.

Mirthe

Berichtdoor Mirthe » ma 15 mei 2006, 14:43

:roll:
Laatst gewijzigd door Mirthe op do 19 maart 2009, 22:48, 1 keer totaal gewijzigd.

Ryan
Berichten: 924
Lid geworden op: wo 15 mei 2002, 1:01
Locatie: Enschede

Berichtdoor Ryan » ma 15 mei 2006, 15:18

Er is geen ultieme wijsheid, dus ook ik heb die niet.
Maar er is een samenleving van individuele mensen, die ieder op zich niet de wijsheid in pacht hebben, maar die op zeer democratische wijze (wettelijke) normen stelt.
Ter bescherming van juist de zwakkeren in de samenleving en tegen misbruik door machtswellustelingen in de negatieve zin.

Lust aan macht uitoefenen is misschien ook wel machtswellust en in controleerbare vorm prima.

Ook de 24/7 op zich is iemands eigen keuze. Als het ook weer terug kan.
En dat kan nog steeds heel goed samen gaan met behoud van eigen verantwoordelijkheid en het fundamentale recht om ZELF te bepalen of je mee gaat in een wens van de ander. Nogmaals, binnen de wet.
Ik denk ook dat heel veel SM-partners dat best in verantwoordelijkheid naar elkaar en naar de wet doen.

We hebben echter ook de personen, waar het psychisch niet zo goed mee gaat. Vele zedendelicten worden gepleegd door slachtoffers van zedenmisdrijven. Als compensatie voor eigen gebeuren. Die mensen behoeven psychische hulp.
Echter, onder de noemer van BDSM mag iedereen zijn lusten botvieren blijkbaar.

Waarschuwen daartegen is dan kortzichtig, Shazia?

De wet en bescherming mag buiten beschouwing blijven, als het de Lust en de machtswellust betreft?
Noem het BDSM en alle huiselijke geweld tegen partners mag gewoon?
Ook die vrouwen, die doodsangsten uitstaan voor de partner met de losse handjes, maar door de seksuele horigheid aan die persoon niet weg willen?
Allemaal vrijwillig. Maar toch duidelijk over de grens van maatschappellijk verantwoord.
En die mening heb ik dan maar.

Wie helpt wie nu en waarmede?

Shazzz
Berichten: 6930
Lid geworden op: wo 02 juni 2004, 14:25
Locatie: Randstad

Berichtdoor Shazzz » ma 15 mei 2006, 15:27

'Het kwam op mij meer over als een soort van verbieden dan waarschuwen. (das dan wel weer een grappige woordspeling, gezien het onderwerp)
Dan tonen wij elkaar de liefde
want wij zijn samen één.

Gebruikersavatar
droomvlinder
Berichten: 2013
Lid geworden op: wo 14 augustus 2002, 1:01
Locatie: -wereldburger -

Berichtdoor droomvlinder » ma 15 mei 2006, 15:36

eerlijk , ik vind de genuanceerde waarschuwing van Ryan en Mirthe zeer belangrijk .
Uit vroegere postings van Ryan kan opgemaakt worden dat hij heel veel respect heeft voor BDSM .

De laatste maanden heb ik me mede door de interesse van een vriend wat meer in dit domein verdiept .
Litteratuur heeft het bv over mensen die hun baan verliezen omdat ze niet op het werk durven verschijnen met sporen van "het spel ".Voor mij gaat dit reeds te ver ook al kan ik me redelijk inleven in de wereld van BDSM mensen en in het verrijkende dat het voor hun relatie kan betekenen.

Er zijn heel wat aspecten , maar zelfbehoud moet een rood alarmlampje kunnen blijven denk ik , en daar heeft Ryan het over ( althans zo begrijp ik het )
Ik vind ook dat op dit forum te vaak makkelijk wordt toegejuigd als het over BDSM gaat , nuance vind ik belangrijk en daardoor vermindert het respect voor BDSM toch niet ?
Woorden zijn vensters of muren ( Marschal Rosenberg) geweldloze communicatie .....

guinevere
Berichten: 227
Lid geworden op: vr 11 februari 2005, 0:41
Locatie: vlaanderen

Berichtdoor guinevere » di 16 mei 2006, 0:42

Even vooraf : ik neem niet zo vaak deel aan discussies om de eenvoudige reden dat ik hier ook niet zo dikwijls kom lezen.
Maar toch, dit trok mijn aandacht en, wat ben ik blij met de weg die deze discussie is opgegaan ! Er worden, vooral door Ryan, een aantal zaken in de schijnwerper gesteld die me zelf al maanden bezighouden nadat ik ontdekte me toch wel heel erg aangesproken te voelen tot BDSM en dan vooral door het sub-zijn. Het lezen van verhalen, dromen, fantasieën van anderen, bevestigden dat gevoel alleen maar. Verder deed ik er niks mee. Maar ik wou wel weten waar dit precies vandaan kwam. Bij mezelf dan.
Dus stelde ik me heel veel vragen : "waarom wil ik me onderwerpen aan iemands bevelen?" - "wat zoek ik precies? lichamelijke pijn of geestelijke overgave?" - "waarom wil ik mezelf "loslaten"?" - "waarom herken ik mezelf in verhalen over een 7/7?" - "wil ik mijn eigen wil en geest en denken wel écht wegschenken? en, kan ik dat (nog) wel?" - "wat als zo'n relatie stuk gaat?" (wetende hoe het is als een "andere" relatie op de klippen loopt !) - "in hoeverre zou ik nog iets van mezelf overhouden als ik me aan een ander geef?"........
Even vaak als ik kon genieten van een mooi geschreven BDSM-verhaal, ging ik op zoek naar de antwoorden op die vragen. Het leek alsof ik de enige was die ze op deze manier stelde of het zo aanvoelde. Ik ging zelfs op zoek naar verhalen van "ex"-subs. Niet gevonden! (of niet bestaande?). Ik las alleen maar positieve ervaringen. Het is een verademing om in deze discussie te lezen dat mijn vragen nog niet zo gek zijn en de zoektocht naar antwoorden dus ook niet zinloos.
Inmiddels denk ik voor mezelf antwoord(en) te hebben gevonden over het waarom van de BDSM-aantrekkingskracht. Ook dát werkt zeer verruimend en het heeft me zelfs een aantal patronen waarin ik mezelf steeds vastliep, leren ontdekken.
Ondanks (of dankzij?) die antwoorden is de aantrekking gebleven maar wel in een bepaald kader.
En verder blijf ik uitkijken en benieuwd naar verhalen over een ex-BDSM-relatie.............
Vrouwen zijn prachtige klungels - Kamagurka

Mirthe

Berichtdoor Mirthe » di 16 mei 2006, 7:00

:roll:
Laatst gewijzigd door Mirthe op do 19 maart 2009, 22:48, 1 keer totaal gewijzigd.

guinevere
Berichten: 227
Lid geworden op: vr 11 februari 2005, 0:41
Locatie: vlaanderen

Berichtdoor guinevere » di 16 mei 2006, 7:45

"Aandacht".....dat is - louter wat mezelf betreft - een groot codewoord gebleken. En in die aandacht een verloren gegaan (of nooit gekend) gevoel van geborgenheid terugvinden. Ik ben niet meer piepjong, heb best wel wat waters doorzwommen en heb een eigen(zinnige) leef- en denkwereld en toch ben ik tot de vaststelling gekomen dat dit verloren gegane en dus gezochte gevoel, teruggaat tot mijn heel prille kinderjaren. Daar ben ik een stuk geborgenheid en vertrouwen kwijtgeraakt.
Maar o wat zat dat diep zeg !
De wens, het verlangen tot overgave heeft voor mij ook sterk te maken met het aandacht krijgen van (een) vader, willen voldoen aan diens (harde) wensen om daarna een "aai over de bol" te krijgen. Het gevoel te krijgen dat hij me graag ziet en dat hij er altijd zal zijn om me op te vangen. Dat heb ik gemist in mijn jeugd. Dat mis ik nog steeds, zoveel jaren later en zelf ouder van volwassen kinderen.
Onrechtstreeks en heel diep vanbinnen is dit voor mij de reden waarom ik me aangetrokken voel tot overgave en het gevoel me klein te willen maken om een ander te dienen.
Wat echter voor mij geldt, hoeft voor een ander niet zo te zijn. Maar misschien zijn mijn gedachten en bevindingen herkenbaar voor anderen en/of komen er nu andere verhalen en gedachtengangen los. Ik blijf er alleszins even benieuwd naar !
Los van heel deze denkpiste blijft een bepaalde vorm van BDSM me aantrekken maar dan wel om de meer erotische kant ervan. En met die kant wil ik wél verder.
Vrouwen zijn prachtige klungels - Kamagurka

Mirthe

Berichtdoor Mirthe » di 16 mei 2006, 13:01

8)
Laatst gewijzigd door Mirthe op do 19 maart 2009, 22:47, 1 keer totaal gewijzigd.


Terug naar “Leeszaal”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 14 gasten